Hallo, Onze zoon is opzich een hele rustige baby geweest. en eigenlijk sinds hij kan kruipen is zijn energielevel oneindig. Ook al is hij doodmoe stil zitten op je schoot doet hij nauwelijks. Als ik met hem boven op bed ga liggen bij ons en hem de fles geef gaat hij tijdens het drinken omrollen, alle kanten op. Ik kan hem niet eens tegen houden want hij wurmt zichzelf in de meest onmogelijke bochten. Ik kan hem ook niet even rustig op de grond zetten om te spelen, want dan moet ik gegarandeerd de hele tijd achter hem aanrennen. kruipt als een gek door het huis. Gewoon rustig zitten doet hij zelden. Ik zeg weleens gekscherend dat hij ADHD heeft zeker als iemand een opmerking maakt dat hij zo beweegelijk is. Maar dat doe ik meer om die opmerking van die personen als grapje weg te wuiven. Laatst was zijn verjaardag en er waren 3 kindjes in een tijdsbestek geboren van 3 weken waaronder Dano. De anere twee kindjes zaten bijna onafgebroken rustig op schoot of op een kleed. Ik weet dat je zo niet klunt vergelijken maar toch doe je dat. Ik ben na een middagje met Dano echt uitgeput. Ook omdat hij heel erg sterk en groot is, samen met die beweegelijkheid is dat best pittig. herkent iemand dit? Blijft dit zo of wordt het vanzelf mindeR? Ik maak me er in die zin een beetje zorgen om omdat hij tijdens dat bewegen vaak spuugt, dat is natuurlijk doordat zijn maagje geen rust krijgt.
Jesper is ook verschrikkelijk druk! Hij kruipt alle kanten op en loop de hele tijd achter hem aan te rennen. Ik denk dat het wel redelijk normaal is op deze leeftijd. Er zijn rustige kindjes en wat drukkere kindjes. Wat het spugen betreft, dat heeft Jesper ook en dat lijkt me ook wel heel vervelend voor hem.
Heel herkenbaar! Sverre is ook ongelooflijk druk. Net wat jij zegt, gapen en in de ogen wrijven maar nog geen minuut op schoot willen zitten. Amper tijd om te eten etc. Mijn moeder maakt ook al opmerkingen over ADHD etc.. Sverre is altijd wel heel druk en beweeglijk geweest, zo erg dat mijn oma hem niet eens vast durfde te houden. Lag hij in de box, krap 1 week oud, en die beentjes gingen maar heen en weer! Dat spugen herken ik niet, maar ik kan me voorstellen dat dat echt alleen door de haast komt. Zich gewoon geen tijd gunnen om rustig te eten. Oh, en na een dag met Sverre ben ik ook KAPOT!
Oh, wel toepasselijk trouwens: 'Sverre' betekent ook wervelwind/druktemaker. Dus hij doet zijn naam eer aan!
O enne idd na een dag ben ik helemaal gevloerd! Mijn moeder heeft redelijk veel ervaring met kinderen met adhd, maar daar is op deze leeftijd nog helemaal niks over te zeggen hoor.
ik denk ook dat ik een beetje op zo'n antwoord zat te wachten. gek he ga je je toch druk maken. Maar ben blij dat Dano niet de enige is. Vind het soms echt wel pittig hoor. Nu heeft hij ook ontdekt dat hij druk kan doen met zn stem, ben blij dat het geenm meisje is want dan was het waarschiijnlijk gillen geblazen. maar Dano maakt soms driftige geluiden als hij aandacht wil. en steeds harder als ik niet reageer pffoeh. af en toe
Pfff... ik had jou verhaal kunnen schrijven Ik vind het echt doodvermoeiend Hopelijk wordt het iets minder als ze ouder worden....
Hahaha, ja hier ook! En hij doet nu soms ook net alsof hij gaat huilen. Reageer je dan op hem, krijg je een grote grijns. Wel komisch eigenlijk, hoe ze je nu al kunnen bespelen.
Helpt het als ze kunnen lopen? Want Sverre wil dus het liefst dat wij de hele tijd met hem rondstappen. Krijg je het nog in je rug ook..
geen idee! Dano kan al los staan, maar als ik met hem ga stappen dan wil hij alleen maar kruipen. gaat sneller he
erg is dat he. pfff en dan ben ik eerst geirriteerd omdat hij mijn aandacht vraagt, dan reageer ik niet. naar dan doet hij het zo hard dat ik tegen hem zeg en nu stoppen. dan staat hij me gewoon toe te lachen.. noujah zeg. maarja dan smelt ik weer. een ding weet ik wel. De BOX blijft voorlopig staan. Dano is soms zelf helemaal bezweet als hij rondkruipt, helemaal buiiten adem niet normaal meer
Hier ook een erg bewegelijk ventje, eigenlijk was stil liggen al vanaf het begin niet iets wat ons mannetje kon Dus vanaf een week of 3 lag hij al onder een babygym te bewegen . En nu, nog geen spat veranderd , ik haal hem 's morgens uit bed en dan begint hij meteen met lopen en gedurende dag zijn er 4 momenten waarop hij even rustig is. ontbijt,lunch en diner in de kinderstoel en tijdens zijn middagslaapje, de rest van de dag is hij constant in beweging. Het is zelfs zo erg dat hem meteen aankleden als hij uit bed komt geen optie is, dan is het gillen geblazen en tegensputteren. Laat ik hem eerst even een halfuurtje lopen (terwijl ik de was doe ofzo) dan is het daarna geen probleem. Maar om 20 uur ben ik echt blij dat de kleine man in bed ligt en ik even 2 uurtjes voor mezelf heb voordat ik uitgeput mijn bedje opzoek. Groetjes Anita
Ons mannetje was de eerste drie weken heel erg rustig. Sindsdien...pffffttt. Om een uur of vijf ben ik echt helemaal gesloopt, hij blijft maar door gaan. Er zit geen rust in, voor niets. Ik krijg er ook vaak opmerkingen over, maar de meeste zijn wel positief. Hij blijft leuk om naar te kijken hij probeert alles te slopen, overal op te klimmen, alles los te peuteren. En als het niet zint of mag, whehehehehe. Enne, misschien ligt het bij ons ook aan de naam...afgeleid van de dondergod
Dano betekent nog niks. misschien geeft hij wel betekenis aan de naam. ik denk dat dondersteen wel een goeie is
Het gaat over, hoor, hahahaha...het heeft toch te maken met een sprong. Dylan ons zoontje had het een aantal maanden en nu blijft hij weer heeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk bij mij op schoot zitten om te drinken of een koekje te doen samen. Dus dames: houd hoop Groetjes, vonneg
Ik herken het wel (dat drukke). Als we Dewi bij ons op de bank nemen dan is het alleen maar duikelen, haar hoofd in de kussens duwen over je heen krabbelen. Rustig op schoot zitten, wat is dat Als je geen aandacht geeft gaat ze keihard gillen en lang(en wat een lol heeft ze dan)! En voornamelijk 's avonds. Ik moet wel zeggen tegen de tijd dat ze naar bed gaat is ze wel weer gekalmeerd, daar zit denk ik meestal zo'n klein uurtje tussen.
Ja, ik kan me voorstellen dat je er doodmoe van word, die van ons was ook niet bij te houden qua bewegingen en lekker bij je liggen daar van was al helemaal geen sprake. Pas rond zijn 1ste verjaardag zag ik dat hij weer meer behoefte eraan had om bij mij of zijn pappa te zijn en nu geeft hij knuffels, natte zoenen en kruipt hij me heerlijk aan en ik geniet er dubbel van Zet um op, hoor Groetjes, vooneg
Hier dus een wervelwind van een dame! Ze kan ook geen moment rustig zitten, laat staan eens even met mamma kroelen. Toen ze jonger was merkte ik al dat ze veel meer wilde doen dan haar lijfje toeliet. Ohh..., wat was ze gefrustreerd... Ik vond het af en toe ook frustrerend, want ze kon echt verdrietig zijn. Toen ze ontdekte dat ze kon tijgeren was het huis te klein! Nu ze aan een handje kan lopen ben ik wel bij, want het gebukt door het huis kuieren met Noa was echt een aanslag op mijn rug. Eten? daar heeft ze geen tijd voor. Ze stouwt het naar binnen, zodat ze snel weer op de vloer kan gaan spelen. Oh ja, haar stem? Ze heeft het gillen ontdekt....auw auw, mijn arme oren. Aan het eind van de dag ben ik ook bekaf! Als ik de avond al haarl...hahahahah. En dan ben ik ook nog alleen ook nog, want ik heb niemand aan mij zijde die deze druktemaker over kan nemen. Op het dagverbijf zeggen ze ook dat ze ongelofelijk druk is. Daar slaapt ze ook nog eens niet, want alle prikkels zuigt ze op. Daar maak ik me wel eens zorgen over. Ze wil niets maar dan ook niets missen van de wereld. Thuis kan ik nog wel eens een rustmoment inbouwen voor Noa, daar heeft ze ook baat bij, maar op het dagverblijf niet.
Nou inderdaad dat rustmoment is voor Dano ook echt belangrijk! SOms hoor ik dat hij al na een half uurtje middagslaap weer wakker is, hij huilt dan niet maar zit te kletsen en te spelen in zijn bedje. Ik laat hem bewust dan ook even op bed. Is toch een soort van rustmoment. Na zijn eten laat ik hem gewoon minimaal 20 minuten in zijn stoel. Als ik hem er eerder uithaal ligt zijn eten binnen No time op de grond. Hij groeit gelyukkig goed maarja zo zielig dat zure eten. Als wij een drukke dag hebben gehad met Dano merk ik dat altijd savonds aan hem. niet rustig in slaap vallen, soms hard huilen. Hij is wel gek op lichaamscontact want kusjes geven doet ie om de haverklap, dat vind ik dan wel weer leuk. Mondje wijd open en zo hmmmm geluidje erbij echt superschattig.