Stom...

Kan me goed voorstellen hoe jij je voelt. Ik kreeg allemaal roze kadootjes op mijn verjaardag en iedereen liet duidelijk merken dat ze een meisje wilden. Mijn schoonouders waren er van overtuigd dat het een meisje was. Toen ik vertelde dat het een jongen was:' nou, deze der uit, nieuwe erin en dan een meisje graag'....hmmm vond ik jammer. Ik merk dat ik super blij ben met mijn eerste kindje en als ik vertel dat het een jongentje is krijg ik tranen in mijn ogen van geluk..

Ik laat de oprmerkingen van me afglijden en focus me op mijn eigen superblijemoedervaneenjongen-gevoel.... Fu*k de rest

 

Nou ik kan me helemaal inleven in je verhaal, lijkt me gruwelijk irritant. Van die mensen die er nog best wel ver vanaf staan (t zijn geen opa en oma of ouders van jullie of wat dan ook) die er dan op die manier mee omgaan. En het erger maken voor hun eigen kind.

Laat ze zelf nog lekker voor een broertje of zusje gaan proberen zeg, jullie hebben niet de verantwoordelijkheid om een speelmaatje voor hem te maken!

 

Ik zou niet tegen je neefje zeggen dat hij blij moet zijn als het maar gezond is. Dat is echt een volwassenenopmerking waar hij niets mee kan. Ik zou zeggen dat je er nou eenmaal geen piemeltje aan kunt plakken.

Tegen de rest zou ik zeggen dat ze bij je man moeten zijn. Zijn zaadcel bepaalt of het een jongetje of een meisje wordt, it's out of your hands, zogezegd

 

Ik heb zo een schoonbroer al voor we zwanger raakte riep hij *heeft zelf 2meiden* dat zij geen jongetjes kunnen maken dus wij ook meisjes krijgen want heel de familie heeft meisjes. Ik had al vanaf dag 1 sterk het gevoel dat het een jongen zou zijn. En wat bleek was ook zo. Was die dus gewoon een soort van jaloers dat wij een ventje krijgen!! Hadden al geen super contact maar nu helemaal niet meer! Die kinderen zijden zelfs wij willen alleen een nichtje heb toen ge echt dat hun niks te willen hebben en ze dan fijn aan papa om een zusje moeten vragen.


Was er zo pissig over!

 

Wat naar dat jij je daar druk om moet maken. Jij wil gewoon lekker zwanger zijn en er van gaan genieten. Het geslacht maakt jou niet uit en eigenlijk zou een ander dat ook niet uit moeten maken. Ik vind niet dat jij je aanstelt! Ik ken het, al is mijn verhaal anders...

Mijn schoonzus heeft twee lieve jongens, maar ze heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze ook heel graag een meid wil. Op het moment dat bleek dat ik zwanger was bleek zij ook zwanger... Ze begon meteen te roepen: Jij krijgt een jongen en ik een meid. Hier ging ze maar op door... Het zweet begon mij echt uit te breken, want wat als ik een meid zou krijgen en zij weer een jongen? Ik werd echt gek van haar, want dit bleef ze maar herhalen. Ze had zelf totaal niet door hoe irritant ze was. Het geslacht maakte mij niet zoveel uit. In alles zag zij een teken: jij bent misselijk (dus jongen) en ik niet (dus een meid) und so weiter... Werd er echt gek van.
Helaas is de zwangerschap bij haar niet goed verlopen, maar ze heeft gelijk gekregen.... Ik ben inderdaad zwanger van een jongen en zij was zwanger van een meid. Heel even vond ik dit vreselijk jammer, want ik had haar zo graag haar ongelijk gegeven.

 

Jeetje, wat een egoistische en (hopelijk) ondoordachte reactie van je schoonfamilie. Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wat ik begrijp een beetje dat je de reacties min of meer langs je heen laat gaan. Verstandig misschien, maar je schoonfamilie heeft zo misschien niet door hoe kwetsend (en egoistisch) hun reactie is? Zij kunnen schijnbaar zich niet vanzelfsprekend inleven in jullie.

Ik zou toch overwegen om op een niet verwijtende toon (=lastig) te laten weten wat het met je doet... Iets van dat je kan begrijpen dat het leuk is voor hun zoon als hij een neefje krijgt, maar dat hun herhalende reactie je boos en zelfs misschien verdrietig maakt. Desnoods laat je je man dit overbrengen, het is ten slotte zijn familie... Zo blijf jij een beetje buiten schot.

Succes ermee en ook met de rest van je zwangerschap!!

 

Ik ben altijd het enige meisje geweest in de familie.. toen er nog een jongetje geboren werd heb ik ook even drama staan maken, maar dit was al gauw weer over. Tevens speelde ik ook altijd gewoon met de jongens omdat er altijd voor gezorgd werd dat ik mee kon spelen..

Ik vind het wel belachelijk dat de ouders hier in mee gaan, die weten zelf ook wel dat je het niet voor het zeggen hebt

 

Het ergste is nog dat zijn ouders hem zelf gek maken door hem eigenlijk zelf aan het huilen te maken hierom.
Geniet lekker van je zwangerschap!

 

Sowieso, als hij nu 9 is gaat hij al naar de middelbare school wil hij een balletje kunnen trappen met zn neefje. Leeftijdsverschil is sowieso al heel groot dus snap het probleem niet.