Ja, dat bedoel ik inderdaad. Wij eten 's avonds best vroeg, vroeger dan ik trek heb maar mijn kinderen eten dan beter en hangen minder. Dan pas ik de situatie aan als dat mogelijk is en vermijden we de strijd.
Als je niet straft hou je niet van je kind? Ach kom toch op. Sinds wij gestopt zijn met het bestraffen van gedrag gaat het veel beter in huis, de kinderen hebben geen woedeaanvallen meer (hadden ze voorheen wel) en nu praten we, en word er begrip getoond als ze boos zijn oid zodat ze zich begrepen voelen. Ieder kind is anders en zo ook de "opvoeding" of "bijsturing". Op school en elders gelden andere regels dan thuis, wij hebben zeker wel normen en waarden die ze mee krijgen.
Ja, als je niet straft dan hou je niet genoeg van je kinderen. Als je niet straft, dan kijk je inderdaad niet naar je kinderen om want dan zijn er geen regels, geen normen en waarden en geen consequenties. Geen één kind wordt geboren en weet hoe het leven in elkaar zit, jij als ouder moet ze dat leren en bijbrengen. Ieder kind overschrijd grenzen en dan is het aan jou als ouder om ze daarvoor te behoeden en consequenties te stellen, doe je dat niet, dan geef je niets om je kind.
Ik zeg ook niet dat dat dagelijks gebeurt he? Eigenlijk gebeurt dit specifieke gedrag hier bijna nooit. Maar daar gaat het me even niet om. Wat als een kind dat -een keer- wel doet, en zelf schoon moeten maken werkt dan niet, om -bijvoorbeeld- de redenen die ik noem voor mijn twee dochters? Wat doe je dan?
Waarom zou je altijd de strijd vermijden en de situatie aanpassen? Ik denk dat het niet verkeerd is als een kind zich ook leert aanpassen in plaats van dat de situatie zich altijd aanpast aan het kind. Een beetje strijd af en toe is in mijn ogen alleen maar een leermoment, zo leren ze ook omgaan met conflicten, oplossingen zoeken, compromissen sluiten en nogmaals, zich ook gewoon eens aanpassen aan een ander of een situatie.
Als je niet straft zijn er geen normen en waarden? Die snap ik niet. Wat bedoel je daar mee dan? Groetjes
Weet niet waar jij die wijsheid vandaan haalt maar hier hebben we regels, grenzen een dagstructuur en normen en waarden. Wij leren kinderen, net zoals het rijden in een auto, begeleiding zit er naast en kijken mee, zo doen wij dat qua opvoeding. En geloof me, mijn kids doen het prima, thuis en bij anderen!
Precies om die reden vermijd ik de strijd dus niet altijd. Mijn dochters moeten -wat mij betreft dus- echt leren dat er momenten zijn dat je NU je eigen wensen opzij zet en je even voegt naar een ander. Dat vind ik belangrijk en voor mijn dochters is -om dat specifieke gedrag te leren- het nodig om af en toe die strijd maar even te laten gebeuren en even geen begrip (meer) te tonen voor de achterliggende behoeften van hen zelf.
Ja dit is dus wat ik ook steeds bedoel...kom op...sommige peuters smijten gewoon met eten omdat ze dat lollig vinden..omdat ze weigeren te eten en weigeren niet te eten door moeheid oid maar gewoon omdat ze 2 of 3 zijn...of je nu om 16.00, 17.00 of 18.00 uur eet....of je ze nu mee laat koken of kiezen of wat dan ook...hallo mijn naam is peuter Godzijdank hebben wij met beide kinderen nog niet die fase gehadmaar ik ken er 1 hoor....alle pedagogische trucs al van stal gehaald en weigert al 3 jaar avondeten. De gooi en smijtfase snel doorgekomen door idd het bord weg te halen...echt lastig lijkt mij dat. Klop het even af voor hier
Als mijn kind met eten gooit, dan haal ik het bord weg. Ik praat met haar en vertel dat ze dan vol zit en klaar is met eten. Tegenwoordig zegt ze het zelf "mama kaar" en geeft het bord zonder eten te gooien. Ze is net 2, dus prima.
Maar dat leerproces van aanpassen en wachten op een ander doe ik wanneer de kinderen fit zijn. Waarom nieuwe vaardigheden aanleren als ze moe zijn? Ze leren dan echt niks want hun eigen gevoel staat voorop. Dan komt er niks binnen. Een kind van 10 kan zich realiseren dat hij moe is en soms ook even moet wachten. Een kind van 2/3 doet dat niet. Waarom pas je de situatie niet aan? Wel binenn redelijke kaders natuurlijk.
Het ligt er natuurlijk ook wel aan wat he. Slaan, schelden en dat soort ongein word ook niet getolereerd, niet thuis, niet buiten, nergens! Ik vind dat zwak en benoem dat ook, discussie is verloren zodra er een uit zijn of haar dak gaat!
Het zal ook vast prima gaan bij jullie en ik geloof zeer zeker dat jullie heel veel van jullie kinderen houden maar ik krijg er de kriebels van als mensen zeggen, "wij straffen niet". Ik geloof dat niet, ik vind straf namelijk een consequentie en dat probeer ik al 2 pagina's uit te leggen, ik zie dit als iets wat iedere liefhebbende ouder bewust of onbewust voor zijn kinderen doet. Iedere liefhebbende ouder stelt consequenties want ieder kind overschrijdt regels en als daar niet op gereageerd wordt dan weet een kind niet dat er regels zijn en dan krijg je verwaarlozing. Snap je het?
Dus stel jij een consequentie in, waarschijnlijk vindt ze het niet leuk dat haar eten wordt weggehaald -> straf. Klaar is kees.
Ik moest ook even 2 keer lezen wat Niekekris bedoelde, maar eigenlijk hetzelfde als jij, dus ik denk niet dat je je zo aangevallen hoeft te voelen. Het bord weghalen is een consequentie, zij noemt het een straf. Verschillende woorden, maar ik denk dat hetzelfde wordt bedoelt.
Ik snap wat je bedoeld idd, en natuurlijk test ieder kind uit. Toch kijk ik waar dát gedrag dan vandaan komt, willen ze een nieuwe uitdaging? Verbintenis oid? Maargoed een bordje weghalen is ook een consequentie haha Ik ben zeker niet voor grenzeloos opvoeden, kinderen moeten wel normen en waarden meekrijgen. Op school word er ook gewoon gestraft en gecorrigeerd, daar heb ik geen moeite mee hoor! De wereld is hard!