Mijn zoon is ziek en drinkt érg veel bij mij. Ook 's nachts. Hij krijgt o.a. dexamethason, waardoor hij slechter slaapt en meer honger heeft en ik laat hem elke 1-2,5 uur drinken. Door de dexa houdt hij meer vocht vast en hij wordt door de vergrote honger ook wat dikker. Hij heeft nooit doorgeslapen, maar sinds hij ziek is drinkt hij zoveel en dat is toch alweer zo'n 3 maanden. Dit kwam ter sprake tijdens ons gesprek met de oncoloog, die pro-borstvoeding is, maar die niet leek te weten wat ze hoorde. Hij zou veel te veel borstvoeding krijgen en troost gaan verwarren met eten. Het klonk logisch toen ze het zei. Ze zei dat het goed zou zijn af te bouwen, ook omdat het mij veel energie kost en mijn man dan ook meer kan binden. Ik vond het een fijn idee antistoffen mee te kunnen geven, maar ze zei dat die vergeleken bij de behandeling verwaarloosbaar zijn. Edit: o ja, het voornaamste punt was eigenlijk dat onze zoon moet leren dat je overdag eet en 's nachts slaapt, zodat hij ook zal leren doorslapen. Mijn man is tegen lang borstvoeding geven. Hij vond één jaar al abnormaal. Hij was erg blij bijstand te krijgen van de oncoloog. We hebben al zo vaak discussie hierover gehad en doordat hij zó standvastig is, kan ik zo boos worden. Ik ben namelijk een groot voorstander van borstvoeding, zeker in mijn geval, aangezien ik het graag geef, mijn zoon het graag drinkt en het makkelijk gaat. Na het gesprek heb ik dan ook toegegeven. Ik zal afbouwen. De ruzies zullen dan ook stoppen. Maar ik sprak net een verpleger die weer een andere kijk had dan de oncoloog, en zei dat je moet doen wat je zelf fijn vindt en dat niet alles wat artsen zeggen dat je moet doen altijd het goede is. Nu ben ik zo in de war. Mijn man heb ik beloofd af te bouwen, wat ook goede dingen met zich meebrengt. Maar het doet zo'n pijn! De borst is zo vertrouwd voor mijn zoon en die neem ik hem dan af. Kan ik hem dan nog wel genoeg troosten? Hij heeft het al zo zwaar. Aan de andere kant wil ik geen ruzie met mijn man. Voor hem staat 100% vast: onze zoon moet zo snel mogelijk van de borstvoeding af! Ik weet niet wat ik met dit topic wil. Ik hoef geen opsomming van feiten waarom borstvoeding blijven geven goed is voor onze zoon. Ik heb namelijk alles al 100x gelezen en mijn man voorgelegd, maar hij wijkt niet. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt. Ik hoop dat ik geen aanvallende reacties uitlok, dat is niet mijn bedoeling.
Ik denk dat je je zoon ook voldoende kan troosten als je bent gestopt met bv, daar hoef je je echt geen zorgen om te maken. Maar je zin dat het je zo'n pijn doet, raakt me enorm. Niet stoppen dan meid! Een arts kan zoveel zeggen, en pro-bv is ze niet, anders zou ze je niet adviseren te stoppen. Natuurlijk kan het goed zijn om hem niet iedere keer met de borst te troosten als hij 's nachts wakker wordt, want om de 1 a 2,5 uur is wel erg vaak. Dan bouw je dat toch af, maar toch niet de gehele bv?! Je kan altijd terugkomen op je beslissing, je kan altijd van gedachte veranderen. En nee, dat zal je man niet leuk vinden.. Hij zal wel boos worden. Dat is dan maar zo.. Jij vindt dit ook niet leuk en wordt er ook boos en verdrietig van.. Je zoontje is ernstig ziek, dat is al verschrikkelijk genoeg. Hij zal meer dan ooit behoefte hebben aan de troost van zijn moeder en het lijkt me ontzettend pijnlijk om dan in deze situatie me ook nog gedwongen te voelen om met de bv te stoppen. Ik denk dat je er spijt van krijgt, als ik je bericht zo lees en het misschien je man ook nog wel kwalijk gaat nemen? Je man kan zich ook meer binden met je zoon door hem te troosten 's nachts, samen te baden, te dragen etc
Bah lastige situatie.... maar jij moet beslissen. Ik denk dat ik zou proberen te minderen, maar stoppen.neee echt niet
Wat een nare situatie. Ik kan je wel zeggen wat ik ervan vind en wat ik denk dat ik zou doen. Maar ik sta niet in jouw schoenen en het is sowieso niet relevant. Dit is jullie beslissing. Ik hoop dat jullie samen tot een oplossing kunnen komen doe voor jullie alledrie, je zoontje op de eerste plaats- prettig is. Veel sterkte, ik hoop dat je zoontje snel opknapt.
Wat erg dat je zo in tweestrijd staat nu! Kun je niet kijken wat iets minderen doet? Of jullie zoontje dat accepteert? Stoppen lijkt mij enorm heftig als het zo goed voelt voor jullie alletwee (helemaal in zo'n heftig traject!) en als aan de andere kant dan je man staat.. Pfoe! Kan mij wel vinden in wat maja zegt dus. Misschien iets minderen, maar stoppen als het je zo tegen staat ik denk dat je daar heel veel spijt van krijgt.
Overleg anders eens met een lactatiekundige, missch heeft die tips wbt het vele voeden. En wellicht kan zij ook helpen ,et een afbouwschma waarbij je bepaalde voedingen (bijv s ochtends en s avonds) nog wél blijft geven. Wellicht heb je dan een goed compromis met je man? Want dat je op deze manier moeite hebt met stoppen kan ik me heeeeeeeel goed voorstellen. Beterschap ook voor je zoontje!
Je zoon wordt behandeld door een oncoloog. Dat is een arts die gespecialiseerd is in kanker. NIET in voeding (dat is een voedingsdeskundige), in borstvoeding (lactatiekundige) of in emoties (psycholoog). De verpleger is dat trouwens ook niet. Ik zou aan zijn mening dan ook niet te zwaar tillen. Wat betreft je man: er liggen stapels wetenschappelijk bewijs dat borstvoeding gezond is, ook na de leeftijd van 1 jaar. De Wereldgezondheidsorganisatie adviseert minstens 2 jaar. Heeft je man ook stapels wetenschappelijk bewijs? Of blijft het bij "Nou dat kan wel zo zijn maar ik vind het niets"? Dat gezegd hebbende, het is natuurlijk erg naar als dit onderwerp een aanleiding blijft voor ruzies. Hij maakt zich wellicht ook echt zorgen dat het te zwaar voor je is, zo vaak nachtvoedingen geven is per slot niet niks. En een uitgeslapen mens kan de wereld beter aan dan een oververmoeid mens. Inderdaad lijkt het me een idee om eens te proberen de nachten wat af te bouwen. Je man kan daar een actieve rol in spelen en dat vindt hij wellicht ook prettig. Zo bereik je een compromis. Dus als je zoontje wakker wordt, je man eens aan de slag laten gaan ermee. Papa's kunnen ook heel goed troosten, en die hebben geen borsten Het kan zijn dat je zoontje meer behoefte heeft aan borstvoeding dan een gezond kindje, maar dit durf ik niet met zekerheid te zeggen. Is het een idee om overdag op verzoek (blijven) voeden en 's-nachts voor nu terug te gaan naar bijvoorbeeld maximaal 2x? Dan kun je die 2x daarna langzaam afbouwen, of misschien doet je zoontje dat wel zelf! Ik lees tussen de regels door dat je zoontje ernstig ziek is. Ik wil jou en je gezin dan ook heel veel sterkte toewensen!
Hartelijk dank voor jullie lieve reacties. Ik was eerlijk gezegd een beetje bang aangevallen te worden door zowel langvoedsters als flessenvoedsters. @maya246: Het stelt me al erg gerust je eerste zin te lezen. Ik heb vandaag geprobeerd minder snel de borst als troost te geven, en het ging beter dan verwacht @m met borisnoef en tupp: Bedankt voor de reacties. Het is idd mijn eigen keuze, en ik heb nu eenmaal rekening te houden met een felle tegenstander van langvoeden als man, i.t.t. andere vrouwen die nog voeden. We wonen in een te klein huis om hier ruzie over te kunnen blijven hebben @Abri: Dat zou ik het liefst doen, minderen, want ja.... Het is op het moment misschien ook wel wat te gek. Ik stelde vandaag nog voor om toe te werken naar enkel bij het ontbijt voeden als compromis, maar mijn man ziet het als excuus om het stoppen uit te stellen en denkt volgens mij dat ik eeuwig door wil gaan. @Juudje81: Grappig dat je het zo adviseert, want wat vertelde mijn man vandaag: hij heeft voor dinsdag een gesprek met een lactatiekundige geregeld om te praten erover en te kijken hoe af te bouwen. Hij wilde niet de lk van het zkh, omdat deze te geitenwollen sokken zou zijn. Zij had mij een vorige keer toen ik had toegegeven te stoppen na een gesprek met de oncoloog en mijn man, mij weer aan het voeden gekregen! Maar een frisse kijk is in dit geval ook wel goed, denk ik. Raket78: Mijn man heeft juist op internet een recent Frans onderzoek gevonden, waaruit bleek dat het antistoffenverhaal niet waar bleek. Bovendien noemt hij alle bronnen waar ik uit put "borstvoedingsmaffia" en hij is van het stempel "een kind van een jaar zou al maanden door moeten slapen". Hij heeft overal een weerwoord op en weerlegt mijn weerwoord op zijn weerwoord (net als dat ik het zijne niet aanneem). De WHO-richtlijn is volgens hem voor ons niet relevant met alle goede alternatieven en zou meer gelden voor bijv. derdewereldlanden. Het idee van alleen 's nachts voeden gaat er bij hem ook echt niet in. Echt, ik heb alles geprobeerd, maar een middenweg is voor hem niet acceptabel. Hij vindt dat we het nu lang genoeg op mijn manier gedaan hebben. Onze zoon ligt de komende weken in het ziekenhuis en er mag maar één persoon blijven slapen. Zou mijn man die persoon zijn, dan zou het wel een heel abrupte afbouw zijn, vind ik. Nu komt er dus dinsdag een lactatiekundige. Dat vind ik eigenlijk wel fijn, want het is in elk geval iemand die verstand van zaken heeft en ook pro-borstvoeding is. Wat lastig is, is dat ons zoontje eigenlijk niets anders wil drinken op het moment. Een beker of flesje accepteert hij niet. Hij is ook erg moe en dan is het fijn voor hem om vertrouwd uit de borst te kunnen drinken. Ik ben erg blij dat er een lk komt, omdat die ons ook daarin kan adviseren. Mijn mans gewenste aanpak "als hij geen bv meer krijgt, móet hij wel leren anders te drinken" gaat er bij mij niet in. Overigens, de visie waar mijn mans argumenten vandaan komen is heus niet zo wreed als ik deze doe lijken. Hij legt de nadruk op andere dingen dan ik, maar we willen beide het beste voor ons kind. We zijn het alleen zo ontzettend oneens over wat het beste is. Nogmaals, dank voor jullie reageren. Het was even fijn mijn verhaal kwijt te kunnen en ik hoop dat we dinsdag en de tijd erna gezamenlijk naar overeenstemming toe kunnen werken.
Sorry geen aanval dat bij voorbaat. Ik vind het persoonlijk nogal gemeen van je man om zo te spreken over je bv. Zeker met het oog op de opname heeft jullie zoontje niet alleen de goede bv nodig ook de troost die hij zal vinden bij zn mama aan de borst daar zit mijns inziens echt zn grote plus factor in. Verder moet jij de bv doen dus zie niet zo goed in wat zijn probleem hierin is. Over dat onderzoek ben toch nieuwsgierig welke dat zou zijn? Feit is gewoon dat die 2 jarige norm uit zoveel onderzoek voortkomt dat ik benieuwd ben welk onderzoekje dat allemaal omver gaat werpen? De tijd tussen de voedingen in is idd best kort maar omdat je dat ook zelf kunt verklaren vanwege medicijnen toch wel begrijpelijk. Fijn dat je nu iets meer ruimte krijgt met de tijden dat moet toch goed voelen. Hoop dat de lk jou kant goed kan verwoorden naar je man zodat hij gaat inzien dat dit niet alleen belangrijk is voor jullie kindje maar ook voor jou.
Lijkt me een erg vervelend dilemma in een toch al moeilijke situatie. Zelf zie ik niet in wat er erg in is om een kind te troosten met de borst, zeker niet een kind van pas een jaar dat ook nog eens ernstig ziek is. Wat zijn precies de bezwaren die je man heeft met de borstvoeding? Gaat het om het doorslapen? Misschien moet je even niet kijken naar alle wetenschappelijke artikelen voor en tegen, maar naar de praktische kanten en naar jullie gevoelens rondom borstvoeding. Zoals voor doorgaan: -dat jij nog niet wil stoppen en er spijt van zal krijgen -dat het troost biedt -hij drinkt nog niets anders Voor stoppen: -dat hij de borst telkens weer nodig heeft om in te slapen (maar gaat hij beter slapen zonder borst? dat is nog maar de vraag) -dat het vermoeiend is voor jou Ik vind iedere arts die een vrouw probeert te overtuigen om te stoppen terwijl ze daar nog niet klaar voor is per definitie niet pro-borstvoeding. Bedoelde de arts niet gewoon minderen ipv helemaal stoppen? Het is een lastige kwestie, want hoeveel heeft je man hierover te zeggen? Het is jouw lijf, maar jullie kind. Dus tja. Hoop dat je jouw gevoel tegenover je man goed duidelijk kunt maken. Ik neem aan dat hij jou niet graag ongelukkig ziet? En als je stopt met borstvoeding zul je daar waarschijnlijk niet blij mee zijn.
ik word er verdrietig van als ik het zo lees.... hopelijk kan de lk jou (je man) goed helpen. want ik denk dat wanneer je zo moet stoppen als hoe je het nu schetst er een trauma voor jou en je mannetje uit voort komt.
@paula1984: Ik ben het met je eens, maar door de discussie ontstaat er zo'n nare sfeer. Die vind ik erger, ook voor onze zoon, dan de alternatieven voor bv. Maar goed, dan is het natuurlijk wel even kijken of onze zoon de alternatieven op dit moment accepteert. @aislyn: Ik kan wel alle argumenten hier neerschrijven, maar aan weerleggingen hiervan heb ik niet zo veel, aangezien mijn man ze toch weer tegenspreekt. Wat ik wel stom vindt, is dat hij zegt dat ik het vooral voor mezelf doe. Ja, ik voel me er prettig bij, maar dat is omdat ik zie dat het mijn zoon goed doet. Mijn man noemt het een keuze, ik noem het instinct. Een argument van mijn man is dat zonder bv onze zoon eerder door zal slapen. Die kans zit er dik in, maar daar komt dan wel een hoop gehuil bij in het begin, wat m.i. niet nodig is. Mijn man benadrukt daarbij hoe belangrijk je diepe slaap is en dat is je diepe slaap ook natuurlijk. Maar ja, volgens mij hoeft een kind pas rond 2 jaar het uiteindelijke slaappatroon te hebben ontwikkeld. Mijn man zegt weer dat het aantal voedingen alleen maar toeneemt. Dat klopt ook, maar ja, onze zoon is ook ziek! Maar mijn argumenten worden alleen maar gezien als excuses om het stoppen uit te stellen. Het is voor hem ook wel een gevoelskwestie. Hij vindt het bij een dreumes niet meer kloppen, misschien zelfs vies. Ook vindt hij dat de bv onze zoon eenkennig naar mij maakt, hoewel dat volgens mij niet door bv komt. Ook zou het een emotie-eter worden. De oncoloog had het erover dat als hij altijd met eten getroost wordt, hij later enkel eten als troost ziet. Als baby kan het nog, maar straks kan hij veel te dik worden. Daar zit wat in. Vandaar dat ik deze dagen eerst wat andere dingen probeer om te troosten. Duurt wat langer, maar soms werkt het (niet dat ik dat nooit gedaan heb, maar nu houd ik ietsje langer vol, als het niet snel werkt). Ik ben altijd van plan geweest mijn zoon hier tot een jaar of 1,5 in te volgen en te kijken hoe het zichzelf van nature afbouwt. Ik zeg 1,5 jaar, omdat mijn man al snel te kennen had gegeven dat hij 1 jaar de max vindt, en ik denk dat ik 2 jaar toch ook wel genoeg vind (korter omdat mijn zoon dat zo wil, zou ook prima zijn). 1,5 jaar is een mooie middenweg. Ik heb dit echter nooit uitgesproken en gedacht: "die trekt wel bij." Ook slaap ik bij onze zoon op de kamer voor de bv. Logistiek is dit in ons kleine huisje de enige mogelijkheid voor rooming in (zeer kleine woning). Mijn man had natuurlijk gedacht dat dit allang voorbij zou zijn. We gaan wegens werk op verschillende tijden naar en uit bed, dus mij maakt het niet zo veel uit, het gaat enkel om slaap, maar ik kan me voorstellen dat dit voor mijn man ook zwaar meetelt. Ik hoef overigens geen rooming in tips, dit is écht de enige optie. @m met borisboef: Daar ben ik ook bang voor. Gelukkig hebben we straks die lk. Ik neem aan dat als een lk ziet hoezeer de moeder niet wil stoppen, dit meegenomen wordt in het advies. Ok, ik heb er voorlopig even genoeg over gezegd. Ik ga niet de hele discussie uitschrijven. Dank voor het reageren
Graag gedaan hopelijk komen jullie tot een goede oplossing. En ja als je een goede fijne lk treft zal ze zeker aanvoelen dat jij door wil en je steunen. Succes!
De kans op overgewicht neemt juist af, naarmate een kindje langer borstvoeding heeft gehad! Ik vraag me echt af waar je man die onzin (sorry) vandaan heeft. Hij lijkt fel tegen borstvoeding geven. Wat is de achterliggende reden?
Zo te horen hebben jullie er allebei sterke gevoelens bij, een compromis zou mooi zijn maar volgens mij heeft je man het gevoel dat hij al veel heeft toegegeven. Raar dat een arts (de oncoloog) suggereert dat borstvoeding overgewicht kan veroorzaken. Zou dat ook nog even meenemen in je gesprek met de lactatiekundige. Laat je nog even weten hoe het is gegaan? Sterkte!
Nou meid, ik lees al van je dat je er (goed bedoelt hoor)even genoeg van hebt/over gezegd heb. Begrijpelijk.. Maar ik wilde jou dat nog dat ik het ongelofelijk verdrietig voor je vind. Wat een zinloze en frustrerende situatie moet dit voor je zijn. Is je kind zo ziek, heb je met dit gedoe te maken.. Is toch niet te geloven eigenlijk? Een bagger sfeer thuis terwijl het leven nu al zwaar is.. En voor wat? Je man zou je vrij moeten laten om de moeder te zijn die je wil, hij zou trots op je moeten zijn! Ik hoop heel erg voor dat dat het gauw beter gauw gaat, op een manier waar jij en je zoontje zich goed bij kunnen voelen (en natuurlijk ook je man anders is er nog niets verbetert voor je)En heel veel sterkte en beterschap voor je zoontje gewenst!
Dank jullie wel. Als laatste over het overgewicht: dat kwam van de oncoloog en heeft ook met de medicatie te maken. Deze geeft hem een vergroot hongergevoel. Hij heeft oneindig veel honger en beweegt niet veel. Alle ouders van kinderen met zijn medicatie moeten ervoor waken dat ze niet altijd volledig toegeven aan de enorme eetlust. Er is dus niet zoiets gezegd als dat over het algemeen voeden op verzoek tot overgewicht leidt. Ik heb er wel vertrouwen in, hoor, dat we goed uit de hele situatie zullen komen. Het was wel fijn om even mijn ei kwijt te kunnen. Nogmaals dank
Ben gewoon even benieuwd hoe het vandaag is gegaan met de lactatiekundige. Je hoeft uiteraard niet te reageren, maar is wel oprechte interesse
Het was een erg prettig gesprek met een lieve vrouw als lactatiekundige. Ik kwam erachter dat mijn man haar vooral had ingeroepen, omdat hij bang was dat het mij allemaal te veel zou worden. Ik kan de hele situatie nu goed aan, maar begin over twee weken weer met werken en moet hier ook energie in steken (ben zelfstandige). Mede doordat ik nu zo vaak voed, kan/wil ik geen moment weg van mijn zoon en wanneer ik ook nog andere taken erbij ga nemen, zal het inderdaad zwaar worden. Pas wanneer onze zoon weer lekker thuis is en minder medicatie krijgt, gaan we kijken hoe we het voeden af kunnen bouwen. We stellen dan ook een einddatum in, zodat mijn man ook weet waar hij aan toe is. Een opluchting dus.