Ik heb 2 kinderen op een katholieke basisschool zitten in groep 3 en 4. De afgelopen jaren zijn er meerdere dingen gebeurd waardoor bij ons het vertrouwen in de school zijn verdwenen/ verminderd. Het zijn niet allemaal grote dingen maar alles bij elkaar is de irritatie vrij groot op dit moment. Een aantal dingen die zijn gebeurd: Weinig tot geen rekening houden met de visuele beperking van mijn zoon (in werkjes, opdrachten tot niet weten wat de beperking inhoud terwijl er begeleiding was vanuit bartimeus) Verschillende klassen wisselingen die niet ten gunste vielen van mijn kinderen Beloften niet nakomen of er steeds achter aan moeten Echt nare opmerkingen maken over het karakter en de prestaties van mijn kind Alleen cognitief bezig zijn en niet kijken naar andere aspecten van een kind Mijn kind plaatsen na doubleren in een probleem klas waarbij niet gekeken is naar het karakter van mijn kind. Dit zijn een aantal dingen die spelen maar er zijn er nog meer. Onze kinderen zijn breed georiënteerd, school spreekt over meerbegaafd maar zij doen er niets mee omdat Cito uitslagen daar niet mee overeenkomen. Wij als ouders zijn er klaar mee, hebben geen vertrouwen meer. Maar dan, een andere school vinden, ik vind het zo lastig! In de wijk zitten verder nog 3 scholen, openbaar, dalton en montessori maar ik heb er geen goed gevoel bij. Er zit een jenaplan maar niet in een fijne wijk. We zoeken een school waarbij niet alleen uit boekjes gewerkt wordt maar ook andere dingen gedaan worden zodat ieder kind op een vlak een keer kan goed kan zijn. Dat er op meerdere vlakken uitdaging is. Wat ook nog belangrijk is dat beide kinderen niet met heel veel tegenzin naar school gaan. Alleen heeft mijn jongste geen vrienden in de klas en wordt steeds meer gepest. We zijn net een traject begonnen waarin er gekeken gaat worden naar ADD/ADHD En de oudste heeft wel speelafspraakjes maar zijn klas is zo onrustig, er wordt heel veel gepest wat hij zich aantrekt. En ze zijn in zijn klas nu bezig met een extern bureau om extra kanjertraining te geven waar de meeste ouders geen goede uitslag meer van verwachten. Ik ben eigenlijk op zoek naar verhalen van mensen die voor hetzelfde dilemma hebben gestaan. Welke keuze hebben jullie gemaakt en hoe is dat uitgevallen? Is afstand een probleem geweest? Geef me een schop onder mijn kont om de beslissing te maken of stel je vragen want ik snap dat het verhaal niet volledig kan zijn.
Als jullie geen vertrouwen meer in de school hebben houdt het denk ik wel op, maar toch ben ik benieuwd wat jullie zelf hebben gedaan om ervoor te zorgen dat de situatie beter wordt? Kan ik namelijk niet heel duidelijk uit je verhaal halen. Uit ervaring weet ik dat als je niet flink op je strepen gaat staan en voor je kind opkomt er inderdaad al snel zaken niet helemaal goed gaan.... Bijvoorbeeld met de visuele beperking van je zoon, is er iets van een maandelijkse evaluatie met de leraar? Wanneer je afspraken maakt zonder “vervolg” gaat er (vaak, helaas) niets/weinig gebeuren (bedoel dit niet aanvallend, maar de voorbeelden die ik nu lees zijn ook zaken die op een andere school ook zomaar kunnen gebeuren en waar je dan dus wederom tegenaan zou kunnen lopen). Wat is de reden dat je geen goed gevoel hebt bij de andere 3 scholen? Wij hebben voor dezelfde keuze gestaan, er zijn soortgelijke zaken gebeurd als die jij noemt bij beide kinderen, maar hebben uiteindelijk hadden we niet het gevoel dat het een andere school véél verschil zou maken. Wel ben ik veel meer op mijn strepen gaan staan (met wisselend resultaat, dat wel).
Dank je voor je reactie. Wij hebben zeer zeker veel gesprekken gehad op school. Ook met de begeleider van bartimeus er bij. De juf in groep 1 bijvoorbeeld was hier altijd bij. In het laatste gesprek van het jaar stelde ze vragen waarbij ik dacht “hoe dan? Je bent overal bij geweest, en nog snap je niet dat hij maar 25% ziet. Dan heb je echt het idee dat het hele jaar verloren is geweest. Een Ib-er die een tafel zou regelen die kon kantelen zodat mijn zoon een betere houding had, ik heb er 4 keer om gevraagd voordat het geregeld werd. Sowieso het geld wat zij hadden gekregen vanuit bartimeus om voor mijn kind dingen aan te schaffen, het was op! Uitgegeven aan andere kinderen. Als wij er niet naar hadden gevraagd was het zo gebleven en had mijn kind niet de aanpassingen die hij nodig had. Bij het doubleren zou er een uitgebreide overdracht zijn naar de nieuwe juffen. In mijn gesprek na de vakantie wisten ze van niets, ze hadden zich niet ingelezen en vonden het beelddenken van mijn kind niet interessant en wilden er niets mee doen. Ik snap dat mijn verhaal niet volledig is, er is te veel! Het zijn ook veel kleine dingen. Nog steeds heb ik om de paar weken en vaak tussen door gesprekken op school. We hebben eerder op het punt gestaan om de kinderen weg te halen maar ergens voelde het nog niet goed. Inderdaad heb je geen garantie dat het ergens anders beter is. Daar zit ook mijn angst. Waar doe ik goed aan?
Ik begrijp je volkomen en zou ook het vertrouwen in de school kwijt zijn, ze moeten ook nog zo lang dus op deze manier doormodderen lijkt me inderdaad geen optie. Ben je bij de ander 3 scholen geweest? En ken je misschien mensen die er kinderen op school hebben? Ik zou er sowieso gaan kijken zodat je er een gevoel bij krijgt en daarna een gesprek aanvragen bij de directeur op de school van je voorkeur, zodat je kan uitleggen hoe/wat/waarom en vragen hoe zij met dat soort zaken omgaan. Zoals ik het lees gaat je voorkeur uit naar een kleinere school waar meer persoonlijke aandacht is, ongeacht het type school (?) dus ik zou zeker eens gaan kijken of er nog kleine scholen in de buurt zijn. Kennissen van ons hebben hun kinderen vorig jaar toch van school gehaald (nu groep 3 en 4), vooral omdat ze tegen dezelfde soort zaken aanliepen met hun dochter met discalculie & dislexie, en dat is in hun geval een hele goede keuze geweest. Ze zitten nu op een hele kleine school (totaal 3 groepen) en, alhoewel het voor iedereen even wennen was, heeft hun dochter er echt heel veel baat bij gehad. Het blijft lastig hoor.... succes met de keuze!
Nou, als je er zo achteraan moet en al zoveel gesprekken hebt gevoerd, dan is de maat een keer vol. Ik zou toch bij die andere scholen gaan kijken en een gesprek aanvragen. Wie weet word je wel positief verrast.
Ik zou op alle andere scholen gaan kijken, en dan specifiek voorleggen wat jullie situatie nu is en wat zij jullie kinderen kunnen bieden. Hier montessori waar het curriculum heel breed wordt aangepakt, zodat er voor ieder kind een goede manier/aanpak is (dus bv van ‘leren uit het boek’ tot ‘ga met deze materialen op onderzoek’ - echt van theorie tot heel praktisch op verschillende niveaus). Er is veel ruimte voor individuele verschillen, niveaus, aanpak etc. Dus waar lopen jullie tegenaan en wat kan een andere school daar beter in doen?
@Deliana we zoeken inderdaad een kleinere school. Mijn jongste zit nu al in een klas van 20 leerlingen maar in een grotere klas zou hij (denk ik) bijna verzuipen. In ieder geval op deze school. Ik ben nog niet op alle 3 de scholen geweest. De openbare valt sowieso af, daar zijn we al wel geweest. Dalton ken ik niet goed genoeg en de montessori ben ik bang dat ze niet genoeg structuur bieden. Maar een bezoekje kan geen kwaad weer. @Jo79 ja de maat is echt een keer vol. Het ziijn best kleine dingen soms maar het is repeterend en bevestigend. Ik wil het beste doen voor mijn kinderen en zij gaan niet met tegenzin naar school. Dus het is afwegen of het alleen vervelend is voor ons of ook voor hen. @Fuddey wat wij willen van een school is dat er niet alleen uit boekjes gewerkt wordt. Deze school is alleen gericht op cognitieve prestaties. Maar er zijn nog zoveel meer dingen waarin kinderen kunnen uitblinken en waardoor ze kunnen leren. Dat wil ik voor hun. Trek er op uit en kijk en leer, voel, ontwikkel op zoveel mogelijk vlakken. Van beide wordt gezegd dat ze een erg brede interesse hebben en overal iets over weten te vertellen. Hierdoor is de aansluiting met andere kinderen soms moeilijk omdat de belevingswereld te veel uiteen loopt. Maar omdat ze alle twee trage lezers zijn en hun Cito scores daarin niet hoog zijn doen ze verder niets. Montessori is hier ook in de wijk maar ik hoor dat de structuur die gegeven wordt niet streng is en dat hebben ze beide wel heel hard nodig. Dat is ook een reden waarom wij ze op de deze school hebben geplaatst. Ik heb zelf jenaplan onderwijs gevolgd en vind dat geweldig. Mijn man herkend zichzelf meer in de jongens en wilde een meer gestructureerde school. Hij komt daar nu enorm op terug.
Bij ons kind is er ook het een en ander voorgevallen en daar waren toch best wel pittige dingen bij. Wij merkte voornamelijk dat ons kind niet meer lekker in haar vel zat. Toen hier nog iets bovenop kwam en school daar naar ons idee toch wel wat bijzonder op reageerde waren we ons vertrouwen ook volledig kwijt. Nadat dit gebeurd was wist ik ook dat ik vanaf nu niet meer ‘normaal’ iets zou zeggen maar dat ik als ik zeg maar een vraag zou stellen hier twee keer per dag op terug zou gaan komen. Daarop zijn we overgestapt. Een kleinere school met meer persoonlijke begeleiding en wat voor ons heel belangrijk was een school die kijkt naar het kind. Dit was de beste keuze ooit!! Dus ben je je vertrouwen kwijt in school dan is een overstap het beste want en je kind(eren) en jezelf hebben hier onder te lijden.
Mijn kinderen zijn van regulier naar Jenaplan overgestapt. Op sommige vlakken hebben ze meer vrijheid, dus qua planning om je werk zelf in te delen enzo, maar eind van de week moet wel al je werk af zijn en dat wordt ook gecontroleerd. Ook genoeg structuur. Maar goed, dat verschilt ook per Jenaplanschool.
Mijn oudste zoon is ooit van school gewisseld. Ook daar werd er absoluut niks gedaan met aanbevelingen van de hulp die ze zelf ingeschakeld hadden. Uiteindelijk liep zoon ontzettend achter, ging met tegenzin naar school en had dagelijks straf. Achteraf gezien heb ik er spijt van dat we het niet eerder hebben gedaan. Op de nieuwe school ging hij met sprongen vooruit en bloeide helemaal op. Als je nu al erg twijfeld zou ik het zeker doen. Nog eens 5 jaar doormodderen lijkt me geen optie. Vroeg of laat loopt je kind dan vast. Hou er wel rekening mee dat iedere school wel iets heeft waar je niet helemaal blij van word. Ik word van het basisonderwijs in zijn algemeenheid vaak niet blij. Aan de andere kant moet een teleurstellende ervaring er niet voor zorgen dat je helemaal geen vertrouwen meer kunt hebben. Dus benader nieuwe scholen niet met teveel achterdocht; geef ze een kans. De perfecte school bestaat niet. Krijgt je zoon/dochter net een juf/meester die je heel leuk vind, gaat die net weg bijv. En zo is er altijd wel wat. Maar de situatie op de huidige school van je kinderen zou ik ook absoluut niet accepteren.
Waarom heb je geen goed gevoel bij de andere scholen? Montessori en dalton-onderwijs geeft in elk geval de garantie dat je kind een aantal uur per dag zelfstandig kan werken/zijn werk indelen en dat er rust in de klas is. Bij montessori werkt elk kind in zn eigen tempo, dus ook begaafde kinderen komen wel aan hun trekken. Als je kinderen het langdurig niet naar hun zin hebben zou ik overstappen. Onze school is ook niet perfect, maar tot nog toe weten ze alles op te lossen, na 1x vragen. Als ik 4x moest vragen dan zou mijn geduld wel op raken.
Beide kinderen, maar vooral mijn jongste, hebben juist structuur nodig. Zelfstandig werken vinden ze lastig. Mijn jongste krijgt bijna dagelijks zijn werkboeken mee naar huis omdat hij het op school niet afmaakt. Hij pakt zijn tas uit, gaat aan de keuken tafel zitten en heeft het (foutloos) binnen een paar minuten af. De juffen weten hem niet te stimuleren en er wordt niet gekeken naar extra begeleiding voor hem. We wachten er al even op. We hebben juist voor deze school gekozen voor de klassikale manier van lesgeven. Mijn hart ligt veel meer bij jenaplan etc qua visie.
Fijn om jouw ervaring te lezen. Al was het voor jullie vast een moeilijke tijd. Ik hoop dat onze kinderen ook een goede ervaring krijgen door een overstap. Wat jij ook zegt we moeten nog zolang op deze school en dat zie ik op deze manier niet gebeuren. Ik wil zo graag dat ze een fijne schooltijd hebben! Maar soms is het ook moeilijk te zien of onze negatieve blik niet alleen ons probleem is. De jongens hebben het redelijk naar hun zin maar meer naar mwah dan super leuk. Ik hoop dat ze net als bij jou op een nieuwe school wel zich zelf kunnen zijn en zichzelf kunnen ontplooien. Ik ben me er zeker van bewust dat geen enkele school perfect is. Het is dus ook een gok wat het moeilijk maakt.
Jenaplan was mijn eerste keuze qua school. Daar heb ik zelf op gezeten en vond het er heerlijk! Niet alleen cognitief bezig zijn in boekjes maar zoveel meer er om heen. Iedereen kan uitblinken in een vak. Mijn oudste zou al die vieringen geweldig vinden, helemaal zijn ding. Maar qua structuur zouden ze wel moeilijk krijgen. Inderdaad helemaal afhankelijk van wie er voor de klas staat. We zijn al een keer op de jenaplan school gaan praten hier maar ik kon de overstap nog niet maken toen.
Ik denk ook dat alles heel erg afhangt van de begeleiding/leerkracht. Op onze school is juist erg veel struktuur. Zelfstandig werken is ook niet optioneel - als ze het zelf niet oppikken dan zet de juf ze wel aan het werk. Dat zou op elke goede school moeten gebeuren