Als het kan (financieel, ...) zou ik gewoon doen wat bij jou, je gezin en JULLIE situatie past. Wat iedereen hier zegt klopt he: ieder gezin maakt die beslissing vanuit hun eigen persoonlijkheid, situatie, gezin, ... Ik zou zelfs nog werken als ik de lotto zou gewonnen hebben (wel minder dan wat ik nu werk maar ik vind mijn werk veel te leuk en heb dat ook nodig). Beetje wat Iertje ook aan gaf: dan voel ik me 'nuttig' MAAR evengoed zie ik zeker in dat een tbm ook heel nuttig kan zijn... Kinderen die daar baadt bij hebben, gezinnen waarbij één ouder enorme carrière maakt en heel veel uren draait... Ik haat het huishouden doen, vind voor de kinderen zorgen vaak heel vermoeiend, dus ik zou echt niet 'gelukkig' worden door thuis te blijven. En daar draait het toch om: gelukkige mama/papa is gelukkige kinderen. Wat ik moeilijker zou vinden, maar wat ik steeds minder lees is dat thuisblijfmoeders 'profiteren' van de staat. Dus wel een werkloosheidsuitkering (Vlaamse hier) ontvangen maar niet op zoek zijn naar werk/bewust niet werken. Helemaal prima dat je wil thuisblijven, maar liefst niet op mijn (of de maatschappij) zijn kosten...
Toen ik ontslag nam werd ik heel raar aangekeken, omdat ik mij niet liet ontslaan. Dan zou ik namelijk een aantal maanden doorbetaald krijgen en recht hebben op een ww uitkering. Maar dat vond ik zo raar en voelde voor mij heel verkeerd. Ik wilde zelf niet meer, dat vind ik heel anders dan wanneer je zelf nog wel wilt.
Ik krijg ook geen uitkering oid. Wel wat meer toeslagen. Maar aan de andere kant: als ik 3 kinderen naar het kdv laat gaan krijg ik meer kinderopvang toeslag dan ik nu aan kindgebondenbudget extra krijg.
Nou inderdaad. Dat zou voor mij ook verkeerd voelen. Mensen vonden het bij mij ook raar dat ik niet nog ‘even’ 3 maanden langer werkte, dan had ik recht op nog 4 maanden betaald zwangerschapsverlof. Maar om dan nog 3 maanden tegen mijn zin naar mijn werk te gaan... nee, dat wilde ik mezelf en de collega’s niet aandoen. Die hebben ook recht op een collega die er vol voor gaat toch? Met een uitkering thuis zitten en niet op zoek naar werk zou ik nooit doen. Dat is me mijn eer te na.
Ja, deze indruk had ik hier al, en dat vind ik echt fijn om te horen/lezen. En tuurlijk is er verschil tussen niet kunnen werken of niet willen werken... Dus ik bedoelde echt diegene die WILLEN thuisblijven.
Ik wil niet werken. Ik ben gestopt omdat ik het veel te druk vond om te werken en daarnaast een gezin te hebben. Onze dochter is ook wel een kind dat een moeder/vader thuis kan gebruiken. Mijn man is veel in het buitenland en onregelmatig. Dan is het ook erg prettig dat hij gewoon kan gaan zonder dat we ons druk hoeven te maken of het wel kan. We hebben net als @Eppo82 veel laten vastleggen bij de notaris en verzekeringen voor arbeidsongeschiktheid et cetera. Ik vind het heerlijk en ik geniet van de vrijheid. Ik heb een heerlijke hobby die ik elke dag kan doen. Daarbij kan ik me ruim ontwikkelen ( kunst en cultuur) en ontmoet ik elke dag gelijkgestemden voor een " volwassen" gesprek. Ik heb nog nooit de vraag gehad waarom ik niet werk. In mijn omgeving zijn trouwens meer vrouwen die bewust niet werken. Heel eerlijk...ik voel me juist bevoorrecht. De vraag over " nuttig zijn" speelt voor mij niet want ik denk heel anders over de invullig van " nut" in het leven.
Ja, ik dus ook. Ik denk dat daar een deel zit. Ik ben als mens net zo veel waard als thuisblijfmoeder, dan als werkende moeder. Ik druk de waarde van mensen niet uit in geld
Maar ik denk dat die vraag ook gewoon een oprechte vraag was... En dat er inderdaad gekaderd wordt hier in dit topic (dat ik trouwens netjes vind verlopen) dat de thuisblijfmoeders die hier reageren zich helemaal niet nutteloos voelen en terecht... Als het thuisblijven bijdraagt tot het geluk van jezelf en/of je gezin dan is het NOOIT nutteloos. Of je nu als tbm net veel sociale contacten hebt, of net niet, veel hobby's of net niet. Als jij en je gezin daar maar gelukkig van worden. Maar als ik zelf denk aan thuisblijfmoeder zijn dan denk ik aan inderdaad: voor de jongste zorgen, het huishouden, de was en de plas, koken, spelen met de jongste, misschien even rust en netflixen, oudste van school halen, die entertainen, zorgen voor het avondeten, ze op bed leggen en dat elke dag. En dat is gewoon niet waar ik gelukkig van zou worden en waar IK persoonlijk geen voldoening uit zou halen. Ik ben er echter van overtuigd dat dat zeker wel voordelen heeft voor de kinderen.
Zou er ook geen groot verschil zijn tussen thuiablijfmoeders in België en in Nederland? Dat goed voor elkaar hebben en kunnen thuis blijven , is volgens mij in België volledig anders.
Dat is wel fijn. Ik heb die vraag destijds heel vaak gehad. Mensen dachten dat ik iets mankeerde ofzo. Maar waarschijnlijk scheelt het dat we vlakbij België woonden en ook veel Belgen in de omgeving hadden, daar is dat echt opmerkelijk. Man heeft 8 directe collega's, 8 vrouwen en dat zijn 7 Belgen
Klopt, het leven is niet maakbaar. Maar dingen regelen en vastleggen is juist wel altijd mogelijk en dat maakt het een stuk makkelijker als zo'n situatie zich voordoet. Eigenlijk steek je nu je kop in het zand en is het flink balen als achteraf blijkt dat je het allemaal niet goed geregeld hebt.
Vraag me af wat ik dan moet regelen. Pensioen bij overlijden is geregeld. We hebben geen koophuis, geen auto, geen bergen spaargeld. Mochten we scheiden dan hebben we voorbeelden in onze omgeving van hoe we het niet zouden willen en hoe wel, en daar ook echt wel over gesproken samen. We zijn 21 jaar samen en ik zeg nooit nooit, maar op korte termijn zie ik ons niet scheiden eerlijk gezegd.
Kan je wel een begrafenis betalen als het nodig is? Kan je in het huis blijven wonen als je partner komt te overlijden? Wij hebben een verzekering voor de uitvaartkosten en ons koophuis komt vrij op het moment dat een van ons komt te overlijden. Daarnaast betaald mijn werkgever nog enkele jaren door, mijn man komt er beter bij te zitten als ik kom te overlijden dan andersom. Maar ik vind het dus heel fijn te weten dat dit goed geregeld is, zodat je je daar indien nodig niet druk om hoeft te maken. Het overkwam de partner van een forum lid, en zij heeft hier veel zorgen om gehad.
Zijn er in Belgie uberhaupt wel moeders die thuisblijven? Ik werk zelf parttime ( 3 hele dagen ) en ik vind dit meer dan genoeg maar wat ik vaak lees is dat al dat parttime werken in Belgie helemaal niet bestaat
Ja. Zo wel mijn man als ik hebben polissen vanuit huis meegekregen en hebben nog verzekeringen extra lopen voor de begrafenissen voor ons en inmiddels ook alle kinderen. Want inmiddels zijn de kosten voor een uitvaart natuurlijk veel hoger dan toen ik 18 was. We huren en zijn getrouwd. Als 1 van ons overlijdt dan mag de ander hier blijven wonen. Ik zal dan een baan moeten gaan zoeken uiteraard.
Ja maar heel eerlijk, zijn dat (degene die ik ken) niet het soort gezinnen of situaties waar je jaloers op moet zijn. Ikzelf werk normaal 20 uur en op mijn werk kan je ook niet minder werken als dat.
Wij hebben ook voor iedereen een polis bij overlijden. Mijn moeder kwam er destijds ook alleen voor te staan met 3 kinderen ( man overleed), huurhuis en geen baan maar we zijn nooit iets tekort gekomen. Ze is gaan werken in de schoonmaken en is later als receptioniste gaan werken bij een grote woningcorporatie.
Ze bestaan hoor echte thuisblijfmoeders, maar heel weinig... Dat is hier minder vaak voorkomend.. Ook halftijds werken is hier niet zo veel aan de orde. Ik heb wel de indruk dat 4/5de werken hier meer en meer aan de orde is (dat zijn tussen de 30 en 32u) Maar hier is de opvang en zo ook vaak anders geregeld... In mijn omgeving en bv de ouders van de kinderen in mijn dochter haar klas werken de meeste ouders beiden fulltime (38 of 40u) of eentje 4/5de. In mijn dochter haar klas is 1 thuisblijfmama.