Hallo allemaal, Ik zit met een probleem. Eigenlijk al jaren, maar het begint nu een beetje uit de hand te lopen. Ik praat in mijn slaap en doe soms hele rare dingen. Midden in de nacht opeens recht op in bed zitten of ook echt uit bed stappen zonder reden. Tijdens mijn zwangerschappen/verlof periode was het minimaal, maar vooral op werkdagen is het echt heel erg. Het is vooral als ik bijna in slaap val. Ik krijg dan ook een soort van hallucinaties van bv rond draaiend behang in de slaapkamer. Ik moet dan echt even het licht aan doen om de kamer te laten stoppen met draaien. Het praten zelf heb ik uiteraard geen last van, maar voor mijn man is het echt hinderlijk. Ik heb dus vaak nachten dat ik om 2 uur s'nachts wakker schrik en rechtop in bed zit. Mijn man schrikt zich dan een ongeluk. Ik ga weer rustig verder slapen en hij ligt met een hartslag van 220 naast me in bed.... We hebben ook hele discussies in mijn slaap, waar ik de volgende dag niks meer vanaf weet. Ik zoek tips. Op internet vind ik het volgende: Voor het slapen gaan ontspannen. Geen heftige tv meer kijken en niet meer op het internet. Ik was aan het lezen in het boek Nieuwe buren. Dit blijkt dus ook echt een trigger te zijn, want die nachten was het flink raak. Wat ik nu doe is dat tekenen voor volwassenen ipv hele avonden op de laptop vertoeven. Is er iemand die mijn verhaal herkent? Die nog andere tips heeft om het te verminderen? Wat hielp bij jou heel goed? Alvast bedankt!
Ik heb precies hetzelfde. Ik heb er meer last van als ik overdag last heb van stress. Dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken, maar dat lukt niet altijd helaas... Ik weet verder eigenlijk niet wat ik er verder tegen kan doen. Misschien dat iemand anders tips heeft.
Geen herkenning, maar ik zou het zoeken in de kant van meditatie, yogaoefeningen, dat soort dingen. Lijkt me erg vervelend, voor jou en voor je partner ook.
Ik heb het ook! Praten, lopen, van alles, en blijkbaar met ogen open. Ik zeg niet alleen dingen tegen hem, maar kijk ook de kamer in alsof ik praat met "de mensen om ons bed" dus manlief had de eerste jaren de schrik van zijn leven. Nu is hij het gewend en wordt hij niet echt bang meer. Wel geïrriteerd Ik weet er vaak niets meer van!
Ik heb dat idd ook, kan heel vervelend zijn. Ik ben vaak boos op m'n vriend. En wat hij dan ook zegt, ik raak geïrriteerd ik merk idd dat het erger is als ik druk ben geweest en erg moe ben. Ik ben vorig jaar begonnen met yoga en sindsdien is het wel wat minder, maar niet weg. 2 weken geleden ben ik naar de wc geweest en heb daarna het gordijn open gedaan, en ik kan me nog steeds niets herinneren....
Bizar he, ik vind het ook zo eng dat ik het zelf niet merk. Vind het soms ook eng om te gaan slapen, zeker als mijn man aan het werk is. Fijn die herkenning. Soms denk ik echt begin ik nou gek te worden?!
Ja als er tips zijn...dan geef ik die ook aan mijn man.. Zo heb ik al eens een vrachtwagen midden in de nacht voor hem moeten verzetten en werd hij boos toen ik zei "je bent niet aan het werk je ligt in bed" En laatst vroeg hij of ik Kuifje was haha
Hahaha kleintje88 ook leuk om de andere kant te horen. Er zijn dus ook mannen die er last van hebben. Lijkt me erg hinderlijk als partner. Ik heb ook een hele lange tijd geroepen dat er iemand in de kamer stond midden in de nacht. Mijn man is zelfs weleens beneden gaan kijken, omdat ik er echt van overtuigd was dat er mensen in ons huis waren. Maar dat doe ik nu gelukkig niet meer. Wel heb ik bij allebei mijn kinderen gehad dat ik midden in de nacht ging zoeken in bed en op de grond, omdat ik dacht dat ze in ons bed lagen terwijl ze gewoon in hun bedje lagen te slapen.
Wat vervelend voor je zeg... Ik kan er altijd wel om lachen maar ja als ik ook half slaap dan duurt het vaak wel even voordat het kwartje valt en besef dat hij weer aan het "slaappraten" is.. Ik lach me soms suf haha
Dat draaien ken ik wel, had ik als kind altijd heel erg vreselijk was dat zeg. en dat praten is super vervelend voor je man, ik heb geen idee of daar überhaupt iets tegen is? Misschien kun je jou huisarts om raad vragen.
Ik herken het! Het vele praten in elk geval. Ik heb alleen levensechte dingen, dan droom ik dat mijn dochter op mijn borst ligt en dan word ik snachts wakker en dan ligt ze er niet, ik begin dan te roepen en onder de dekens te zoeken en naast het bed. M'n vriend word dan wakker en zegt dat ze op bed ligt, dit heb ik vanaf de geboorte bijna elke dag! Ook dat ik snachts wakker word en dat ik ineens aan het werk moet. Ik werk op een kinderdagverblijf en dan ga ik uit bed en zeg ik ook goedemorgen! Sorry let niet op mijn kleren ik heb me verslapen haha.. Verschrikkelijk irritant
Alyssa2014: Dat heb ik ook heel erg gehad, het idee dat onze baby nog bij me lag terwijl ik lag te slapen. Nu heb ik geen voedingen meer s'nachts en is dit gelukkig over! Naar de huisarts heb ik al over gedacht, maar wat zou die meer kunnen dan de adviezen die ik al heb gevonden? Ontspanning, geen stress.
Baby (beide kindjes) zoeken (lange tijd) in mijn bed had ik ook. Werken in bed doe ik ook af en toe. En een keer zei mijn man dat ik gewoon op bed zat zonder iets te zeggen.
Ik ga dus gewoon mn bed uit, loop naar andere kamers enz. Dat vindt ik eng. Ik wordt dan wel wakker en snap dan ook dat ik iets aan 't doen ben wat niet klopt. De dingen die ik voel/denk dat ze er zijn zijn ook levensecht. Ik heb dan, net als TS, ook een enorm hoge hartslag. Als ik zulke nachten heb wordt ik 's ochtends doodmoe wakker. Alsof ik een complete dag achter de rug heb. Ik heb tijden gehad dat ik het eng vond om te gaan slapen, bang om wat ik de komende nacht weer zou gaan beleven....
Ik herken een gedeelte van wat je schrijft. Ikzelf heb heel vaak last dat het lijkt alsof ik ineens val. Dat is niet 1x in de maand maar soms een aantal keer per week of zelfs meerdere keren achter elkaar in een nacht. Ik schrik dan echt heel erg en mijn vriend ook wel maar die slaapt snel weer verder. Dan ben ik diegene met een hartslag van 200.. haha.. Ook heb ik wel eens dat ik ineens langs het bed sta, maar dat ik ook echt iets moet gaan doen. Tenminste, dat had ik me bedacht. En dan moet ik echt heel lang nadenken voordat ik besef dat ik naar de wc moet, of moet gaan werken of wat dan ook. Heel vermoeiend af en toe. Ook is er een andere kant. Mijn vriend "droomt" soms zo heel eng ofzo dat ik echt moet schreeuwen om hem wakker te krijgen. Hij kan ineens uit het niets schreeuwen en dan echt alsof er iets in de kamer is ofzo. Dan moet ik echt het licht aanmaken want dan schiet mijn hartslag naar 500. Om dan vervolgens te horen ja er was en dan gebrekkige taal.. oke.. een droom dus. Of hij beweegt zo heftig dat ik allerlei ledematen af moet wenden. Of dat ik hem opeens half bovenop me heb liggen. Ook ik ben erg draaierig in bed en kan ook soms gek doen blijkbaar. Best vervelend en vermoeiend soms.
Herkenbaar.. Ditzelfde heb ik al mijn leven lang, alle huis/tuin en keukentips al geprobeerd evenals (doorslaap)pillen maar niets heeft tot dusver geholpen. Regelmatig klappen verkocht aan exen in mijn slaap, gewaarschuwd voor alle spinnen in de omgeving ('kijk uit, hij komt hierheen!') en nu ik single ben wordt ik er zelf af en toe wakker van. Gisteren nog duwde ik een zakkenroller van mij af waardoor mijn lamp van mijn nachtkast afviel en ik wakker werd. Ik probeer er altijd maar om te blijven lachen, ik heb er geen vertrouwen in dat het ooit nog over gaat. Het zoeken naar een baby herken ik niet aangezien ik nog geen kids heb maar schrik wel vaak wakker omdat ik droom/denk/voel dat ik een brandende sigaret in mijn hand heb terwijl ik op bed lig. Dat terwijl ik niet meer rook en überhaupt nooit op een slaapkamer of in bed heb gerookt. Het schrikken herken ik ook maar dat maakt minder indruk op mij. Al weet ik ook dat de hartslag flink omhoog gaat maar dat is gauw over als ik weer bij zinnen ben. Vermoeiend is het wel allemaal.
Ik heb het gisteren avond aan mijn moeder gevraagd en schijn dit dus al mijn hele leven te doen. Als kind bij spannende dingen lag ik ook hele nachten te praten. Mijn vader doet het ook, en mijn dochtertje van 3,5 jaar hoor ik af en toe ook praten. Misschien zit het in de familie haha!
Mijn man heeft t. Die denkt snachts echt de gekste dingen. Allemaal dramatisch. Beesten in de kamer, of dat als hij nog een keer slikt doodgaat, of uberhaupt dat hij dood gaat. Zoooo vaak dat ik dan roep'wakker' worden en hij dan zegt: ik ben wakker. Ja huh huh... Mafkees Ik lig dan idd nog wakker met een stresslevel tot t plafond en hij snurkt weer verder. Ik slaap het liefste apart. In de zwangerschappen trok ik het niet en sliep hij op de bank. Heeeeeeerlijk. We hebben nu twee aparte bedden en dat scheelt al zoveel!!! Maar als we ooit een kamer over hebben, dan weet ik t wel.