Pfff, heb het even helemaal gehad! Ben nu voor de derde keer zwanger en toen ik de tweede kreeg heb ik enorm bekkeninstabiliteit gehad, met 7 maand krukken in huis want kon niet meer zelf lopen, opstaan, uit bed komen etc, alles, alles, alles deed pijn. En nu? Tsja, daar gaaaan we weer! natuurlijk wist ik wel dat dit weer kon gebeuren, maar ja, wel goede hoop dat het niet zo zou zijn. Als ik eerlijk ben is het minder dan bij de tweede maar vind het zo oneerlijk van de natuur! Juist nu ik bakken vol energie heb, enorme nesteldrang en alles aan kant wil maken......nu kan ik het niet! Mijn rug, heupen en bekken zitten muur en muurvast, ik voel me al niet bijster sexy, en die pinguinaggel maakt het er niet eleganter op...zucht....sorry hoor, helemaal geweldig dat lieve mensje in mijn buik, wil het echt niet missen, maar heb nu last van mijn hormonen, heb pijn en zit er gewoon even door Vriendje is echt superlief, en de kids helpen ook allemaal mee, maar het voelt als een mislukking dat ik het niet zelf kan, het is mijn gezin en ik moet voor ze zorgen en meehelpen is prima, maar zo hard als het achteruit gaat kan ik straks niets meer. Hoe in hemelsnaam forceer je jezelf tot NIETS doen terwijl je zoveel wil? Ik lig savonds echt wakker omdat ik energie over heb zo, sorry hoor.....moet het echt even kwijt.....
Vreselijk he meid. Heb er nu ook last van, dus ik weet precies hoe je je voelt. Kom hier maar even lekker spuien hoor, mag best.
Weet hoe je je voelt..... Dit is mijn tweede zwangerschap met BI.... en als je de pijn weer voelt... en merkt hoe weinig je nog kan (lees: niets).... merk je pas hoeveel je vergeet als je zo'n baby op je buik hebt..... Super trouwens dat je kids en man zo lief voor je zijn.... ik thuis kreeg hier te horen (toen ik aan t mopperen was) "Je wist nu van te voren, waar je aan begon!'
Helaas heel herkenbaar meid, hier vandaag een 'pyamadag' gehad met zoonlief, die het gelukkig heerlijk vind om met mama in het grote bed tv te kijken. Gelukkig is hubbie hier ook mijn grote hulp, die moppert alleen als hij vind dat ik te veel doe. Hier gelukkig geen verwijten dat ik wist waar ik aan begon, manlief zegt zelf ik wil het ook, dus dan moet ik gewoon bijspringen als het nodig is.
Ik heb geen bekkeninstabiliteit, alleen gewoon last van mijn bekken. Ik loop er nu mee bij de fysio. Ik vind dit al lastig, laat staan als je helemaal niets meer kan en juist zoveel wil!
Ik herken het zo! En bedenk da thet weer goed komt! Wat ik me wel afvraag is of jullie hulp hebben? Ik heb bij mijn vorige zwangerschap begeleiding gehad van een gespecialiseerde bekkentherapeut en dat heeft mij heel goed geholpen. Heel veel sterkte in ieder geval!
Ik heb gelukkig ook eeen man die het heel erg vervelend vind. Het liefste neemt ie het van mij over, maar helaas gaat dat niet.
Herkenbaar meis. Ik zit ook met BI al vanaf een week of 15, altijd al een zwakke rug gehad. Loop bij de mensendieck al maanden. Is dat niks voor jou?
Hia hai, Dankjullie wel ik zie dat ik niet de enige ben heb gisteren tot half 1 snachts met vriendje gepraat over de dingen die me hierbij dwars zitten (meer dan fysiek alleen ) en voel me al veel beter, we hebben dingen verzonnen zodat ik wel mijn energie kwijt kan, zonder mijn bekken te overbelasten, dus wil 2x in de week gaan zwemmen. 1x et mijn vriendin die pas bevallen is, en 1x met mijn jongste dochter Ook moet ik echt meer loslaten, ik doe veels te veel en vriendje word nooit boos op me, behalve als ik teveel van mezelf vraag Dus hij is gelukkig heel lief, hij vind het huis prachtig schoon sinds ik zwanger ben hahaha, maar mag bestw at minder van hem, want mijn gezondheid en tgt humeur gaan voor alles Misschien dat ik me idd ook nog opgeef voor de fysio of de cesartherapie, alleen is het nu eigenlijk nog niet nodig. Als ik niets doe is mijn bekken best OK, het is puur de inspanning die ik niet meer kan. Bij mijn vorige zwangerschap had ik vanaf 5 uur smiddags pijn die steeds erger werd, dat was elke avond huilen, kon niet fatsoenlijk zitten, staan, liggen of wat......pffff en zover wil ik het niet laten komen, dus moet echt rustiger aan doen, wil ook nog een beetje genieten van mijn zwangerschap
ik heb hetzelfde. wat ik me afvroeg. hebben ze jou ook afgeraden nog eens zwanger te worden omdat je ook met krukken enzo gelopen hebt. mij wel indertijd maar da's 12 jaar geleden. als ik zie hoe er tegenwoordig met bi omgegaan wordt ook door artsen. toen was je echt half gek als je met zoiets aankwam bij wijze van spreken. mijn mond viel echt open van verbazing over hoeveel begrip er tegenwoordig voor is. ja het doet veel pijn dat klopt, maar ik wist het van te voren en heb bewust de keuze gemaakt. bij elke stap die ik zet een snijdende pijn. soms niet kunnen zitten of liggen botten die wegschieten zenuwen die klem zitten en het wordt alleen maar erger. over 2 weken begint de yoga ( heb een heel goed gesprek met de juf gehad al ) en binnenkort ook de fisio. mensendieck therapie vond ik super maar die wordt niet meer vergoed hier. ik probeer me gewoon mijn einddoel voor ogen te houden en de weken af te tellen en heel goed op mezelf te passen door extreem rustig aan te doen. ik heb mijn vriend ook op voorhand heel goed uitgelegd wat de consequenties waren en dat ik misschien weer uiteindelijk anderhalf jaar op bed kom te liggen. en er huishoudelijk veel van hem verwacht wordt. dus ook hij wist waar we aan begonnen.
Hier ook af en toe frustraties. Ik heb uitgekeken naar mijn verlof. Heerlijk tijd voor mezelf en lekker wat dingen doen. In en om huis gaat het prima (ben zwanger van de eerste) maar even naar de supermarkt of winkelen zit er niet meer in. Ook op bezoek bij vrienden of familie is erorm vermoeiend. Gelukkig kan ik thuis nog wel een hele hoop, al moet ik van mijn man hem bellen voordat ik een klusje ga doen want hij is bang dat ik te veel doen Voor de dames die ook nog een gezin hebben; hebben jullie geen recht op gezinshulp? Of bestaat zoiets niet meer? Dan is het misschien makkelijk om het zelf wat rustiger aan te doen.
Ik vind het heel moeilijk om me eraan over te geven. Ik heb een zoontje die in april 2 wordt en ik kan voor hem eigenlijk niet goed zorgen. Mijn man is nu meestal op maandag thuis en we gaan kijken of we voor de vrijdag een extra dag kinderopvang kunnen regelen voor een bepaalde tijd. Ook is mijn huishouden een drama. Ik wil heel veel, maar kan niks. Wil me huis aan kant hebben, maar kan dat niet zelf en wil het ook niet aan andere vragen en de rommel staat me ook enorm tegen. Geld voor een schoonmaakster hebben we eigenlijk ook niet, al zou ik die nu wel heel goed kunnen gebruiken. Ook mis ik andere dingen. Even naar vrienden is moeilijk, want het zitten in de auto doet zeer en aangezien ik zelf geen rijbewijs heb,ben je altijd afhankelijk van andere. Ook lekker een middagje stadten is er niet meer bij. Ik sterf al van de pijn als ik 5 minuten naar de dokter moet lopen. Het is een frustrerend probleem. Niet alleen de vorm van pijn is vervelend, maar ook de problemen die het erom heen geeft is moeilijk. Het is ook voor de buitenwereld moeilijk te snappen, ze vinden toch al gauw dat ik me niet moet aanstellen. Het is in ieder geval wel fijn dat er op het forum meer mensen zijn want dan kun je in ieder geval ergens je frustraties uiten. Hoe zit het trouwens met joga. Als het goed is begint dat van mij aan het einde van deze maand, maar ik weet niet of ik er aan deel mag nemen. Zal het volgende week ook nog eens met de fysio bespreken.
Waarom ga je nu alvast niet naar de (bekken)fysio? Als ik zoveel pijn zou hebben en haast niks meer zou kunnen, was ik allang gegaan hoor, daar zijn ze voor! Pas je wel op met zwemmen? In het water voel je weinig, maar de klap komt de volgende dag dubbel zo hard aan; de zwembeweging is best belastend voor een -toch al- instabiel bekken! Sterkte meis!
Hai Yinthe, jeetje, nee zo erg heb ik het niet gehad. Ik kreeg de krukken in huis, heb er een week mee gelopen en toen daalde mijn dochter in en haar hoofdje legde mijn bekken vast en de klachten waren toen velen malen minder. Mijn oude buurvrouw zat met haar vierde kind in een rolstoel, haar is het echt afgeraden om zwange te worden, maar ja, ze zou toch. ieder moet het voor zich beslissen, maar het zou het voor mij niet waar zijn 1,5 jaar op bed te liggen, maar ik heb makkelijk praten, ik heb al 2 kids vanmezelf, nu nog 1 onderweg en 2 kids van mijn vrined
Ik heb sinds een week of twee enorme last van mijn rug. Ik herken het dus wel. Het zal hoogstwaarschijnlijk niet zo erg zijn als bij jou maar het feit dat je wel wil maar niet kan vind ik een drama. Ik zit nu al twee dagen op mijn werk met een kruik in mijn rug. Soms moet ik gewoon echt op de grond gaan liggen omdat ik niet meer kan zitten..... En dan lopen, vooral met dat gladde weer, wat een gedoe zeg. Fietsen durf ik al niet meer (ben al eens gevallen) dus ik ga met taxi's naar het station enz enz....wat een gedoe. Ben het ook goed zat hoor dat ik alleen maar kan liggen als ik 'savonds thuis kom......JAK!
er zit ook niet zonder reden 12 jaar tussen majkuh. ik had heel veel angst. ik heb ook en gesprek met de dokter en de gyn gehad en velen met mijn vriend en oudste dochter. als echt zonder meer duidelijk was geworden dat de rolstoel mijn toekomst was geweest dan hadden we het niet gedaan. maar volgens de dokter viel dat tegenwoordig erg mee. dus heb ik de gok gewaagd. ik moet zeggen dat het tot nog toe nog helemaal niet tegenvalt gezien het feit dat ik de vorige keer al in bed lag zeg maar. misschien ken ik nu ook beter mijn grenzen. en zoals gezegd de begeleiding is veel beter en ik heb geen peuter die ik moet verzorgen. ze kunnen inmiddels zelf goed lopen en naar de wc enzo maar ook die anderhalf jaar gaan weer voorbij hoor en je krijgt er iets geweldigs voor terug.
aafke glad weer is funest. dan ga je nog anders lopen terwijl we tochal fout lopen door de pijn. als je thuis komt ff plat op de grond gaan liggen met je benen in een haakse hoek op een stoel en elke dag in bed s ochtends en s avonds je bekken kantelen. weet je hoe dat moet? anders moet je een verwijzing vragen die kunnen je dat dan leren.
tascha, ik ga over 2 weken beginnen met yoga. ik heb van te voren een heel gesprek gehad met de juf ervan en ze houdt rekening met mijn beperkingen. ze was erg aardig en zei dat het zeker een goede optie was. beter dan de gewone gym die vaak te zwaar wordt. natuurlijk zijn er ook alternatieven als mensendieck waar ik erg goede ervaringen mee heb. of cesear ( die ken ik niet zelf ) het zijn allemaal houdingstherapieen en dat is yoga in feite ook. met als bijkomend voordeel dat er een groot deel ontspanning bij zit. daarom heb ik deze keer voor yoga gekozen. ook dat de groep maximaal 6 personen is was voor mij een reden. je hebt dus veel persoonlijke aandacht.
Ik ga het voorzichtig proberen, mocht het niet willen ga ik inderdaad weer stoppen maar wil gewoon wat gana doen, fietsen ga ik ook nog proberen en voor de rest is er iets want alles is te zwaar
Ja, snap ik Bij mij is het u ook zeker minder dan de vorige keer, misschien inderdaad omdat je beter je grenzen kent. Alleen heb ik wel moeite met die nesteldrang, pffff voordat ik zwanger werd wist ik het allemaal zo goed, en nu die hormonen door mijn lijf razen wil ik maar 1 ding: opruimen!