Vanwege mijn nu enorm opgezette buik willen we dit weekend de kinderen toch voorzichtig vertellen dat er een babietje groeit. De reden waarom we dit zo vroeg willen doen is de volgende: Ik kan mijn buik nauwelijks verbergen en ben dus al verschillende keren door de mand gevallen. De kinderen porren na het eten altijd lekker in mijn buik en lachen me dan uit dat ik zoveel gegeten heb Dan kom ik een roddel-buurvrouw bij de Gyn tegen en die roept ook meteen: Gefeliciteerd! :S Mijn ouders en zus zijn op de hoogte en ik wil gewoon voorkomen dat de kinderen straks de vraag krijgen van vreemden: goh, krijgen jullie een broertje of zusje? Mijn ex kan ik ook niet meer ontlopen dus die gaan we het ook vertellen, maar we hebben het vermoeden dat hij dat nog wel een tijdje tegen de kinderen gaat "gebruiken" zeg maar. (Heb daar een hele slechte tijd mee gehad en nu gaat het juist wat beter de afgelopen maanden, maar goed...dat slaat ook zo om) Dat zijn dus de redenen dat we de kinderen op de hoogte willen brengen. We dachten zelf om het ze te vertellen en er verder niet op in te gaan, tot ze er zelf op terug komen. Als ze dan vragen hebben, kunnen we er verder op in gaan. De kids zijn 8,5 6,5 en 5 jaar. Meningen zijn welkom uiteraard.... Veel liefs Dommeltje
ik heb het nu ookal tegen mijn kids verteld en waarom? omdat ik ze overal bij wil betrekken,tijdens het shoppen,tijdens het praten met je partner,je hoeft dan niet voorzichtig te zijn met wat je zegt en om ze te laten weten dat mama daarom wel is wat ziekjes kan zijn en wat vermoeider mijn kids zijn 6 en 10
Ik had het mijn zoon ook al redelijk snel verteld. Heb er bij gezegd dat het een geheimpje van ons gezinnetje was en hij heeft zich daar keurig aan gehouden. Kinderen snappen en kunnen veel als je ze het normaal uitlegd en verteld waarom het beter is dat het nog geheim blijft.
Thxxx Het gaat me inderdaad niet echt om de geheimhouding maar meer dat ze het van ons samen horen dan van iemand om hen heen. Daarbij begin ik nu ook goed ziek te worden, dus lijkt het me ook prettig om dat uit te kunnen leggen. Ik weet ook dat ze meer begrijpen dan we denken... daarom wil ik ze ook zoveel mogelijk betrekken zodat ze zich niet buitengesloten voelen. Mijn zus heeft ook net een kleintje en daar zijn ze heel erg gek mee Liefs
Wij hebben het de kinderen van 10 en 6 vrijwel meteen verteld. Ik moest met 6 weken naar de gyn voor een echo, op een dag dat zij niet naar school hoefden. Ik kon niet anders dan ze meenemen naar het ziekenhuis. Ik heb ze verteld dat het een geheimpje is en ze hebben keurig hun mond gehouden totdat ik na 12 weken zei dat ze het mochten vertellen. Grappig, meteen dezelfde dag hebben ze het dus ook aan alles en iedereen verteld, waar ik ook kwam werd ik gefeliciteerd. Nu weten ze ook of ze een broertje of zusje krijgen en ook dit houden ze weer keurig geheim. Ze vinden het wel spannend zo'n geheim...
Knap hoor, dat ze dat zo keurig geheim weten te houden! Ik ben ook erg benieuwd hoe ze hier gaan reageren. Uiteindelijk zullen er ook 2 samen op een kamer moeten gaan slapen, dus ik wil ze dat ook samen laten overleggen wie dat zou willen en hoe we dat aan gaan pakken... dat is nog ver weg, maar toch. Verder zijn ze hier ook enorm geinteresseerd in het mensen lichaam... pluizen ook graag boekjes uit over ingewanden en wat die doen enzo... Lijkt me dan ook wel iets voor hun om de ontwikkeling samen te volgen... We gaan het zien, ik laat het in ieder geval even weten na het weekend Liefs
Ik heb het onze dochter eigenlijk meteen al verteld... zat te huilen van geluk op de bank en toen kwam ze naar me toe met een glaasje water (ja ja 4 jaar!) hier mama word maar snel beter want ze had al in de gate dat mama zich niet zo lekker voelde... dus heb haar itgelegd dat mama een baby in de buik heeft...
Ow, wat ontzettend lief! Ik heb hier dus 3 stoere knullen en die hebben het te druk met zichzelf en elkaar hahahaha Zit ook regelmatig flink beroerd op de bank of boven het toilet... maar hoor alleen "wanneer mogen we op de nintendo?" Ach... het heeft allemaal zijn charme toch?
Mijn zoontje van 6 kan niet van mijn buik afblijven, steeds aaien en kusjes geven en "lieve baby" zeggen. Zo lief... En hij is zo stoer nu hij grote broer wordt.
Ik heb het gelijk na de test aan me kids verteld. Zodat we samen van de zwchap kunnen genieten...En dat doen we dus ook! En jah voordeel is dat als ik moe, bent of effe geen zin heb, dan begrijpen ze dat natuurlijk..Normaal stellen ze heel veel vragen, waarom nu niet etc etc... Nu hebben ze zoiets van; mama is moe want ze krijgt een baby... En jah ze zijn superblij...Jongste zingt/praat elke dag met de baby..En baby krijgt veel kusjes van de oudste... Liefs Jeanney
Ja ik zou het dan ook gewoon vertellen! Helemaal als je je ziek voelt. Anders worden de kinderen misschien ongerust en denken ze dat je echt ziek bent, lijkt me ook niks. En mooier nieuws is er toch niet? En wie weet heeft je oudste het stiekem al een beetje door je weet het maar nooit. Wil graag de reacties horen van je kinderen. Hou je ons op de hoogte?
Mijn zoontje van 7 kwam de slaapkamer binnen terwijl mijn man en ik daar naar dat plusje zaten te staren. Hij kan al lezen, dus hij zag vrij snel + is zwanger, - is niet zwanger staan... dus hij gelijk vragen... mama, wat is zwanger? Ja... Toen heb ik hem maar verteld dat zwanger zijn betekent dat er een babytje in je buik groeit... en dat die + betekent dat ik dat dus heb. Ik vind het wel heel knap van hem, hij heeft het nog aan niemand verteld! Op school niet, op de buitenschoolse opvang niet, helemaal niemand! Mijn familie en de familie van mijn man weten het al wel... maar hij heeft niets gezegd en begint er ook nog niet echt zelf over. het is nog ver weg.
Heerlijk toch! Mijn oudste is een enorme flapuit en verteld LETTERLIJK alles aan zijn juffen :S Dus ik denk dat van een geheimpje niet lang sprake is, die moet hij namelijk altijd met hun delen Hoe dan ook, dat vind ik ook niet het belangrijkste, ben gewoon benieuwd naar hun reacties, maar verwacht nog niet teveel aangezien het ook nog zoooo ver weg is! En tuurlijk laat ik het weten na het weekend Liefs
je zou de juffen zelf kunnen informeren. Dan kunnen ze het kind opvangen. Hij kan dan zijn verhaal kwijt, en zij weten dat ze het niet door moeten vertellen! Juffen kunnen echt hele fijne bondgenoten zijn!
wij hebben het onze kinderen ook gelijk verteld (11 en 9 jaar) nadat de test op positief uitwees dit omdat zij simpelweg ook de leeftijd hebben de situatie te begrijpen en om hun gelijk erbij betrokken te laten voelen. Zou het mis gaan (waar wij ook overgepraat hebben) dan zij het zo. We hebben ze wel verteld wat er allemaal fout kan gaan en niet. En ook bepaalde situaties, zoals stoeien en springen op Mama nu niet meer gaat. Al deze kleine dingentjes daar hadden ze wel gelijk begrip voor, zolang je ze maar goed uitleg waarom. Andere heb ik natuurlijk veel later verteld. Ik vind dat ieder daar zijn eigen gevoel en mening voor overheeft. Ik vind dat je moet doen wat jou gevoel zegt om te doen. Maarja das mijn mening.