Je had mij al gequote voor mijn aanvulling. Uiteraard is niet iedereen financieel zeker. Het ging in dit topic toch over bewust zelf je inkomen opgeven?
Ik had mijn reactie alweer weggehaald, snap dat je het misschien niet zo bedoelde als ik het had opgevat. Ik voel me gewoon erg aangevallen in dit topic, over een beslissing waar ik 4 jaar lang over nagedacht heb. Ik snap dat het voor andere vrouwen kan voelen dat ze geen keuze hebben, maar ik heb een weloverwogen beslissing genomen die voor ons gezin het beste is op dit moment. Zo heb ik dat hier ook uitgelegd en dat het ook anders gaat zal echt wel zo zijn, maar daar hoeven dan niet alle tbm op aangesproken te worden.
Nou inderdaad! Ik lees hier op t forum soms dingen dat ze beiden echt moeten werken omdat ze anders geen hypotheek kunnen krijgen. Dan ben je misschien voor je gevoel onafhankelijk van je man/vrouw, maar je hypotheek kan je ook niet afbetalen in je eentje.
Jaja daar begon de vraag van ts mee. Waarop meermaals gesteld wordt dat je geen goed voorbeeld bent en het niet verstandig is als je niet financieel onafhankelijk bent. Dus ik leg sommige dames hier uit dat veel mensen dat überhaupt niet zijn.
Dat snap. Vandaar mijn stelling een paar posts geleden dat elke reactie een disclaimer zou moeten hebben.
Die het dus niet goed hadden geregeld. Of die het sowieso anders misschien wel nooit ver boven de armoedegrens hadden gezeten? Het is allemaal zo relatief.
Ben je sowieso überhaupt ooit zeker van financiële onafhankelijkheid (tenzij je miljoenen op je bankrekening hebt)? Er kan altijd wat gebeuren, ook als je allebei werkt. Wij waren een paar jaar geleden beiden ons vast contract binnen een maand kwijt. Ben je dan ook onverantwoordelijk?
Je kunt je hele leven op zeker spelen, maar feit is dat het leven onzeker is en je kunt dat maar tot op bepaalde hoogte beïnvloeden. Ik leef nu (en dat zou zo maar eens heel letterlijk kunnen zijn helaas) en dan vind ik het belangrijk dat we nu leven zoals het nu goed voelt. En wat als? Nou daar ben ik heel goed in, maar probeer ik juist los te laten, want daar heb je toch geen invloed op. Tuurlijk proberen we zoveel mogelijk zekerheid in te bouwen door dingen goed te regelen, maar nee, ik ga mij nu echt niet druk maken om wat er misschien over 10 jaar kan gebeuren. Kan dan wel dood en begraven zijn.
Amber zegt dat vrouwen moeten zorgen dat ze financieel onafhankelijk zijn. Tegelijkertijd zegt ze dat beide ouders fulltime werken ook niet wenselijk is. Daar gaat het wel scheef. Als je hoogopgeleid bent dan kun je idd met parttime werken financieel onafhankelijk zijn, of in ieder geval meer verdienen dan de bijstand. Maar er zijn zoveel vrouwen en mannen die het minimumloon verdienen, die moeten wel fulltime werken om financieel onafhankelijk te zijn. Vanuit die redenering is parttime werken dus voorbehouden aan mensen met een goedbetaalde baan. En wat betreft een goed voorbeeld geven....het is niet het ultieme doel dat je beide werkt. Voor ons is het doel dat ons gezin goed draait. Dat de kinderen lekker in hun vel zitten en dat we een fijn leven hebben. Een fijn leven is niet alle gadgets kunnen kopen die je tegenkomt, elke week uit eten en elke vakantie vliegen naar een dure bestemming. Toen we beiden werkten vonden we dat we elke vakantie eigenlijk wel weg moesten. Want ja stress en druk druk druk geweest en we werkten er hard voor en we hadden het verdiend. Als we dan terugkwamen waren onze batterijen vaak nog niet half opgeladen en hadden we het gevoel dat het circus weer ging beginnen. Nu ik thuis ben liggen de zaken anders. We hebben nog steeds een aantal vakanties gepland staan maar we zouden veel duurder kunnen gaan. Toch is de insteek nu anders. Er is veel meer rust in huis. In de weekenden hoeven we niet meer als gekken nog door het huis te gaan, stomme klussen te doen enz. Het weekend is nu om leuke dingen te doen. Heerlijk!
Precies zo ervaren wij het ook. En qua vakanties ook. We zouden nog wel elke keer weg kunnen, maar we hebben er ook veel minder behoefte aan.
Helemaal mee eens! Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Mijn man verdient onder modaal. Ik ben ook niet thuis zodat hij carrière kan maken. Zo is hij niet. We hebben zelfs een tijdje op, wat anderen de armoede grens noemen,geleefd. Toch ben ik thuis bij mijn zorgen kinderen. En ze zijn nooit iets te kort gekomen. Nieuwe schoenen, kleding, speelgoed, verjaardagen, alles is altijd door blijven gaan voor hun. Elke avond een verse, gezonde maaltijd op tafel. Dat lukte door keuzes te maken. Wij hebben bijv geen auto. We hebben ons grote koophuis ingeruild voor een kleiner huurhuis (maar met enorme tuin waar de kinderen super blij mee zijn!) Mijn grootste voorbeeld voor de kinderen is dat je voor elkaar moet zorgen.
Respect hoor en zo zie je maar weer, geld is niet alles. Nu hebben wij niets te klagen, maar doordat ik gestopt ben met werken moeten we wel meer opletten dan voorheen, maar dat geeft niet en het is zoveel fijner. Ik dacht zelf echt dat ik daar moeite mee zou hebben, maar niets is minder waar. Ik zit hierdoor veel lekkerder in mijn vel en heb ook veel minder behoefte aan kopen etc. Geen auto lijkt me persoonlijk wel heel lastig, maar dat ligt ook aan je omgeving, werk, sporten etc natuurlijk.
En ik word er doodmoe van dat ik mij 9 van de 10 keer moet verdedigen dat ik wel veel werk, dat de vraag is waarom ik dan aan kinderen ben begonnen. Mijn man wordt doodmoe omdat hem steeds wordt gevraagd waarom hij 4 dagen werkt; wat raar zeg een man die 4 dagen werkt. Zo wordt iedereen wel een moe van de meningen over zijn of haar keuze natuurlijk. Mij maakt het persoonlijk ook niet zoveel uit omdat ik echt achter onze keuze en ons gezin sta en het ons past maar ook in ons geval zou het soms erg fijn zijn dat er wordt geluisterd naar ons verhaal en dan pas een mening wordt gegeven. Overigens ook algemeen bedoeld, niet naar jou In dit geval kan ik me dus wel vinden in wat @Shakes zegt. In de maatschappij kan wat dit betreft echt nog veel verbeterd worden en al is dat niet voor jezelf en je eigen situatie dan wellicht wel voor je buurvrouw.
En @Amberxx ik “ken” je ook van een ander forum. En wat ik hier en daar lees is dat jij echt in een bubbel van hoogopgeleide, goed verdienende mensen leeft. Je weet wel dat het anders kan maar jou referentiekader is totaal anders dan de mijne.
Dat 'je geeft een goed voorbeeld' als beide of de vrouw werkt begrijp ik niet. Waarom is dat per se een goed voorbeeld? Volgens mij ligt dat helemaal aan de situatie en aan het gezin wat goed is. Een (niet) werkende moeder/ouder is niet perse goed of fout. Mjn moeder werkte niet, financieel was ze dus afhankelijk. Als kind vond ik dat verschrikkelijk .. of nee, wacht.. Als kind kom mij dat geen reet schelen. Mijn moeder was altijd thuis en dat vonden wij allemaal heel erg fijn! Mijn moeder heeft ons een prima voorbeeld gegeven, namelijk; ga verstandig om met je geld. Werk als dat nodig is, maar werk en geld is niet alles. Het gaat erom dat je gelukkig bent. En dat zijn we allemaal nu. Mijn zus met haal fulltijd werk, mijn andere zus zonder werk en mijn broer met zijn parttime werk.
Of gewoon geen mening geven, want het is lang niet altijd nodig om ergens iets van te vinden als je er zelf niks mee te maken hebt.
Wij wonen gelukkig ergens waar alles op fiets en loopafstand is. Station is 5 min. lopen en een grotere stad op 10 min met de trein. Mijn familie woont wel op 2 uur rijden maar ook dat gaat prima. Die behoefte tot kopen heb ik ook niet meer. Dat vind ik zelf erg fijn! En verder ben ik het er absoluut mee eens dat er zeker dingen veranderen moeten. Vaders zouden ook makkelijker parttime moeten kunnen werken! Iedereen moet die keuze hebben, niet alleen vrouwen
Ik snap je helemaal. Beide partijen worden er doodmoe van. En dan is t de kunst om niet een steek onder water te geven.