Hoi allemaal, tijdje geleden heb ik hier ook al wat geschreven, maar ben benieuwd of er meer vrouwen zijn met mijn ervaring.. Ik ben trotse moeder van een prachtig meisje (2,5 jaar). Haar zwangerschap kwam geheel onverwachts, dus dachten we dat de tweede ook wel snel zou gaan, helaas is dit niet het geval. Om mij heen raakt iedereen 'zomaar' zwanger, althans zo lijkt het. Ben zo verdrietig dat het bij ons nog niet raak is, en dan er misschien nooit meer een tweede komt. Mijn man mocht 2 maanden geleden al zijn zaad controleren, maar door zijn werk is dit tot op heden nog niet gelukt. Nu heeft hij wonder boven wonder vrij kunnen krijgen (ligt een beetje ingewikkeld met zijn werk) en mag hij aanstaande vrijdag zijn zaad inleveren ter controle. Wat als het uiteindelijk, ondanks ons prachtige dochtertje, toch slecht blijkt te zijn. En dat zij een 'lucky shot' is geweest.. Heeft iemand ervaring met het controleren van het zaad van haar man? Hoor het graag, positief of negatief. Groetjes, EPB
hier ongeveer hetzelfde verhaal hier is het zo dat er te weinig goede zaadcellen zijn. wij zijn nou aan iui begonnen maar eerlijk is eerlijk we hebben minder dan 1mlj zaadcellen dus ik wil hierover gaan overleggen. roep maar als je iets wil weten of wil praten mag ook via pb.
Hoi EPB, wij hebben een dochter van 4 jaar nu en willen graag een tweede vanaf het moment dat ze geboren is maar helaas lukt dit ook (nog) niet. voor de zwangerschap van mn dochter heb ik wel een bbz gehad waardoor mn eileider is verwijdert maar daarna was ik na een half jaar proberen zwanger van mn dochter! na de bevalling was ik ook weer heel snel zwanger, maar dat werd een miskraam. sindsdien gaat het moeilijk, zie mijn onderstaande verhaal. maar het zaad van mn man was goed. het probleem ligt meer bij mijn hormonen. onze dochter is dus ook een groot wonder! dat ga ik nu steeds meer beseffen. ja het is verdrietig dat het zo lang duurt, ik snap je helemaal. Vooral voor je dochter zelf is het leuk dat het leeftijdsverschil niet zo groot is. sterkte ermee en wacht niet te lang om naar het ziekenhuis te gaan voor onderzoeken. wij hebben best lang gewacht maar achteraf had ik de stap eerder genomen. gr liz
Wij hebben een zoontje van bijna 3 en bij mijn wederhelft is de kwaliteit binnen de nieuwe normen normaal maar licht afwijkend bij de normen die golden in 2009. Wij zitten intussen voor de 2e keer in het ziekenhuistraject (de eerste keer uiteindelijk spontaan zwanger na 5,5 jaar terwijl we wachtten op het volgende onderzoek, deze keer aan het wachten op toestemming IUI want ik blijk geen of zelden een eisprong te hebben).
Hoi allemaal, wat akelig dat er zoveel vrouwen (en mannen) zijn die dit moeten doormaken.. Word elke morgen met een (ik noem het) grafgevoel wakker. Eergisteren te horen gekregen dat mijn man zijn beste vriend en diens vrouw ook een kindje verwachten.. Terwijl ze het eigenlijk nog niet wilden (wel heel blij natuurlijk). Vind het zo moeilijk om blij te zijn voor hen.. in plaats van jaloezie te voelen. Er zijn er al wat meer in onze naaste omgeving die in verwachting zijn, dat doet wel pijn. @toetie, heb je lang op jullie eerste kindje moeten wachten? Veel sterkte komende tijd, hopen op een tweede wondertje.. Je zou denken.. je hebt er al 1 dus nr. 2 moet ook kunnen.. Jammer genoeg is dat geen garantie.. @liz84, inderdaad dat leeftijdsverschil heb/had ik ook moeite mee.. Maar het is niet anders.. daarbij is het natuurlijk wel heel tof dat je dochter, mocht het lukken, de tweede heel goed kan mee maken. Veel sterkte! @Silinde, maar kunnen ze daar niet wat aan doen, aan het niet hebben van een eisprong? Want ik had wel altijd een eisprong alleen erg laat.. Heb nu clomid gekregen en heb mijn eisprong vaak op dag 13. Bedankt voor jullie reacties, vind het wel fijn om zo m'n ei kwijt te kunnen.
Hi EPB, Hier een beetje hetzelfde verhaal. In 2008 bij gedachte aan een kind al meteen zwanger. Mijn zoon is nu al 4,5. Na ruim een jaar na zijnngeboorte wilden wij een tweede. Wederom meteen zwanger maar dat ging mis met 6 wkn. En nu.... Dikke drie jaar verder. Nog een tijd zelf doorgegaan, we konden maar niet accepteren dat het gewoon niet meer lukte. Uiteindelijk de stap naar het zkh gezet en allerlei onderzoeken verder is de conclusie: er is niets mis...! 6x iui gedaan en nu eindelijk de stap gezet naar ivf, morgen begin ik met spuiten. Nooit gedacht dat we hier zouden eindigen... Nu wel een goed gevoel dat we eindelijk toch dit traject ingaan. Het is wel heel zwaar. Ik vond het ook erg 'fijn' om op dit forum te lezen dat het zo vaak voorkomt, helaas. Jij heel veel sterkte, neem snel de stap om onderzoek te doen, ook bij jou. Voor je het weet ben je een paar jaar verder.. Knuffel
ik wou ook even verhaal delen we zijn ook bezig sins dat mn dochtetje (2,5) geboren is voor nummer 2 ...maar helaas tot nu toe niks en me man zaadjes is niks aan de hand maar ik ben eingelijk boosdoender..: heb pcos heel erger want er zijn verschilende pcos...en we hebben vorige week eerste iui gehad zit nu op de wacht weken...maar ik heb ook moeite mee dat iedereen om heen zwanger wordt. mijn 2 schoonzussen zijn zwanger en ze zijn bijna tegelijk uit geteld...mijn buurvrouw...en ik nog niet....ik zei nog tegen mijn man ...het voelt zoals met kerst film...je ziet toch vaak : mensen lekker aan eten zijn en een zwerfer zit buiten naar binnen kijken zielig hoe de mensen lekker aan eten zijn en zo gezellig hebben en alle warmte..en de zwerfer in de koud en moet met schimmel brood mee doen ... snapje hihihi kan nu wel om lachen want ik bestef steets meer dat ik zo dank baar ben met me klein meisje en nu ze ouder wordt is toch fijn dat ik 1 kindje heb maar zou ook leuk zijn dat ze broertje of zusje krijg srry voor lang verhaal groetjess
Ook hier wachten we nog steeds al moet ik zeggen nu eigenlijk op ons derde kindje want ook al is ons zoontje overleden hij is wel ons tweede kindje. Onze dochter is echt een wonder zijn we inmiddels wel achter gekomen. Na 8 maanden proberen was ik zwanger. Net toen we het bericht te horen kregen dat het zaad van mijn man slecht was. Maar ons geluk kon niet op. Nu al bijna 3 jaar geleden wilden we graag een tweede kindje. Na bijna een jaar proberen toch maar weer een zaadonderzoek laten doen. Dit was niet goed maar wonder boven wonder was ik zwanger. Helaas werd het een miskraam. Een half jaar later zijn we toen toch het traject in gegaan en kwamen alleen nog voor ICSI in aanmerking. Bizar als je weet dat het 2x spontaan gelukt was mn man had maar 500.000 zaadcellen waar 20-50 miljoen normaal is! Maar het lijkt steeds meer achteruit te gaan. Gelukkig was het na de eerste ICSI behandeling raak! Wat waren we blij en ons geluk kon niet op. Ik vond het vreselijk spannend en elke echo was ik bang. De 20 weken echo, een uitgebreide nog wel was onze laatste mijlpaal. Toen ook die helemaal goed was begon het genieten. Dat duurde 3 weken. Ik voelde geen leven meer en ons zoontje was plotseling overleden Inmiddels is dat nu 8 maanden geleden en nu zitten we weer in het traject. Verse poging is mislukt, nu zijn we in afwachting van hopelijk een cryo tp. Soms vind ik het zo moeilijk, vooral het leeftijdsverschil dat steeds groter wordt. Onze dochter is nu 4. Maar ja helaas heb je er toch niets over te zeggen en ik denk maar zo nu maakt ze het bewust mee als het ons nog een keer gegund is.
Hoi EPB, Hier ervaring met zaadonderzoek ook. Ik ben 10 jaar samen met mijn (sinds 5 jaar) man en we zijn nog steeds bezig voor ons eerste kindje want, ik raakte steeds zwanger en kreeg dan weer een vmk. EINDELIJK na zeuren en zeuren bij de ha hebben we onderzoeken gekregen waaronder zaadonderzoek. Het eerste zaadonderzoek werd in het ziekenhuis gedaan. Daar gaf ze al aan dat het niet heel geweldig kwaliteitszaad was maar dat we het nog maar een half jaartje met ovulatietesten moesten proberen??? Ik vond het een raar verhaal en ben voor een 2nd opinion naar een kliniek gegaan die is toegelegd op vruchtbaarheidsbehandelingen. Daar werd het zaad uitgebreid getest op aantallen en beweging en toen bleek het niet alleen weinig te zijn (aantallen weet ik niet meer) maar ook nog eens traagbewegend wat inhoud dat ze niet in een rechte lijn zwemmen maar schuin of rondjes om hun eigen as. Dus half jaar ovulatietesten, IUI en IVF hadden voor ons geen zin, alleen ICSI was een optie en daar zijn we nu mee bezig. Het is dus zeker wel een heel belangrijk onderdeel Succes en ik hoop dat het zaad er goed uit ziet!
Sjonge, wat een verhalen.. ben benieuwd wat ons nu te wachten staat, als ik al zie hoe het bij jullie gaat.. Speelt jullie leeftijd ook een rol?
Hier ook zo'n soort verhaal. We hebben een dochter van vier. Hier hebben we ook dik twee jaar op.gewacht voordat ze kwam. Allerlei onderzoeken en er was niks aan de hand. Een wonder dus. Daarna gelijk doorgegaan voor nummer twee.... Helaas. Een keer een miskraam gekregen en nu alweer dik vier jaar en drie ivf behandelingen verder (zie mijn banner...). We zijn echt super teleurgesteld, helemaal omdat bij ons dus niks mis is (geen slecht zaad, ik heb gewoon een eisprong). Ik word wel deze zomer 41 en dat gaat nu een rol spelen. Mijn laatste vergoede ivf behandeling is net afgelopen zondag geëindigd zonder embryo's en dat voelt zo vreselijk onaf....
@Snoopy1983, betekent tp dat je vrijdag een terugplaatsing hebt? Heel veel sterkte! Hopelijk met een mooi resultaat Moet je dan ook vaker een echo? @Poema, heel veel sterkte.. Kun je wel meerdere ivfpogingen krijgen? Dat je ze zelf moet betalen? Of is het nu echt over..?
Ja ik hoop het, die ochtend horen we of het embryo goed ontdooid is en dan hebben we idd een terugplaatsing. Heel spannend dus.. Bedoel je vaker een echo vanwege ons overleden zoontje? Ja, het hoeft niet maar als ik het zou willen mag ik idd vaker een echo. Ook zullen ze goed naar de navelstreng/placenta kijken omdat ons zoontje veel windingen in zn navelstreng had al is het niet zeker of dat ook de oorzaak was.
Hier ook heel snel zwanger van ons eerste zoontje. Toen hij ruim 2 was begonnen voor een 2e. Na 8 maanden niet zwanger en mn gevoel zei dat het niet klopte, na de huisarts gegaan, wel aangegeven dat wel al een jaar aan het proberen waren, anders sturen ze je gewoon naar huis. Toen onderzoeken in het ziekenhuis, bij mij was alles goed, even gedacht aan PCOS, maar had het toch niet.... Zaad van mn man was niet goed. Uiteindelijk 8x IUI gehad en 2x ICSI, bij de 2e volledige poging was het gelukt. Het zaad was de eerste keer niet eens voldoende voor IVF, 2e keer is meteen gekozen voor ICSI, dus weet niet of dit ook IVF had kunnen zijn. Inmiddels ben ik 21 weken zwanger van ons 2e kindje. Ook nooit gedacht dat ik hierin zou belanden. Afgelopen jaar erg zwaar gehad. Al met al ruim 1 jaar in de MMM gezeten en dit vond ik al pittig. De gedachte dat het misschien wel nooit zou lukken....ik zei altijd als iemand me de garantie zou kunnen geven dat het over een paar jaar zou lukken, zou ik hier vrede mee hebben, maar die garantie kan niemand je geven. Hoewel we al een zoontje hadden, wat het gemis naar een 2e net zo groot. Ik wil je heel veel succes wensen, hoop dat je een goed gyn. heb die naar je luistert, dat ik voor je eigen gevoel heel belangrijk. Bij ons was het zaad vaker niet voldoende voor IUI dan wel, acheraf hadden we niet zolang met IUI door moeten gaan.
@EPB: ja ik kan natuurlijk op eigen kosten nog meer behandelingen doen. Kost ongeveer 4000 euro. Daar zijn we nu wel over aan het nadenken. Maarja, garanties heb je nooit. Het kan zomaar weer misgaan en is hetndat allemaal waard... Lastige keuze en ik kan ook niet al te lang meer wachten gezien mijn leeftijd. Althans, dat hebben ze me aangeraden in het ziekenhuis... Eitjes zullen niet meer of beter worden helaas.
@Snoopy1983, heel spannend! Hou je me op de hoogte? Veel succes!! @Happy1978, ja het lijkt zo'n 'ver van je bed-show', iets wat (helaas) anderen overkomt.. en dan zit je er ineens zelf in. Vind het zelf ook nogal onwerkelijk.. 25 april heb ik een afspraak met mijn gyn. Een hele lieve vrouw, die ontzettend goed luistert. Ben heel blij met haar.. Enig punt is (is wel positief, maar heb ik niet zoveel aan), is dat zij niet verwacht dat wij ooit voor iui in aanraking komen.. laat staan voor wat daarna nog komt.. (Omdat ze verwacht dat we wel natuurlijk zwanger kunnen raken) Zelf heb ik iets van: dan hadden we toch al lang in verwachting moeten zijn? Maar ja.. We zullen zien, ben in ieder geval blij dat we de stap naar het ziekenhuis genomen hebben.
EPB, hier speelt leeftijd ook nog niet echt mee. Ik ben 31, mijn man 37. Snoopy, ben aan het duimen voor je hoor!!!! Poema, wat een lastige keuze he Heel veel succes met het nemen van jullie besluit. Heb je verhaal 2 maanden terug ook gevolgd. Hoe gaat het nu met je?