Sjonge jonge.. af en toe kan ik mezelf achter het behang plakken. Ik was gisteren bij de huisarts geweest voor mijn jongste. Liep een uur(!) uit en het liep allemaal al niet heel lekker die dag. Wat tegenslagen gehad. Maar de dokter hielp me in ieder geval nog herinneren dat mijn verwijsbrief voor Mensendieck therapie nog bij de balie lag. Ik dacht weet je wat! Laat ik dat meteen even regelen. Dus met de brief naar de Mensendieck praktijk gereden, afspraakje gemaakt en weer lekker naar huis. Was de bedoeling...... Ik ben dus met mijn stomme kop naar een Chiropractor gegaan. Daar netjes een afspraak gemaakt. Afspraak stond en toen melde de vrouw aan de balie ook nog dat ik wel meteen moest betalen en pas later in moest dienen bij mijn zorgverzekering. Ik dacht eerst, o o, dat gaat lastig worden. Toen ze mij het bedrag noemde, 80(!) euro voor de intake wist ik eigenlijk al bijna zeker dat het hem niet ging worden voor mij. Maar aangezien ik echt heel erg last heb van mijn rug en schouders de afspraak maar laten staan en zou ik manlief even bellen of er niet ergens een gaatje was te vinden voor het geld. Ik ga weer weg met intake formulier en afspraak kaartje. In de auto bel ik manlief. Maar die is zo druk dat hij mij eigenlijk niet te woord kon staan. We hadden het er wel over als hij klaar was met werken en ik hem op zou halen om kwart voor 5. Ik denk nou dat is mooi, dan kan ik nog voor 5 uur afbellen mocht het niet kunnen. Nou je raad het al. Glad vergeten door alle commotie van die dag. Savonds hadden we het er over. En ik pak zo het intake formulier erbij. Lees het eens goed door. En ik denk opeens.. chiropractor? eeeh.... F*CK daar moet ik niet eens naar toe! Dus nu had ik al twee redenen waarom het niet zou kunnen. Financieel en helemaal de verkeerde therapie. Ik zei nog zo.. Ik moet NIET vergeten morgenochtend meteeeen!!! te bellen. Hang het kaartje wel op het koffieapparaat. Vanmorgen had ik geen trek in koffie. En ik kom er dus om 09.06 achter dat ik mijn afspraak van 09.15 nog af had moeten zeggen. Ooooh wat baalde ik er van. EN NOG! Voorheen zou ik niet gebeld hebben, omdat ik het niet durfde. Maar ik heb toch gebeld, ik denk ja, eigen stomme schuld. Dan maar op de blaren zitten hoor. Als ik het bedrag dan toch moet betalen misschien maar een regeling treffen. Dus ik gebeld, uitgelegd, en mijn excuus aangeboden. En tot mijn verbazing! Het was goed. Uitgepraat en haar frustratie ook aangehoord en geaccepteerd. Man wat vond ik het moeilijk. Maar het is nu wel goed... Voel me nog steeds wel een ei hoor Hoe dit nou gebeuren. Zo DOM! pff even een paar stapjes terug nemen maar...
Nee dadelijk vergeet je door te spoelen op de deur aan de binnenkant waar je naartoe moet kijken whahaha moest echt lachen om je post