Mijn moeder is een persoon van eenvoud. Haar ouders waren een arbeidersgezin. Hebben nooit een vak geleerd: huisvrouw en vuilnisman. Mijn ooms zijn ook gewoon simpel zeg maar (om niemand voor het hoofd te stoten maar zo voelt het). Mijn moeder heeft nooit een vak geleerd en is vanaf haar trouwen nooit meer gaan werken. Ze heeft weinig tot geen interesse in haar omgeving. Haar 2 kleinkinderen neemt ze niet spontaan op schoot of gaat er niet mee spelen. Ðaarom zoekt mijn zus een gastouder omdat ze bang is dat er iets gebeurd. Toen mijn nichtje klein was, gaf mijn moeder koude melk etc. Ze kan helemaal in zichzelf zijn. Luier verschonen gaat alleen als we het aangeven hoe laat het ongeveer zou moeten. Idem met bedtijd van de kinderen. Ze heeft geen overzicht in alles, kan geen apparaten bedienen behalve de senseo en de magnetron, wasmachine etc. De computer weet ze niet waar de aan-knop zit. Een tablet weet ze niet hoe ze moet swypen en zo kan ik wel doorgaan. Bij veranderingen gaat ze impuls aankopen doen, van speelgoed tot etenswaren. Besteed weinig tot geen aandacht aan zichzelf. Hygiëne 0%, gaat 1x per 2 weken douchen en haren zijn altijd vet. Om eerlijk te zijn: ze ruikt... Kledingcombinaties zijn om te huilen.... Sommige symptomen zijn typerend voor de ziekte van Alzheimer Ze is al 30 jaar onder behandeling van psycholoog. Ik neem aan dat hij ook signalen ziet? Maar mijn moeder verbloemt ook een hoop..... Ze heeft reuma en dagelijks veel pijn. Vraag ik naar de pijn is het altijd: gaat wel hoor maar ze trilt nu ook regelmatig bij het oppakken van een voorwerp. Ook heeft ze een neurie die ze regelmatig herhaalt. 'Mmmmm' ............ 'Mmmmm' (hoge toon) en dat is meestal in de keuken als niemand er bij is. Bij verjaardagen zit ze stil op de bank en zegt niets behalve als er haar een vraag wordt gesteld. Iemand die dit (helaas) herkent?
Nee dit herken ik zeker niet maar is het een idee om eens met haar Huisarts of met haar Psycholoog te praten? Gewoon dat je kan aangeven dat je je zorgen maakt en dat het op deze manier niet goed met je moeder gaat? Ik denk wel dat het op een gegeven moment echt fout kan gaan dus zou toch wat hulp inschakelen. Ik wens je er sterkte mee!
Heel erg moeilijk om je moeder zo te zien, maar ik denk niet dat het er ook maar iets mee te maken heeft dat ze ongeschoold is. Tenzij je denkt dat ze een laag iq heeft? Mijn moeder Is ook ongeschoold, haar ouders waren simpele boeren, maar ik kan haar zo mijn dochter toevertrouwen.
er zijn idd dingen bij die mij aan alzheimer doen denken, heb het bij mijn oma gezien, maar niet kunnen swypen?? Mijn moeder weet niet eens wat dat is Geen apparaat kunnen bedienen...is dat sindskort of altijd al geweest, en hoe oud is je moeder?
Hier is nog geen diagnose vastgesteld, maar ik heb ook mijn vermoedens.. Wegens privacy wil ik er niet teveel op ingaan, maar het is heel triest. Weet mij ook geen raad nu en instanties helpen niet als die persoon zelf niet wil. Wil je een hele dikke knuffel geven meis!
Wat een moeilijke situatie, ik kan me heel goed voorstellen dat je je zorgen maakt. Wat ik niet helemaal uit je verhaal begrijp is of ze altijd al zo is geweest, qua hygiëne en verzorging van haar kleinkinderen? Ik heb geen ervaring, maar het klinkt eerlijk gezegd niet zo goed. Wil je in ieder geval sterkte wensen!
@tuc: zo is ze altijd al geweest! Maar het wordt wel erger vind ik. We hebben 1x bij haar en m'n vader aan de bel getrokken toen het uit de hand liep. Toen is ze gelukkig weer een beetje bijgetrokken. Mijn zus en ik kregen een luier om die volgens buren wel eens schrikbarend lang ombleef. Mijn overbuurmeisje was m'n schoolvriendin en die hoorde wel ns wat van haar ouders natuurlijk. Mijn dochter heeft ook lang een luier omgehad bij het logeerpartijtje vorige x. Toen had mijn dochter rode uitslag van onderen Toen we aan de bel trokken (ik eigenlijk) heb ik mt toestemming van mijn vader de psycholoog gebeld. Ik moet echt toestemming hebben van een van de 2 anders mag ik die psycholoog niet bellen, gaf hij vorige keer ook aan. Kan ik de huisarts gewoon een brief sturen?
Ik herken een paar dingen maar ik kan er mijn vinger niet op leggen. Sommige dingen lijken ook wat op een depressie (dat ongeïnteresseerde in de kinderen en zichzelf), alsof het haar niks kan schelen. Hoe reageert ze als je met haar in gesprek gaat? Is ze helder in haar gedachten en uitspraken. Hoe is haar gedrag over het algemeen (warrig of doet ze dingen wel met een doel)? Doet ze nog veel dingen zelfstandig (zoals boodschappen) en hoe gaat dat? Het lijkt me vreselijk om je moeder zo te zien. Heel veel sterkte.
Je kan de huisarts ook bellen om je zorgen uit te spreken. Hier wordt dat in ieder geval serieus genomen. Je kan erbij vermelden dat je wat verwaarlozing signaleert en je twijfelt aan haar cognitieve vermogen. Hoe oud zijn jouw ouders? Heb je er met haar wel is over geprobeerd te praten? Heeft ze kennissen of vrienden die je is naar hun mening kunt vragen? Wat moeilijk voor je. Sterke hoor!
Ik herken t wel van mijn schoonmoeder toen ze nog leefde. die leed aan chronische depressies en dat uitte zich vergelijkbaar als bij jouw moeder. Ik neem toch aan dat er bij jouw moeder sprake is van een stoornis / diagnose als ze al 30 jaar bij n psycholoog loopt?
Ik herken het lichtelijk van mijn oma - die had inderdaad een vorm van Alzheimer die door Parkinson veroorzaakt werd. Wij wisten dat al heel vroeg, en zij werd ook erg goed verzorgd door mijn opa en door mijn ouders. Ze had al veel eerder dan dat ze echt geestelijk aftakelde inderdaad van die soort van 'absenses' waarin ze even ergens anders leek te zijn, en de tremor is waardoor Parkinson herkend is. Maar... alles wat je beschrijft kan ook gevolg van andere zaken zijn - iemand kan depressief zijn en daardoor zichzelf verwaarlozen/vervuilen, of ongemerkt verslaafd zijn (en daardoor een tremor hebben)... etc. Het lijkt me afschuwelijk om dit te zien gebeuren, ik zou als ik jou was contact zoeken met de psych die ze ziet of haar huisarts.
Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt me erg moeilijk om dit te moeten ervaren. Is er een mogelijkheid dat je eens met haar huisarts e/o psycholoog praat om jouw zorgen te vertellen? Heel veel sterkte.
Wat vreselijk om jouw moeder zo te zien. Is haar gedrag ook veranderd? Ik denk nu namelijk aan de ziekte van Pick. Een vorm van dementie, alleen met iets andere symptomen. Gedragsverandering is daar één van. Ook de geluiden die zij maakt herken ik daar in. Ik vermoed dat jouw moeder nog niet zo heel erg oud is (ik kan er ook helemaal naast zitten), ook dat is een eigenschap van de ziekte van Pick, het komt voor bij relatief jonge mensen. Misschien wel goed om eens langs de huisarts te gaan en jouw zorgen te uitten. Wie weet kan hij jou/jullie verder helpen.
Ik zou eerder een depressie denken, omdat ze altijd al zo is geweest. Ik zou met je ouders praten en desnoods je zorgen uitspreken bij de huisarts.
Heel erg herkenbaar. Het had min of meer mijn verhaal kunnen zijn. Je zegt dat ze eigenlijk altijd zo is geweest? Heeft haar psycholoog ooit een IQ test bij haar gedaan? Als haar IQ laag is dan verklaart dat namelijk een hoop. Erg moeilijk om je moeder zo te zien he? Als je behoefte hebt dan mag je me pb'en.
Mijn vader was jong dementerend. Inmiddels al jaren geleden overleden. Ik herken wel dingen in je verhaal. Verwaarlozen, impulsieve aankopen, weinig emoties. Bij deze ziekte is het heel moeilijk om te zien wat het precies is. Het komt heel langzaam en ze kunnen zich een lange tijd groot houden. Wat je moeder ook heeft. Ik zou wel contact opnemen met de huisarts en de Psych. Ook blijven zeuren dat ze onderzoek moeten doen. Vooral bij dementie is de begin diagnose erg moeilijk. Waardoor het vaak eerst mis moet gaan voordat een arts diagnose wilt/kan stellen. Tegenwoordig zijn er genoeg methodes om te kijken of het dementie, depressie of wat anders is. Zo te zien aan je verhaal is er wel wat aan de hand.
Het lijkt me echt vreselijk als je je moeder zo achteruit ziet gaan. Misschien kun je haar huisarts gewoon eens bellen en je zorgen aan hem vertellen. Veel sterkte gewenst.