Mijn zoontje van 8 heeft enorme driftbuien af en toe. Hij scheldt ons uit, slaat en schopt als het aan hem ligt tegen alles en iedereen aan (behalve zijn jongere broertje en zusje gelukkig). Ik weet niet waar het vandaan komt, soms zijn het heel kleine dingetjes en dan ineens boem. Hij vindt school stom en daar hebben we ook al een gesprek gepland staan. Maar graag tips om hier mee om te gaan. Hij is echt woedend op die momenten en hij is al beresterk voor zo"n klein ventje en hij kan mij ook echt zeer doen. Terugslaan of hard aanpakken is voor mij geen optie, ik probeer hem rustig toe te praten en zoveel mogelijk met rust te laten en het daarna met hem te bespreken, maar blijf het lastig vinden. Iemand tips?
Ik bedoel het niet rot, maar ik zou externe hulp zoeken. Ik zeg niet dat je met harde hand als één of andere dictator op moet treden, maar als je hem met praten niet voldoende bereikt en het probleem blijft bestaan, dan is er misschien iets meer of iets anders nodig. Ik vind driftbuien waarbij ook lichamelijk geweld wordt gebruikt op deze leeftijd niet meer zo normaal. Dus als ik in jouw schoenen stond zou ik graag willen dat iemand met frisse blik eens mee keek wat er anders zou kunnen of moeten.
@nafnaf: dat is de volgende stap, mag je zeker zeggen hoor, is al meerder malen door mijn hoofd gegaan. @carino: hij vindt het saai en makkelijk zegt ie en alles stom, maar meer dan dat krijg ik er ook niet echt uit. Moet er wel bij zeggen dat hij veel dingen stom vindt.
Wat hier helpt zijn een paar bongo's, ooit gekocht bij de Lidl. Als hier een kind goed boos is dan mogen ze daar hun boos eerst op wegslaan, daarna worden ze meestal wel rustig en kunnen we praten. Gisteren hielp het niet bij onze 6jarige en heb ik haar toch naar boven gestuurd voor straf want ik snap best dat je soms heel erg boos kunt worden maar dat betekend niet dat je dan wel de grenzen (uitschelden, slaan) kunt overtreden.
Hoe gedraagt hij zich op school? Is het ook echt te makkelijk voor hem? Slaan en schoppen is wel een teken dat hij ergens vastloopt. Zou dan ook gokken op school. Ik las dit laatst, wellicht van toepassing op jouw zoon? Chronisch onderpresteren - de urgentie om vroeg in te grijpen Staan sowieso wel handige stukken op die site. Misschien heb je er iets aan. Ik denk dat met de juiste begeleiding en oplossing op school, het fysieke gedrag afneemt. Verder kun je misschien met wat effectieve communicatie wat uit hem krijgen. Thomas Gordon heeft een handig stappenplan wat dat betreft, want gewoon vragen wat er is zal weinig uithalen zeker? Lastig hoor.. Zou hem er niet om straffen, wel grenzen aangeven qua slaan maar er vooral zijn voor hem.
Straffen heeft ook niet mijn voorkeur, werkt ook totaal averechts trouwens. Mijn man met name heeft het wel op die manier geprobeerd, maar duurt alleen maar langer dan. Of het te makkelijk is weet ik niet. Hij vindt het wel makkelijk, maar wanneer is het te zeg maar? Zijn prestaties zijn heel goed. Verder loopt hij niet echt ergens tegenaan naar ons idee. Hij leeft voor voetbal en heeft veel leuke vriendjes. Hij is in groep 2 blijven zitten maar daar lopen we nu wel tegenaan.
@pluk: dat deden wij eerst ook zo, maar las laatst dat dat juist weer niet goed is omdat ze dan niet leren die woede beheersen zeg maar.
Gewoon vragen werkt idd niet. Als ik er achteraf met hem over praat snapt hij ook goed dat het gedrag niet kan, maar op het moment zelf kan ik lullen als brugman, maar het interesseert hem fan gewoon niks.
Mijn dochter van 8 heeft ook last van driftbuien, hier werken we met een time out (boven of op de gang) en daarna praten, tegen een driftbui ingaan lijkt mij geen strak plan. Een kind heeft veelal op het moment van een driftbui zijn of haar gedrag en emoties niet onder controle en kan er weinig aan doen dat ze zo reageren, samen een manier bedenken om er thuis mee om te gaan wil ook helpen maar hulp van buitenaf is zeker aan te raden!
Hier werkt structuur heel erg. Hebben ook planning hangen. Als er iets anders gaat dan normaal flipt hij compleet. Gewoon even zijn rust gunnen door hem naar boven te sturen of de gang. Boos zijn mag, gillen mag maar slaan niet. Mijn zoontje trekt zich nu terug. Gaat dit niet omdat we bijv niet thuis zijn wordt hij gek. Als hij rustig is pas praten en vragen stellen wat en.waarom. Dat heeft tijdens z,n bui echt geen zin. Ben wat dat betreft ervaring deskundigen. Vooral ook veel geduld hebben en zelf rustig blijven
Driftbuien nooit bestraffen of op in gaan. Heeft echt geen zin. Leren omgaan met driftbuien door even rust te zoeken is een betere optie. Ze kunnen er niks aan doen.
Net weer helemaal mis hier. Ik ben het er ook mee eens dat ze er niks aan kunnen doen, man weer boos op mij, want die vind dat ik er niet genoeg aan doe. Pff. Op een of andere manier was hij weer ineens heel boos, mijn jongste is bezig met zindelijk worden en die had net geplast op het potje. Schopt de oudste ineens tegen het potje aan, de plas zat werkelijk waar overal (ook een nadeel dus dat hij goed kan voetballen pff). Op de muren, het plafond, de ramen, de schone was en de vloer natuurlijk. Hij was zelf ook geschrokken (potje is namelijk normaal gesproken natuurlijk leeg), maar man was woedend. Ik ben rustig gebleven en gezegd dat het moet ophouden en zoontje gevraagd samen met mij de boel weer schoon te maken, dat heeft hij gedaan. Punt is, wegsturen of time out werkt niet, hij is dan zo boos dat hij dat gewoon vertikt. En daar sta je dan. Ga maar eens uitzoeken hoe het zit met begeleiding. We hebben het er net over gehad en hij zit echt niet lekker in zijn vel. Man is hier heel stug in en vindt het geen ecxuus, maar dat ben ik niet met hem eens, dit komt ergens vandaan. Als hij zo boos is roept hij ook dat hij toch niks kan en gister zelfs dat hij dood wil.
Wat was de aanleiding waardoor hij tegen het potje schopte? Helemaal uit het niets kan dat toch niet komen.
Ik zou het wel echt serieus nemen en er verder mee gaan, ik heb het met mijn oudste gehad en de lessen die ik geleerd heb helpen nu met mn 8jarige dochter. Ik zou met je zoon op de momenten dat hij rustig is afspraken proberen te maken voor de momenten dat het misgaat, hou er wel rekening mee dat het tijd nodig heeft voordat die afspraken ook echt door hem gebruikt worden maar uiteindelijk werkt het wel. Heel belangrijk is gewoon dat je zelf probeert rustig te blijven, maar aan de andere kant ook geen medelijden te laten zien. Dan is het namelijk net alsof je hem steunt in zijn gedrag. Hulp van buitenaf kan echt super werken, misschien is het al genoeg als je zoon zijn ei kwijt kan bij een "buitenstaander". In ie er geval sterkte ik weet hoe zwaar het kan zijn
Klinkt als 1 brok frustratie, dit hebben mijn oudste (voornl gehad)en jongste ook (jongste zegt ook dat hij dood wil), ik zou zeker een deskundige inschakelen! Mijn oudste is getest omdat hij gedragsproblemen thuis had. Hij is meer/hoogbegaafd.
Klinkt idd niet als een kind dat goed in zijn vel zit. Zulke ontploffingen moeten gewoon veel opgekropte emoties/gedachten zijn, die dan door kleine spreekwoordelijke druppels opeens knallen, lijkt mij. Zou zeker op zoek gaan naar begeleiding/hulp, te bekijken waar het vandaan komt. Weet dat het niet altijd een makkelijke zoektocht is, maar het lijkt me in het belang van iedereen dat er een goede oplossingen komt. Mijn man heeft in zijn jeugd dergelijke problemen gehad, zeer heftige driftbuien. Hoe groter hij werd, hoe ernstiger de gevolgen van zijn drift... uiteindelijk is hij zelfs uit huis geplaatst omdat het niet meer veilig was voor zijn zusje (en moeder). Hij bleek een groot probleem te hebben met assertiviteit, kwam niet voor zichzelf op, kropte alles op en die frustraties kwamen dan opeens eruit. Kortsluiting in het hoofd. Met therapie (en geduld) is dit toen opgelost en verdwenen de driftbuien. Dit onderstreept voor mij altijd het idee dat je altijd moet nadenken waarom kinderen bepaald gedrag vertonen. Heel veel sterkte!
Hier gelukkig voor ons niet zo heftig maar gedeeltelijk wel herkenbaar. Onze oudste heeft ook haar buien, meestal niet fysiek en dan al zeker niet naar ons toe maar ze kan zó boos zijn en zó dwars! Ze is altijd heel makkelijk en meegaand geweest dus dit is erg wennen. Ze kan het ook niet altijd benoemen. Ik weet wel een beetje wat het is, ze heeft een vriendinnetje sinds dit jaar en die is nogal druk, dwingend soms en vaak heel dwars tegen haar ouders (verder wel een schat ). Aan de ene kant goed voor de oudste, ze kruipt wat uit haar schulp en kan haar vriendinnetje goed aan (wat me eerste verbaasde), aan de andere kant ziet ze hoe je ook kan doen tegen je ouders. Ik heb het idee dat er op school niets speelt. Ik laat haar altijd op haar kamer uitrazen en dan hebben wij het erna over. Maar goed, denk dat er bij jouw zoontje wel meer speelt zo te lezen. Misschien bij ons wel, maar dat idee heb ik nu nog niet in ieder geval.