Help, Mijn zoon is 16 maanden en heeft ontdekt hoe hij zijn bed in de crèche moet verzetten. Thuis doet hij het niet (ik denk dat zijn bed zwaarder is thuis en het dus niet lukt). Heeft iemand tips, ideeën om hem deze gewoonte af te leren. Bedankt alvast
Gaat het om een ledikantje? En zit hij daar dan in, of staat hij ernaast? Waarom is het een probleem? Levert het een gevaarlijke situatie op? Lijkt me een beetje het probleem van de crèche toch? Ik geloof niet echt dat je een kind van 16 maanden thuis kunt gaan vertellen dat hij op de crèche niet met bedden mag schuiven. Misschien kunnen ze hem in een ander bedje leggen? Of het bedje zo zetten dat je zoontje de ruimte om te verplaatsen kwijt is? Of kunnen ze bij hem blijven tot hij slaapt? Ik denk niet dat het af te leren is op die leeftijd, alleen door hem de mogelijkheid niet meer te geven.
Maar hij klimt dan dus uit zn bedje? Ik denk dat het dan aan de leiding is daar om hem weer terug te leggen of hem gewoon uit de slaapkamer te halen als ie niet moe genoeg is. Of vragen ze aan jou om dit op te lossen? Zie ook eigenlijk niet zo'n probleem eerlijk gezegd... Ben je je speciaal hiervoor gaan aanmelden bij ZP?
Ooit moet de eerste vraag komen, wat maakt dat uit? Mijn zoontje deed dit thuis ook, oplossing, bed aan de grond vastgemaakt met dubbelzijdige tape.
Hihi, moet er wel om lachen. Lekkere ondernemende dreumes heb je. Zou wel tegen de creche zeggen, is jullie probleem. Jij kan er helemaal niks mee, want het gebeurt daar.
Het is heel herkenbaar! Mijn dochter wiebelt in bed dus ze doet het niet met opzet. Waar ik altijd op let is dat ze de deur niet kan barricaderen. Vooral als we gaan logeren. Zelf vind ik dat ze het op de creche moeten oplossen. Maar goed, schuift hij het bed steeds naar dezelfde plaats? Dan slaapt dat gewoon beter. Kunnen ze het bed niet daar neer zetten voor hem? Volgens mij is het gewoon tijdelijk, een ontdekking. Ik zou er ook niet teveel aandacht aan geven. Dan wordt het een leuk spelletje. Ik vind het trouwens ook wel grappig, wat een boefje!
Dat is voor mij heel herkenbaar. Onze oudste (word in september 5) doet het idd met opzet. t probleem heel zn bed gaat kapot (hij heeft zo'n mooi bed in vorm van een schip. maar om aan zn verstand te krijgen dat dat niet kan, werkt niet. zo zijn er heel veel dingen, dat hij vanaf ong 1 jaar tot en met nu nog steeds doet. als je vraagt waarom of dat het niet mag. staat hij te grijnzen. frusterend, en hij haalt t bloed onder je nagels vandaan. Iedere dag, de stapels kleren door zn kamer, uit t kastje geplukt.. inmiddels slot erop gebouwd. Tja t kastje lukt niet meer, dan ga je toch al je latten van de lattenbodem kapot maken.. manlief en ik hebben al tegen elkaar gezegt, dat hij anders alleen op matrasje op zn kamer kan slapen, kast weg bed weg enz.. weet alleen niet of ik dat kan maken. wil niet te streng zijn. maar op een gegeven moment weet je niet meer wat je moet doen. en de meid eronder, gaat t straks na doen ben ik bang voor. en dat met kasten en bedden is niet alleen alles. plassen op zn kamer, ontlasting smeren, hele banen behang eraf halen, zn zusjes slaan, speelgoed gooien trappen tegen de deur (hele gaten erin) enz.. heb al tijd bij wijkverpleegkundige gelopen, vanaf z.n 2e jaar ze zegt negatieve aandacht negeren. dat vind ik prima, en doe ik 9 van 10 keer altijd.. maar op een gegeven moment kan je die dingen niet meer negeren. 4 keer in de week de ontlasting overal af poetsen, van bed, van ramen en gordijnen, onder de kasten de plinten ga zo maar door. is niet meer iets dat je kunt negeren denk ik. en die andere dingen ook niet.. Hij is tenslotte bijna 5. Nu is mij aangeraden, hulp te zoeken, eerst huisarts kijken wat die kan doen. zouden jullie dat ook doen?