Mijn zoontje van ruim twee drinkt nog steeds borstvoeding. Ik had gehoopt dat hij het op een natuurlijke wijze af ging bouwen als hij ouder zou worden maar dit is niet het geval. Het is nu eigenlijk nog erger dan toen hij pas geboren was. Ik heb regelmatig nachten dat hij ieder uur om de borst vraagt. Ook overdag weet hij me vaak te vinden. Hoewel ik het mooi vind hoe hij troost en comfort bij mij vindt iedere dag en nacht, wil ik er toch echt mee stoppen. Want ik zelf ga er helemaal aan onderdoor. Ik ben echt op. Krijg niks uit mijn handen, ben een wandelend spook en kan niks meer betekenen voor mijn andere kinderen. Alleen nu komt de grote maar: het lukt me niet om te stoppen. Hij krijst alles bij elkaar en wordt een onhandelbaar kind als ik zeg dat hij niet meer mag drinken. Gaat mij slaan, schoppen, aan mijn haren trekken, gillen zo hard dat het na suist in mijn oren. Dit doet hij overdag maar ook snachts. En daardoor wordt iedereen hier in huis wakker met als gevolg dat we allemaal slapeloze nachten hebben en nog meer moe zijn. Wie heeft er ervaring met stoppen van borstvoeding bij een ouder kind (peuter of kleuter) en dat jij wilde stoppen maar het kind niet? Hoe ben je gestopt en hoe lang duurde dat?
Mijn dochter is ook ruim twee, en ik herken een groot deel van wat je vertelt. Ik heb geen oplossing voor je helaas, maar deel graag wel hoe het hier gaat. Mijn dochter wil ook in de nacht liefst continu de borst, en overdag vooral voor het middagslaapje en in de avond. Ik geniet aan de ene kant echt van de troost en binding die ik haar door o.a. BV bied, en tegelijk zou ik de vrijheid wat meer terug willen van mijn lichaam weer 100% voor mezelf. Een wijnarrangement bij een lekker diner met mijn man zit er nog niet in . Ik ga er overigens niet aan onderdoor. We slapen samen en mijn slaapscores zijn meestal uitstekend. Zijn ze dat niet, dan komt dat door mij en niet door haar. Mijn meisje slaapt erg goed sinds haar geboorte, maar wel nabij de borst met een grote zuigbehoefte. Stoppen met deze dame nu? Ik wil het haar niet afnemen en zou de stress en drift niet aankunnen. Dan maar natuurlijk spenen, het is mij haar verdriet en de driftbuien niet waard. Maar dat is hier en bij deze slaapkeuze. Die hebben we overigens gemaakt omdat haar oudere broer met autisme nabijheid van één van ons nodig heeft om goed in te slapen, en soms doorslapen. Voor ons gezin is deze slaapindeling nu de beste keuze. En voor mijn man en mij betekent het een wat lagere frequentie en veel meer creativiteit . Sterkte met keuzes maken. Wellicht is jouw jongetje nog te jong om afspraken mee te maken nu. Ik denk dat het op/vanaf deze leeftijd pas makkelijker stoppen is als hij zelf toe is aan stoppen, of dat je afspraken kunt maken (met beloning, afleiding en uitleg)? Ik lees mee!
Ik ben bij beide dochters gestopt toen ze 2 jaar waren, op mijn initiatief. Vooral omdat ze beide erg claimend waren, te pas en te onpas aan mijn shirt gingen trekken, om dan na drie slokken al weer op te houden, maar o wee als ik de borst weer inpakte etc. Ze waren echt 'vervelend' aan de borst, ook 's nachts. Ik wilde eigenlijk afbouwen naar 'gezellig 2 keer per dag', maar dat lukte niet. Ik denk dat het verwarrend voor hun was dat het soms wel mocht en soms niet, waardoor ze alleen maar meer gefocust en claimend werden naar BV toe. Ik was er klaar mee en ben toen cold turkey helemaal gestopt (van de ene op andere dag, ik gaf nog 6-9 keer per 24 uur) met de mededeling dat de melk op was (dat concept snapten ze wel). En dan troosten, knuffelen, op schoot, flesje water, etc, maar geen BV meer. Telkens herhaalt dat melk op was. De eerste dag en nacht waren pittig, maar ik denk dat ik zelf ook echt uitstraalde dat het onherroepelijk was en ik was ingesteld op het drama. Daarna pikten ze het snel op en is het me uiteindelijk erg meegevallen. Binnen 3 dagen waren ze gewend. De middelste was het al snel vergeten, de jongste was soms nog wel verdrietig, maar ook dat was met een knuffel op schoot redelijk snel te verhelpen. Voor mezelf heb ik 1 keer wat spanning eraf gekolfd, maar verder nauwelijks last gehad van stuwing. Op die leeftijd is het echt vraag en aanbod en zodra ik de vraag stopte, hield het aanbod ook snel op. Ze zijn beide overigens niet beter gaan slapen, ik moest er nog steeds 3 keer per nacht uit, alleen dan nu voor een knuffel en klein slokje water, ze hadden echt beide nog grote behoefte aan die geborgenheid. Slapen is bij middelste pas echt beter gegaan vanaf 4 jaar (de jongste laat ik nu even buiten beschouwing, want die heeft tgv diagnoses nu nog steeds slaapproblemen).
Duurde hier tot 4 jaar. Nadat hij naar school ging was zijn behoefte veel minder en hooguit 2x in de week vraagt hij het en dan kan ik makkelijk nee zeggen. Eerder lukte t mij niet. Ik had er de puf niet voor om die strijd aan te gaan
Woow dit klinkt echt heel zwaar, snap dat je er bijna aan onderdoor gaat, elk uur in de nacht is niet te doen joh. En ook niet nodig naar mijn mening, dit is natuurlijk pure gewenning op deze leeftijd. Maarja, probeer er maar eens af te komen. Kun je de oudste kinderen niet een weekend uit logeren doen? En dan toch maar een taai weekend door met acuut stoppen met voeden, in ieder geval in de nacht eerst. Het zal vast een hoop gekrijs worden, goed troosten op andere manieren, maar hopelijk ben je erna dan door en wordt het beter.
Ik zou de tactiek van @Kache gaan gebruiken (zeggen dat het op is) en indien mogelijk je man de nachten deels laten doen. En liever allemaal een paar slapeloze nachten dan nog heel lang zo doorgaan en er zelf aan onderdoor gaan.
Hier ook met twee jaar gestopt. Ik was ziek en trok het lichamelijk niet meer. Dat heeft wel geholpen om door te zetten want hij had intens verdriet om het stoppen. Maar net als eerder genoemd blijven herhalen dat het op is. Wij boden wel water aan in plaats. Het heeft denk ik twee weken geduurd en toen werd het geaccepteerd. Maar hij weet het nu een half jaar later nog steeds. Wilt ook graag nog doen alsof.
Water standby en borst is op. Zo deed een vriendin van ons t ook. Begrip van OP is redelijk bekend. Overdag al zeggen dat t heel jammer was maar het was op (vast voorbereid, zaadje vast planten) en in de avond en nacht maar blijven herhalen. Waren wat taaie eerste nachten. Het is wel iets wat je ingaat en vol moet houden dan. Hier gaan we nog een speenstrijd krijgen dat wordt ff plannen en dan met oordopjes de strijd aan. Sinds G dr kraamtijd ga ik dat soort dingen niet aan zonder oordopjes. Die 27db demping betekend heel wat meer geduld en aanzienlijk minder energieverlies.
Excuses dat ik hier nog niet gereageerd. Dank voor alle reacties. Ik heb na het lezen daarvan besloten om voor nu nog niet te stoppen met de borstvoeding. In eerste instantie probeerde ik het overdag te stoppen met als gevolg dat hij snachts ging clusteren en dus continue aan de borst wilde. Toen ik het ook overdag weer toe liet werd de balans beter. Zoals een aantal hier ook schrijven, ik heb geen energie om die strijd aan te gaan en daarbij breekt het mijn hart om hem zo verdrietig te zien als ik het weiger. Misschien dat het in de zomer beter gaat, omdat hij dan ook minder vaak ziek is, en we het dan kunnen proberen.
Maar hou je dat vol? Je zegt in je eerste post dat je helemaal op bent en het niet meer lukt (wat ik me kan voorstellen hoor, dit lijkt me loeizwaar). Ik denk dat de term 'clusteren' ook niet meer geldt bij een 2 jarig kind. Ik zou dit echt doorbreken. Onze jongste was ook veel ziek tussen zeg maar 7 en 11 maanden. Daardoor ook gewend aan nachtvoedingen, en ik gaf toe want ach ja hij is ook ziek en dat is sneu. Toen hij 11 maand was was ik het zo zat (en ook echt op) en toen ben ik rigoureus gestopt met avond nachtvoedingen. En nee de 1e nacht was niet leuk. Maar het ging al snel heel veel beter en hij sliep toen al snel door. En sinds hij doorslaapt is hij overdag ook veel beter gehumeurd. Voor zo'n kind is niet doorslapen ook niet fijn, worden ze ook moe van, net als jij (met uitzondering van kleine baby's he, die hebben 's nachts voeding nodig, maar met ruim 2 echt niet meer!)
Het is alles behalve ideaal maar ik wil het nog wel proberen. Mijn man en ik hebben inmiddels een aanpassing gedaan in de verdeling werken / voor de kinderen zorgen en daarmee is het voor mij allemaal iets beter behapbaar. Je schrijft overigens dat jouw jongste veel ziek was tussen 7 en 11 maanden. Dat is hier wel een wat ander situatie. Mijn zoontje is vanaf geboorte tot aan 1,5 jaar vrijwel continue ziek geweest. Zijn immuunsysteem heeft grote klappen gehad toen hij een baby was en dat is nu nog merkbaar. We gaan van longontsteking naar ooronsteking en weer terug. Dat maakt het voor mij ook een stuk moeilijker om het te weigeren.