Ben je bang voor ruzie of om de confrontatie aan te gaan? Want dat is wat er op dat moment nodig is. Jij en je partner moeten jullie toekomstige kind hier tegen beschermen. Dus als ze het kind beet pakken op een manier waarvan jullie dat niet willen moet je de confrontatie aan gaan. Over de opmerkingen.. Mijn schoonouders zijn zwaar racistisch.. echt tot het erge aan toe. Ze weten dat ik dat niet ben en partner ook niet (meer) Ik tolereer opmerkingen die met racisme te maken hebben dan ook absoluut niet en zeker niet waar mijn kinderen bij zijn.
Jullie kinderen, jullie regels. En je hoeft je helemaal niet aan te passen aan de manier hoe je schoonouders en schoonzussen nu met de situatie omgaan! Als je schoonouders jullie kindje willen zien, passen ze zich aan aan jullie wensen. Consequentie; anders geen contact. Willen ze zich niet aanpassen, dan hebben zij die keuze gemaakt en niet jullie.
Vooral bang voor de impact van een dergelijke ruzie op mijn partner denk ik. Hij heeft namelijk nogal een ingewikkelde relatie met zijn ouders en 2 van zijn zussen en de laatste tijd gaat dat weer redelijk goed. Ik ken mezelf namelijk en als mijn schoonouders tegen ons toekomstige kindje zouden schreeuwen of door elkaar schudden zou ik het oppakken en vertrekken. En dat zou niet de eerste keer zijn dat ik opsta en naar huis ga, ze hebben er namelijk ook nogal een handje van om rotopmerkingen richting mij te maken.
Ik ben trouwens heel blij me alle reacties van mensen die het gedrag van mijn schoonouders ook niet normaal vinden. Dat zet alles toch weer een beetje in een ander perspectief. Als ze maar vaak genoeg te horen krijgt dat het maar goed is dat je geen kinderen hebt omdat het verwende rot kinderen zouden worden dan ga je uiteindelijk aan jezelf twijfelen. Meestal krijgen we zulke opmerkingen als een van mijn nichtjes of neefjes huilend naar een van ons toekomt en wij dan vragen wat er aan de hand is. Dat zien ze als belonen voor het huilen
Mijn kinderen huilen ook om aandacht te krijgen. Daar is helemaal niet mis mee. Als mijn dochter haar hand/etc. gestoten heeft, dan huilt ze totdat ze een kus op haar hand heeft gekregen. Daar is niets verwends aan. Als ze in de winkel spontaan bij het koekjes schap een keel opzet, ja dan wordt ze wel genegeerd natuurlijk. Ik snap dat het heel lastig is voor je vriend, het is toch zijn familie, maar jullie zullen toch samen een lijn moeten trekken. En als ze een opmerking naar jou toe maken en jullie stappen dan op (terecht!), dan ligt de oorzaak niet bij jullie maar bij de schoffeerder.
Een kind troosten dat zich pijn gedaan heeft of omdat het huilt is niet verwennen. Dat is gewoon normaal. Dat de neefjes en nichtjes naar jullie lopen ipv naar hun ouders zegt ook al genoeg. Hoe moeilijk de relatie ook is of was tussen jouw vriend en zijn familie, zijn eigen kind komt toch op de eerste plaats. Zijn ze daarom kwaad op hem, dan gaat hij daar ook mee moeten leren omgaan. Ik ga ook anders om met mijn zoontje dan hoe mijn mama het deed of hoe mijn schoonouders het deden. En ja daar hoort soms commentaar bij. Maar even een herinnering dat het ons zoontje is en wij het zo willen doen en het is rap voorbij. En anders weten wij de deur wel zijn.
Niet je kinderwens opzij zetten voor je schoonouders hoor. Het is jouw leven En dus ook aan jou om straks grenzen te stellen. Als zij niet te vertrouwen zijn met kinderen, zou ik ze bv geen vaste oppasdag geven maar een kind naar het kdv brengen. Liever zij niet op bezoek bij jou maar jij bij hen. En je grenzen aangeven.. nu lijkt dat nog moeilijk maar als je een kind hebt zorgen alle beschermende moederhormonen dat je meteen voor je kind opkomt en voor jezelf ongeacht wat zij daar dan van vinden
Mijn schoonmoeder kon ook van die opmerkingen maken, racistisch of heel denigrerend over mensen. Toen ze dat deed heb ik gewoon gezegd (toen we er nog geen hadden al.): "ik wil dit soort dingen niet horen rondom ons kind. Prima als je zo praat maar niet als je bij ons op bezoek bent of als wij bij jullie op bezoek zijn." Daar houdt ze zich netjes aan. En over dat ouders het overnemen. Daar zul je in sommige situaties als het veilig is wel een beetje in moeten loslaten. Bij opa's en oma's krijgt de uk hier meer snoepjes en chippies dan bij ons thuis. Al heb ik laatst wel weer ingegrepen met hoeveel. "Een hele bak vol is niet nodig. Geeft maar 10 stukjes ofzo." Dat is toch wel heel erg weinig?? "Misschien maar ze heeft net al een stukje cake op en ik wil dat ze zo nog eet.". Mevrouw heeft een half uur over die chippies zitten doen en toen zag schoonmoeder dat dat idd genoeg was. Hoe ze met hun andere kleinkinderen omgaan en wat die allemaal wel en niet mogen heb ik niks mee te maken. Maar hoe ze omgaan met onze kinderen dat bepalen wij. En dat ga jij later ook bepalen!
Ben ik de enige die denkt dat het zelfs goed is dat er een melding ergens wordt gemaakt over de grootouders en de ouders die niet ingrijpen bij kindermishandeling? Arme neefjes en nichtjes...
Ben het wel met je eens, ik weet niet hoe de ouders normaal thuis met hun kinderen omgaan, maar ik vrees het ergste eerlijk gezegd. Want anders grijp je toch in als ouder? Ik had het nooit geaccepteerd als ze schreeuwen tegen een baby of een kind hardhandig beetpakken. Ik vind dit echt eng klinken. Ook dat stukje dat ze naar ts gaan als ze verdrietig zijn en iedereen het gek vindt dat je dan vraagt wat er is. Is toch gewoon logisch als je het niet hebt gezien? Ik werk elke dag met kinderen en vraag ze dat altijd. T’s: ik denk dat je er altijd spijt van blijft houden of je relatie er zelfs op stuk kan lopen als je geen kinderen zou krijgen vanwege je schoonouders. Ik denk dat een goed gesprek met je partner de eerste stap is. Woont schoonzus nummer 3 ook ver weg vanwege haar ouders?
Als mijn (schoon)ouders zo zouden doen als wij op visite kwamen, dan kwamen we daar niet meer. Je laat toch niemand zomaar tegen je kind schreeuwen? Dan maar ruzie hoor, maar ik ben daar heel makkelijk in.
Wat een moeilijke situatie. Je wilt ergens "de lieve vrede" bewaren, maar schreeuwen tegen een hummeltje is nooit goed, zeker niet door grootouders. Kan je als je zwanger bent met de schoonouders om de tafel gaan zitten en vertellen wat jullie van hun verwachten? Dat jullie je kind(eren) anders gaan opvoeden en vragen of ze zich aan jullie richtlijnen willen houden? Als dat niet lukt, kan je er nog voor kiezen om ze alleen in een andere omgeving te ontmoeten. Een restaurant, een park, later een speeltuin. Misschien dat ze zich inhouden als er andere mensen in de omgeving zijn. Hoe dan ook, moeten ze zich aanpassen aan jullie manier van leven en opvoeden, niet andersom. Ik ben het ook met SAARC eens, het is echt een vorm van mishandeling...en niet alleen hoef je het niet te accepteren, maar mag je het ook niet accepteren, niet van je schoonouders of wie dan ook.
Duidelijke afspraken maken, ik neem aan dat ze niet oppassen op je toekomstige kind. Zodra mijn moeder of schoonouders zich zo zouden gedragen tegen ons kind staan we op en zijn we weg. Ik wil best 1 keer zeggen niet schreeuwen of trekken aan ons kind maar zeker bij herhaling zou het voor mij over zijn. Dan hebben ze het recht verloren. Wat zegt je partner hoe kijkt hij er tegen aan? Deel hij jou mening en samen eens goed praten over wat wel kan en niet kan en de consequenties. Zorgen dat de neus dezelfde kant op staan. Als jullie samen 1 richting op kijken kunnen jullie zelf kiezen wat goed is.
Ga wat sterker in je schoenen staan. Het lijkt wel of jij (en je partner) alles maar toelaten ivm de lieve vrede of uit angst voor je schoonouders. Die weten dat natuurlijk ook en gaan hun gang. Bedenk dat je andere mensen (zeker op latere leeftijd) niet kunt veranderen. Maar jullie kunnen wel jezelf anders gedragen. - Worden er seksistische, racistische of homofobe opmerkingen gemaakt dan zeg je kort en bondig " hou eens op zeg" en "laten we het over wat anders hebben". Ga geen discussie aan. Maar begin direct over een ander onderwerp. Of zeg "Dat zijn ook mensen hoor! Ander onderwerp nu!" Natuurlijk moet jouw partner je daarin steunen. Als hij wegkijkt en zijn mond blijft houden ben jij de zeur en het probleem. - Hou bezoek kort en grijp in bij problemen. Ze hoeven toch niet op te passen of alleen met kind te zijn? En als jullie erbij zijn kan je zelf voor kind zorgen of ingrijpen. Met een bondig "dat doen wij niet of anders" zeg je genoeg. Leef je eigen leven en ga alleen op bezoek als jullie dat willen. Kom wat meer voor jezelf op. En als er ruzie komt accepteer dat dan.
In zo'n geval zouden grootouders dus niet alleen met de kleinkinderen moeten zijn. Daarnaast zou ik aangifte doen van mishandeling als ik iemand een peuter door elkaar zie schudden. Verder, je bent en blijft er altijd bij en je trekt je mond open en vertrekt als het fysiek wordt. Of als ze schreeuwen. Kijk, homofobische opmerkingen is niet prettig maar dat stelt niks voor vergeleken bij de rest. Sterkte.
Ik zou deze situatie dus vooraf heel goed en uitgebreid met je partner bespreken. Eventueel op papier zetten voor jezelf waar jouw grenzen liggen. Bijvoorbeeld: stem verheffen om boven de kinderen uit te komen is oke, maar boos tegen ze schreeuwen niet. Je fysieke grenzen net zo. En uitleggen aan je partner dat jij hier eventuele problemen in ziet. Dat jij hem nooit kan verbieden zijn ouders te zien, maar dat dat dan wel zonder de kinderen moet, omdat zij niet mee mogen van jou als de grootouders dit doen. Bij de grootouders zelf zou ik nog niet over jullie eventuele kind beginnen, want dan krijg je: ach wat weet jij ervan, je hebt niet eens kinderen. Dat zou ik doen als het moment daar is Wel zou ik tegen grootouders en ouders van de kinderen zeggen dat je er een heel naar gevoel van krijgt hoe er met de kinderen om gegaan wordt. Mocht je het echt richting mishandeling vinden gaan, dan veilig thuis bellen en precies uitleggen wat je hoort en ziet.
Ehh. Nee dus. Jullie kind, jullie leven. Zou mooi wezen zeg. Gewoon heel duidelijk in zijn en als ze daar geen begrip voor kunnen en willen opbrengen dan moet je je eens gaan afvragen of je dat soort mensen wel in het leven van jezelf en je kind zou willen hebben.
Jeetje, wel heel dramatisch om een kinderwens daarom te laten gaan. Je bent er toch zelf bij, je zegt er wat van , laat ze daar niet alleen etc