Is het niet beter om juist niet zijn schermtijd te verkorten, maar het als beloning inzetten? Dus: als jij je netjes houdt aan een uur schermtijd (bij wijze van) mag je morgen een kwartier extra. Het vaak op schermen willen herken ik heel erg. Het is gewoon heel belangrijk voor mijn bijna 11 jarige. Het past ook wel in deze tijd denk ik. Zijn half uur per dag op schooldagen (En 2 keer een uur in de vakantie) neem ik hem niet af. Vanaf zijn verjaardag krijgt hij ook een telefoon, die mag hij dan ook een half uur hebben en daarna legt hij hem weer bij mij neer, is de bedoeling. Als ik wegga en hem alleen thuis laat ga ik niet verwachten dat hij zijn telefoon niet gebruikt. Hij gaat nu ook computeren als ik weg ben. Dat is de consequentie dat ik wegga zonder hem. Het gebeurt lang niet elke dag, niet eens elke week, dat ik hem alleen thuis laat dus voor die enkele keer knijp ik een oogje toe. En ik probeer alternatieven voor hem te bedenken. Want ik kan hem wel naar buiten sturen, maar dat doet hij eerder als ik wat tips geef over wat hij kan doen.
Hij kan zich netjes aan de vaste tijden houden. Maar gaat meer om het stiekeme achter mijn rug om. Als ik boven de was doe oid, dan gaat ie stiekem spelletje doen en legt m snel weg als ie hoort dat ik naar beneden kom. Met dat uurtje na school gaat eigenlijk altijd wel goed, het stiekem erna als ik even niet oplet is het probleem
Misschien is de drang voor hem te groot om deze te kunnen weerstaan. 10 jaar is ook nog wel erg jong vind ik om te verwachten dat hij dit kan (er zullen ook zat kinderen zijn die het wel kunnen natuurlijk maar lang niet iedereen) het stiekeme is natuurlijk niet goed, maar is de logische consequentie van een onweerstaanbare drang. Dus eigenlijk heel sneu voor hem, wat hij ook doet het voelt voor hem slecht. Hij heeft hier gewoon nog hulp bij nodig om hier mee om te leren gaan lijkt me en vooral dat iemand anders voor hem beslist. Hij kan het blijkbaar nog niet, dus ik zou zeggen, stel je verwachtingen bij en geef grenzen aan die hij niet over kan. Ik zou denken: voorlopig ben je niet toe aan een eigen telefoon. En een telefoon alleen in handbereik van hem als hij daadwerkelijk mag spelen. En er zijn zat soorten ‘kinder’ telefoons te koop waarmee hij alleen voorgeprogrammeerde nummers kan bellen.
Hier hebben we allemaal Iphone en dus ook een familieoverview, zodat voor elke app uit de appstore toestemming gevraagd moet worden. Ik vind het zorgelijker dat hij dit achter je rug om doet, ik zou er dus een code op zetten, dan kan hij er alleen in, met jou toestemming. En als hij zich niet aan de afspraken houdt, mag hij een dag niet spelen erop. En ik zou de telefoon wegleggen als hij er niet meer op mag, maar eigenlijk vind ik dat van de zotte.
Misschien is schermtijd ook zo'n ding geworden voor je zoon omdat het een soort van de verboden vrucht is. Mensen zijn sowieso erg geneigd om te focussen op datgene wat niet of maar beperkt mag. Je kunt het ook omdraaien, als schoolwerk af is en je hebt x tijd zonder scherm gespeeld/gelezen oid, mag je op een scherm. Misschien wordt het dan minder interessant.
Dank voor jullie reacties, het is ook echt wel van de zotte dat ik het moet verstoppen inderdaad. Tijd voor een andere aanpak aangezien dit duidelijk niet werkt. Nieuwe code erop is wel een goed idee, waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht
Het klinkt alsof hij nog niet klaar is voor (de verleidingen van) een smartphone en het jullie beide heel veel frustratie kost. Wat let je om een simpel prepaid telefoontje te kopen als 'huistelefoon' waar hij alleen noodzakelijk mee kan bellen? Wij hebben voor 15 euro een Nokia telefoontje (mediamarkt) en dan 5 euro Simyo prepaid beltegoed erbij, klaar. Hij zal het wel eens moeten leren natuurlijk maar ik denk dat hij nu in groep 7 zit? Misschien over een jaar weer proberen? Al verplaatst het probleem zich dan nu misschien naar een ander scherm, dus weet niet of je daar iets mee opschiet
Yup, de tv Hij is er ook nog niet klaar voor. Hij heeft toen de telefoon gekregen als 'zijn eigen' maar ondertussen is hij al niet meer van hem maar gewoon een mobiel waar hij af en toe op mocht .Dat hebben we dus al terug gedraaid want het werd niet leuk meer met dat stiekeme Ander mobiel zou eventueel wel kunnen, zo'n simpele die we vroeger hadden. Die we nu hebben is mijn oude, over ivm nieuw abonnement met mobiel. Op dit moment zit hij in groep 6
Ja, lastig hoor! Doet hij ook de TV stiekem aan? Misschien alle schermen reduceren tot 1? Dat als hij laat zien dat hij goed met de TV om kan gaan hij pas de Playstation terug mag? En als dat goed gaat pas een smartphone? Dan heeft hij in ieder geval minder verleidingen tegelijkertijd te weerstaan. Maar ik zou ook zo dé oplossing niet weten...
Tv niet want dat geeft veel licht en geluid en is ie bang dat we dat meteen door hebben. Hij lijkt er dus wel over na te denken hoe hij het stiekeme gaat aanpakken
Ik vind dit dan toch een vorm van verslaving, het stiekeme, er over nadenken niet betrapt te willen worden en dat het sterker is dan hij zelf. Miss na de huisarts ermee? Ik ben bang dat het anders alleen maar erger gaat worden. En dan word het moeilijker om het te minderen/in de hand te houden.
Dit en heeft hij ook andere dingen die hij kan doen? Is zijn speelgoed nog uitdagend genoeg? Wat voor spelletjes doet hij op de telefoon, kan je niet iets soortgelijks aanbieden?
Buiten schermen om speelt hij eigenlijk nergens mee. Hij speelt veel buiten, leest veel en speelt zo heel nu en dan met lego maar is daar snel op uitgekeken. Hij kan zichzelf niet bezighouden en moet altijd iemand erbij betrekken. Alleen iets ondernemen/doen kan hij niet, is eigenlijk altijd al zo geweest. Ook nooit favoriet speelgoed oid gehad Vandaag eens de regels omgegooid. Normaal hebben ze standaard bepaalde schermtijd en konden ze meer tijd verdienen met taakjes en dergelijke. Nu begonnen met 0 min schermtijd en met taakjes kunnen ze minuten verdienen. Uitkomst: 2 opgeruimde kamers, vaatwasser is leeg, mn gang is netjes en ze waren wonder boven wonder aardig tegen elkaar de hele dag Een zien of het blijvend is Wat betreft verslaving, ja we zitten soms wel te denken wat we ermee moeten. We gaan het maar eerst even aankijken met de nieuwe regels