Haha. Ik kijk verder dan alleen de richtlijnen van het rivm. Maar leef maar lekker verder in je bubbel van plastic.
Maar als niemand gaat wordt het uitje verzet, dus wordt niemand iets ontnomen. Als iedereen behalve het zieke kind gaat, wordt hem tijd met vader en gezin en een uitje ontnomen. Dat vind ik echt geen optie.
Mooi gezegd: ‘voor mijn man is ons gezin compleet als alle kinderen er zijn. Voor mij is het compleet als ze er niet zijn’. Ik snap je helemaal. Kan me zo voorstellen dat je zin in de vakantie hebt. Zeker na alle andere keren dat je als gemengd gezin ging. Dat is toch ook fijn en waarom zou je het niet fijn mogen vinden? Het zijn niet jouw kinderen maar die van je man.
Natuurlijk zijn gekwetste stiefkinderen gekleurd, maar hun mening is toch juist heel reëel? Jij geeft aan dat onderscheid logisch en geen probleem is en een stiefkind geeft aan dat het wel degelijk gevoeld wordt en grote gevolgen kan hebben op het kind. Ik snap dat jouw gevoel niet opeens anders is, maar de mening afdoen als gekleurd en dus niet van belang gaat geheel voorbij aan wat er gezegd wordt. Als ik het even extreem trek (en voor de duidelijkheid ik trek het extreem), een verkrachter die zegt dat verkrachting niet zo'n invloed heeft en een verkrachtte vrouw die aangeeft dat het voor haar elke dag effect heeft op haar leven, dan zeggen we toch ook niet, haar mening kun je niet meetellen want zij is gekleurd. Dan zeg je juist, het is belangrijk om de andere kant te zien.
Ik las hierboven nog iets over voelen alsof je in je eigen huis op visite bent als het hele samengestelde gezin bij elkaar is. Ik weet niet meer wie dat zei, maar soms voelt dat wel zo inderdaad. Als de stiefkinderen weer naar huis zijn na een weekend of lange vakantie beweeg ik me toch vrijer door m’n eigen huis. Ook ben ik niet de hele tijd zooi aan het opruimen en zit ik weer gezellig ‘s avonds samen met m’n man op de bank.
Het kán reëel zijn, maar het is hun kant van het verhaal toch? Niemand is erbij geweest. Misschien waren de stiefmoeders best aardig of probeerden het, maar was het gewoon nooit (goed) genoeg. Of misschien was er het idee dat papa af was gepakt. Ik roep nu maar wat hoor. Het is geen waarheid. Maar soms voelen kinderen zich achtergesteld en klopt dat niet helemaal. Ik zie bij mijn stiefkinderen bijvoorbeeld dat ze vreselijk verwend worden door moeders en ze vinden het gek dat bepaalde dingen hier moeten. Dat moeten houdt bijvoorbeeld in: deur achter je dicht en lichten uit. Niet zo gek toch? Maar stiefkinderen kúnnen dan gaan roeptoeteren dat stiefmams zó vreselijk is en wat is er dan nog reëel aan? Je hebt zoveel kanten aan verhalen! Ik heb het nu over je eerste stuk hè. Je vergelijking over verkrachting vind ik over de top en daaraan waag ik me niet!
Even heel bot gezegd, maar als het stiefkind voelt/weet/ervaart/merkt dat ik als stiefmoeder anders tegenover hem/haar sta dan tegenover mijn eigen kind, dan is dat onderscheid voor mij nog steeds logisch en geen probleem. Juist omdat het mijn kind niet is, snap je? En tegen een ouder kind kan je het ook gewoon zeggen als er naar gevraagd wordt vind ik. "Jij houdt ook meer van je vader en moeder dan van mij," is hierbij een mooi bruggetje naar je eigen gevoelens. Mijn nu ex-stiefkind kwam ook ooit eens vragen of ie van mij zou erven, toen heb ik ook gewoon gezegd van niet en dat als ik ooit een kindje zou krijgen alles van mij naar mijn kindje zou gaan. Juist door open en eerlijk te zijn over ieders gevoelens haal je heel veel druk van de ketel, stief mocht van mij ook gerust uitspreken dat ie veel liever geen stiefouders had gehad.
Dat klopt, het is hun mening op basis van hun ervaring. Net zoals het jouw mening is op basis van jouw ervaring. Dat is juist het punt. Dat is de waarde van een discussie, dat verschillende meningen vanuit verschillende ervaringen jou met andere ogen kunnen laten kijken.
Onze peuter had hand-voet-mond-ziekte en dat is ook vrij besmettelijk. Man heeft toen ex gebeld en uitgelegd wat het was en haar de keuze gegeven of ze haar kind wilde laten komen. Los van die uitkomst vind ik dat het zo hoort en niet gewoon laten komen en als een domme koe denken: O het zal wel meevallen.
Juist! En waarom is dat onderscheid niet mogelijk? Ook stiefkinderen maken onderscheid! Ik ben hun moeder niet en zal dat nooit worden. En het is echt niet zo dat ik m’n eigen kind een Magnum geef en hen een waterijsje Het gaat erom dat er een scheidslijn is en dat die niet per definitie slecht hoeft te zijn.
Nou, ik kijk echt niet met andere ogen hoor. Sterker nog, dat eeuwige achtergesteld voelen van zelfs volwassen stiefkinderen sterkt me alleen maar in de overtuiging dat je het als stiefouder toch nooit goed doet, tenzij je de stiefjes ver boven je eigen kinderen stelt en tegelijkertijd niet de illusie hebt dat je iets over ze te zeggen hebt. Zelfs hier op het forum liggen de gedachten, wensen en gevoelens van stiefmoeders en stiefkinderen mijlenver uiteen, dat zegt wel wat over hoe moeilijk het in het werkelijke leven is.
Klopt. Inderdaad tenzij je duidelijk laat merken dat zij boven alles staan en alles mogen en ze vooral niet corrigeert en ze van God los laat gaan. Want soms, zodra je laat merken dat er regels zijn, krijg je ook meteen te horen dat je hun moeder niet bent en waarom er zulke regels zijn en gaan ze nog een discussie met je aan ook.
Leven zit vol risico's. Dat geld ook voor ziek worden en dood gaan.vind ik het minder vreselijk daardoor? Nee. Maar ik ga ook niet bij elke verkoudheid of rood vlekje hysterisch de oudste 2 de deur wijzen zodat de jongste niet ziek word en mischien wel overlijdt. (Zo waren ze bijvoorbeeld verkouden toen de jongste net geboren was. En nee ze mochten hun zusje daarom idd geen kusje geven) en in die maanden erna was er hier net zoals nu een rs golf. Zijn er kindjes toen aan rs overleden? Ja is dat erg? Ja maar in verhouding met de vele kindjes die gewoon alleen verkouden waren of "alleen maar" opgenomen hoefden te worden is de kans dat net jou kindje overlijd zeer klein. En dat geld ook voor de 5e ziekte. Ja soms gaat een kindje dood of raakt het gehandicapt maar die kans is zo klein dat het bijna verwaarloosbaar is.(en nee dat vind ik daarom niet minder erg) de meeste mensen merken nog niet eens dat ze de 5e ziekte hebben of hebben gehad . en kinderen weigeren thuis te laten komen bij hun vader daarvoor vind ik lichterlijk hysterisch te noemen. En nee daarmee zeg ik NIET dat ik het niet vreselijk vind dat er kindjes aan zijn overleden. Alleen dat de kans dat ik morgen overlijd door een ongeluk gewoonweg veel groter is. Maar daarom ga ik niet mijn leven on holt zetten.
Ga jij toch lekker risico's lopen met je baby joh. Ieder z'n feestje. Hoop alleen dat je niet zo'n figuur bent dat ook nog eens niet vaccineert zodat andermans kinderen lekker besmet kunnen worden met vooroorlogse ziektes dankzij jouw ideeën.
Punt is dus dat je het risico niet voor jezelf neemt maar voor je ongeboren kind, vind ik toch wel een heel verschil. Ik zou mijn kind (en mezelf) niet recht in de ogen kunnen kijken als het later wat mankeerde doordat ik alle richtlijnen met een korrel zout nam omdat ik ze maar ‘hysterisch’ vond en geen zin had om ‘in een plastic bubbel te leven’ of ‘mijn leven on hold te zetten’..
Je hebt werkelijk geen enkel idee waar je over praat. Zoveel domheid ben ik in 1 alinea nog zelden tegengekomen.
Je kan nou eenmaal niet verkomen dat je ziek word met kinderen in huis.en je kan overal ziek worden.op je werk, in de supermarkt ect. vaccinaties hier bij halen is kinderachtig.dat is een eigen keus en zolang he eigen bloedjes je vaccinaties hebben heb daar helemaal geen last van ( hier hebben ze ze ook gehad maar als de jongste de 2e x weer ernstige bijwerkingen had gehad ,had ze de rest gewoon niet gekregen)Hier zou ik mijn kind of van mijn partner gewoon nooit de deur wijzen. Punt.
Je kan gewoon niet verkomen dat je ziek word.dat kind met vlekjes was daarvoor ook al besmettelijk dus de deur wijzen daarvoor is gewoonweg onnodig want het kwaat is dan al lang geschiet.of niet want je wordt lang niet altijd ziek als je in aanraking komt met een ziek of besmettelijk iemand.