Nou dat het niet mag zeg je niet letterlijk maar je laat duidelijk doorschemeren dat je het niet oke vindt. Dat bedoelde ik met bepalen, het komt echt over alsof je het afkeurt. En ik begrijp dat niet, een diploma halen betekend niet dat je verplicht bent er iets mee te doen.
Ik keur ook oranje dragen en het feit dat mijn buurman zijn vrouw «die van ons» noemt af, maar dat wil niet zeggen dat iemand mijn mening daarover als een halszaak moet opnemen.
Ik werk gemiddeld 30 uur per week en heb een goedbetaalde baan. Daarvoor kan ik een mooi hypotheekje krijgen hoor. Wij hebben dus idd de werkuren en zorgen voor huishouden en kind redelijk evenredig verdeeld.
Ik wil graag blijven werken, maar ik twijfel aan de haalbaarheid daarvan. Straks met vijf kinderen, waarvan drie van dezelfde leeftijd, gaan slepen (ook al is het maar 2/3 dagen) van/naar de opvang zie ik niet zitten. Het werk van mijn man is soms erg lastig te combineren met het gezinsleven, vandaar dat ik ben gaan nadenken over stoppen met werken. De argumenten die ik hier lees om wel te blijven werken kan ik mij het beste in vinden, al lijkt de rust (nouja rust..in ieder geval niet naar werk hoeven) die je thuis hebt als je stopt mij ook wel fijn. Ik denk alleen niet dat ik een leuker mens word van thuisblijven. Wellicht toch kijken naar een andere oplossing, opvang aan huis oid.
Schijnt bij meerdere kinderen goedkoper en fijn te zijn, opvang aan huis. Kan me voorstellen dat je met een drieling weer tegen hele andere dingen aanloopt! Komt vast goed. Eerst herstellen van je bevalling straks en als de kindjes het goed doen, gewoon kijken wat voor jullie fijn voelt!
Ik snap niet waarom jij je altijd zo geraakt voelt door topics over tbms. Jij werkt toch? En ja, je bent een tijd thuis geweest. Maar je bent weer beginnen werken. Dus jij miste dan toch ook iets in je leven als tbm, waardoor je toch weer bent beginnen werken? Financieel, of intellectueel, of qua gevoel... In een job die misschien niet aansloot bij je diploma, en eentje die voldoet aan veel eisen van jou. Prima. Maar je werkt toch?
Je hoeft het toch ook niet te snappen? Maar iedereen doet het anders. Ik heb respect voor die mensen, dat mag ik andersom toch ook verwachten? We hoeven andermans keuzes niet te snappen. Doe ik ook niet altijd. Maar een ieder doet wat ie wil of zich goed bij voelt. Dat is toch het belangrijkste? We doen er allemaal niemand kwaad mee denk ik dan. Vriend en ik vinden dit allebei het prettigst zo, daar heeft niemand dan toch wat van te vinden? Ik kan me zelfs ook goed voorstellen dat er vrouwen zijn die graag thuis blijven. En dan snap ik volkomen dat alles op de grote hoop gaat. En dan snap ik ook volkomen dat je dsn niet hoeft te bedelen bij je man voor geld. Hij kan tenslotte zoveel werken, omdat vrouw thuis is.
En wat betreft gespreksstof: ik lees graag, en dan graag informatieve boeken. Dus ik kan gelukkig nog wel een normaal gesprek voeren doe ik niet altijd maar meestal vind ik die andere persoon dan gewoon niet interessant genoeg
Ik neem vrouwen die over hun werk spreken als ‘uitrusten’ en ‘ eindelijk een warm kopje thee kunnne drinken’ alles behalve serieus. Op je werk ben je om te knallen, gezellige dingen doe ik in mijn eigen tijd en met mensen die me eigen zijn. Ik heb vaak dat soort dames onder mijn hoede als ik ad interim bezig ben, ver-schrik-ke-lijk. Andere collega’s nemen dat soort types ook niet serieus.
Ik zou niet willen stoppen met werken . Maar ik zou wel regelmatig willen werken. Dus om daar te komen zou ik wel willen stoppen en dan rustig zoeken naar een baan. Of blijven werken waar ik nu werk maar als oproeper.
Kan ik mij voorstellen hoor! Ik wil graag financieel onafhankelijk zijn en carrière maken en om dat te kunnen is 32 uur in mijn functie wel minimaal. Tegelijkertijd willen mijn man en ik onze kinderen niet meer dan 3 dagen naar opa/oma/opvang. Dat maakte dus dat wij van tevoren hier over in gesprek zijn gegaan en besloten dat als er kinderen kwamen wij die zorg evenredig op wilden pakken en daarnaast beide een dag minder wilden gaan werken. Gelukkig kon dit ook bij mijn man op zijn werk, wordt hij hier ook gelukkig van en mogen we beide flexibel en tijdsonafhankelijk werken. In ons geval kon dit dus maar als mijn man bijv echt fulltime had moeten blijven werken of er ongelukkig van was geworden,waren we ook naar andere oplossingen gaan kijken. Misschien was ik dan wel 2-3 dagen gaan werken hoor. Of ik fulltime en mijn man thuis! Of had ik oppas aan huis genomen, een goede hulp(al heb ik die al ) etc...ik denk dat het vooral belangrijk is dat je een compromis vindt waar jullie allemaal gelukkig van worden. Of dat nou thuis blijven, parttime of niet is
Nou das niet helemaal waar.... Het vetgedrukte dan. Ik werk 20u per week en verdien net zoveel als mijn man, die daar 40u voor werkt. En we zouden het in principe kunnen redden als 1 van ons stopt met werken. Maar dan moeten we gaan nadenken en zuinig zijn. Ben gehecht aan onze luxe dus dat doen we niet. Verdiende m'n man dubbel dan nam ik een oproep contract...niet omdat het nu niet kan, maar ik gewoon van ons makkelijke leven hou.
Ow en over partime werken en dan niet zelfstandig kunnen leven ben ik het niet mee eens. Ik werk 24 uur en mag absoluut niet klagen wat ik verdien. Ik zou prima mijn eigen boontjeskunnen doppen.
Ik vind het altijd heel apart als mensen gespreksstof aansnijden. Alsof alle tbm per definitie minder slim zijn of nergens iets vanaf weten. Mijn man moet er altijd om lachen. Ach, zegt ie dan, je weet toch wel beter? Niet voor niets vraag ik jou om advies..
Nou niet geraakt hoor. Ik proef in deze topics een onbegrip en minachting naar tbm's, niet per se van jou hoor, maar in het algemeen. Mij persoonlijk maakt het helemaal niks uit wat iemand vindt. Maar de opmerkingen die ik af en toe lees, hier net ook weer van Amberx, ik moet daar echt een tegengeluid aan geven. Ik ben trouwens niet gaan werken omdat ik iets miste. Dit kwam op mijn pad door de eigenaresse van het gob die ik nog kende van een oude stage. Zij vertelde over het gastoudergebeuren en dat ze heel graag mensen met een kinderopvang achtergrond hadden, dus ik heb het een kans gegeven. En het bleek helemaal bij mij te passen. Maar het belangrijkste voor mij was: thuis zijn. Als dit dus niet thuis had gekund dan was ik niet meer gaan werken.
Ik ben thuis bij onze zoon. Een baan voor mij is niet te combineren met mijn partner zijn baan zijn we achter gekomen toen ik een baan gevonden had. Financieel gezien hoef ik niet te werken, maar ik kan niet wachten tot onze zoon naar school gaat en ik in de schooluren wat kan gaan doen.
Ik zou ook rond kunnen komen van wat ik verdiende toen ik 24 uur werkte. Zou geen mega vetpot zijn geweest, maar zouden ook zeker niet te klagen hebben gehad. Bovendien zit je niet vast aan 24 uur. In tijden dat het nodig is kun je eventueel proberen er meer uren bij te krijgen .