pfff meiden zoooo herkenbaar! mijn tellertje zwangeren in de omgeving staat echt al op 200 als het niet meer is. Bij mij is het niet 3 per week maar eerder 3 per dag! en iedere dag als ik maar denk nu kan er toch geen zwangere meer zijn hoor JAWEL dat kan wel! dan weer een melding! vandaag ook weer wat blijde berichten op FB! echt het liefst zou ik fb gewoon verwijderen ghrrrr! De stress van feestjes, waarom nu een feestje? ze vieren het nooit? pfff zullen ze nieuws hebben? ik ga niet mee hoor.... zo gaat het bij ons... Of krijg ik alvast van de meiden die het wel weten via via te horen dat er een familielid zwanger is... Dat vind ik persoonlijk wel fijn dat het niet als happy news rechtstreeks in my face wordt verteld. Bij mij weet bijna niemand het waardoor ik dan mijn tranen weg moet slikken en een nep glimlach op mijn gezicht moet tonen en heeel blij 'leuk'' moet zeggen... Nee echt dat kan ik echt niet meer... mijn verdriet jaloezie en frustratie en stress zijn momenteel zo ontzettend hoog, dat ik alles associeer met zwanger worden. Ik wil het liefst met niemand meer afspreken want wat als ze vertellen dat ze zwanger zijn? ze zijn niet voor niets net getrouwd, en een vaste baan en een groter huis... pfffff zo moeilijk! Ik heb al zoveel vriendinnen en familieleden zwanger zien worden! dat we tegelijk bezig waren voor nummer 1 en zij nu al zwanger (of bevallen) zijn van nummer 2 Ik ga er werkelijk aan kapot! Ik zou zoooooo graag emigreren alleen daar al voor, en dan FB verwijderen... dat zou al zo ontzettend veel rust hierin geven! Meiden ik herken jullie gevoel helemaal het is echt oneerlijk verdeeld in deze wereld! dikke knuffel! Zo dat lucht op... hihi
Nana: ik whats app toevallig net naar een vriendinnetje dat ik amper durf af te spreken met sommige vrienden/kennissen omdat ik bang ben dat ze gaan vertellen dat ze zwanger zijn. Ben bang dat ik in huilen uitbarst. Laatste keer las ik het bij kennissen op Facebook en was helemaal in paniek. Waarom zij wel en wij niet! Dat het niet wil lukken terwijl er niks aan de hand is voelt als zo'n grote last en dan zit ik nog niet eens in de mmm. Vandaag op werk ook weer 4 opmerkingen in die richting gekregen. Of ik mijn jurkje op de groei had gekocht... Andere collega die vond dat ik een buikje had.. Zwangere collega die vroeg of ik het niet leuk zou vinden om ook een kindje te krijgen.. En weer eentje die vond dat ik ook wel aan de kids moest want ik ben al langer getrouwd (bij hun was het zo ongeveer in de huwelijksnacht raak).. Mensen moesten eens weten hoeveel pijn dit doet!
Zo bekend dit! Schoonouders waren eergisteren bij ons en vertelde dat we schoonzus moesten bellen omdat ze goed nieuws hadden. Ik gelijk dik in de stress. En jawel hoor, nummer 3 in 26 maanden! Kon alleen maar huilen Kan ook gewoon echt niet meer blij reageren op mensen. Dikke knuffel voor iedereen!
Ik herken het ook! Zeker bij voordat we ins meisje hadden, maar ook nu we alweer een jaar voor een brusje bezig zijn. Het is gewoon erg confronterend dat mensen om je heen na jou voor een kindje gaan en die al eerder in hun armen hebben dan dat je zelf nog maar een positieve test hebt. Merk ook dat ik het moeilijker vindt nu ons meisje bijna 2 wordt en mensen vissen of vragen of het niet tijd is voor een tweede.
hoi nana ik herken dit gevoel ook! pfff indirect heb je dan het gevoel van ik hoop dat ik voor/tegelijk zwanger mag worden omdat je het anders als falen ziet ofzo, zo een gevoel heb ik dan. Rationeel gezien weet ik dat het niet zo is, want je hebt er nou eenmaal geen invloed op maar toch krijg je zo een gevoel... het is ook niet niks he wat jij hebt meegemaakt, ik heb vaker berichten van jou gelezen en het zit je ook niet mee, vind jou heel sterk en ik hoop van harte dat het voor jou snel raak mag zijn zonder complicaties oid. veel liefs ohja Ik keek gister op whatsapp bij een kennisje die ik niet zo vaak spreek, en zag in ene een buik foto zo voor een spiegel en ze was duidelijk zwanger.. nou dan gaat er wel een steek door je heen zo van nou zij ooook al zwanger... En wat ik ook moeilijk vind, ik was gelijk uitgerekend met die zangeres Do, en ze was vorige week bij ik hou van holland en toen liet ze zo haar buikje zien, toen dacht ik ook van nou als ik geen miskraam had gehad dan had ik nu ook zo een buikje, heel stom maar toch doet het je wel wat...
jeetje, ook niet echt tactisch van je schoonouders zeg, weten ze wel dat jullie al een tijdje bezig zijn? Het is ook niet niks he allemaal, lijkt wel als iemand dan moeilijkheden hebt het in 1x een heel traject wordt.. Ik zag dat jij een laproscopie hebt gehad, ik krijg dit misschien ook deze maand, waarom kreeg jij deze en viel het mee of tegen?
Hier ook heel herkenbaar. Toen wij bezig waren met de puncties, was mijn zusje zwanger. Dat zat er wel aan te komen, maar dat was heel erg confronterend. Gelukkig gingen zij en haar man goed met ons om. Toen onze dochter een half jaar was, zijn we weer begonnen met de cryo's. Dat is een aantal keren mislukt en toen begon bij mij ook ineens dat gevoel terug te komen. Zag van alles op FB en zusje weer zwanger, vriendinnen zaten niet stil, enz. Het komt ook door het feit dat je weet dat het bij jullie nooit zomaar spontaan gaat. Nog steeds gaat er wel eens een steek door me heen, van oh ook zwanger... Wil alleen maar zeggen dat goed is om er over te praten en verder hoop ik dat iedereen wens snel vervuld zal zijn.
Heel herkenbaar Een heel vreemd onbehaaglijk gevoel geeft het me. En nu nog steeds terwijl ik zo onderhand alle hoop kwijt ben en onbewust al afscheid aan het nemen ben van de wens...