Afgelopen vrijdag naar het ziekenhuis geweest. Bij de echo bleek dat het hartje was gestopt en dat het kindje waarschijnlijk rond de 9e week was gestopt met groeien. Wij hadden hier helemaal geen rekening mee gehouden. Je weet dat die kans er is maar toch ga je uit van het positieve. Het is onze eerste zwangerschap en het is echt een teleurstelling. Maandag moet ik bellen naar de gynocoloog en als het vruchtje nog niet via de natuurlijke weg is gegaan zullen we verder moeten kijken. Meer info heb ik nog niet gekregen omdat ze aangaf dat we eerst het slechte nieuws moesten verwerken voordat ze met verdere details zou komen. Nu ben ik thuis en stel liever elk toiletbezoek uit, bang voor wat er misschien wel komen gaat. Bang voor mijn reactie als het kindje/ vruchtje eruit komt.... Hoe hebben jullie dit ervaren?
parijs, Meid wat verschrikkelijk dat dit nieuws jullie moest hebben Als je voor het eerst zwanger bent weet je inderdaad dat het mis kan gaan maar daar hou je toch echt geen rekening mee ik kan er over mee praten meid. dit doet pijn je bent verbijsterd waarom wij? Wat je kunt verwachten is heel moeilijk te zeggen je kunt buikpijn krijgen en dan kun je je kindje verliezen maar meid probeer hier rustig mee om te gaan en wat ik gedaan heb is het opvangen zodat ik er nog een foto van kon maken want het is je kindje voor de komende tijd wil ik je heel erg veel sterkte wensen en heel veel kracht dit zal nog heel moeilijk worden maar samen sta je sterk jij en je partner hele dikke knuf miriam
Ik wil jou (jullie) allereerst heel veel sterkte wensen met dit grote verdriet. Ook een hele dikke knuffel. Het is bij iedereen heel anders hoe het zal verlopen. Je kan (het hoeft niet) krampen krijgen hevig of niet en dan na bloedverlies je kleintje eruit komen. Als het niet zelf komt zou je waarschijnlijk pillen (om het op te wekken) of een curetage kunnen krijgen. Denk hier zelf heel goed over na en meis iedereen verwerkt dit anders. Dus doe niets waar je niet aan toe bent en neem zoveel rust wat jezelf nodig heb. Als je wilt praten zijn we er op dit forum voor je. Knuffel van Mimi
Wat erg voor je meid! Wij hebben helaas een maand geleden hetzelfde meegemaakt. Ook voor ons de eerste zwangerschap, hoop op een kindje, plannen die in duigen vallen, veel verdriet... Wat je kunt verwachten verschilt inderdaad per persoon. Laat je in ieder geval goed voorlichten en neem de tijd om het allemaal een beetje te verwerken. Ik kreeg zelf van de gynaecoloog de pillen voorgeschreven. Bij de meesten schijnt dat erg goed te werken. Mogelijk iets minder effectief wanneer je wat langer zwanger bent (langer dan 10 weken). Uiteindelijk is het voor mij daarom een curettage geworden. Ik wens je veel sterkte in deze moeilijke tijd. Als je vragen hebt die ik als lotgenootje voor je zou kunnen beantwoorden mag je me ook wel PB-en