@ Mamadeluxe; Ik gaf mijn persoonlijke mening niet eens, ik reageerde alleen op jouw stukje waarin je STELDE dat het geen positieve benadering is. Zoals ik al zei, iedereen denkt daar anders over. Verder sluit ik me n.a.v. je latere post over ervaring volledig bij Miekie aan, ik vind dat echt een ongelofelijk domme onzinnige opmerking. Je komt m.i. erg arrogant over. Als je op deze post verder nog reageert, prima, iedereen z'n goed recht Maar ik laat het er verder bij.
Kylian mag ook niet in de keuken als ik aan het koken ben, hij helpt altijd met aardappels pakken, maar zodra de pannen op het aanrecht komen gaat hij een auto pakken en bij zijn stoel staan. Armen omhoog en mama kan hem er zo in zetten. Want koken is leuk, dan gaan we liedjes zingen Groetjes anita
ik wil het ook gaan doen hoor. ik heb een vriendin met een kleintje van 4 maar toen die net kon lopen en ook zo ondeugend was,zette ze hemn gewoon op de mat bij de voordeur (direkt naast de woonkamer).en toen hij sorrie zei mocht ie er weer vannaf.nou t hielp hoor! ik wil straks ook als ze stout is en niet luisterd in t halletje bij de voordeur (onze trap zit in een afgesloten hal,dus loopt ze naar boven denk ik) op de mat. ik zie bij dat programma van die nanny ook vaak die methode met die stickers...lijkt mij ook wel wat als ze wat groter is. elke keer als ze meehelpt een sticker of een magneetje.en bij 10x een kleine beloning. zo leren ze dat meehelpen beloont lijkt mij. moet t nog zien maar kant allicht proberen. ik denk dat je niet elk kindje dingen kunt afleren door alleen heel de dag nee te zeggen.dat werkt bij sommige misschien.maar ik denk dat er ook bij zijn die je gewoon in de maling nemen
Mamadeluxe heeft wel gelijk. Tuurlijk zie je bij je eigen kindje andere dingen en wat voor jou werkt zou ik zeker zo blijven doen. Toch is het zo dat onderzoeken onder grote groepen kinderen gedaan zijn en dat heeft niks te maken met ervaring of hoeveel kinderen je hebt. Vergelijk het maar eens met de opvoeding van een hond of een dolfijn. Klinkt wellicht barbaars maar het is wetenschappelijk bewezen dat een positieve opvoeding een evenwichtiger persoon (of dier) als resultaat heeft. Ik denk dat ook ieder mens begrijpt dat straffen, of een time-out soms onoverkomelijk is, maar ik geloof heeft sterk dat het niet de hoofdtoon van de opvoeding moet zijn, maar dat is puur mijn stijl en mijn gedachten. Mijn intentie is niet iemand het gevoel te geven het verkeerd (or what so even) te doen, maar ik deel gewoon mijn mening... Ik moet ook nog maar zien of ik oh zo positief kan blijven als onze dochter wat groter is, maar in mijn werk pak ik het wel zo aan. Straffen doe ik niet, bij hoge uitzondering een time-out. Beloningssystemen kunnen goed werken, maar wees dan wel consequent Vandaar dat ik daar ook niet mee werk...
@inkie, hoe oud was het kindje dat sorry moest zeggen? Mijn zoon kan namelijk net lopen en ik zal me enorm verbazen als hij sorry (en de betekenis ervan weet) kan zeggen.
ja ik zit te denken .hij zal idd iets ouder geweest zijn.ik denk tussen de 1,5 en 2.hij was wel erg vlot met dingen weet ik....
haha ok nou hij zei t echt.misschien niet goed betreft uitspraak zoals iets van sollie....maar hij zei t echt....t is ook een enorm bijdehandje.....
hier zegt ze ook zoiets wat op sorry neerkomt zeg maar, en dan krijg ik een dikke kus en knuffel en dan gaan we weer vrolijk verder....
Hier ben ik het helemaal mee eens! Het schijnt dat kinderen in eerste instantie niet begrijpen wat 'nee' inhoudt. Zelfs als ze het al lijken te begrijpen, zodra je de ruimte uitloopt, weten ze het niet meer, in eerste instantie associeren ze het met jou en de situatie. En zodra jij dan weg bent, is de associatie weg. Door heel vaak 'nee' te zeggen, snappen ze uiteindelijk, als ze ouder worden, wat het betekent. Zo'n time out vind ik meer iets voor als ze helemaal niet meer voor rede vatbaar zijn (je hebt er enorme driftkikkers bij zitten ) en voor oudere kinderen.