Het geval van delen: wie het eerst komt, het eerst maalt. Dat is zo en we spelen vaak rollenspel waarin andere kanten belicht worden. Als het een aanschakeling van ruzie wordt, pak ik de schoenen en gaan we naar buiten.
Mijn toon is niet denigrerend, maar je zegt een aantal dingen waaruit ik kan concluderen dat je over dingen heen hebt gelezen in mijn bericht, en dan snap ik dat je m'n toon zo gaat benoemen. Als je m'n tweede bericht ook leest, lees je ook juist terug dat ik kinderen heb gezien die UP/AP-opgevoed werden en die JUIST door die methode in de problemen kwamen. Verder beweer ik niet dat (elementen uit) UP/AP niet geschikt zouden zijn voor kinderen boven de 4 jaar. Ik zeg wel dat het met tijdsdruk echt een stuk lastiger wordt. En onze maatschappij is nu eenmaal zo ingericht: kids moeten op tijd op school zijn, ouders op tijd op hun werk, etc etc. Dat zijn dingen waar ik jou echt aan voorbij vindt gaan. Hele fijn dat het bij jullie wel lukt en werkt, (en nee: NIET denigrerend bedoeld!!!), maar je staat er totaal niet voor open dat het op andere plekken echt heel anders kan werken of dat jouw methode op andere plekken/bij andere kinderen echt even niet kan werken. Dat vind ik echt jammer, want feitelijk is dat denigrerend naar ouders die het anders doen dan jij. Heel kort door de bocht beweer je namelijk wel dat jouw methode (bijna) altijd werkt, en dat daar waar die in het gedrang komt, je gewoon wat meer rust moet nemen, en dan lost alles zich op. En zo is de realiteit gewoon niet.
Altijd? En dan lost het zich ook altijd op? Wat als daar geen tijd voor is, omdat jij het eten op hebt staan? Of omdat er een kind boven op bed ligt te slapen, of omdat... nouja: vul maar in. Er zijn een hoop redenen die kunnen maken dat het echt niet kan Want dat gaat hier dus niet altijd werken als oplossing EN ik heb daar echt niet altijd tijd voor/het kan soms gewoon niet. Of als ik er wel tijd/ruimte voor heb: zin in. En dan vind ik het dus heel gezond als kinderen maar even leren dat het soms echt even NU klaar moet zijn
Even mijn laatste betoog Het gaat mij niet om het strikt volgen van bepaalde opvoedmethoden. Het gaat mij erom dat heel veel gedrag te verklaren is als je verder kijkt dan het gedrag. Ik hoop dat ouders, ondanks hun eigen moeheid en drukke bestaan, verder blijven kijken en hun kind begeleiden in de juiste richting. Kinderen zijn net mensen, ze zijn geen monsters en ik wil van het goede uitgaan. Ik bereid ze voor op de toekomst, ook op gezag, want ik stel thuis ook grenzen. De grens is iets wat niet mag, de boosheid mogen ze hebben. Ik straf niet, echt niet. Laatste voorbeeld: Mijn dochter speelt net met haar pop en kinderwagen. Ze heeft van net daarvoor nog twee loopfietsjes binnen gezet die de doorgang belemmeren. Zij vraagt mij iets te doen met de kinderwagen (kruimels eruit) en ik vraag haar eerst die fietsjes weg te zetten. Zij wordt kwaad en zegt dat ik die wagen moet doen. Ik herhaal dat die fietsen in de weg liggen en dat het gevaarlijk is voor haar broer. Ze wordt bozer. Ik had kunnen waarschuwen en dan was zij bozer geworden en had ik haar in de hoek moeten zetten. Nu probeer ik erachter te komen wat er scheelt en zie dat ze die fiets wel wilt wegzetten maar dat ze bang is dat haar broer de pop en wagen afpakt. Daarom doet ze het niet. Ik benoem het en stel voor om de pop even op tafel te leggen waar hij niet bij kan en ze is opgelucht en zet de fiets weg. Als je verder kijkt, zie je meer en voert niet dat negatieve zo de boventoon.
Als mijn kinderen tijdens het koken zoiets zouden doen dan pak ik het kind dat iets af wilt pakken even weg, zeg dat het andere kind ermee speelt en loop naar de keuken en laat hem helpen.
Weet je wat het denk ik is Carino, tenminste op mij komt het zo over. Ik zie jouw reacties vaker voorbij komen hier op het forum en in vele daarvan zie ik positieve dingen, goede doordachte manieren m.b.t. opvoeding. Maar... vaak komt het op mij zo over dat jij dit alles een soort van op wil leggen, dat er volgens jou maar één goede manier bestaat en dat is jou manier. Je vergelijkt andere methodes vaak met jouw methode en laat een beetje doorschemeren dat iedere ouder en ieder kind daar baat bij heeft. En dat botst want ik en velen andere met mij, zijn er van overtuigd dat erg geen één opvoedmethode bestaat juist omdat ieder kind en ouder zo verschillend zijn, wat voor jou goed werkt, kan bij mij juist helemaal verkeerd lopen. De ene ouder is heel creatief, de ander juist helemaal niet, de één heeft veel geduld, de ander veel minder. Opvoeding ligt ontzettend gevoelig, juist omdat het de grootste taak in je leven is, je wilt je kinderen zoveel mogelijk meegeven en ze klaarstomen voor de maatschappij, en iedere ouder doet dit vanuit zijn hart.
Ik benader mijn twee kinderen ook verschillend. Er is niet 1 manier maar ik ben wel overtuigd dat straffen bij geen enkel kind nodig zou hoeven zijn.
Carino, verwacht je dat een juf en later een werkgever ook om elk probleem met je kind gaat zitten en praten en uitleggen waaron dingen beter anders kunnen, niet 1x maar 100x indien nodig?? Kinderen moeten weten wie gezag heeft. Kind luisterd naar ouders, naar juf/meester omdat het zo hoort en of ze het ermee eens zijn of niet. Dat zal in mijn ogen altijd vooraan alles moeten staan. Soms hebben de gezaghebbebde geen tijd om overal uitleg op te geven. Als er een opdracht op school komt te vervallen wegens tijdgebrek is mijn dochter het daar niet mee eens want het was afgesproken dat wel te doen. Dan hoeft de juf echt geen verdere uitleg te geven als 'we hebben geen tijd meer dus dat gaat vandaag niet door' of mijn dochter daar nou mee eens is of niet. Zou toch wat zijn dat juf nog mijn dochter apart moet nemen om samen in gesprek te gaan over waarom alles uitgelopen is en het dus niet meer door kan gaan. Dat ik dat thuis wel doe is mijn pakkie aan. Een juf heeft heeeel veel kinderen om te begeleiden. Teveel om allemaal constant op de door de ouders gewenste manier aan te pakken. Hier leren mijn kinderen gewoon dat je naar een gezaghebbende hebt te luisteren. En dat gebeurd ook. Zijn ze het ergens niet mee eens komt ze dat na schooltijd met mij bespreken. Ik geef haar dan de extra uitleg en als ik vind dat iets niet door de beugel kan spreek ik daar de juf op aan. Zeker weten mijn dochter niet. Zij heeft het gezag niet te ondermijnen. En dat kan ook zonder straffen. Ik ben het zelf absoluut niet eens met een opvoeding zonder consequenties maar zal een ander er niet om beoordelen. Echter verwacht ik van een ieder dat ze de medemens niet de dupe laten worden van hun opvoedmethode. als hier bijv een kindje komt spelen heeft dat kind te luisteren naar mij. Klinkt streng maar dat ben ik helemaal niet. Sommig gedrag word hier in huis niet geaccepteerd en dat geld dus ook voor visite. Ik zal kindjes die hier spelen nooit zelf 'straffen' maar dan gaat er wel een telefoontje naar de ouders dat het kind opgehaald kan worden met verdere uitleg.
Dat is net wat je onder straf verstaat. Straf is een consequentie, iets wat niet leuk is. Ik ben er van overtuigd dat straf (consequentie) bij ieder kind wel nodig is. Het hele leven bestaat uit consequenties, zo zit de maatschappij in elkaar. Als jij iets wegpakt van je kind omdat deze na 3 keer waarschuwen nog steeds niet luistert, is dat ook een straf. Als jij je kind onder de arm pakt met oversteken omdat het anders gevaarlijk wordt, maar eigenlijk willen ze zelf lopen, is dat ook een straf. Straf is niet altijd verkeerd, het is nodig om er voor te zorgen dat kinderen en volwassenen beseffen dat er regels zijn en als je deze overschrijdt, dan volgen er consequenties.
Maar het prachtige is: de meeste ouders zullen dit zo aanpakken. Ik in ieder geval wel. Ik vraag mijn kinderen 100x per dag naar 'waarom' van hun handelen. Vaak tot dat ze zelf om vragen om aub geen waarom meer te vragen 😜 😜 Sterker nog: mijn puberende kleuters zien uitgebreide gesprekken soms ook als straf. Ik geloof echt dat ze op sommige momenten liever even op de wang zouden staan dan aan mij uitleggen waarom ze onderling een halfuur lang ruzie maken om elke scheet. En nee, dan zijn ze niet altijd moe. En ze zijn bijna 6, dus ik laat ze inmiddels vaak zelf onderbouwen waarom ze iets gedaan hebben, ipv zelf dat te lopen bedenken. En vaak is dat ook straf. Straf is niet puur een timeout oid. Straf is in principe elke consequentie op ongewenst gedrag waar het kind niet blij mee is. En zo te lezen, voer jij deze ook regelmatig uit.
maar ik kan niet geloven dat dat kind meteen altijd instemt en je gaat helpen in de keuken. Ik ben echt wel van het afleiden en alternatieven bieden, maar dat werkt toch soms ook gewoon helemaal niet..
Dat vind ik dus ook Umm.. Hier wekt het lang niet altijd.. zeker de dwarsere kinderen luisteren gewoon totaal niet denk ik.
Goed, dat volg ik en ik geloof direct dat dit zo gaat bij jullie thuis dat het zo opgelost is tussen de kinderen. Ik heb er nl ook zo 1 met een makkelijk, rustig karakter. Bij mijn dochter heb ik het dus altijd zo aangepakt. Bij zoon uiteraard ook maar als dit bovenstaande volg heb je idd kans dat hij mij komt helpen en een happy end dus, maar de kans is groter dat hij terug naar zn zus rent en het weer afpakt...en als ik hem daar weg blijf halen dan durft tie dat rustig nog 3x...als hij ergens zn zinnen op heeft dan werkt afleiden en uit de situatie gewoon niet.
Ik zie zelf helaas zo vaak dat het niet gezien wordt. Natuurlijk bij velen ook wel, maar bij heel veel ook niet. Het is niet dat ik mezelf zo goed vind, ik hoop gewoon dat er meer mensen zullen zijn die zich meer gaan verdiepen in de ontwikkeling van kinderen. Ook al die je iets vanuit een goed hart, het is niet altijd het juiste. Ik heb jou al eerder gezegd dat ik jouw reacties altijd heel prettig vind in topics. We handelen niet precies hetzelfde maar je handelt wel heel bewust en met kennis. Ik vind opvoeden niet zomaar iets wat je doet uit losse pols, er komt veel meer bij kijken. Ik hoop dat er meer wordt opgevoed vanuit het kind dan vanuit gezag. Het hoeft niet 100% een bepaalde methode te zijn maar er wordt te weinig uitgegaan van het goede van een kind. Dat raakt me. Ik leer zeker ook door dit forum dat ik zelf heel direct reageer, soms met weinig nuance. Ik leer daarvan, lukt ook niet in een keer.
Ik leg veel uit aan mijn kinderen, over hoe en waarom dingen wel/niet kunnen. Ze mogen het er mee eens zijn of niet. Maar uiteindelijk wordt er gedaan zoals ik dat goed acht. In het uiterste geval is de consequentie toch echt de gang (al probeer ik dat te vermijden). Dit zal ook later in de maatschappij terug komen is mijn mening. Mijn baas pikt het van mij dat ik het niet met hem eens ben, dat ik met tegenargumenten kom. Maar uiteindelijk puntje-bij-paaltje zal ik toch moeten doen wat hij zegt. Doe ik dat niet, dan eindig ik ook op de gang (op straat). Gezag hoeft niet verkeerd te zijn. Een kind staat niet op hetzelfde niveau als een volwassene (al ben ik er zeer mee eens dat de mening van een kind ook telt). Een kind zit zeg maar in (salaris)schaal 5 en ik in 8
Juist. Daarom kijk ik altijd zo als ik lees ik straf mijn kinderen niet, als je van je kinderen houdt dan straf je ze juist wel. Straf klinkt heel naar maar eigenlijk is het gewoon een niet leuke consequentie die volgt als er regels worden overschreden. En natuurlijk heb je verschillende straffen maar je hebt ook heel veel verschillende kinderen. Als ik mijn stem wat verhef dan is dat voor mijn ene dochter en vreselijke straf en mijn andere dochter lacht mij gewoon uit.