Mijn oudste is echt een spenen kind. Vanaf de geboorte vond ik het heel normaal dat hij een speen wou en heb het altijd normaal gevonden. Toen ik zwanger was van mijn tweede wat spenen ingekocht en vond het ook heel normaal als de jongste speen zou willen. Eigenlijk vanaf het begin voelde het niet goed om een speen te geven, gewoon een gevoel en verder nergens op gebasseerd. Nu duimt hij sinds 1,5 week en het lijkt wel alsof ik daarom voelde dat het niet hoorde bij hem. hij pakte de speen namelijk wel. Nu is de speen ook helemaal weg Herkent iemand dit of ben ik gewoon gek haha
Grappig dat je zo'n duidelijk gevoel had..! Wie weet komt het daar wel vandaan! Ik had er van te voren nooit zo over nagedacht, maar mijn zoontje duimde al in de baarmoeder. Toen hij geboren was ook gelijk! Maar na een paar dagen lukte het niet goed meer de duim vast te houden. Hij werd erg gefrustreerd en met pijn in mijn hart heb ik hem een speen gegeven... Ik vond dat duimen zo mooi (nee niet handig ivm afleren, ik weet het). En zo handig om geen speen overal mee naar toe te moeten nemen. Maar goed, hij werd er een stuk tevredener door. Maar sinds een aantal weken duimt hij weer volop en gebruikt de speen maar heel soms! Meer als we weg gaan, om het voor nood te gebruiken.
van mij hoefde een speen niet zo. en van meneertje ook niet hij spuugde het met 2 tellen uit. bij tijd en wijle heeft ie wel eens een duimpje in zijn mond. maar echt heel af en toe.
Mijn oudste duimde in de buik en mijn jongste niet dus nooit aan gedacht zelfs. Ik vind duimen ideaal, hij troost zichzelf 's nachtslot en hoef er niet telkens uit. Ik heb bij hem heel sterk moedergevoel. Mijn eerste huilde ook maar heb geen sec gedacht dat er is mis was. Mijn jongste huilde minder maar had zo het gevoel dat er iets was en uiteindelijk bleek hij ver reflux te hebben. Hij huilde niet veel maar voelde gewoon zijn spanning.