Ligt aan de leeftijd en situatie. Met eten straffen we niet. Wel moeten ze altijd even proeven. Na het eten is er ook gewoon een toetje. Verder waarschuwen we hier 3 keer. Bij de derde keer moeten ze op de trap. Per leeftijdsjaar een minuut. De kookwekker gaat als ze er af mogen en dat werkt heel goed, de trap hoeven we nu eigenlijk nooit meer te gebruiken.
Maaltijden? Geen strijd, maar ook geen aandacht. Een toetje hoort hier bij de maaltijd dus die kun je altijd krijgen. Net zoals fruit als iedereen uit gegeten is. Gedraag je je niet (niet blijven zitten, schreeuwen etc) dan ga je maar even naar de gang. Het is voor ons geen strafplek maar het zorgt er wel voor dat de andere familieleden even geen last van je hebben. Naar de gang gegaan wordt er ook als: - gebrul om niets - gezeur - ander ongewenst gedrag Straf geven we hier eigenlijk zelden. Dit komt ook alleen voor bij zeer stout gedrag (bewust stout). Dan moet zoon (want hiervoor moet je wel wat ouder zijn) maar even naar zijn kamer. We leggen altijd uit waarom een kind naar de gang moet (het kind krijgt ook de keuze) of naar de kamer moet. Oja, als de kinderen stout zijn (maar niet heel erg maar wel duidelijk en bewust) dan gaan ze ook met uitleg naar de trap en moeten daar maar even zitten. Toen ze nog heel klein waren, moesten ze zitten op de billen. Dat onderbrak het ongewenste gedrag ook. Dingen die ik negeer? Hangt helemaal van de situatie af maar dingen die ik NIET negeer: - slaan, schoppen of andersinds fysiek misdragen - schreeuwen (wordt niet gedaan in dit huis, echt allergisch voor) - schelden - met speelgoed of andere dingen gooien - gevaarlijke dingen natuurlijk - niet luisteren Maar eten? Nee, dat vind ik echt iets van hun zelf. En dat geldt ook voor slapen. Wij bepalen hoe laat je naar je bed gaat, je zoekt het verder maar uit (wel op de kamer blijven en licht uit). Eten? Wij bepalen wat er gegeten wordt, kind bepaalt hoeveel (kan dus ook niets zijn) Aan tafel zit je gewoon en je wacht op je beurt met praten. Iets niet lusten mag maar alleen als je het echt geproefd hebt. Geen speelgoed aan tafel. Eigenlijk probeer ik veel om te denken. Het gedrag is vaak ongewenst maar stout eigenlijk zelden? Ik zie dus niet veel reden om te straffen. Wel zijn we duidelijk in wat we vragen. Niet luisteren is dus eigenlijk het meest voorkomend (herkenbaar voor velen). En luister je niet? Dan doe je maar even niet mee: de gang.
inderdaad. of het kindje dan gaat lachen; dat is ook n vorm van onmacht soms.of lachend of huilend in de hoek maakt niet uit.
Ik heb deze tijd ook heel erg (gehad). Nu een stuk minder.. maar een kindje met een enorme eigen wil. Heeft mij/ons veel energie gekost. Heel consequent zijn, ook als je zelf erg moe bent. Ook inderdaad belonen, als je dit doet wel of niet dan gaan we.. (iets leuks) Eten is hier ook proberen, aanmoedigen, maar niet pushen. Eet helaas erg slecht.. ;( Lachen als ik boos ben ken ik ook, kan je nog bozer maken. Maar weet dat het voor hem onmacht is.. Hij weet niet goed hoe hij ermee om moet gaan. De gang was eerst huilen en nu roept hij zelf als snel ga al opruimen of ga al luisteren.. Krijgt dan een kans, zoniet gaat hij toch de hal in.
Het helpt ook heel goed om voor jezelf te denken dat het ook wel bij de ontwikkeling hoort. Om te weten wat niet mag moet je het natuurlijk wel een keer uitgeprobeerd hebben. En in het geval van een peuter gebeurd dat wat vaker. Ze moeten het nu eenmaal leren. Als mijn zoontje naar de gang moet leg ik hem dat uit, maar laat hem in zijn taal ook zeggen waarom dat zo is. Dan weet ik iig zeker dat hij dat ook begrijpt en nadenkt over de consequentie van zijn gedrag Wat eten betreft hier eigenlijk amper problemen. Alleen vanavond wou hij in eerste instantie niet eten. Maar wat bleek, hij wou niet meer in de kinderstoel, maar op de grote stoel. Nou prima toch?
Even vraagje tussendoor: zet je een kind dan met het gezicht naar de muur toe of er juist vanaf, zodat ze wel de kamer in kunnen kijken?
goh grappig wilde net een onderwerp maken , maar dan alleen met straffen , oftewel rechtvaardig corrigeren wat voor straffen doen jullie ? - op het krukje doen wij onze dochter en ze wordt al wat groter (bijna 4)dus nu doen we haar meer naar der kamer toe , dan op het krukje. wat doen jullie met een kleuter ?
Mij is altijd gezegd dat voor kleine kinderen de slaapkamer een fijne plek moet zijn. hier slapen ze immers altijd. Hier is ons zoontje 3 en een half en de gang heeft geen impact meer gaat nu lekker rommelen daar. Hij moet nu op een stoel zitten in de woonkamer, ( zo ziet hij andere spelen en gezellig doen) en dringt dan heel goed door dat als hij had geluisterd hij ook had kunnen spelen. Dus zo doen wij het hier. Maar het blijft toch naar je kindje kijken dnek.
Ik straf eigenlijk nooit. Sowieso niet op de gang, hoek of kamer gezet. Niet eten, prima. Van tafel? Zou ik heel jammer vinden, het zou fijner zijn als je blijft zitten, veel gezelliger... En het werkt... Nu is mijn oudste wel superlief en luistert goed, maar ook de 2e zit eigenlijk nooit meer in de kinderstoel en blijft er gewoon gezellig bij. En het is toch logisch dat ze van tafel willen als ze klaar zijn? Ik hou het liever gezellig dan dat ik de strijd aan ga. Maar dat doe ik bij alles... Ik vraag mezelf eerst af waarom iets niet mag en bekijk het vanuit het kind... Misschien klinkt dat als een slappe opvoeding.. maar hierdoor weten ze wel goed wanneer iets ECHT niet mag en is consequent blijven ook makkelijker. En ik word weinig boos hierdoor.. en wanneer ik wel boos word, weten ze dat het serieus is... Tenminste.. pedagogisch boos (nooit echt boos worden, dan gaat het eigenlijk al te ver)... En ik heb ook dagen dat het mij niet lukt hoor, als ik zelf al te ongeduldig ben of niet lekker in mijn vel zit... maar dit hierboven is wel mijn uitgangspunt.
Ik vind je opvoeding niet slap hoor Janneke21.. Wij zijn ooit begonnen met op de mat zitten/in de hoek staan (wij hebben geen gang omdat we in een "open" flat wonen) met onze zoon maar daar zijn we vrij snel vanaf gestapt.. Als hij echt pisnijdig is dan zet ik hem gewoon even zijn kamer maar dat gebeurt niet zo vaak..
Aan tafel eten is bij ons een gezellig moment. Wie denkt deze te moeten verstoren door te klieren of te zeuren dat ie het eten niet lust/niet meer wil, prima, ga maar van tafel, kun je op de trap in de gang gaan zitten. Dáág! Misschien streng, maar we zijn hier heel consequent in. En moet zeggen, het komt niet eens vaak voor, het is altijd gezellig aan tafel en een echt rust moment. En krijgen ze heel veel positieve aandacht! (wat ze dus missen als ze voor straf op de gang zitten) En bij ons blijven ze echt wel op de trap zitten als ze daar voor straf zitten, want als ze niet blijven zitten kunnen ze direct naar hun kamer. (ook misschien heel streng, maar doordat we consequent en dezelfde manier hebben, komt ook dit bijna nooit voor want ze weten dat we het menen!) En eet een kind niet of echt te weinig, dan dus ook een toetje. Maar ook savonds geen ander eten (brood ofzo). Mijn kinderen eten dus echt wel als ze trek hebben, want ze weten dat ze anders honger krijgen.