Sorry, maar kan het niet laten hier ook even op te reageren. je moest eens weten hoe graag ik had gewild dat ik deze keus nog had gehad... Helaas maakte mijn huisarts de fout ongeveer hetzelfde te zeggen als jij hier schrijft, waardoor ik dus geen ab gehad heb. Had ik het wel gekregen was ons kleine mannetje nog bij ons geweest. Doet me pijn te lezen dat iemand dit schrijft. Als je je echt verdiept had in de gevaren van GBS dan wist je wel beter...
Mee eens. Ab breekt mn darmflora af. Als je borstvoeding geeft, bouwt je kindje dat in no time weer op. Beter dat, dan het risico op een zeer ernstig ziek kind. Nee ik ben zeker niet pro ab, integendeel, maar in sommige gevallen moet je toch blij zijn dat het er is. Dit is zo'n geval.
Ik heb je verhaal gevolgd op het forum en het breekt mijn hart echt... Afschuwelijk om je kleintje te moeten missen!! Ik hoop dat het naar omstandigheden goed gaat met jullie.
Dank je, super lief. Het is nog iedere dag onwerkelijk, en pijnlijk. Zo oneerlijk dat onze sterke man geen kans heeft gekregen door die stomme infectie. Het gaat redelijk. Ups en downs. Lichamelijk knap ik nu wel op, dat is fijn. Komende woensdag ga ik voor het eerst weer een paar uur naar mijn werk.
Dikke knuffel en sluit me helemaal bij je aan. Kan hier echt pissig om worden, probeer het wel van me af te zetten met de gedachte 'Niet mijn kind, niet mijn probleem', maar zo'n arm, onschuldig kindje wens je gewoon al het goede toe. Ga gauw op m'n handen zitten.
Micchan en madelein een dikke knuffel voor jullie! Mijn kindje heeft het gered. Maar ik kan ts al niet goed begrijpen, laat staan hoe dit voor jullie is!
Ik ben zelf geboren met streptokokken, mijn moeder droeg ze bij zich, en 28 jaar geleden hadden ze geen weet daarvan. Ik heb 2 weken moeten knokken voor mijn leventje, ben heel heel heel erg ziek geweest, en heb liters antibiotica gehad om in leven te blijven. Ik denk dat ik daarvan meer schade heb ondervonden (darmflora is nooit meer goed opgebouwd vermoed men, waardoor ik erg allergisch ben) dan dat ze mijn moeder aan de AB hadden gezet. Ben het dus eens met de meeste die hier reageren, doe niet zo dom, kies voor je kind en jezelf en doe wat de artsen je aanraden, ga niet zelf dokteren of eigenwijs doen!
Ook ik wil graag mijn mening geven over dit onderwerp en vooral omdat ik me volledig kan aansluiten bij het verdriet van Madelein en Micchan.. Ook ik ben mijn prachtige dochtertje verloren aan de GBS bacterie. Ik heb nooit enig symptoom gehad tijdens de zwangerschap en dat mijn meisje ter wereld kwam met deze bacterie kwam dan ook compleet uit de lucht vallen. Maar ik zal je de harde realiteit vertellen wanneer je GEEN antibiotica toedient bij een ziek kindje. Mijn kindje lag 2 weken in coma te vechten, 24/7, voor haar leven. Geen aanraking , geen kus mocht ik geven omdat ze dan teveel prikkels kreeg. Ik keek naar haar, hoe ze lag te vechten met 17 medicijnen, kunstmatige beademing, en 2 camera's die haar voortdurend in de gaten hielden. Omdat de antibiotica dus niet eerder toegediend was, moesten we besluiten om haar af te laten koppelen en haar te laten gaan! Geloof me, deze beslissing wil je je ergste vijand niet toewensen! Maar mijn meisje was sterk en vocht tegen ieders verwachting in nog 4 weken zelf door, totdat het moment was gekomen dat ze het niet meer kon en de strijd in alle stilte had opgegeven. Hoe mijn dag eruit zag 3 weken lang thuis omdat mijn kindje GEEN antibiotica had gekregen? Om het uur medicijnen, elke seconde afwachten of ze het wel zou redden, niet naar de wc durven gaan omdat ze mij misschien wel op dat moment zou verlaten! Tot op de dag van vandaag heb ik alleen maar gehoopt dat ik antibiotica zou krijgen, dat ik haar nog hier had gehad en dat ze haar leventje had kunnen leiden zonder pijn. Maar ons was het niet gegund... Ik mag heel erg hopen dat dit je ogen opent, want de waarheid is erg hard soms! Met het verlies van je kindje, verlies je voor een gedeelte je toekomst, en je zal nooit meer hetzelfde zijn..
pfff jeetje meiden wat een verhalen vind het goed dat jullie je verhaal vertellen! echt verschrikkelijke wat jullie mee hebben moeten maken de ergste nachtmerrie van elke mama. hoop idd dat ts de beslissing neemt aan haar kindje te denken ipv aan een ideale bevalling. ben zelf ook niet altijd een voorstander van ab maar voor mn kindjes alles over!
Ik vind dit een beetje een naïeve gedachte hoor. De preventieve kuur die ik gehad heb, was niet voor mij, ik heb geen last van de bacterie, maar voor mijn kleine, om haar te beschermen. In de medische wereld wordt veel ab gegeven, maar juist als je zwanger bent zijn ze erg terughoudend. De kans dat de goede bacteriën dood gaan is heel erg klein! Ik werk zelf in een ziekenhuis en heb hierover een microbioloog gesproken. Bij een onbehandelde GBS is voor je kindje vele malen gevaarlijker, dan dat je kindje last krijgt van de bijwerking van antibiotica. Want dat ook je goede bacteriën soms worden afgebroken door antibiotica is een bijwerking, geen complicatie.
Uiteindelijk is zij geboren met 39 weken + 2 dagen.. Geheel perfect, wat het nog moeilijker maakt om sommige dingen te accepteren.. Dat ze het nog 6 weken heeft kunnen volhouden, waarvan 4 weken zelf, is eigenlijk ook niet voor te stellen.. Omdat iedereen al zo makkelijk denkt over deze bacterie kon ik mijn ogen dan ook niet geloven toen ik dit onderwerp aanklikte en het eerste berichtje las.. Nu ben ik 5jaar later zwanger van een kleine jongen en nog steeds zo bang en verdrietig als dag 1 dat ik haar verloren ben.. Gelukkig sta ik onder een onwijs strenge controle maar nu de laatste weekjes zijn aangebroken, ben ik op van de zenuwen.. Ik hoop dat ik de kans nu wel krijg om een gezond kindje te krijgen en een prachtig broertje te geven aan zijn engelenzusje! Lieve Madelein, ik wens jou ook alle kracht van de wereld om dit verlies ooit een plekje te kunnen geven. Al zal dit misschien nooit gebeuren, beloof me dat je je hier nooit voor zal schamen.. Dikke kus
Pfff wat een vreselijk heftig verhaal Dieh, dikke knuffel! Ik hoop dat je mannetje gezond op de wereld mag komen..
Poeh dan besef ik me weer hoeveel geluk wij hebben gehad. Ons mannetje is er door heen gekomen en heeft geen rest schade voor zover duidelijk! Hij kreeg hersenvliesontsteking en heeft weken in het ziekenhuis gelegen. Ik wist dat hijnkon sterven maar als ik dit verhaal lees. Pffff Sterkte meid!
Pff dan denk je dat je er bent... Gaat het nog mis. Wat erg... Vreemd hoe perfect die kindjes zijn. Sam was ook al helemaal af. Wenkbrauwtjes, nageltjes, alles zat erop. Hij moest alleen nog groter groeien. Inderdaad, te weten dat je kindje perfect is maar geen kans heeft gekregen door die infectie is bijna niet te begrijpen. Ik snap heel goed dat je angstig bent. Wel fijn te lezen dat je goed gecontroleerd wordt. Ik duim heel erg dat alles goed mag gaan!! Dank je wel. Ik beloof dat