.... je soms helemaal niet meer blij word van de gedachte dat je een kindje krijgt? .... je soms helemaal geen band meer met je kindje voelt? .... je soms helemaal verward bent, en je hoofd soms boordevol lijkt te zitten van het denken? .... je soms 'gevoellozer' kunt worden? Dit alles terwijl je eerder zó hoopte op een kindje en zó gelukkig van kinderen werd?
Ja het kan. Kijk eens op www.kraamtranen.nl onder het kopje prenatale depressie. Misschien herken je er iets in. In dat geval zou ik even contact opnemen met je huisarts.
Ja hoor dat is heel normaal. Ik ken meerdere vrouwen die dit hebben gevoeld. Ik zelf ook. Het komt wel goed, bij mij na 11 weken. Ik kan niet tegen hormonale veranderingen. Dus na mijn zwangerschap had ik er weer last van. Ik durfde niet alleen te zijn met ons kindje en was bang dat ik erg ziek was. Mijn schoonvader was net na mijn bevalling overleden, ik had een zieke vader een we zaten in een verhuizing. Dat waren bij bij de triggers. Ik zou het aangeven bij een arts of verloskundige. Knuffel en schaam je niet.
Joh, er is niets veranderlijker dan het weer.... behalve de stemming van een zwangere vrouw! Het ene moment dolblij, het andere moment heel angstig, dan weer vol zelfvertrouwen, dan weer verdrietig en zo gaat die hele draaimolen maar door. Dat kan allemaal normaal zijn! Ook na de bevalling kan dat nog een hele poos duren. Er groeit een kindje in je, maar daar wordt niet standaard een roze wolk bij geleverd. Bespreek het met je vk, als je je er zorgen over maakt. Dan kan zij met jou bekijken of het normaal is, of niet.
Ja hoor! Ik heb ook regelmatig in mijn zwangerschap zulke momentjes mee gemaakt. Dat is heel normaal, de hormonen gieren dan ook door je hele lijf! Je hele leven gaat straks veranderen! Dan mag je je rustig wel eens zo voelen. Blijf erover praten, dat helpt echt. Nu bij mij het einde in zicht is heb ik het helemaal niet meer en ben ik zooo verliefd op de kleine ukkepuk in mijn buik. Verheug me erg op zijn/haar komst! Groetjes Giulietta
ik heb het ook hoor.. weet niet of het alleen mn hormonen zijn of erger.. maar kan ook mede komen doordat ik geen vlekkeloze zwangerschap heb.(eerste weken kots misselijk, daarna harde buiken, 20 weken echo die niet goed was ) kan er niet echt van genieten. ook huilbuien,bijna elke dag lig ik wel 1-2 uur te janken om niks. word nergens meer blij van, en heb geen band met ons kindje. Wij wouden ook ZOO graag nog een kindje, maar nou ben ik zwanger en is het allemaal niet meer zo positief.. maandag als ik bij ha ben maar even over hebben..
Ja hoor, dat kan heel goed! Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en heb ook voor de tweede keer heel erg veel last van die hormonen. Ik vind het erg jammer en zou heel graag 'gewoon' blij en gelukkig zwanger willen zijn, maar blijkbaar hoort het er bij voor mij. Gelukkig geniet ik wel enorm van het moeder-zijn! Als je meer wilt weten mag je altijd een berichtje sturen... Groetjes! Esther
Ja dat kan heel goed, heb het zelf ook gehad, ondanks dat ik hele veel liefde voelde kon ik het niet kwijt en voelde ik me verschrikkleijk en bleef maar huilen, ligt aan de hormonen, had een postnatale depressie en moest medicatie om de hormonen weer goed in balans te krijgen. Het kan ook al voor de bevalling tot uitong komen ovreigens. veel sterkte
Sommige dingetjes herken ik wel. Op dagen dat ik weer heel erg misselijk ben, onze peuter jengelt en ik gewoon kapot ben twijfel ik ook wel eens of ik de goede keus heb gemaakt. Ik weet dat dit is wat ik wil, maar daarom is het niet altijd makkelijk. Vecht niet constant tegen het gevoel, maar accepteer dat je je niet voelt zoals je zou willen. Even met je vlos of ha er over hebben is ook niet verkeerd denk ik. Succes meid!