Hallo dames Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen, advies kunnen geven. Mijn vriend zou zich laten helpen maar naarmate we er meer over spraken kwam de kinderwens bij mij ook weer boven, wat zit een vrouw toch raar inelkaar. Hij ziet het absoluut niet zitten en blijft bij zijn mening maar heeft nu wel de ingreep afgeblazen zodat we allebei er nog eens rustig over kunnen nadenken. Maar mijn vraag is eigenlijk... mochten we samen toch tot een besluit komen om voor een nieuw wondertje te gaan, ben ik zo bang dat ik weer een posnatale depressie krijg. Dit heb ik ook bij mijn eigen kids gehad en het was vrij heftig. Dit weerhoud me echter niet..... maar.... Mijn arts zegt dat het een kwestie is van hormonen maar wil niks voorschrijven als ik eventueel zwanger raak. Nou heb ik gehoord en gelezen dat je erzelf ook heel veel aan kan doen doormiddel van vitamine. Wie heeft hier ervaring mee en kan mij een eindje opweg helpen? Of heeft miss toch iets van de huisarts gekregen. Alle adviesen zijn welkom Groetjes Nimian
ik vraag me soms af he, als iemand van 40 nog zwanger wil worden, en je bevalt met zeg 42 jaar uiteindelijk, en je sterft op normale leeftijd rond 72 jaar, is je kind 30, zie je nooit je kleinkinderen, en ben je echt al bejaard als je kind puber is.. denken mensen daar wel eens over na?
ik had er bij mijn laatste geen last van en bij de eerste twee wel. heb niets anders gedaan of gegeten ofzo. dus, het hoeft niet dat je er last van krijgt, maar ik begrijp je angst wel hoor! groetjes, lidwina
Ja ik wel in dit geval... denk ook dat oudere moeders, en moeders die het enige hebben mee gemaakt de keuze nog bewuster maken als jongere moeders... maar ik hoef me toch niet te verdedigen voor mijn keuze? Er zijn hier genoeg oudere moeders op dit forum. Groetjes Nimian
Nimian je hoeft je toch ook niet te verdedigen, ik vraag me gewoon af of mensen er wel eens bij stil staan.. als dat wel zo is, dan ga ik ervan uit dat je de juiste keuze voor jezelf hebt gemaakt
Ik heb na de geboorte van m'n eerste kindje een zware postnatale depressie gehad. Heb hiervoor 2 jaar medicatie gebruikt. Tijdens de zwangerschap van de tweede heb ik begeleiding gezocht bij het riagg. Het is voortreffelijk gegaan en gaat nu nog steeds goed.Geen depressie meer gehad en ik geniet nog steeds elke dag van mijn kids. X Wendy
@ smurfinnetje Oudere moeder worden lijkt me zoiezo een bewuste keuze. Er zijn simpelweg meer risico's op chromosoomafwijkingen bij de kleine en complicaties bij de moeder. Daarnaast heb je helemaal niets aan een gemiddelde leeftijd. Voor vrouwen in NL nu op 79 geloof ik. Er zijn genoeg vrouwen die sterven voor hun 40e net als dat er genoeg zijn die de 90 halen. Daar kun je van tevoren helemaal nix over zeggen. Het niet kunnen worden van oma heb je toch niet in de hand. Misschien wil je eigen kind wel helemaal geen kinderen... (mijn eigen moeder is op 53 jarige leeftijd gestorven, nu 4 jaar geleden en zal dus ook geen oma worden)
Dit is een reactie die totáál niet over het onderwerp van het topic gaat! Ik vind het nogal vreemd om zo te reageren
Hele vreemde reactie @ TS: ik heb ook een postnatale depressie gehad, of eigenlijk worstel ik er nog steeds mee, en mijn huisarts heeft gezegd dat mocht ik weer zwanger raken ik gelijk na de bevalling medicatie krijg zodat het niet weer de kop kan opsteken.
Bedankt meiden Voor alle tips. Bij mij is het echt een hormonen kwestie volgens mij want dat rot gevoelens beginnen al in de zwangerschap zelf... en na de bevalling word het alleen maar erger... je opgejaagd voelen, continu die zware spanningen bbrrr. Heb gelukkig niks met de kids maar kon echt niet van ze genieten terwijl ik zo graag dat wilde. Geen roze wolk voor mij, of een ontspannen kraambed... had geen rust in mijn kont De eerste mnd waren echt niet leuk... Hoe hebben jullie dat ervaren? en waar hadden jullie last van? Groetjes Nimian
Ik had hetzelfde als jou, en ik was overbeschermend naar Iman toe. Ik wilde helemaal geen bezoek, ik wilde alleen zijn met haar. Erna ging ik me steeds meer depri voelen en huilde ik de hele dag... Toen de rotgevoelens na 2 weken niet over waren toch maar naar de HA gestapt.
De kogel is door de kerk... hij wil echt geen kinderen meer... we hebben het er heel lang over gehad... miss beter zo heb twee gezonde jongens en er zijn genoeg meiden op dit forum die helemaal niks hebben maar toch voel ik een enorm verdriet aankomen. Ben een aantal mnd geleden dwars door de pil zwanger geworden maar dat is geeindigd in een miskraam. Meede daardoor is het miss ook weer gaan kriebelen. Kan nu alles gaan opruimen en op marktplaats te koop zetten helaas Maar meiden bedankt voor al jullie antwoorden en zal ondanks geen nieuwe zwangerschap toch actief blijven op het forum. Groetjes Nimian