Ik ben benieuwd of ik nou de enige neurotische moeder ben, maar mijn zoontje is onderhand 10 maanden en ik durf hem nog steeds niks te geven zoals soepstengels, rijstewafels of korstjes e.d. Ik ben gewoon zo enorm bang dat hij zich toch verslikt of een te groot stuk in zijn mondje krijgt en het in zijn luchtpijp komt, en ook al blijf ik erbij zitten toch zit ik met die angst. Ik geef hem wel gewoon brood en warme maaltijd met brokjes, maar dat is dan allemaal gekookt dus wat zachter, behalve het brood dan. Herkent iemand zich hierin? Ik weet da thij het uiteindelijk moet leren, maar ik vind het erg moeilijk deze angst van me af te zetten. We zitten momenteel midden in een verhuizing, althans we zijn nu druk aan het klussen dag in dag uit, maar zodra we gesettled zitten ga ik een EHBO cursus voor kinderen doen, wie weet maakt me dat wat geruster. Maar toch blijf ik het moeilijk en eng vinden..ik hoop dat ik hierin niet de enige ben
Jeetje wat lastig... Hier totaal geen last van. Dochterlief krijgt al vanaf 6 maanden stukjes (rapley). Gaat hartstikke goed. Verslikken in harde stukjes is niet erg, ze werken het vanzelf naar buiten. Verslikken in vloeistof (of tot pap gemaakt fruit bv) is veel vervelender! Misschien is het een idee om (ik weet niet hoe jullie band is) je moeder er een keer bij te laten zijn? Zodat jij wat geruster bent en zult zien dat je zoontje dit echt wel aan kan?!
Helaas is mijn moeder iemand die me erg zenuwachtig maakt en ze is echt extreem nonchelant, te nonchelant in mijn ogen..maar ik begrijp wat je bedoelt, misschie neem ik gewoon een keer een koekje mee naar het CB hihi, vraag ik of ze willen demonstreren hoe dat dan goed kan gaan
Makkelijk gezegd ik weet het, maar ik denk dat je het toch gewoon een keer moet proberen, volgens mij kan het alleen maar meevallen nu. Of eerst ns een liga verkruimelen in fruit, dat doe ik hier nu ook, dan worden de harde stukjes toch wat zachter, hier gaat het prima. Je zal het toch een keer "moeten" gaan geven..
verkruimelen heb ik al gedaan, en ook hele kleine stukjes geven als een vogeltje Maar het in zijn handje geven vind ik gewoon erg eng en grotere stukjes..
Ik zoek ook niet echt een oplossing, ik bedoel, ik begrijp best dat d eoplossing gewoon proberen is, maar ik ben gewoon benieuwd of ik nou de enige ben die dit moeilijk vindt
Aan mij heb je ook niets Ik snap deze angst nooit zo. Heb me verdiept in bijvoeding, veel gelezen over kokhalsreflex, filmpjes op youtube gekeken (rapley) en ben gewoon begonnen met stukken voedsel geven. Als ik kijk naar de 12 maanden potjes "met stukjes" en ik zie 3 doperwten drijven in een puree van groen dan begrijp ik dat echt niet, net zoals jij wslk niet begrijpt dat ik die doperwten gewoon voor hem neerleg . Maar goed, zoals ik al zei: aan mij heb je niets. Ik vind je angst ongegrond en dat kan (ik ben als de dood voor spinnen, slaat ook nergens op) maar dat maakt het wel lastig zo Ohja: rijstewafels vallen in stukjes hoor, als ze er op sabbelen. Blijft geen groot stuk van over
Ik begrijp de angst inderdaad ook niet. En ik vind dat hij wel de leeftijd heeft om te leren kauwen, dat doet ie niet van 'de stukjes voor een vogeltje'. Ik zou zeggen: vertrouw op je kind, en handel in zijn belang! Hij heeft kauwen nodig om zijn mondmotoriek te bevorderen en beter te leren praten. Verder helpt zelf eten pakken enz. zijn handmotoriek, zijn coördinatie en zijn fijne motoriek. Misschien dat deze dingen je vooruit kunnen helpen?? En je kindje is echt sterk genoeg om te kunnen omgaan met gewoon stukken eten. Hoe langer je wachten, hoe groter die stap wordt, ook voor hem. Ik heb laatst mensen ontmoet die voor hun zoon van 2 alles prakken, en zich kapot schrokken toen mijn vriendin een schaal druiven op tafel had gezet voor de kinderen. Die angst hoeft echt niet, eten kauwen en doorslikken is natuurlijk iets. Een kind van 10 maanden kan dat van nature, dat zit in hem. Vertrouw daarop!
Ok, dames, natyuurlijk begrijp ik dat het goed is voor de motoriek, en ik probeer hem ook op allerlei manieren te stimuleren in zijn ontwikkeling, maar dit blijft iets wat ik erg eng vind en dit is een probleem voor mij want ik wil graag dat hij het leert! Ik doe het niet opzettelijk om zijn ontwikkeling in de weg te zitten. Ik zit tijdens het brood eten nog steeds op het puntje van mijn stoel, ik weet dat het overdreven is, maar ik kan er niks aan doen.. Nou heb ik gister geprobeerd zo'n klein wafeltje te geven vanaf 8 maanden staat erop, maar weer doet hij een groot stuk plots in zijn mondje die ik er dan niet uit krijg, althans, met moeite. Wat doe ik dan? Gewoon laten zitten en ervan uitgaan dat het grote stuk meteen smelt?
Hoe staat jouw partner hierin? ik denk dat je deze pogingen beter kunt doen als hij erbij is. Of een vriendin die zelf kinderen heeft en nuchter is in deze dingen. Als jij doodsbang naast hem zit is het ook niet goed.
Maar, waarom geef je hem eerst eten, en ga je het dan uit zn mond proberen te halen? Een kindje leert niet eten van papjes, een kindje leert eten van echt eten. Papjes zijn juist veel gevaarlijker om in te verslikken, want die kunnen ze niet omhooghoesten. En een koekje in minikruimeltjes is ook veel gevaarlijker als een koekje, die kruimeltjes kan hij juist inhaleren en zich verslikken. Heb je vrienden met kinderen, of familie? Wij rapley'en hier ook, maar ik snap echt niet dat je kinderen na de eerste maand van bijvoeding, papjes geeft. Eten is toch gewoon eten, en geen puree?
wie zegt dat ik puree geef?!? Ik geef hem brood in stukjes en als ik die kruimels geef zijn het geen minikruimels he, groot genoeg dat hij erop gaat kauwen, ik durf hem alleen geen harde dingen in zijn handje te geven
Probeer het op te bouwen, begin met dingen die voor jou 'veilig' voelen. Bijv een broodkorst, een stuk peer enz. Uit al je posts kreeg ik ook de indruk dat hij nog niet veel te kauwen krijgt. Je schreef zelf dat je kleine stukjes brood geeft (als bij een vogeltje). Daar valt weinig op te kauwen.
Mijn zoontje stouwt rustig een halve boterham in een keer naar binnen. Of een halve cracotte. Of een hele rijstewafel (zon minie-exemplaar). Om er vervolgens achter te komen dat dat niet zo goed werkt en dan haalt hij het er zelf weer uit na een tijdje (en vervolgens gaat hij het verfrommelen met zijn handjes ofzo, en dan eet hij weer rustig verder). Ik heb eigenlijk nog nooit iets uit zijn mond gevist (eetbare dingen dan he )
Ik laat jou even twee filmpjes zien van een jongetje en een meisje van 10 maanden oud, die heerlijk ontspannen helemaal zelf eten en geen 1 keer kokken of wat, geniet: http://www.borstvoeding.com/beeld/12-olivier%20eetbanaan-10mnd-6dgn.wmv Laura eet spaghetti con ragú on Vimeo
Ik vond het eerst ook eng hoor, dus snap je wel een klein beetje.. maar je moet gewoon echt vertrouwen in je kindje hebben. Het kokhalsreflex (verbeter me als ik het fout heb) lig bij kleine kindjes heel hoog, maar naarmate ze meer eten, en dus ook stukjes, dan verschuift dat reflex. Dus als ze aan het begin kokhalzen is dat heel normaal. Ik vond dat ook erg eng om te zien/horen, maar je moet er gewoon even 'door heen prikken' Ik geef ons ventje gewoon rijstewafeltjes vanaf 8 maand, vanaf dat ie 6 maand was, en troost je.. dat word zacht in de mond.. dus als ie een groot stuk in zn mond krijgt, kan er niet heel veel verkeerd gaan. En anders werken ze het er zelf wel uit. Geef hem gewoon een rijstewafel, een soepstengel, een koekje oid in de hand, en je zult zien dat het echt wel goed gaat!
Nou vanavond geprobeerd met schoonfamilie erbij tijdens het eten, ik heb hem maar een liga gegeven want die lijken het snelst te smelten en het ging allemaal goed, hij nam best grote stukken Nog wat vaker doen en dan durf ik het vast ook als ik alleen ben. Klinkt suf allemaal maar ik heb nou eenmaal die gekke angst
Moet je vooral een Liga geven? Gemaakt van gemalen erwten, als iets een kleverige boel in de mond wordt! Van zo'n plakbal is ooit een kindje gestikt, vandaar dat het ook niet meer zo jong gegeven mag worden. Waarom geef je geen cracker, rijstwafel, broodkorst?
ZG, hij is 10 maanden. Ik ga even vanuit dat ze gewoon de 'echte' Liga-koekjes heeft gegeven. Dus die va 8 maanden en van granen, en niet die babydingen die van erwten zijn gemaakt