oh ja, de drilpudding! De laatste week ook bij ons favoriet. Dan moet ze bijv. haar Duplo of haar schoentjes opruimen. Als het niet wil laat ze zich languit op de grond vallen en als we haar dan optillen richting Duplo of schoenen trekt ze haar beentjes op en maakt zich helemaal slap. Grrrr... Maar, gelukkig is ze de afgelopen dagen weer poeslief. Ze heeft een middag extra lang geslapen en kwam als een zonnetje haar bed uit, met dikke knuffels voor mama. Heerlijk Volgens mij is ze ook niet echt lekker deze week, hoesten en verkouden. Als ze zich net zo voelt als ik me voel, kan ik me goed voorstellen dat ze chagerijnig is. Moet wel heel erg lachen om de herkenbare verhalen. Zo dacht ik een keer Fay met haar loopwagentje naar de AH te laten meelopen (is een kort eindje). De straat uit en ze wilde al niet meer, moest gedragen worden, loopkar onhandig over de schouder, hangkind op de arm, je kent het wel. Eenmaal in de AH mocht het loopkarretje wel weer, maar ze was er zo stout mee! Tegen enkels rijden, tegen de vakken rijden, wegrennen (ze kon er al heel snel mee), ik werd er gek van! Loopkar afgepakt, kind boos... zucht. En op de terugweg? Kind op de arm, loopkar over de schouder en twee zware boodschappentassen. Nooit meer! Vanaf nu zit ze in het wagentje, dat scheelt een hoop stress
ohja, dat had mijn zoon ook even gedaan met zo'n mini winkelwagentje. Na 1 keer waarschuwen nog een 2e keer. Roept ie eerst ohoh en daarna boem... Ik heb hem vervolgens in de hoek van de winkel gezet voor straf en natuurlijk uitgelegd dat het niet mag. Het is nog twee keer voorgekomen en daarna nooit meer. In de hoek van de winkel zitten is blijkbaar niet leuk, hahaha...
hahaha.... ja, ik lig altijd in een deuk om het "ohoh...." voordat ze iets stouts doet. "Ohoh...", beer vliegt door de kamer. "Ohoh..." eten belandt naast het bord. Ze zegt het altijd net te vroeg, waardoor het hele "ohoh" toch een beetje de plank misslaat
En de pret gaat door hier..... Echt vreselijk, zal wel aan de sintperiode liggen ofzo. Er word nergens meer naar geluisterd, door geen van beide. Zag vanmorgen al tegen de rest van de dag op.... zin om ze een weekje op kamp te sturen
Oh nee, jij hebt het dubbel!? Hoe kom jij die dagen door? Ik ga meestal even naar buiten, ff moespelen sterkte!
zilvervosje; mijn oudste is dus de hele dag door moe.... bloed laten prikken maar kwam niks uit. Ze slaapt niet meer in de middag dus is gedoe en gehuil en hyperig gedoe door de moeheid tot bedtijd. De jongste gaat steeds expres dingen pakken die niet mogen, en van tafel weg tijdens het eten etc... en dan gewoon glashard lachend nee zeggen als je boos word. (anderhalf jaar, peuteren moet nog komen, ik houd serieus mijn hart vast ). Samen spelen is geen optie, dan meteen ruzie binnen 5 minuten. Apart laten spelen werkt moeilijk want dan pakken ze dingen van elkaar af :x Hoe ik de dag moet doorkomen, ja dat vraag ik mezelf ook regelmatig af de laatste dagen. Met dan regenachtige weer kunnen we ook niet naar het speeltuintje (de redding vaak).
Fijn dit topic!mijn zoontje, een pittig mannetje maar valt wel goed mee te praten, is nu echt onhandelbaar!af en toe echt ontzettend gillen nu ineens!ik weet even niet wat ik ermee moet maar lees dat het vrij normaal is. Vannacht was echt heftig.gillen gillen, mama mama!en mij slaan en schoppen...ik kende m'n lieve schat niet meer terug...schrok er echt van...hij droomt vaak naar dat is bekend maar dit? Nu moet ik zeggen dat het wel verklaarbaar is omdat ik eind augustus uit het buitenland met hem terug in Nederland ben en z'n vader niet meer met ons woont.we liggen in scheiding maar hij heeft wel contact met z'n vader via Skype en is ook al eens hier geweest...net naar de peuterschool dus allemaal veranderingen.hij is opstandig en gaat "niet" en veel nee zeggen meer dan anders.maar ik vind het moeilijk om te bepalen wanneer hij mij uitprobeert en wanneer hij gewoon ontzettend moe is of wanneer het gedrag voortkomt uit angst mij kwijt te raken... Op de peuterschool zeiden ze dat hij een gevoelig jongetje is.zodra er stemverheffing is gaat hij nee roepen.ook wanneer het gewoon enthousiasme is (zijn vader kon nog weleens schreeuwen).zelf blijf ik over het algemeen rustig en schreeuw niet tegen hem al stel ik wel m'n grenzen en ben ik consequent en hij mag echt niet alles van me. Feit blijft dat ik een hele kluif aan m heb nu.maar hij heeft natuurlijk ook gewoon last van peutergedrag.verder hangt hij eeeeeerg aan me.ik heb een goede band met m en ben er veel voor hem omdat ik nu hier nog niet werk. Pfff ik weet even niet of het normaal is of een fase of dat het de verkeerde kant opgaat!
Dat klinkt heftig Mukkie. Heb hier ook weleens mijn twijfels gehad of het wel goed ging, en of ik het wel goed deed. Toen advies gevraagd van een pedagogisch medewerker via het CB. Daaruit bleek dat ik gewoon een opstandige peuter had en we het goed deden. Conclusie; tis bij periodes erg moeilijk en niet leuk om een peuter in huis te hebben! Hoe is het verder met iedereen hier? Hier is het nog steeds "hell"....
Meld me ook aan. Maar ook niet helemaal eerlijk dochter is ziekjes maar nu ze begint op te knappen en nog niet fit genoeg is voor het kdv. Merk ik dat ze zich begint te vervelen en wie kan je dan het beste vervelen mama. Haha. Dus mag niet echt klagen maar ben blij als ze weer verder op geknapt is. Dat ze a.s maandag weer naar het kdv kan. Normaal zou ze vrijdag wel weer kunnen maar wil ze even goed laten bij komen van het ziek zijn. Het herstel is bros. Maar ze is lekker druk laten we het daar op houden
Mukkie, ik zou me geen zorgen maken dat je iets verkeerd doet. Jij weet wat er allemaal aan de hand is: scheiding, verhuizing, nu alleen met zijn tweeën in een voor hem onbekend klimaat met mensen die allemaal in jouw taal spreken. Voor je zoontje is het denk ik één grote verwarrende tijd. En jouw gevoel voelt hij ook, hoezeer je ook je best zult doen dat te vermijden. Klein voorbeeldje: afgelopen weekend had ik buikgriep. 's Nachts moest ik overgeven en daar werd mijn dochtertje van net twee gillend van wakker. Ze heeft de rest van de nacht ook amper meer geslapen, mijn man is bij haar gaan liggen, maar elke keer als ik moest overgeven (al deed ik dat beneden) moest ze huilen. Alleen maar om aan te geven hoe ontzettend beangstigend dingen voor die kleintjes kunnen zijn die je zelf misschien niet leuk vindt, maar in elk geval nog met je verstand kunt beredeneren. Zij overzien niets, weten niet of straks jij misschien ook weg bent en ga zo maar door. Niet twijfelen, lekker aan je laten hangen. Je doet het fantastisch!
Wat heftig, Mukkie! Het klinkt alsof je er op een goede manier bent voor je zoontje, dus het gaat vast vanzelf wel weer over. Maar ik kan me voorstellen dat hij nu extra opstandig is. Hier is het drama. Onze meid kwam boos haar bed uit, vervolgens kon ik haar wel opvrolijken met pap en grapjes. Toen ze moe werd en naar bed moest was het van het ene op het andere moment dikke drama. Elke 5 a 10 min naar boven, aai over de bol, alleen maar bozer. Uiteindelijk is ze wel gaan slapen, gelukkig. Na een uur, weer boos wakker en nu wil ze dus niet uit bed én is boos dat ze in bed ligt. Grrrr..... wat wil ze nou? Lol, ik ken haar gevoel wel hoor... ik heb het ook wel eens als ik echt verkeerd wakker word. Ik hoop dat ze nog even gaat slapen en dan wat blijer wakker wordt. Of dat mijn vriend vroeg thuis is vanavond.
Wow, even laten liggen met een speentje en het was helemaal goed, ze kwam echt als een zonnetje haar bed uit. Nog nooit eerder gehad, dat ze nog even wilde liggen
Mijn dochter is nog geen 2 maar jeetje als ik dit zo lees hebben jullie het over haar Ze wil haar broodje niet meer eten dus duwt het weg, ok ik haal het weg. Bruuuullen want ze wil broodje eten. Zet ik het weer terug, nee brood en duwt het weg. Dus haal het weg en weer brullen....pff en zo nog meer dingen. Ik zou zo graag in haar koppie willen kijken wat gaat daar toch in om. Volgens mij erg veel, ze zit zo niet lekker in haar vel. Gek is dat he, eerst is het gieren van het lachen en seconde later ineens boos gooien met dingen en huilen. Echt zo raar. Echte driftbui heeft ze nog niet gehad, maar ben bang dat het niet meer lang gaat duren...
Pfff, ben zo moe Vind het echt niet leuk meer om hele dagen thuis te zijn op dit moment. Kon ik maar een paar daagjes pauze nemen. Jongste luistert werkelijk nergens naar en bij correctie krijst ze of ze geslacht word. Oudste jankt om alles, werkelijk alles. En bij alles "maar ik....." Kan nu echt even niet genieten.
Ja dat ken ik. Mijn dochtertje is nu van begin november 2. Ik moet zeggen dat ze lang daarvoor al vaker driftig peuter gedrag vertoonde. Nu kan ik het steeds beter handelen. Als ze haar zin niet krijgt dan kan ze er wat van! Gister was ze bij schoonouders, waar ze nu niet heel veel meer is, en heeft ze schijnbaar liggen krijsen toen ze de boterham moest eten?! Dat hoeft ze hier niet te doen. Mag ze proberen en doet ze soms ook wel, maar daar komt ze snel op terug. Maar daar maakt ze dus de kachel aan. Hier gelukkig niet. Maar toch grappig dat je ziet waar ze weten dat ze dat gedrag ook kunnen permitteren zonder dat er iets gebeurd of straf wordt gegeven. Ze dachten dat ze enorme pijn had en kregen er niets in! Was ze op de grond, was het weer goed. En ik maar denken: Dan is ze ook niet ziek! Maar dat zien hun dan niet natuurlijk. Jeetje. Als ze vaker zou gaan, zou ze echt te weinig binnen krijgen denk ik zo! Hoe doen jullie dit als ze bij andere juist zo tegengas geven? Opa's en oma's zijn vaak ook nog erg tolerant omdat ze hun kleinkinderen minder zien. Maar toch is dat niet goed. Want ze walst letterlijk over ze heen.
Ik ben normaal meer een meelezer, maar wil nu ook even uitblazen hier. Onze dochter wordt eind januari 2 jaar en zit midden in haar peuterpubertijd. Alles is NEE! En als daar niet naar geluisterd word gilt ze letterlijk moord en brand. Ben soms weleens bang wat de buren denken als ze haar zo horen gillen. Ze geven soms wel aan dat ze s'nachts wakker schikken van haar gegil. We zijn sinds kort begonnen met in de hoek staan als ze niet luistert. Dit helpt wel, maar ik vind het zo jammer dat dit nodig is. Ook het naar bed gaan is drama. We hebben een vast ritme. Tandenpoetsten, verhaaltje en dan naar bed. Maar sinds kort is het echt krijsen. Echt niet gezellig meer. We merken ook dat wij geïrriteerder raken door haar gedrag en niet zo goed weten hoe we hier mee om moeten gaan. Het haalt echt een beetje de gezelligheid uit je dag en dat vind ik echt heel erg. Hoop echt dat deze fase snel voorbij is. Ik wil weer kunnen genieten en leuke dingen doen zonder bang te zijn dat ze zo'n driftbui krijgt.
Hier ook een meisje dat bijna 2 wordt en ze is veranderd in een klein draakje! En wat kan dat kind gillen!!!!!! Wij zijn nog niet begonnen met de hoek maar het gaat er helaas toch echt van komen. Ins meisje kan een drama om niks maken en gelijk een keel opzetten. I. Wil je brood? I:neeeee!!!!!!! Wil je thee? Neeeee!! Mama/papa: ok dan niet I: gillen! Grrr en zo dus de hele tijd.
Oh, zo herkenbaar allemaal! De oudste heeft, al een tijdje terug, een periode achter de rug met elke dag een driftbui. De jongste begint er nu mee. Waar ik met de oudste mee ben begonnen doe ik bij de jongste nu weer: hoe harder er gegild en gekrijst wordt, hoe zachter ik ga praten. En het gekke is, ze proberen dan door de driftbui heen echt wel te luisteren. Want stel je voor dat mama iets zegt dat wel leuk is. Wat ik me afvraag is: is er echt altijd zo'n groot verschil in driftbuien tussen jongens en meisjes? Mijn dochter gilde en krijste alleen maar. Mijn zoon gaat ook op de grond liggen (al heel vroeg) of stampvoeten of een combinatie van. Het lijkt ook wel of hij, als hij in een driftbui zit, lichamelijk sterker is. Ik moet echt moeite doen om hem dan op schoot te houden (als hij een driftbui heeft omdat ik nee heb gezegd), of op de trap te laten zitten (als hij straf heeft).