Nou net visite gehad van een vriendin. Gezellig roddelen. Hoe gaat het met die en met die bla bla bla. NOu zegt zeg D&J zijn uit elkaar! Ik zeg ja hallo dat ging al niet goed voordat er een kindje kwam. Nee en wat denk je ze is weer zwanger D dacht dat ze aan de pil was maar die gooide zij stiekem weg!! Nou ongelooflijk Of het nou allemaal waar is weet ik niet he! Het zijn vage kennissen maar vond het wel toevallig
Ik ken wel iemand die dat heeft gedaan. Zou er zelf niet mee kunnen leven, ik zou elke keer als ik naar mijn kind zou kijken daaraan herinnerd worden.. Dit was een meisje van 18 die een kind wilde. Ze had een vriendje en was stiekem met de pil gestopt. Het is toen zelfs nog zo ver gegaan dat ze, toen het niet wilde lukken, met eoa smoes naar de gyn is geweest om zich te laten onderzoeken. Een paar maanden later was ze zwanger. Ze zijn nu getrouwd en niemand uit haar omgeving weet dat het kind geen ongelukje was..
Uhhmm.... al ben je de koningin, nog kan je ongepland zwanger raken. Anticonceptie is nooit 100% betrouwbaar. Dus omdat zij gyneacoloog is moet ze maar alle anticonceptie ofzo tegelijk gebruiken omdat mensen van haar verwachten dat ze niet menselijk is? Dat dit niet bij haar kan gebeuren omdat ze er mee te maken heeft met haar werk? Als iemand toegeeft stiekem te zijn gestopt met anticonceptie ofzo vind ik het verschrikkelijk! Maar dat kan je toch niet zomaar aannemen? Exvrouw van mijn ex is bewust gestopt met de pil zonder hem in te lichten. Ex en ik hadden bij familie gezegd dat over een jaar of 2 de pil eruit zou gaan omdat we toch graag een broertje of zusje voor de kids wouden. Een maand later was ik zwanger. Ok, bij enkel gebruik van condoom (zat tussen verwijderen spiraal en begin van de pil in) dus minder betrouwbaar dan een gewone pil. Maar niet gepland. Ik heb het moeten bezuren door de klotestreek van zijn ex! Want ja, ik zou dat ook wel gedaan hebben. Ik wou graag nog een kind, dus ik was maar gewoon gestopt met de pil ofzo of heb hem erin geluisd ofzo. Ex wist dondersgoed van de situatie en weet dus ook dat ik niet gesjoemeld of wat dan ook heb. Maar buitenstaanders nemen zomaar aan dat ik het wel express gedaan zou hebben. Vindt het niet netjes om zomaar aan te nemen dat iemand iets gedaan heeft wat je niet zeker weet.
Ben zelf gewoon "eerlijk" zwanger geworden, en ik ken ook niemand die het stiekem heeft gedaan. Maar om heel eerlijk te zijn vind ik het best dubbel. Ik kan namelijk best begrijpen dat je kinderwens heel sterk kan zijn (had ik ook) en als je man/vriend dan niet wil... Tja, moeilijk! Uiteindelijk is het wel een oerdrift..
Een vriendin van mijn ouders toen (26) zat met een vriend van me vader (43) al bijna 7 jaar. Ze wilden graag een kindje maar hij niet, hij had al een zoon van nu 22 jaar. Ze zijn 1,5 maand uit elkaar geweest omdat zei nou eenmaal een. Kindje wilden en na 100x ruzies wist ze dat ze die niet met hem ging krijgen. Toch bij elkaar gekomen. Nou 2 maanden later was ze ongepland zwanger. Ze had een antibiotica kuur gehad geslikt en zwanger geraakt. Later zat die man bij ons toen me vader te horen kreeg dat die ziek was , en toen vertelden die : ik vind het wel leuk dat ze zwanger is want wat kan ik er tegen doen. Maar ik heb al haar pillen gevonden en foliumzuur dus ze is expres zwanger geraakt. Hij voelden zich zo in de zeik genomen. Ze zijn nog wel bij elkaar maar hoop gedoe heeft het gegeven.
Oh ja en later gaf ze het aan der man toe. En de buitenwereld heeft vermoedens maar weet niks zeker. Hij vertelden dat aam me papa en ik kwam midden in het gesprek binnen.
Ik ben eigenlijk wel verbaasd dat zoveel meiden zulke vrouwen kennen. Ik ken ze eigenlijk niet, of ik ben gewoon naief Mensen denken het nog wel over ons/mij. We waren beude 21 toen ik zwanger raakte van onze oudste. Zat geen opzet bij hoor, eigenlijk kwam het ook niet geweldig goed uit. Net een huis gekocht waar al ons spaargeld in was gaan zitten. Zou me de ogen uit mn kop schamen als ik mijn man zou had bedonderd. Bij de jongste vaak de opmerking gehad; goh weer een ongelukje? En dan dat toontje. Bij de jongste hebben we heel bewust de pil weggegooid, alleen nooit aan mensen verteld. Hoe groot je kinderwens ook mag zijn, ik vind het laf en egoistisch. Niet alles is goed te praten.
De moeder van een oud-klasgenootje van mij is stiekem zwanger geraakt van haar. De man was getrouwd met een ander en regelmatig op zakenreis in Nederland waar hij een affaire had met de moeder. Die vrouw heeft later aan haar omgeving toegegeven dat ze die man erin geluisd had. Toen is dus mijn oud-klasgenootje geboren, omdat haar vader in het buitenland woonde, zag ze hem heel weinig tot nooit. (De affaire met haar moeder was toen al lang voorbij, die man wilde echt niet nog een kind bij haar). Ik denk trouwens dat er een heel verschil is tussen echt stiekem zwanger worden (doelbewust voor een kind gaan) of niet meer gemotiveerd zijn om je anticonceptie te gebruiken en daar dan (onbewust) slordiger mee omgaan.
Ik kan het me ergens wel voorstellen, maar zeker niet goedkeuren! Ik kan het me wel voorstellen als je wens ZO groot is, er geen dag is dat je er niet aan denkt.. je ZO graag wilt en dan moet wachten op je partner die bijv twijfelt of nog even wilt wachten. Of als je bio klokt tikt, zou ik het zeker wel begrijpen. Zoals mijn zus, zij kwam rond haar 8ste (dacht ik) in de pubertijd. Ze heeft van alles gehad om dat tegen te gaan. Ze heeft dus grote kans vervroegd in de overgang te komen (ze is 27). Ze wilt al jaren kinderen, maar haar vriend houd haar al jaren aan het lijntje (hij is geloof ik 37 ofzo). Ik persoonlijk geloof niet dat hij kinderen wilt, maar hij houd haar constant aan het lijntje.. ''ben er nog niet aan toe''. kerel je bent bijna 40.. kom op. En wij (mijn zus en ik) zijn ook nog draagster van een chromosoomtranslocatie.. maakt het nog makkelijker! Mijn moeder zei laatst tegen mijn zus: 'je moet het gewoon afdwingen, hij is er toch wel blij mee'. Dat vind ik dan ergens weer niet kunnen, maar snappen doe ik het wel.. want ik denk zoals het nu gaat, dat er bij hen nooit een kindje komt. Ken trouwens iemand (familie) die het ook gedaan heeft. ze deed het omdat het slecht ging met haar vriend en zij hem niet kwijt wou. (ze heeft het nooit letterlijk bekend, maar zo ongeveer wel wat door laten schemeren). Nu zijn ze sinds kort toch uit elkaar, omdat hij vreemd bleef gaan.
Ik ken ook iemand die dat wel degelijk gedaan heeft. Ze had het mij verteld en ik dacht ook van ja nja weet niet of ik dit geloven moet. Totdat haar vriend op een gegeven moment me doodleuk vertelde hoe het kwam dat hun zoontje er was. Ze had het inmiddels dus eerlijk tegen hem opgebiecht en hij stond er nog bij te lachen ook! Hij zag het als kado haha
Per ongeluk expres (of zelfs helemaal bewust) AC vergeten, ik vind het onbespreekbaar en bijna onvergeeflijk. Een kind verwekken is niet niks, je legt iemand iets op wat zijn leven zal veranderen. Als je er zogenaamd onbewust slordiger mee om gaat, ben je volgens mij niet alleen oneerlijk tegenover je partner, maar ook tegenover jezelf. Zèg dan gewoon dat je die pil niet meer wilt slikken, en geef je partner een eerlijke kans om Nee tegen het vaderschap te zeggen. Toen ik zover was dat ik een haast onstuitbare kinderwens had (ik was inmiddels 35, dus tiktaktiktak hoorde ik de hele dag), en mijn vriend het nog altijd niet wist of hij het wel wilde, ben ik zonder overleg gestopt met de pil, maar heb hem dit meteen verteld. Daarmee zette ik hem voor het blok: als jij niet wilt dat ik zwanger raak, zorg jij er zelf maar voor dat dit niet gebeurt. Daarmee lag de keuze nog steeds bij hem - de enige die daarover mág beslissen. In mijn studententijd ging er zo'n verhaal rond, dat er een meisje was dat haar best deed om onbeschermde seks te hebben met zo veel mogelijk jongens uit de 'beste' jaarclubs, in de hoop dat ze van een van hen zwanger zou raken. Als het al waar was is het natuurlijk een volkomen achterlijke actie van haar, maar tegelijk denk ik: die jongens hadden gewoon een condoom om moeten doen. Dat is in mijn ogen héél iets anders dan iemand die binnen een relatie liegt over pilgebruik (of andere AC). Al heeft een kind dat hier mogelijk uit is geboren daar ook geen boodschap aan, die wordt gewoon opgezadeld met de gevolgen van een onvoorstelbaar onvolwassen meisje.
Mijn vaders vrouw.. "stiefmoeder" is een stuk jonger dan mijn vader.. mijn vader had mijn broer en mij al...toen hij met haar trouwde.. na 5 jaar huwelijk kreeg zij een kind.. mijn vader wist hier ook van.. hij snapte dat zij een kinderwens had.. hij was toen 52. Na 2 jaar wilde ze graag nog een kindje(een meisje).. maar mijn vader vond dat onverantwoord.. en vond zichzelf echt te oud.. en is zij dus stiekem gestopt met de pil... en ja hoor zwanger... ze kreeg een jongen... (hihi) mn vader was des duivels... maja hij kon het niet meer terug draaien. Zo'n zelfde verhaal... mijn vaders jongere broer.. was hertrouwd... hij had al 3 kinderen.. ook hij snapte dat zij een kinderwens had.. en ze kregen een zoon. Mijn oom was geel duidelijk.. hier blijft het bij... Maar na 7 jaar is ook zij stiekem gestopt met de pil en werd ze zwanger.. mijn oom was toen 56... toen zij het nieuws vertelde heeft mijn oom 3 maanden niet tegen haar geprast zo kwaad was hij op haar.. maja nadat ze thuis kwam met de echo foto en zag dat er 2 kleintjes aankwamen draaide hij bij... Nu zijn zijn tweeling( jongen en een meisje) zijn oogappeltjes.
Zulke verhalen kent iedereen wel. Via via genoeg gehoord, maar nooit van iemand direct. Ik kan me er zelf niet zoveel bij voorstellen. Ik vind het juist zo fijn, dat mijn kinderen door zowel mij als mijn man van tevoren al enorm gewenst waren. Dat verdienen ze ook vind ik. Ik zeg wel eens voor de grap dat als ik een 4e wil dat die er hoe dan ook komt, maar dat zal nooit op zo'n manier gaan. Praten en hem de tijd gunnen. We zien het wel..
Ik snap dat iemand zo'n grote kinderwens heeft dst ze alles wil doen. Maar dit gaat veel te ver. Dit is gelukkig goed afgelopen, maar het kan ook anders. Wat is het dan voor start voor je kindje. En daarbij: wat is dat voor een relatie?? Ik vind het niet kunnen dus! Ga praten of zoek een ander!
Ik had het hier pas geleden nog over met een vriendin, naar aanleiding van een collegaatje van mij die dit gedaan heeft... Ik zei toen nog dat ik denk dat het vaker voorkomt dan je zou verwachten.. Het is natuurlijk nooit oké, maar ik vind wel een verschil tussen de ene of andere situatie. Zo heb ik hier verhalen voorbij zien komen: Ze wilde snel het huis uit ivm problemen, 18 jaar en 'wilde gewoon graag zwanger raken' De man wil definitief geen kinderen, Minnaar erin luizen Dat vind ik wel een verschil (al keur ik het niet goed!) met de situatie van mijn collega. Waarin er een stabiele relatie is, waarin er sprake is van een duidelijke kinderwens door allebei de partijen, maar de man wil daar liever nog een jaartje mee wachten en de vrouw is er al jaren aan toe. Zij was al zeker 4 jaar echt toe aan een kindje, en dacht: nog een jaar wachten, dan misschien nog wel een jaar voor het ook echt zover is, dat is wel lang met die tikkende klok dus ik stop vast met de pil.. Tegen de tijd dat ik zwanger ben en de baby er ook echt is, is dat jaartje wat mijn man nog nodig heeft al ruim verstreken..
Wij hebben gelukkig onze kids met volledige wil van beide kanten gekregen. Maar de vriend van mijn vriendin was echt zo een twijfelaar. Wilde wel kids, maar wist niet of die het kon, hoe dat zou lopen, of hij niet te jong was.. Blablabla.. Na 3 jaar zo te hebben gezeten heeft mijn vriendin gezegd ik ben gestopt met de pil en wat jij daar mee doet moet je zelf weten, maar ik ben er klaar voor en als jij dat niet bent respecteer ik dat, maar moet jij voor condooms zorgen! Al gauw vergat hij de condooms, of waren op en deden ze het zonder en raakte mijn vriendin idd zwanger.. (Ze zijn nu een gelukkig gezinnetje) Het was dus niet echt stiekem, maar mijn vriendin was wel zo dat als ze wist dat de condooms op waren hem ging verleiden..
Stiekem bewust zwanger worden terwijl de man in de veronderstelling verkeert dat het allemaal veilig gebeurt? Dat vind ik eerlijk gezegd heel gemeen. Het leven van je kind begint dan in feite met een leugen. Ik vind dat nogal wat. Als ik een man was, zou ik er niet mee kunnen leven als mijn vrouw/vriendin dat zou doen, want het vertrouwen zou onherstelbaar zijn geschonden. Kijk, als de man nu weet dat er risico's zijn verbonden aan de manier waarop er wordt gevreeën (man weet dat er een pil is vergeten of dat het condoom nog op het nachtkastje ligt) is het wat anders. Dan kan de man niet zeggen: Wat maak je me nou, want dan heb je het samen gedaan.