Morgen moet ik mij voor het eerst in mn leven melden bij een bedrijfsarts. Ik weet niet zo goed wat ik daarvan kan verwachten? Heb me ziek gemeld met burn-out achtige klachten. Verder wil ik over de klachten zelf niet zoveel kwijt ivm herkenbaarheid. Heeft iemand tips, do's en don'ts? Ik merk dat ik er enorm tegenop zie.
Het is eigenlijk een soort huisartsbezoek, maar dan met wat meer aandacht op hoe je klachten je werkzaamheden beïnvloeden. Als je burn-out klachten hebt, is het ook belangrijk om te vertellen hoe het je privéleven beïnvloed. Wat doe je nu niet meer wat je eerst wel deed, bijvoorbeeld? Welke dingen moet je nu 'laten' omdat je er geen energie meer voor hebt? Wat kost je nu meer moeite dan voorheen? Wat denk je dat je zal helpen?
Bedrijfsarts lijkt inderdaad op de huisarts. Hij of zij zal je klachten met je doorspreken en mogelijk al een eerste plannetje maken. Het zal per arts verschillen, maar mijn ervaring is dat ze best voorzichtig met je zijn. Was zelf ook bang om meteen maandag weer aan de slag te moeten maar dat viel erg mee. Wel af en toe bij m’n collega’s op de koffie om de drempel naar kantoor niet te groot te maken, dat vond ik achteraf een heel waardevol advies! Sterkte morgen en veel beterschap gewenst!
Nee hoor, dat gaat in overleg met de bedrijfsarts. Natuurlijk is het "leuk" wanneer je al ideeen hebt, maar dat is echt geen verplichting. Sterkte!
En omthoud dat een bedrijfsarts ook een soort beroepsgeheim heeft. Wel schrijft hij een verslag voor je werrkgever met advies.
Ik heb in het verleden alleen telefonisch contact gehad met de bedrijfsarts. Maar het is ook mijn ervaring dat ze voorzichtig met je zijn en gewoon willen zorgen dat je weer beter wordt, niet dat je zo snel mogelijk weer aan het werk moet gaan.
Het ligt eraan wie je krijgt. Bij ML werd bij een burn-out direct een bureau ingeschakeld waar hij dezelfde week moest melden. Vervolgens 3x per week moest hij er heen rijden (meer dan uur autorijden heen en dan ook weer terug). Ik vond het achterlijk, hij kon werkelijk even niets meer. Was doodsbang dat ie onderweg een ongeluk kreeg. Twijfel nig steeds of het wel de juiste manier was, hij slikt nog steeds medicatie en in bepaalde situaties zie ik aan hem. Dat hij nog steeds er last van heeft. Inmiddels zijn we 7 jaar verder. Ik heb een whiplash, mijn arbo arts was zeer begaan. Uiteindelijk ben ik na 2 jaar afgekeurd.