Mijn dochtertje van 2.5 jaar heeft regelmatig buien waarin ze continu 'nee' zegt tegen haar broertje van 8 maanden. Ze stelt zich dan een beetje op als de mama, maar draaft daarin door en doet best boos en blijft aan de gang. Ik heb haar al geprobeerd duidelijk te maken dat zij dat niet hoeft te doen/zeggen, want dat doen papa en mama wel als het echt nodig is. Zo ook kan ze (als ze zelf wat moe of verdrietig is) heel gevoelig reageren als haar broertje huilt. Dan gaat ze zelf ook (bijna) huilen en zegt dan:"Nee, niet huilen, niet huilen! Niet zo huilen!" Uiteraard gaat zoon-lief door het schreeuwen dan alleen maar harder huilen.... Ik heb haar uitgelegd dat haar broertje nog niet kan praten en dat huilen het enige is wat hij kan om aan mama te laten weten dat er iets is. Is dit normaal gedrag (neem aan van wel) en hoe kan ik dat wat ombuigen zodat het weer wat rustiger wordt voor beiden?
is echt een periode en door haar het gevoel te geven dat je haar begrijpt en grenzen geeft aan haar "moedergedrag" is het vast snel weer over..
Ja doet mijn oudste ook, alleen zijn broertje er niet van onder de indruk Ik straf hem er echt voor, even keihard dus. Mijn oudste is een heel dominant directeurtje en wij willen hem direct leren dat hij niet de regie heeft over zijn broertje. En dat werkt. Het wordt steeds minder.