Zucht *even zeuren hoor*.... Hoe maak je je (hard werkende) vriend duidelijk dat hij toch écht een steentje bij moet gaan dragen aan het huishouden? Om te beginnen, ik heb een schat van een vriend en hij is ook hartstikke begripvol, over het algemeen heb ik echt niks te klagen. Maar nu hangt het me toch wel een beetje de kont uit. Ik vrek van de bekkenpijn, bandenpijn, heb de laatste paar dagen ook nog eens hoofdpijn erbij en ben doodmoe. Ondanks alle pijn, blijf ik toch doorwerken zodat er nog wat extra geld binnenkomt voor de beeb komt. Dat heeft als gevolg dat ik 's avonds niks meer waard ben. Alles doet pijn en ben mede door de pijn gewoon op 's avonds. Maar, dan moet er toch wel gekookt worden en ook het huishouden moet gedaan worden. Aangezien mijn vriend er letterlijk niks van bakt met koken, kook ik en poetst hij daarna de keuken. Omdat ik minder uren werk als hem, deed ik normaal tussen de middag door of voor het werk alles poetsen/de was etc. Dat vind ik ook geen enkel probleem. Op zondag, als we allebij vrij zijn dan poetsen we samen grondig. Alleen nu is dat er natuurlijk zó ingegroeid dat het vanzelfsprekend is geworden dat ik het huishouden er wel ff bij doe. Maar dat gaat nu niet meer. Hoe graag ik ook wil (ook omdat het dan op mijn manier gebeurd), ik kán het echt niet meer. Dus, heb ik mijn vriend regelmatig beleefd.. sarcastisch.. beetje boos.. vriendelijk.. met een lach.. gevraagd om (ook al heeft hij gewerkt) toch zijn steentje bij te gaan dragen in het huishouden. Even stoffen, stofzuigen, dweilen (en zó groot is ons huis niet) en als het kan even badkamer en wc poetsen. Zoals het een echte man beaamt, heeft hij dat natuurlijk één héle week volgehouden.. En pfff, wat is het opeens veel werk he, als manlief dat moet doen, véél meer werk natuurlijk als wat het een vrouw kost Omdat het dan met de franse slag of niet gebeurde, deed ik toch maar steeds poetsen met alle pijnlijke gevolgen vandien. Het moet toch gebeuren. Ook heb ik geprobeerd te staken, maar hij heeft er schijnbaar niet zo'n moeite mee als de hut vies is Lijkt wel of ik nu al met een puber samenwoon (en dan is de kleine nog niet eens geboren ) Maarja...... om mijn lange verhaal langzaam af te sluiten..... Door het slechte weer van vandaag heb ik vrij (ik werk buiten en dat is nu geen doen) én.... ben ik gaan poetsen (kon het écht niet meer aanzien die zooi!). Ben huilend van de pijn moeten stoppen. Godzijdank heb ik wel al de keuken/badkamer/toilet schoon kunnen maken en alles afgestoft. Tijdens het poetsen werd ik gewoon boos! Moet ik soms eerst invalide zijn voor hij zijn handen eens uit zijn mouwen steekt? Hoe maak je in godsnaam je vriend/man duidelijk dat het als zwangere vrouw niet altijd even gemakkelijk is om je dagelijkse dingen te doen en een beetje hulp wel fijn is? HELP!
Echt niet zoveel gaan doen hoor!Jouw lichaam geeft aan dat het te zwaar is voor je op dit moment en daar moet je echt naar luisteren! Ook al is dat niet makkelijk met sommige mannen in huis Ik heb het tijdens de zwangerschap nog allemaal zelf kunnen doen, had dan ook nergens last van, dus daar kan ik je niet mee helpen. Maar rustig aan doen! Dan maar een niet zo'n schoon huis!
Hihi, idd! Ik ben ook zo'n opgeruimd typetje. Maar echt opgeruimd is het hier niet meer (dus dat belooft wat voor over een jaartje) daar ligt het speelkleed, daar een knisperboekje enz enz Maar het is wel gezellige rommel
Naar mijn mening zal jouw hardwerkende vriend toch even de handjes moeten laten wapperen om zijn ook hardwerkende vriendin te ontlasten! Wij werken allebei fulltime, en na mijn werk ben ik behoorlijk kapot. Goede afspraken over wie wat doet vind ik dan echt belangrijk. Maar eigenlijk deed mijn vriend al zijn deel voor mijn zwangerschap, ook al heeft hij regelmatig "sturing" nodig haha, omdat hij wel op de mannenmanier poetst. Naja, dan maar even wat minder hoor. Mijn schoonmoeder komt me af en toe ook helpen. Ik zou eens goed met je vriend praten. Een losse opmerking of vraag helpt blijkbaar niet genoeg. Hij zal het echt wel goed bedoelen hoor, anders zou hij toch ook de keuken niet poetsen?
Ik zou misschien nog een keer helemaal uit je plaat gaan en uitleggen dat het ECHT niet gaat. Tranen werken soms heel goed. Wil ie dan nog niet meewerken, dan zul je het inderdaad moeten doen met een iets minder schoon huis. Wel naar je eigen lichaam luisteren hoor. Straks blijven de klachten en dat is ook niet de bedoeling natuurlijk.
Ik denk dat sommige mannen het echt niet zien, zoals de jouwe, helaas! Die van mij is naast zijn baan superverzorgend en doet het hele huis, want ook ik heb BI en kan geen bal. Maar ik weet wel dat ik bof; sommige mannen "zien" niet dat er wat moet gebeuren (al vraag ik me wel af waar de grens dan ligt!). Mijnman is trouwens geen hysterische neuroot, hij hoidt het gewoon bij zeg maar. Mijn vriendin had ook zo'n man en die ruimde expres niks meer op; liet de was en de vaat staan en koken? Dat moest ie zelf maar doen als ie honger kreeg! Pas toen de was tot het plafond lag, ging er een belletje rinkelen. Maar volgens mij was het geen kwade opzet; mannen komen niet voor niets van Mars en vrouwen van Venus!
zie mijn topic waarom begrijpen mannen niet dat bij de lounge heeft iemand even een rijtje oplossingen bedacht dat toch wel handig is en ik zelf ook effe ga toe passen hihi
Als het aan mij ligt poets ik gewoon hoe t mij uitkomt. Dan is t maar een paar daagjes rommelig hoor. Mijn lichaam kan t soms nu eenmaal niet aan om te poetsen. En mijn vriend is eigenlijk geen echte man dus, want hij is hier juist degene die de rotzooi wel ziet. Ik heb dan zoiets van: ach.. zeur niet zo over een beetje stof of een paar kruimels etc. We hebben er zelfs vaak ruzie over dat ik niet zoeen poetsfreak ben als zijn moeder. Hij is gewend dat een vrouw de hele dag door niks anders doet dan poetsen en koken volgens mij. Maar ik heb ook een fulltime baan van 38u en ben bijna 23 weken zwanger en heb een reistijd van 40 min heen en 40 min terug van en naar mn werk. Logisch toch dat ik niet aan het huishouden moet denken als ik thuiskom.. Maar ja dan kook ik toch maar weer omdat hij nog later thuis is dan mij en na het eten ruimt hij gelukkig wel alles af. Strijken doe ik altijd want dat kan hij niet. Ik maak elke avond zijn brood voor mee naar t werk de dag erna omdat hij daar zoeen hekel aan heeft. En in het weekend gaan we samen boodschappen doen en poetsen we t huis. Als het dus aan hem lag zou ik elke dag moeten poetsen! Hij is zoeen netheidsfreak he. En als hij dan alles zelf gaat doen geeft hij mij t gevoel dat ik geen goeie vriendin ben omdat ik het huishouden niet goed genoeg doe... en gaat hij dat volgens mij ook tegen zijn ouders zeggen van dat hij alles zelf heeft moeten poetsen..MANNEN!
ik kan me er zelf niks bij voorstellen om nu al zo een pijn te hebben aan en in je lichaam. Zelf ben ik nog hartstikke (misschien te) actief op het werk en in het huishouden. Ik leef met mijn mannetje en mijn broer in 1 huis. Ik doe ook alles alleen in het huishouden. Ben ook benieuwd hoe dat straks gaat wanneer ik misschien niet zo makkelijk meer in staat ben alles op te ruimen. Ik denk dat jouw mannetje het zich niet zo kan inbeelden. Je bent immers nog maar 15 weken zwanger en mensen hebben de vooroordeel dat je je dan nog supergoed moet voelen. Want ja, je hebt immers nog geen giga buik. Hem duidelijk maken? Ga een keer samen naar de VK op controle. Geef dan aan hoe je je voelt en je VK zal je steunen hierin. Misschien als hij het van een professional hoort, hij bijdraait?
Wat "mensen" denken is toch wat anders dan je eigen "mannetje", vind ik! Mijn man weet precies hoe ik me voel; daarom is het mijn man! Ik heb alles gedaan tot 25 weken: huishouden, klussen, uren lopen met de honden, maar kon en mocht daarna helemaal niks meer en toen nam mijn man het uit zichzelf over; van iedere dag koken als hij om 8 uur thuiskomt tot plees schoonmaken in het weekend. In een relatie is het geven en nemen en hij vindt het de normaalste zaak van de wereld.
gelukkig doet mijn vriend wel veel. Maar dat deed hij al voor de zwangerschap. Voordat wij gingen samenwonen heeft hij een aantal jaar alleen gewoon dus toen moest hij wel (al was het er wel een smeerboel) Kzou wel goed duidelijk maken dat dit niet kan zo. Zwanger zijn kost veel energie en kan idd soms pijnlijk zijn (de kwalen dan) En nu ben je dan nog niet zo ver, maar dat komt nog wel en dan zal het er echt niet makkelijker op worden. Hoop voor je dat jullie er uit komen XX
Wat volgens mij beter werkt is om duidelijke afspraken te maken. Als je tegen de doorsnee man zegt dat hij meer moet helpen, dan kan hij daar niet zoveel meee. Als je vraagt of hij iedere dinsdag de badkamer wil poetsen en donderdags graag stofzuigen, ik noem maar iets, werkt dat denk ik veel beter. 'Vaker helpen' is niet zo duidelijk omdat een ander vaak een eigen invulling geeft daaraan. Bij ons werken afspraken heel goed, duidelijke omschrijving, in overleg opgesteld, want het kan natuurlijk ook niet zo zijn dat de een bepaalt hoe of wat. Hopelijk heb je er wat aan, want tot huilens toe schoonmaken kan écht niet, wel goed op je beebje letten meid.
Bedankt voor alle reacties! Leuk, al die verschillende ervaringen! Gisteravond toen hij van zijn werk kwam ben ik meteen met de deur in huis gevallen. Gezegd dat ik het écht niet meer kan zoals anders en dat hij écht moet helpen. Zijn moeder is een sloddervos en hij heeft in mijn ogen nooit geleerd zijn rotzooi op te ruimen. Dat heb ik hem toch al aardig bijgebracht Hij vroeg zelfs eens een keer, of ik op kon schrijven wat er dan allemaal moest gebeuren, aangezien hij het niet zag. Dat heb ik gedaan, heel gedetailleerd, 4 kantjes vol :-# Sinds die tijd weet hij gelukkig wel al, hoeveel werk het is, wat er allemaal moet gebeuren en dat hij verder moet kijken dan zijn neus lang is. Dus gisteravond ben ik een avondje weggegaan en toen ik thuis kwam was de strijk gedaan, een was gedraait, de was weggeruimd en hij had gestofzuigt. Dat is toch al een begin! En... en... en.... Vanmorgen heeft hij helemaal uit zichzelf, zonder dat ik moest zeuren 8) zijn bord en kopje in de vaatwasser geruimd en het aanrecht schoongemaakt!
Sillie78, nou schreeuwen wij eigenlijk niet tegen elkaar en ben ook niet van plan om dat te gaan doen hihi. Schreeuwen vind ik een beetje wanhopig en hoe wanhopig ik ook ben, dat hoeft hij niet te zien. Gelukkig hebben we het gewoon met respect op kunnen lossen.. En als het over een week weer minder wordt, tel ik tot 10 en maak het hem toch nog maar eens dringend duidelijk. Assi, meenemen naar de VK gaat helaas niet, ze hebben het (ondanks de crisis) vreselijk druk op het werk en hij krijgt alleen vrij voor echo's ed. (die ik bij iemand anders als mijn VK laat maken). Ik denk dat je idd gelijk hebt dat hij zich niet goed kan inleven. Ben immers altijd die fitte, hyperactieve bezige bij geweest en nu ben ik opeens die 'luie nietsnut' bij wijze van. Emmy X, idd de meeste mannen begrijpen een stille hint of een vage omschrijving niet, maar ik zeg hem er ook bij wat er moet gebeuren. Afspraken hebben we al vaker gemaakt maar dat was hetzelfde verhaal. Hopelijk blijft het nu gewoon goed
het is wel belangrijk dat jij je rust neemt. leest hij ook over zwangerschap? is belangrijk voor een man om te begrijpen wat er allemaal gebeurd met de vrouw. het boek van Kluun "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" is voor een man erg leuk om te lezen. en heel herkenbaar voor ze. Dan begrijpen ze wellicht meer van wat deze periode gebeurd. succes
zogelukkig, heb ik hem toch nog goed 'opgevoed' de laatste jaren hihi Hansje123, dat boek heb ik inderdaad een tijdje geleden voor hem gekocht (tegen zijn zin in want hij had geen zin om te lezen), maar hij heeft hem in een ruk uitgelezen Heel leuk geschreven idd! Sillie78, sorry, dan had ik 'uit mijn plaat gaan' verkeerd begrepen heb ook niet gezegd dat jullie geen respect hebben. Hou er gewoon persoonlijk niet zo van. Hij zou ook niet tegen mij uit moeten vallen dus doe ik dat ook niet tegen hem. Ach, zo is toch iedereen anders en idd lucht het soms ook op