Ben morgen 26 weken zwanger en voor mijn gevoel pas net over de helft. Maar het gaat allemaal niet meer zoals ik gehoopt had.. Bij mijn eerste zwangerschap ben ik 9 maanden ziek geweest, maar energie voor 10, het was letterlijk 3 keer per dag even spugen en gaan met die banaan. Ik heb er lichamelijk geen last van ondervonden. Nu is dat zooooo anders, ben nu helemaal niet ziek, maar kan bijna niet voor of achteruit. Vorige week even bij de gyn een extra check gehad (loop bij de vk) ivm een iets wekere bmm en rugweeengevoel. Bmm lengte was op de grens, maar niet verontrustend nog. 5 dagen complete bankrust gehad en de klachten zijn ver weg. Duidelijk is dus dat mijn lijf mijn tempo niet meer aankon. Een goede waarschuwing en uiteraard hou ik er nu rekening mee, niks om de beeb in gevaar te brengen. Maar vanochtend even stukkie naar de dokter gefietst en dochter op en neer naar school gebracht. Vanmiddag visite gehad, voor mijn doen helemaal niks gedaan eigenlijk, maar ik merkte al meteen wanneer het te veel werd. Ik kan dus eigenlijk echt weinig meer, want ben nu zo kapot alsof ik de nijmeegse vierdaagse erop heb zitten. Begrijp mij niet verkeerd, ga zeker meer rust nemen, alles voor de beeb. Maar voor mijzelf vind ik het supermoeilijk te accepteren dat zelfs de simpelste dingen niet meer kunnen....
+1 Begrijp je helemaal. De eene dag gaat het beter als de andere dag...heel raar. Gelukkig heb ik mijn moeder die me helpt in het huishouden. Heb zelfs vaker al harde buiken als ik even sta af te wassen Jij was toch ook gestopt met werken hè? *schaam* ik haal alle verhalen door elkaar. Hahahaha zwangerschapsdementie???
ik werk helemaal niet nee ondanks alles geniet ik ontzettend van het zwanger zijn hoor....het hoeft voor mij nog lang niet over te zijn. Maar dit is gewoon niet hoe ik ben.
Herkenbaar. Mijn hoofd wil zoveel maar mijn lijf totaal niet. Ik ben al moe van een rondje supermarkt, terwijl ik ontzettende nesteldrang heb en bij wijze van de hele kiet wil schoonmaken en verbouwen Ik vind het ook moeilijk rustig aan te doen, maarja, het is voor een goed doel, maar lastig is het wel als je verstand en geest wel wil en je lijf niet.. Maar las in het januari topic dat je baarmoederhals 3,5 was? Prachtiger kan bijna niet en is zeker niet op het randje, vooral niet voor dit termijn. <2,5 is een grensgeval en zit je ruim boven. Mijne was iets van 3,0 bij 19 weken en gewoon prima.
Ik herken het wel..heb het rond die termijn ook gehad...extreme vermoeidheid, harde buiken bij weinig inspanning (fietsen, stofzuigen, stukje lopen).. Ik heb dan geen ervaring met verweekte bbm etc, maar ik maakte me ook behoorlijk zorgen om de rest van de zwangerschap, qua fysieke gesteldheid. Nu gaat het goed. ik kan, mits ik goed proportioneer, doen wat ik nodig acht.. hetis heel herkenbaar dat het 'niet volledig naar je zin kunnen functioneren' frustraties oplevert, maar wanneer je het accepteert en je taken goed verdeelt, vind je er ook een stukje rust in.. En neem het jezelf vooral niet kwalijk..jij kunt er ook niets aan doen dat je lichaam deze zwangerschap zwaarder vind.. Succes!
anna, thanks. Ga het proberen, maar is gewoon heel lastig. daantje, o das goed om te horen, dit werd door de vk vertelt na het onderzoek door de gyn...maar zeker fijn om te horen.
Hier met fien toen 6 wk plat gelegen.. Leuk met een peutertje.. Maar op een gegeven moment heb ik het los kunnen laten, veel keus had ik toch niet... Sterkte! En verwen jezelf eens een keertje extra met wat lekkers of een lekker badje/douche... Je verdient het!
Kan het me helemaal voorstellen. Ik zit ook thuis vanwege teveel harde buiken. Nu lig en hang ik alleen maar op de bank. En dat is lastig als je normaal heel actief bent. Maar alles voor die kleine! Ik probeer mezelf niet teveel te frustreren en me te richten op wat goed is voor die kleine. Want daar gaat het uiteindelijk om.
Oh ik snap je helemaal! Hier ook zo. Ik moet/wil nog zoveel maar moet rustiger doen door migraine en kan ook gewoon minder. Van een stukje fietsen moet ik al uitrusten! En ik ben ook niet iemand die helemaal niets kan doen. Als ik dan eens een dag niets gepland heb zodat ik rust kan nemen, krijg ik allemaal ideeen. Ramen zemen, speelgoedkast uitzoeken noem maar op...en dan heb ik nog geen rustige dag. En vroeg in de avond stort ik dan haast in. Ik moet ook echt gaan luisteren naar mijn lichaam.
Heel herkenbaar. Bij de eerste met 28 weken in het ziekenhuis terrecht gekomen met een dreigende vroeggeboorte.. Deze keer al harde buiken vanaf week 9! Ook heb ik last van erge bekkeninstabiliteit, en kan al bijna niets meer. Vandaag 3 uurtjes weg geweest, goed lopen/staan/zitten afgewisseld, maar ga alweer kapot van de pijn en harde buiken. En ik ben gewoon pás 16 weken...!! Maargoed ik zit op zo'n mega roze wolk dat ik weer zwanger ben, en heb de vorige zwangerschap zo vervelend ervaren en zoveel verdriet gehad etc, dat ik besloten heb er positief in te blijven staan en alles voor lief te nemen, moet zeggen dat dat 9 vd 10 x heel erg goed werkt! Voel me door die instelling mentaal stukken sterker. En zo nu en dan breek ik even bij mijn man, maar dat moet ook kunnen! Sterkte voor allemaal!
Je bent zeker niet de enige! Hier nog zo'n "bejaarde" Ik zit nu bijna 5 weken thuis met onverklaarbare klachten. De één zegt bekkenklachten, de ander banden. In ieder geval schiet het me in mijn bil en stuitje als ik teveel doe en dat is echt niet te houden! De eerste twee weken thuis waren heel moeilijk, ik kon het ook niet/moeilijk accepteren. Inmiddels gaat het veel beter! De rust doet mijn lichaam goed en in mijn eigen tempo kan ik in en om het huisme toch weer nuttig maken. Superfijn En als ik teveel doe, dan krijg ik het direct weer terug op mijn bordje, dus ik doe mooi rustig aan. Mensen thuis uitnodigen helpt en een hobby zoeken die je vanaf de bank kan doen (of in ieder geval zittend). Ik ben echt van het handwerken. En ik heb de babyuitzet online bij elkaar geshopt. Héérlijk! Elke dag een pakketje met weer nieuwe babyspulletjes
Hey Tulip, Hoe sneller je het accepteert, hoe beter het gaat denk ik. Ik heb hetzelfde, de vaatwasser uitruimen is al een hele taak waarna ik even moet gaan liggen. Ik voel me bezwaard naar mijn vriend toe die de hele dag werkt, maar ik trek het gewoon niet. Het is gelukkig nog maar "even" maar luister naar je lichaam, want dat is het beste voor jou en de kleine! Leef met je mee! knuffels!