Hoi iedereen, Omdat ik het meest bij de kinderen ben (tweeling van 2) hangen de kinderen erg aan mij. Als papa dan eens thuis is dan willen de kinderen ook dat mama alles doet, van broek verschonen tot snottebel afvegen. Voor mama niet altijd fijn maar ook voor papa regelmatig frustrerend. Het is heel normaal vind ik, maar papa raakt er een beetje gefrustreerd van momenteel. Ik heb nu afgesproken dat ik eens een keer een uurtje of 2 weg ga, de stad in ofzo. Ook kan hij af en toe een hele dag oppassen als ik naar mijn werk ben. Ik vroeg me af of jullie dit bekend voorkomt en of jullie nog andere ideetjes hebben om de situatie voor papa wat dragelijker te maken Bedankt alvast!
herken dit zeer goed, hier ook een tweeling van 2 en alles is mama voor hun. tia wou zelfs geen papa zeggen. hij mocht ze op een moment zelfs niet in bed meer leggen maar ik heb daar niet aan toe gegeven. het was wel altijd een heel drama ( duurde toch verschillende weken) maar nu is dit al veel beter. voornamelijk ook omdat ik zeer ziek ben en regelmatig volledig plat lig en ze dan gewoonweg niet kan opheffen dus papa moet dit wel doen dan. soms zijn er nog huilbuien en woedeaanvallen maar zou je toch de tip geven om bepaalde taken echt door je man te laten doen ook al is dat met veel gehuil en geschreeuw en je hoeft er zelfs niet het huis voor te verlaten. geloof me na een tijd werp het zijn vruchten af en je man zeker op het hart drukken dat hij ondanks de stribbelingen moet vol houden. veel succes ermee
haha hier het tegenovergestelde. als papa er is dan mag mama bijna niets meer. ik werk 3 avonden dus dat zijn echte papa avonden en dat heeft er denk ik erg goed aan gedaan. mijn ventje is nu 1,5 en roept de hele dag papa!!!! groetjes
mijn man en ik zijn een maand niet bijmekaar geweest door werk en het heeft 1.5 maand geduurd voor onze zoon papa weer toestond om alles te doen. Ook wij hebben niet toegegeven en papa gewoon alles laten doen wat hij voor die maand ook altijd deed en de aanhouder wint nu ook weer. Succes ermee. groet, Audrey
Vooral niet wijken voor de kinderen. Als papa een broek verschoon dan gebuerd dat zo... en als papa een neus schoon maakt dan is dat zo. Vooral niet aan toe geven ook al geeft dat strijd. Zo heb ik het gedaan toen der tijd.
hier geen tweeling.. maar wel soms hetzelfde probleem ja hetgene wat hier het verschil lijkt te maken is wie haar sochtends uit bed haalt als papa dat doet.. dan is ze die dag veel meer richting hem gefocussed niet dat ik dan uit beeld verdwijn.. maar het maakt wel echt verschil.
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb mn man jullie stukjes even laten lezen. Ik zeg: Dus zo doet de rest dat! Mn man gaat weer lekker in het hoekje van de bank zitten en momelt "jaja". Kortom: boodschap aangekomen, maar moet nog eventjes inwerken Thnx allemaal!
Herken t ook. Hier 1 monstertje die daar de laatste tijd een handje van heeft. Voor papa soms wel sneu idd, en voor mama vermoeiend Wat ik nog wel wil doen is papa er bij betrekken. Dus als papa niets mag of geen knuffel krijgt, dan eerst mama papa knuffelen en dan samen. Zo wordt t voor ons manneke geen 'moeten' naar papa toe en gaat t een stuk beter. Maare, die buien kunnen ook zo omslaan, want vanavond mocht mama ineens niets meer en moest papa alles doen....
Zo herkenbaar. Het snijdt m door zn ziel dat hij zelden een kusje krijgt als ze naar bed wordt gebracht, ongeacht of ik of hij dat doet. En ik ben alles voor d'r. Papa soms ook, maar dat is heel af en toe. Ik kan zo "hard" zijn om er niet aan toe te geven, maar papa kan dat niet zo goed, en dus doe ik t dan maar. Maar dan heeft ons madammeke wel d'r zin... Maarja, als papa het echt niet kan/wil heb ik geen keus. Tja, dat zijn zo af en toe de opvoedings strubbelingen die je tegen komt als je niet op 1 lijn kunt zitten.
Hier is het op het moment precies andersom. Het is papa voor en papa na... Ik mag Vigo op het moment nog niet aankijken of de hel breekt los. Laat staan bij de rest... Vandaag wel weer even een traantje om gelaten... tja, het doet gewoon pijn als je kind niks van je wil weten.
Mja ik probeer papa altijd er in te betrekken... Maar zoals crisje al zei... Moet papa wel meewerken dus. Ik vind het namelijk ook fijn als ze bij mij zit tenslotte. Vandaag kreeg ik doodleuk te horen dat het allemaal mijn schuld was want als ik er niet ben doet ze niet zo. Supergemeen want ik stuur dr soms gewoon met pijn in mijn hart weg omdat papa iets anders wil. Zit nu in de metro te typen en voor de 2e keer vandaag er om te janken. En het is al kwart voor 8... Dat word nog wat vandaag.
@saskia, mijne maakte ook wel eens van die k*topmerkingen naar mij toe. Ik word daar zo boos om, kan er toch ook niks aan doen, van mij krijgt hij net zo'n opmerking terug. Wie de bal kaatst kan hem terug verwachten... Ze zullen het waarschijnlijk doen uit eigen frustatie. Ze moeten gewoon gaan inzien dat ze zo in negative spiraal belanden. De mijne heeft dat onderhand redelijk door, maar er zijn nog momenten...
Mja ik probeer me er ook niet te veel van aan te trekken maar soms lukt dat niet. Vanochtend kreeg ik van ons in het algemeen ook niet zo zoenerige meisje spontaan 3 zoenen. Dat overtreft de meeste rotopmerkingen toch wel stiekum denk ik dan toch "ha maar ik kreeg WEL een kusje" ook niet helemaal aardig natuurlijk.. Dus dat zeg ik dan maar niet hardop. Moddergooien lost het ook niet op.
Ooh lastig! Toch zou ik er niet altijd aan toegeven. Jullie zijn de ouders en jullie bepalen. Doordat de kids zeggen: nee mama moet dat doen en het gebeurt ook zo: hebben zij de regie in handen. Dus ondanks de strijd dat het af en toe zal opleveren zou ik toch ook papa erbij betrekken.
Waar Saskia tegenaan loopt, en ik ook, is dat wij papa er echt wel bij betrekken. Maar deze papa's voelen zich regelmatig ZO ERG afgewezen dat ze het niet meer kunnen, en dus afdruipen omdat ze op hun ziel getrapt zijn. Niet leuk dus.
Ja, dat maakt het niet makkelijker he...! Misschien toch eens een goed gesprek met papa hebben. En duidelijk maken dat het echt niet komt omdat ze hem niet leuk vinden, maar dat het ook echt een fase kan zijn, of uitproberen kan zijn. Succes dames (misschien meer met de papa's dan met de kids...!!)
@jois, die gesprekken heb ik al zo vaak met hem gehad, daarom gaat t ook al wat beter hoor, maar we zijn er nog lang niet. Je kan praten als brugman dan, zolang hun gevoel niet meewerkt kom je niet verder. Vergelijk het maar met iemand die onzeker over haar uiterlijk is, en dat de partner dan zegt, je bent knap. Dan kan die ook lullen als brugman, gelooft de vrouw toch niet. Wat wij af en toe wel eens doen, en dan krijgt hij wel een kus Zeggen dat papa geen kus wil (met een vrolijke stem natuurlijk, soort van spelletje van maken) Dat werkt ook als ze niet wil eten, als we dan zeggen dat ze dan niet mag eten, eet ze t snel op :-D. Of als ik zeg..kom maar, dan eet mama t wel op..:-D
Bij ons is het weer in evenwicht sinds de geboorte van de jongste: de oudste - onze zoon - trekt namelijk vooral naar mij toe, en de jongste -onze dochter - vooral naar papa. Maar het is ook heel erg hoe het ze uitkomt hoor, vooral onze peuter is daar heel wispelturig in. Het ene moment vind hij je de liefste van de hele wereld, het andere moment moet hij niets van je weten. Of zegt hij doodleuk dat hij jou niet lief vindt omdat je altijd boos doet / altijd schreeuwt / hem altijd pijn doet, en nog veel meer nare dingen. Of nog erger: hij probeert ons tegen elkaar uit te spelen. Zegt hij tegen papa: "nee ik wil niet jou, ik wil mama" maar ook "mama is niet lief". En tegen mij: "nee ik wil niet jou, ik wil papa" maar ook "papa doet mij altijd pijn". Snapt u het nog? Sterkte allemaal met onze wispelturige en niet altijd even aardige kindjes! Groetjes, Wendy
Het is gewoon proberen af te dwingen, heeft niets met een echte voorkeur te maken. Niet aan toegeven en zeker onderling niet gaan kibbelen dan gaat het echt vanzelf over. Hier proberen ze het ook regelmatig hoor. Het is ook wel een erg leuk spelletje natuurlijk Liefs Elea