Ik heb gewoon gezegd, als hij zich misdraagt corrigeer hem gerust en zet hem maar apart of wat dan ook. Graag zelfs. Bijten en slaan gaan thuis ook geen waarschuwing aan vooraf maar gelijk op de trap. Bijten helemaal, een beet van een mens is nog smeriger dan dat van een hond... Intentie is niet relevant. Bijten mag niet. Bijten is verwijdering van het spel en uit de ruimte. Uit frustratie iemand slaan overigens ook. Gelijk klaar met dergelijk gedrag. Gesprek volgt na de verwijdering als kind al heeft ervaren wat voor consequenties dergelijk gedrag heeft. De straf is overigens wel aangepast op kind, op de trap laten zitten werkt voor hem uitstekend. Bij kind van mijn zus werkte het niet, die vond het heerlijk om even apart te zitten haha dus daar werd het speelgoed afgepakt waar op dat moment dan ruzie bij was. Iets waar mijn zoon dan weer niet anders van wordt
Ik denk dat er al genoeg gezegd is over de kwestie TS. Over vragen over straffen, dat heb ik wel gedaan bij de peuterspeelzaal. Wij straffen thuis niet in de zin van apart zetten etc., daar geloof ik echt niet. Dus als de peuterspeelzaal zou werken met strafhoeken en apart zetten, had ik dat meegenomen in mijn overweging. Ze straffen wel anders dan dat wij doen, maar het is natuurlijk ook niet te doen om aan ieders wensen te voldoen met een grote groep peuters.
Uh ja? Maar ik wilde gewoon reageren op de vraag over straffen. Edit: aangezien men inmiddels afwijkt van de oorspronkelijke vraag en mijn mening over TS haar vraag nou niet echt iets nieuws meer bijdraagt.
Denk je echt dat een kind van 2 dat niet weet? M weet maar al te goed dat bepaalde dingen niet mogen en dat ze consequenties hebben. Ze weet het zelf ook maar al te goed te benoemen (ook wat andere kinderen hebben gedaan en wat anders had gekund overigens). Over de manier van straffen op het kdv, peuterspeelzaal of school bemoei ik me niet. Daar zijn de regels die daar gelden, daar hebben de meiden (en wij) het mee te doen. In een groep en zonder ouders is het toch vaak anders dan thuis. Ook hoe iedereen reageert. Vragen hoe een voorval nou is gegaan en waarom er op een bepaalde manier is gereageerd kan natuurlijk wel altijd in mijn ogen.
Een kind van twee weet dat inderdaad, maar er is een verschil tussen wat een kind weet en wat een kind toe kan passen. De executieve functies van een peuter zijn nog niet goed ontwikkeld, en daarom kan een kind wel weten dat bijten of slaan niet mag, maar de impuls nog niet (consequent) onderdrukken. Daarom is het belangrijk om een kind niet alleen duidelijk te maken dat iets niet mag, eventueel door straf, maar ook strategieën aan te leren om met die impuls om te gaan. Even wegkijken, een ander stuk speelgoed pakken, of desnoods huilen of de juf roepen zijn allemaal acceptabele alternatieven. Terugkomend op een eerdere vraag: ik heb een gastouder en nooit gevraagd naar het beleid omtrent straffen. Ik koos de gastouder vlak na de geboorte, dus dat speelde toen nog totaal niet. Intussen weet ik prima hoe dingen gaan, en ik heb er geen enkele moeite mee dat een kindje soms even apart wordt gezet als dingen niet gaan. Thuis is de situatie anders, dan hoeven we geen andere kinderen te verzorgen. Kan hij best mee omgaan.
Misschien had ik het anders neer moeten zetten. Ze kunnen op dat moment niet de consequenties overzien. Ze handelen naar impuls zonder erover na te denken dat ze bijvoorbeeld een kindje pijn doen of bang maken. Dat zien ze daarna pas uit de reactie die ze krijgen. Daarom is herhalen herhalen herhalen ook zo belangrijk op die leeftijd. Dan onthouden ze dat het niet mag. Wij leren ze dat slaan en bijten niet mag. Dat het pijn doet. Maar verder zegt dat het kind niks op zo een moment.
Ja tuurlijk! Dat mag toch ook?! Dat was helemaal niet de bedoeling van mijn post. Het komt verkeerd over, ik bedoelde het voor mijn mening.
Helemaal mee eens. Mijn dreumes van 1,5 maak ik in onze meegroeistoel ook vast, riempjes om haar schouders en ook niet om haar middel. Ze klimt er anders gewoon uit. Ik vind een ander kindje bijten best heftig, en ik snap best wel dat ze daar naar gehandeld hebben. Maar zoals ook al is gezegd, de dagindeling gaat gewoon door in de groep, en aangezien er dan 2 leidsters staan op een groep met 10 kindjes moet er wel geïmproviseerd worden. Ik zou een gesprek aangaan en je gevoel uitspreken.
Dat was ik en dat ging erover dat ik vond dat de leidsters weinig controle over de groep lijken te hebben als ze een kindje van 2,5 alleen maar apart kunnen zetten door het vast te zetten met een tuigje. Aangenomen dat dat niet puur uit veiligheidsredenen is gebeurd (want dat is natuurlijk prima dan). Misschien heb ik alleen maar extreem goede leidsters en juffen meegemaakt, maar ik heb nog nooit gezien dat ze een kindje niet onder controle konden krijgen zonder het fysiek vast te zetten. En daar zaten echt wel flink uitdagende kindjes tussen. Maar voor de duidelijkheid: ik vind ook echt gewoon dat bijten ‘bestraft’ moet worden, maar het ging mij puur om het vastbinden-verhaal. Dat vind ik niet kunnen.
Oké dan hebben wij het verschillend opgevat denk ik. Ik vatte het verhaal zo op dat het kindje sowieso voor de veiligheid vastgezet was. Niet voor het gemak van de leidsters. Als ze kinderen echt met hun handen vast gaan binden ofzo wordt het mij ook net iets te gek hoor
@OliveTree als het goed is heb je inmiddels gesproken met de leiding. Ben je nog wat wijzer geworden en wat zeiden ze? PS: ik zou niet eens weten of en hoe ze hier op de psz straffen (al meen ik me vaag te herinneren dat ze 2 jaar terug bij de intake zeiden alleen woordelijk uit te leggen dat iets niet kan/mag). Best eens interessant om (weer) naar te vragen.
Eerlijk? Ik vind dit ook geen reden om met de leiding in gesprek te gaan. Ik zie steeds vaker dat ouders op hun strepen staan tegenover de mensen op peuterspeelzaal, kinderdagopvang en scholen. Mensen die werkelijk waar hun benen onder hun kont vandaan lopen om zo goed mogelijk voor de kinderen te zorgen. En steeds onrespectvoller behandeld worden door ouders die niet in de gaten lijken te hebben dat er meer kinderen zijn dan alleen hun eigen kind. (in het algemeen dus hé, ik wil dus absoluut niet suggereren dat dit ook voor ts geldt.) Dat betekend dus ook dat alle kinderen beschermd moeten worden. Is er een kindje wat bijt, moet er een veilige situatie gecreëerd worden. En met de leeftijd van je zoontje, mag er best een beetje 'strenger' opgetreden worden. Zorgt echt niet voor een levenslange traumatische ervaring. Mijn dochter had, samen met een ander kindje, tijdens een minuutje van iets minder opletten, de fruitmand geplunderd. En stiekem mee in de speeltent gesmokkeld. Overal een hapje uit gebeten. Hun straf? De grootste appel eruit gehaald, en net zolang aan tafel moeten zitten tot die helemaal op was. En natuurlijk gingen de leidsters net op dat moment met de andere kindjes de allerleukste spelletjes doen. Ze mochten pas meedoen als ze alles op hadden. Van mij hoeft mijn dochter nooit haar bord helemaal leeg te eten. Ik heb een gastric bypass en kampte al jarenlang met extreme obesitas. Leren luisteren naar je maag en weten wanneer je genoeg hebt, is voor mij best wel een belangrijk ding. Echter, in dit geval vond ik dat de leidster groot gelijk had. En had zelf precies hetzelfde gedaan. (jullie snappen natuurlijk wel dat tot op de dag van vandaag we ontzettend moeten lachen met de reclame van die appelcider van the appel bandit. En dat dat nog steeds haar bijnaam is)
Dit is precies wat bedoeld wordt als gezegd wordt dat ouders te zwaar tillen aan dingen. Een appel opeten: dat is toch een hele speelse "straf" om peuters te leren dat ze er met hun vingertjes af moeten blijven.
Ik vond het ook echt helemaal geen erge straf. Sterker nog: ze hadden groot gelijk, vind ik. De leidsters en wij hebben zelfs ontzettend moeten lachen met haar deugnieterij. Echt niet dat ze boos werden, of op wat voor manier dan ook buiten hun boekje gegaan zijn. En de jongedame en haar partner in crime leerden inderdaad op speelse wijze dat ze niet overal met hun vingertjes aan hoefden te zitten. In mijn ogen dus een perfecte reactie op een actie
Ja ik zou dit als leidster ook bedacht kunnen hebben hoor. Had het ook zo naar ouders gebracht: " goh Truusje en Marietje hadden zo'n zin in fruit dat ze uit alle stukken fruit uit de mand een hapje hadden genomen. Toen hebben we ze maar met een appel aan tafel gezet die ze eerst moesten opeten voordat ze verder mochten spelen"