"Ik heb pijn"... Ik kijk een beetje geërgerd op van mijn boek en ik krijg een vinger met een snede van ongeveer een halve centimeter onder mijn neus gepropt. "Joh, hoe heb je dat dan voor elkaar gekregen?" Ik vraag me af of mijn desinteresse te horen is... "Papier." Er wordt een pruillipje bij getrokken. "Daar moet je ook niet mee spelen." De desinteresse maakt plaats voor een bemoederende toon en het pruillipje wordt op dat moment groter. "Dat deed ik ook niet!" Ik knik ongeïnteresseerd en ga verder met lezen. "Waar zijn de pleisters?" Hoor ik vanuit de keuken. "Ga je DAAR een pleister op doen!? Je bloedt heus niet dood hoor!" "Ik heb ze al, wil jij hem er op plakken?" Wederom krijg ik de halve centimeter snee en een doosje Teletubbiepleisters onder mijn neus gepropt. "Typisch!" denk ik. "Zo, nu heb je je pleister op en kan je fijn verder gaan spelen. Kijk je nu wel uit?" "Ja!" Hij gaat verder met waar hij mee bezig was en ik duik weer in mijn boek. "Ik heb dorst" Ik kijk wederom geërgerd op en vraag waar hij dan in hemelsnaam twee handen voor heeft gekregen? "Kan jij het even voor mij pakken?" Ik klap mijn boek dicht, zucht en loop naar de keuken om drinken in te schenken. Ik geef het glas met ranja aan. "Nog meer wensen?" Ik krijg een grijns van oor tot oor en hij schudt nee. Ik wil net weer gaan zitten, maar hoor dan een hoop kabaal en het breken van glas. "Wat doe je nu weer!?" roep ik vanuit de woonkamer naar hem. "Ik liet mijn drinken vallen." Ik sta weer op en pak geroutineerd de stoffer, blik en dweil uit de kast. Ik veeg het natte glas van de vloer en zeg tegen hem dat hij het maar even weg moet gooien, ondertussen begin ik met dweilen. Ik snijd en prik mezelf meerdere malen met het glas. Misschien moet ik ook maar een Teletubbie pleister pakken? Ik lach inwendig om die gedachte. "Auw!" Hoor ik plotseling vanuit de keuken. Ik loop ernaartoe om polshoogte te nemen... In de keuken staat hij met zijn vinger in zijn mond. WEER een halve centimeter snee erbij. "Kijk dan ook eens uit!" Ik zucht nog een keer diep en pak de pleisters weer uit de lade. Ik plak de rode pleister met een afbeelding van Dipsy op zijn vinger en geef een kusje op de ''oorlogswond''. "Is het nu allemaal weer beter?" Hij knikt ja en ik krijg een dikke kus op mijn wang. Op dat moment hoor ik vanuit de slaapkamer een zacht gehuil. Mijn zoon is wakker geworden, dus vanaf nu moet mijn man maar even wachten...
Best leuk hoor, maar ga je nu voor elke column een aparte topic openen? Is het niet veel handiger om daar en plek voor te gebruiken ergens in de weblog afdeling? Of sla ik de plank mis en gaat dit over mannen die ziek zijn en wil je hiermee een gesprek op gang brengen? Want dan volg ik het niet.
Misschien moet je je grote baby voortaan maar voorlezen , zelf papier hanteren is duidelijk nog te hoog gegrepen.
Papier hanteren, schoonmaakmiddel hanteren, schoonmaken. Het maakt niet uit . Zelfs mijn anderhalf-jarige helpt mama nog beter hahaha.
Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens. Het lijkt me handiger als je bijv. Een blog maakt (met evt een link in je onderschrift). Dan kan iedereen zelf kiezen of ze het wil lezen. Aan de topictitel zie je namelijk niet dat het om een blog gaat... Edit; oh wacht, dat heb je al . Sorry, niet gezien. Maar dan lijkt het me niet meer nodig om alle losse logs in de lounge te zetten.
Ik ben juist zo iemand die vrijwel nooit naar weblogs zou gaan, maar hier vind ik het meestal enorm leuk om te lezen..
hahah wat schijf je leuk!!!! ik lees liever deze stukjes als een weblog ofzo... dus ik zeg : LEKKER OPNIEUW BLIJVEN OPENEN!!!
Maar de eindeloze herhalingen of zorgtoeslag, kgb, kinderbijslag ed gestort is wel.. Ik vind m leuk en lees met veel plezier je topics!