moet dit even kwijt

Dag dames,
ik moet mijn verhaal gewoon even kwijt.

Ik woon op Corsica, mijn vriend is frans. Ik ben hier destijds gekomen als au pair en we zijn nu net gaan samenwonen, in het huis van zijn opa en oma. Opa is helaas overleden in september maar oma (83) is er nog. Het huis heeft 2 verdiepingen met elk een apart appartement, zij gaat in januari verhuizen naar boven en wij krijgen dan beneden.

Nu is oma al erg opdringerig en ik kan dat al heel slecht hebben, ben juist bij mijn ouders weggegaan destijds omdat ik er niet tegen kan steeds mensen om me heen te hebben die zich overal mee bemoeien. Oma ziet bijvoorbeeld al helemaal voor zich weke kamer wij gaan inrichten als slaapkamer (wat we niet willen), ze wil onze was doen, en bepaalt welke meubels we waarvoor moeten gebruiken (terwijl we zelf willen gaan verbouwen en alle oude meubels eruit willen gooien, het is namelijk net een museum). Als ik hier ben komt ze vaak mijn kamer in en blijft ze een halfuur rondhangen om te praten of zich te beklagen, terwijl ik daar helemaal niet op zit te wachten.

Bovendien woont de vader van mijn vriend in het huis hiernaast, waar oma dus een hele slechte band mee heeft en met zijn vriendin helemaal. Sinds opa is overleden maakt ze alleen nog maar ruzie met haar zoon en als hij er niet is loopt ze de hele dag door te klagen. De vader van mijn vriend is niet blij dat mijn vriend nooit langskomt, maar hij nodigt hem/ons ook nooit uit bij hem. Als hij hier in huis komt dan zegt ie mij alleen gedag maar geen woord meer, maakt nooit een praatje of vraagt hoe het gaat. En als mijn vriend erbij is loopt ie hem gewoon straal voorbij, als mijn vriend hem belt neemt ie niet op. Nu vertelde oma hem gister dat wij 17 december op vakantie gaan, en dat wist hij nog niet. Dus was ie direct weer op zijn teentjes getrapt omdat mijn vriend het hem nog niet had verteld. In mijn ogen niet meer dan logisch want als je geen interesse toont in je zoon, waarom zou je dan verwachten dat hij je doodleuk komt vertellen wanneer die op vakantie gaat?

In ieder geval wilden we gisteravond aan oma gaan vertellen dat we zwanger zijn, omdat het de verjaardag van opa was en dit zijn grootste wens was. Ik had mijn vriend gezegd of 7 december, of in januari pas na 12 weken. Hij koos voor gister. Dus ik had een slabbetje met een leuke tekst gehaald, gebakjes versierd met roze en blauwe spekjes en al meegedeeld dat we een verrassingsdessert hadden.

Echter zodra mijn vriend thuiskwam begon oma over zijn vader, en mijn vriend was natuurlijk not pleased. Die begon weer tegen oma te schreeuwen omdat hij vond dat zij het niet had moeten zeggen dat we op vakantie gaan, en toen kwam ie als klap op de vuurpijl ook nog eens tegen me zeggen dat ie het toch niet nu wilde vertellen vanwege de sfeer. Dus toen was ik ook meteen over de zeik, keek er erg naar uit en had er veel moeite voor gedaan. Uiteindelijk dus een rotavond gehad vanwege het gezeik in de familie.

Ik krijg een beetje het idee dat je hier niets kunt zeggen als je daar zin in hebt, want er is altijd iemand niet blij mee. En ik wil niet dat mijn gezin straks komt te lijden onder het feit dat er spanningen zijn in de familie, omdat wij toevallig in dit huis wonen. Ik heb dus ook al gezegd dat ik hier echt niet wil wonen als het zo doorgaat, dat ik liever in een studio in de stad woon dan hier met al dat gezeik de hele tijd.

Voorbeeld: We zijn inmiddels al bijna een maand verloofd, en mijn vriend heeft het oma pas eergisteren verteld omdat ie er steeds geen zin in had. Elke keer dat ie hier komt is er wel weer iets aan de hand namelijk. Zijn vader weet het volgens mij nog niet eens. Ik kan het ook wel begrijpen dat hij geen zin heeft om dat te vertellen als er steeds gedoe is, maar in de tussentijd vraag ik me dan weer af waarom hij zoiets niet direct zou willen delen.

Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat ie het maar bekijkt met het vertellen aan zijn familie, dat ie het zelf maar vertelt als ie het wil en dat ze het anders vanzelf wel zien als mijn buik dik wordt of als het kindje geboren is. Ik vind het verspilde energie om me daar nu druk om te maken, want niemand lijkt uberhaupt bereid iets aan het probleem te doen.

Af en toe denk ik dat mijn reactie overdreven is, maar aan de andere kant is het toch normaal dat je geen zin hebt om midden in de shit van een andere familie terecht te komen? Ik ben vanmorgen al flink losgegaan tegen oma (uitgelegd waarom ik overstuur was gister want heb tijdens het eten een flink potje zitten janken met dank aan de hormonen), en zij blijft maar zeggen dat als zij straks boven zit we gewoon samen zijn en het allemaal niet uitmaakt, maar ik geloof daar niet zo in. Juist omdat we op deze plek wonen zullen we constant geconfronteerd worden met de spanningen, en ongewild er ook in verzeild raken. Ik vind het voor mijn vriend ook heel sneu, want hij moet zich nu als de volwassene opstellen en zijn vader opbellen om te zeggen dat hij zo kinderachtig bezig is. Dat is toch de omgekeerde wereld!? Ik wil niet dat we elke dag gestresst zijn hier omdat er weer iets aan de hand is. Als oma namelijk een probleem heeft met haar zoon ben ik zeker dat ze hier de deur plat komt lopen.

Ben nu ook al erg bang dat ze zich teveel wil gaan bemoeien met ons gezinnetje (de was doen, boodschappen, koken, ongevraagd binnenlopen etc) en ik zie dat dus echt niet zitten. Ze zegt nu wel steeds van niet maar ik moet dus constant op mijn tenen lopen want als ik haar bijvoorbeeld 1x binnen laat terwijl ze ongevraagd voor mijn deur staat, dan denkt ze meteen dat het normaal is en dan is ze ook niet meer weg te krijgen, zelfs als je dan begint te schreeuwen snapt ze het gewoon niet.

Al met al brengt deze situatie erg veel stress met zich mee. Ik werk nu nog gedeeltelijk als au pair, volgende week is mijn laatste week en ik voel me nergens echt op mijn gemak. Als ik daar ben is het steeds de drukte van de kinderen waar mijn lijf nu gewoon niet zo goed tegen kan, en als ik hier ben zit ik ook nooit rustig want of oma loopt zich aan me op te dringen of er zijn spanningen. Godzijdank gaan we volgende week vrijdag lekker 2 weken op vakantie, eindelijk even terug naar nederland en we vieren kerst bij zijn moeder (die wel echt een schat van een vrouw is maar dus in Marseille woont en niet op Corsica), en oud en nieuw in Barcelona.

Ik weet dat het beste is om me afzijdig te houden, helemaal aangezien het niet mijn familie is maar ik maak er toch deel van uit en ik merk het ook aan mijn vriend dat hij daardoor onder extra spanning staat.

Sorry voor het ellenlange verhaal maar wilde het gewoon even van me afschrijven, en vragen wat jullie zouden doen in zo'n situatie. Misschien zijn het ook wel gewoon de hormonen, maar als het nu al zo stroef gaat hoe moet dat dan straks wel niet!?

 

Het punt met verhuizen is dat we nu helemaal niks aan huur of g/w/l betalen, aangezien het dus een huis van de familie is (afbetaald) en oma nog alles betaalt qua g/w/l. Mijn vriend heeft zelf ook al wel gezegd toen we het hier eerder een keer over hadden (want hij zag de bui ook al tijden hangen), dat als het niet verbetert we gewoon onze spullen pakken en ergens anders gaan wonen (hij heeft nog een ander huis hier vlakbij maar dat moet echt nog helemaal opgeknapt worden, en hij werkt zoveel dat het bijna niet te doen is, zeker niet in korte tijd). Ik werk alleen nog niet en hij is dus de enige met een inkomen, hij werkt nu al het klokje rond om alles te kunnen betalen en als we dan ook nog eens in een ander huis gaan wonen waar ook nog veel aan verbouwd moet worden dan weet ik niet of het gaat lukken.

Ik ben ook best bereid om het een tijdje aan te kijken, maar als dit zo doorgaat dan ga ik zeker ook willen verhuizen, desnoods gaan we dan maar tijdelijk in het appartement van zijn moeder zitten dat ook niet ver hier vandaan ligt, in het centrum vd stad.

Verder wil ik het er nog wel met mijn vriend over gaan hebben, maar ik denk dat we dat volgende week met de vakantie doen (we gaan toch met de auto dus genoeg tijd om te praten ), aangezien het nu allemaal nog best vers is en mijn vriend ook zoveel werkt dat hij in de avond tegen de tijd dat we gegeten hebben en oma op bed ligt niet echt zin heeft om uitgebreid problemen te gaan zitten bespreken.

Ben dus wel blij dat we volgende week vrijdag lekker 15 dagen vertrekken.. even alles op een rijtje zetten. Denk dat voor een deel heimwee naar nl ook wel meespeelt. Ik kijk er heel erg naar uit om volgende week te vertrekken en de stress die nu vlak ervoor nog eens erbovenop komt maak dat ik het allemaal net even wat minder trek.