Ik wilde al wel langer stoppen, maar eerder zagen wij het financieel niet zitten. 3 jaar geleden kon het wel en leek het ook gewoon het juiste moment.
Voor corona deed ik wel vrijwilligerswerk en heb een tijd mantelzorg voor mijn ouders gedaan. Dat is nu opgehouden. Ik verveel me nooit, maar doe dan ook wel rustig aan met alles, omdat ik gewoon helaas niet fit ben en zo vermoeid blijf (loop al bij de ha om die reden). Ook vaak pijn, waardoor ik minder doe dan ik zou willen. Ben nu wel sinds een tijdje gestart met sporten, dat doe ik lekker overdag nu als de jongste 2 op school zijn. Daarnaast help ik de oudste die nog wel thuis zit, regelmatig met zijn huiswerk. Ook wandelen we samen of lunchen we samen. Hij vindt het heel fijn dat ik niet werk (al kan hij uiteraard ook genieten van een middagje alleen thuis).
Even om en nabij waar ik m'n tijd (gemiddeld) overdag (van 7- 17.30) aan besteed en wat iedere dag terugkomt: - Wandelen* 1,5 uur - Huishouden 1,5 uur - Maaltijden* 1,5 uur - Samenspeeltijd met de kinderen 1 uur - Opstaan/wc-gang/wassen of douchen/aankleden mezelf en 1 kind 0,5 uur - Koken 0,5 uur - Tv kijken/pauze/tijd voor mezelf/forummen/whatsappen 0,5 uur. Zo'n 7 van de 10 uur die dus sowieso al zijn opgevuld. Overige waar ik m'n tijd aan besteed, wat wat minder goed te meten is hoeveel tijd dat kost, maar wat wel dagelijks terugkomt: Met stip op 1.: sussen van ruzietjes tussen de kinderen. 2. Naar de wc gaan, al dan niet zelf. 3. Kinderen van/naar school/PSZ/vriendjes brengen. 4. Dingetjes zoals knutselspullen/speelgoed/schone broeken voor de kinderen pakken (ze kunnen en/of mogen nog niet overal zelf bij). Buiten al deze dagelijkse dingen komen er natuurlijk nog allerlei ditjes en datjes bij zoals kadootjes voor vriendjes inpakken, kleine of grote klussen in/om huis, etc. *Maaltijden/wandelen altijd met kinderen erbij. Hier nu al een behoorlijk wat jaren thuis. Eerst onvrijwillig (hadden nog geen kinderen toen). Na een poos bewust de keus gemaakt om toch voorlopig nog thuis te blijven. Was inmiddels zwanger van de 1e. Toen kwam de 2e al vrij rap en was het sowieso geen afweging meer voor mij: thuisblijven zou ik zeker weten nog tot de kleine wat ouder zou zijn. Toen de jongste 2,5 was (vorige zomer) wilde ik weer een baan buitenshuis, maar toen kwam corona kort ervoor en had ik al gauw besloten dat het voor mn mentale gesteldheid beter was om toch nog een poos thuis te blijven, ondanks dat ik inmiddels weer graag aan het werk wil dus. Edit: voor mij zou de combi thuis zitten door oververmoeidheid plus 3 jonge kids plus de 4e op komst méér dan genoeg zijn om thuis te blíjven. Maar ja, das persoonlijk natuurlijk.
Ik ben nu bijna 7 jaar thuis & thuisblijf moeder. De keerzijde is echt dat je een soort van in een sociale isolement terecht komt. Ik hunker naar normale gesprekken ipv wat iemand op tv wil zien dat hij wilt buiten spelen en dat zijn billen geveegd moeten worden. Onze oudste zoon praat alleen maar over wat er in zijn hoofd speelt en verder niet echt. Dus een gesprek over hoe het opschool ging zit er ook niet in. Ik ben 100% afgekeurd maar wil nu echt gaan kijken of ik weer wat zou kunnen gaan doen. De muren komen op mij af en ik word er echt geen leukere moeder van. Twee zorgen kindjes waar door ik 24/7 'moeder' maar vooral verzorgende ben & politie agent. De positieve keerzijde is dat je nooit oppas nodig hebt en altijd alles zelf voor je kindjes kan doen en je overal bij kan zijn. Wat natuurlijk fantastisch is. En het is natuurlijk ook fantastisch thuis te blijven en er te zijn, maar het word vaak wel rooskleuriger geschetst.
Heel simpel, mijn man heeft een baan met voldoende inkomen voor ons zessen. En toen het financieel kon ben ik gestopt met werken. Maar die grens ligt bij iedereen anders. Ik wil niet elk dubbeltje hoeven omdraaien, als dat het geval zou zijn, had ik allang weer gewerkt. Voor mij is het ook een ideale tijd geweest om rust te vinden en uit te vinden wat ik nou wel graag wil qua werk. En het is een luxe dat ik dat zo heb kunnen doen.
@Eppo82 Ja, dat is wel fijn Helaas verdient mijn man niet zoveel om alles kosten te dekken. Het is niet anders. Ik zie het ook anders, maar het is wel fijn om inderdaad niet elke dubbeltje om te draaien Anders heb je nog steeds stress en zit je ook niet lekker thuis. Er moet voldoende inkomen binnen komen
@Lotion Dat is fijn. Ja, financieel is het gewoon goed om alles op een rijtje te zetten. En weet je al wat je gaat doen?
Jeetje jouw situatie klinkt echt heel vermoeiend, ik vind mijn situatie al vermoeiend maar jij moet nog veel drukker zijn. Waar haal je dan de tijd vandaan om lekker te schilderen en te netflixen haha. Je middelste is wel net begonnen met school denk ik? Mijn man is best veel van huis, 2,3 avonden en vaak in het weekend ook wel en thuis ook altijd aan het werk (ondernemer). Van maandag - vrijdag fulltime alleen zijn is toch andere koek. Mijn jongste twee zijn behoorlijk bewerkelijk en onze ouders willen niet oppassen of de kinderen te logeren hebben. Middagje uit school is prima maar verder niet. Ik zie wel dat de rol van opa's en oma's een enorm verschil kan maken. Ik ben thuis bij onze 3 kinderen (1 op school) en mijn man is dus ondernemer. Zijn werk is heel hectisch en vaak lopen dingen anders dan gepland. Hij heeft wel echt een water groter bedrijf wat lastig planbaar is dus geen schildersbedrijf etcetera. Ik vind het heel erg dubbel eigenlijk want ik vind dat ik best hard werk maar daar staat geen geld tegenover. Mijn man doet dit al ruim 15 jaar en de keuze was eigenlijk of ik werk niet of er moet een aupair komen. We hebben dus voor het eerste gekozen en vooral de hoeveelheid uren die ik alleen draai vind ik heftig maar dat heb jij echt nog veel meer en straks een kind meer dan ik. Aan de andere kant is het natuurlijk heel erg fijn om al die tijd te hebben met je kinderen, dat er altijd een ouder thuis is voor ze. Zeker met meer kinderen vind ik de aandacht verdelen al lastig en vind ik het fijn dat ik er altijd ben. Ik moet wel zeggen dan wat ik zou verdienen echt extra zou zijn (al heb ik wel gestudeerd) en dat we nu eigenlijk heel veel kunnen financieel dus het voelt niet als een financieel offer.
Ik ben nu een kleine 3 maanden thuisblijfmoeder. Na de jongste besloten om niet meer te gaan werken, en dit bevalt me opzich prima. Ik vind het fijn dat de oudste niet naar de BSO moet, dat ze gewoon rust heeft als ze uit school komt. Nu met corona vind ik het ook ideaal dat ik niet bij elke verkoudheid gelijk weer zenuwachtig wordt en denk hoe moeten we dit weer oplossen. Vervelend doe ik me niet, of ik ben bezig in huis of bezig met de kids. De jongste is nu ook pas 2.5 maand, daar ben ik vooral nog druk mee. Ik moet wel zeggen dat het voor de kinderen echt rustiger is, maar of ik het voor mezelf fijn vind? Ik heb altijd het idee dat er wat in huis gedaan moet worden, heb niet snel de rust om een x niks te doen. Daarom vond ik werken altijd heerlijk, even wat anders en geen huishouden en mammaaaa geroep. Qua financiën redden wij het goed gelukkig, we hebben wel deze maand de hypotheek omgegooid, misschien is dat nog een optie @Popie ? Dat scheelt bij ons ook zo'n €300,- in de maand!
Over het sociale aspect. Ik geniet er juist van om weinig sociaal contact te hebben. Ik zie mijn ouders, en oma's sowieso regelmatig. Mijn zwager is hier 1x per week en mijn vriend zie ik natuurlijk 7 dagen per week. Ik heb wel diverse WhatsApp groepen en contacten, maar ik geniet juist enorm van weinig contact. Mijn dagen gaan soms zo snel voorbij, dat ik aan veel dingen niet eens toe kom. Gisteren was het plan om mijn zoontje te laten "racen" op de switch. Want dat heeft hij nog nooit gedaan, en we hadden ook nog het plan om een cake te bakken. Is er ook niet van gekomen Was zulk goed weer dat we een rondje buiten hebben gefietst, langs mijn oma en daar even in de tuin gezeten en toen nog langs mijn ouders. Maar eten besteld omdat we ook niet meer toe kwamen aan koken! De dagen gaan hier eigenlijk altijd heel erg snel. Soms denk ik huh, het avondeten moet zo op tafel anders wordt het wel erg laat. Oja mijn vriend vind het trouwens heerlijk dat ik thuis ben. Ik maak nog wel eens een opmerking van misschien als ik dan en dan werk.. Dan zegt hij nou, misschien ga je wel niet meer werken.
ja zodra mijn man een contract heeft ga ik stoppen. We laten het dan nog wel 1x voor de zekerheid beoordelen door diegene die onze financiën vorige keer heeft bekeken. Maar ik ga er vanuit dat het nog steeds hetzelfde is en dat ik dus niet meer ga werken.
ik word echt heel relaxt van schilderen. Dat is mijn hobby zeg maar Ik merk nu pas hoe hectisch het eigenlijk is. Nu ik rust heb voel ik pas hoe gestresst de dagen dat ik werk waren. En het houd ‘s avonds ook niet op natuurlijk.. de nachten zijn ook voor mijn rekening. Er werd vaak gevraagd hoe ik het deed en toen gaf ik als antwoord dat mijn leven nou eenmaal zo was. Maar nu denk ik wel: Hoe dan?! Ik snap nu wel waarom ik zo moe was
Ja ok dat snap ik helemaal maar je hebt een kind fulltime thuis (en 2 op school) en een man die maandag - vrijdag weg is dus je moet alles alleen doen. Wanneer heb je daar dan tijd voor?
Als ze op bed ligt. En ik zit nu in de ziektewet dus ze gaat gewoon naar kdv. Ik mag der ook altijd naar mijn moeder brengen als ik wil schilderen oid.
Voor mij zou het absoluut niet werken. Ik ervaar mijn werk als erg leuk en nuttig. En ook de sociale contacten en volwassen gesprekken die daarbij komen. Daarbij komt dat ik het hebben van een eigen inkomen als erg belangrijk zie. Ik wil niet afhankelijk zijn van het geld van iemand anders. Zelfstandigheid en een gelijke rolverdeling vinden wij belangrijk. Ook naar de kinderen toe. Daar is ons leven bewust op aangepast qua banen en keuzes. Ik begrijp het stoppen trouwens wel in situaties waarbij er medische redenen zijn (bij zowel bij ouder als kind).
mijn man is ook chauffeur.. ik herken wel die druk en stress die erop staan.. Maar moet eerlijk zeggen dat ik dit wel fijn vindt.. ik ga daar goed op zeg maar.. maar dat is natuurlijk bij iedereen anders.. wat me persoonlijk het lastigste zou lijken is dat ik me dan alleen maar “moeder” meer zou voelen. toen de kinderen nog jong waren vond ik dat niet erg, maar jongste is bijna 8 jaar.. wil dat nu niet meer
Zonder oordeel en een oprechte vraag: voel je je af en toe als tbm niet een beetje nutteloos? Misschien is dat het verkeerde woord maar ik kan niet zo snel op iets anders komen. Ik merk aan mezelf dat als ik ziek ben, ik het al benauwd krijg als ik een week niet kan werken. Tijdens mijn verlof keek ik de dagen en weken ook voorbij. Ik kon niet wachten om weer te beginnen en vond het vreselijk dat mijn enige volwassen gesprek met een ander overdag de mevrouw van de Jumbo was. Ik begon C zelfs te vragen om wat casussen mee naar huis te nemen en te bespreken Wat hij dus niet deed want privacy: partypooper Iedereen om mij heen werkt gewoon en daardoor zat ik vaak niks te doen thuis. Het huishouden (en het dan echt goed doen in de zin van kastjes soppen en de badkamer), daar snap ik niks van. Kan ik ook niet. En het is toch nooit klaar. En misschien ligt het ook aan het soort werk dat ik doe hoor want in Coronatijd ook amper probleem gehad met thuis werken. De zin ‘ik wil me blijven ontwikkelen’ heeft een beetje een nare ondertoon, maar gaat wel voor mij op. Ligt er denk ik ook aan hoe je dat zegt. Toch wilde ik hem aan ‘jullie’ vragen. Een vraag zonder vervelende bijbedoelingen dus, net als bovenstaande tekst
@Iertje81 Ik voel me totaal niet nutteloos. Ik denk dat jij in je werk genoeg ziet dat ouder (vader/moeder) zijn een heel belangrijke taak is . En vooral het ‘er zijn’. Wij gaan binnenkort bijv een kindje opvangen om de thuissituatie te ontlasten. Ik zeg: belangrijk En ontwikkelen hoeft niet alleen te kunnen in een baan. Vrijwilligerswerk, cursussen, opleidingen. En straks ga ik wel weer werken. Omdat ik dat leuk vind. Wel in een nutteloze baan
@Iertje81 heb je niets aan achteraf , maar had je dan niet eerder weer kunnen gaan werken? Ik had een collega die hetzelfde ervaarde als jij, die was na een week of 6 na de bevalling weer aan het werk