Goedemorgen! Na een hele tijd mee gelezen te hebben, vandaag een account aangemaakt om zelf mijn hart te kunnen luchten Inmiddels ben ik 21 weken zwanger en m'n buik begint nu toch wel serieus te groeien. Ik heb altijd een maatje 34 gehad en ben eigenlijk altijd wel onzeker geweest over mijn lichaam. Zelfs met ondergewicht vond ik dat er nog wel een kilo af kon omdat ik me niet aantrekkelijk voelde. Uiteraard begrijp ik dat onze kleine moet groeien en de ruimte in m'n buik nodig heeft, ik wil ook niet dat ze stopt met groeien. (ik heb dit verhaal eerder verteld en kreeg toen naar m'n hoofd gesmeten wat voor een k*twijf ik wel niet was dat ik niet wilde dat m'n buik groeide en dat ik een slechte moeder was want er zijn ook vrouwen die niet zwanger kunnen raken dus dat ik toch wel verdomd dankbaar mocht zijn en weer normaal moest doen en op m'n roze wolk moest gaan zitten) en ja ik ben ook echt heel dankbaar dat ik een gezond kindje draag en dat ze goed groeit, maar ik ben ook heel onzeker geworden omdat die maat 34 die ik heb gehad inmiddels wel echt heel ver weg is en ik heb moeite dat te accepteren. Het is al onhandig dat ik geen vrede kan sluiten met mijn groeiende buik. Ik voel me gewoon echt niet aantrekkelijk meer. Maar nu begint mijn vriend ook afstand te nemen. In de slaapkamer wordt het voorspel zo kort mogelijk gehouden en zijn zijn intenties altijd direct duidelijk, hij klimt er op, doet z'n ding en dat was het. We zijn ook veel minder vaak intiem dan voorheen en van de week zei hij dat we de "achterstand" die we opbouwen na de bevalling wel gaan inhalen, dan zou meneer wel voor een week een hotel boeken om het goed te maken... oh en hij heeft enige tijd geleden ook al kenbaar gemaakt dat hij verwacht dat ik na de bevalling wel m'n best zal doen weer in vorm te raken. Dat is uiteraard ook wat ik wil, maar het komt niet echt lekker over als je vriend de druk nog even opvoert en benadrukt dat hij ook wel verwacht dat maatje 34 zo snel mogelijk terug te zien... ondertussen zag ik gisteren dat hij wel nog druk bezig is de relatie tussen hem en zijn rechter hand in stand te houden, de hoeveelheid porno die hij opzoekt is ongelofelijk en waar hij het warm van krijgt zijn de figuurtjes die ik sinds 3 maanden niet meer ben... Bottomline, ik voel me niet meer aantrekkelijk en mijn partner ziet mij inmiddels ook liever met het licht uit dan aan. Ik voel me hier zo ongelukkig en onzeker bij maar ik weet echt niet wat ik moet doen, ik ben nog maar 21 weken, ons meisje zal nog zo veel groeien, ik word nog zo veel voller en het duurt nog zo lang voor ik mijn eigen figuurtje weer terug zal krijgen (als dat überhaupt gaat lukken). Nogmaals weet ik niet hoe ik hier mee om moet gaan, ik wil mij niet het liefst de rest van de zwangerschap onzeker en onaantrekkelijk voelen maar ik heb ook geen idee hoe ik hier verandering in kan brengen heeft iemand hier ervaring mee of heeft iemand tips? Excuses voor het mega lange verhaal en bedankt voor het lezen
Hoi, Charlot070. Ik ben 23 weken zwanger en voordat ik zwanger was, was mijn gewicht 51 kg (ik ben 161cm lang) en binnen 2 weken was ik 4-5 kilo aangekomen vanwege schildklier problemen die door mijn zwangerschap zijn veroorzaakt. Nou, geeft niks, ik slik nu de pil voor mijn schildklier en ik ben sindsdien met een normale tempo aangekomen. Op dit moment is mijn gewicht 60+ kg geloof ik, en mijn maat is 38 (en straks gaat mijn zwangerschapsbroek niet meer passen, ik weet het). Mijn vriend zegt tegen mij elke dag "ach, wat een lieve bolle buik!". Ten eerste geloof ik dat wat een belangrijke rol in zwangerschap speelt, is het feit dat mannen een beetje bang zijn tijdens het zwangerschap en zij denken dat zij gaan het baby'tje beschadigen als ze sex hebben. Dat gebeurt vaak, zij hebben veel stress. Maar, als ik jouw verhaal lees, ik denk niet dat dit het geval is. Ik heb een vraag, was jullie baby'tje ook door jouw vriend gewenst? Want als ja, ik kan me niet voorstellen dat een man anno 2016 denkt dat een zwangere vrouw fit als een Victoria Secret model tijdens haar zwangerschap blijft. Hij moet echt niet slim zijn of echt OPPERVLAKKIG. En die tweede is wat ik meteen dacht over jouw vriend (ik dacht eigenlijk slechtere dingen maar ik dacht dat ik mijn mond ga houden). Is jouw vriend een model? Want als hij een model-achtige vrouw wil dan moet hij zelf ook iets vergelijkbaars zijn. Geen bierbuik, niks. Gewoon met een six-pack. Is hij niet een model? Dan moet hij eerst denken en daarna praten. Ik denk echt niet dat zijn probleem (want JIJ hebt helemaal geen probleem, zijn stomme verwachtingen zijn ZIJN probleem) jouw zwangerschap is. Ik denk dat hij zou op hetzelfde manier reageren ook als je voor gezondheidsredenen aangekomen was. Jij kan hem vragen, wat ziet hij in jou? Is hij met jou samen alleen maar vanwege jouw mooie lichaam? Of speelt jouw karakter ook een rol?Wil hij alleen maar met een model-achtige vrouw zijn? Heeft hij ooit bedacht dat er geen toverdrank is en dat mensen rimpels krijgen? (en hij ook).... Ik hoop dat jij kan zien dat in deze situatie is niet jouw zwangerschap of jouw gewicht problematisch maar jouw vriend. Hij is ECHT problematisch. Ik vraag me af of hij plotseling dit gedraag aantoont of was hij ook zo oppervlakkig voordat jij zwanger was? Ik kan helaas geen oplossing voor jouw vinden want ik ben 42 jaar oud en ik heb in mijn leven geleerd om dat soort mensen te vermijden. Wat ik zeker weet is dat wat hij over jouw denkt is totaal irrelevant, totaal van geen waarde want hij lijkt mij echt geen serieuze persoon. Echt niet. Jij moet jezelf ondersteunen en door jezelf genoeg self esteem hebben, jij kan niet verwachten van iemand anders dat hij van jou houdt als je niet eerst jouzelf houdt. Een zwangerschap is een zegen. Geniet van jouw buikje, geniet van jouw baby en zeg tegen meneer de Brad Pitt dat voorlopig mag je niet afvallen want tijdens de zwangerschap en borstvoeding is afvallen niet aanbevolen en het is zelfs schadelijk. Als hij niet dat leuk vindt hij moet kijken wat gaat hij doen want dit is de huidige situatie en zijn complexes zijn niet jouw probleem. Jij moet in jouw situatie geen stress hebben, weet hij dat al? Hij moet dat al weten en dat RESPECTEREN. Ik weet niet wat je met zijn gedrag wilt doen maar de man lijkt mij al geen goede voorbeeld voor een kind en geen goede partner. Wat hij doet noemen wij body shaming. Wat gaat hij doen als later zijn dochter een beetje overgewicht heeft? Gaat hij zijn psyche kapotmaken????!!! dat soort mensen noemen wij pestkoppen. Ik zou zeggen dat jij moet met hem al jouw gedachten bespreken maar hij (nogmaals) zo oppervlakkig is dan ik denk dat een 5 jarige beter de situatie zou begrijpen (eigenlijk een 5 jarige zou nooit zo een gedrag hebben). Op dit moment moet je alleen maar aan jezelf denken. Stress is niet goed voor het babytje.
Ik vraag me af of hij dit werkelijk allemaal zo ziet en er zo over denkt, of dat jij denkt dat dit zijn gedachtes zijn. Je geeft bijvoorbeeld aan zelf heel onzeker te zijn nu en vervolgens zeg je dat hij je liever met licht uit ziet. Weet je zeker dat dit bij hem ligt en niet binnen jezelf? Het zou kunnen dat je zelf zoveel angsten hebt over je eigen uiterlijk dat je alle mogelijke signalen die je vriend je geeft die dit ondersteunen gelijk als een soort bevestiging ziet ("zie je nou wel hij vindt me ook lelijk") en zo je angsten in stand houdt. Je zegt hij wil dat ik na de bevalling weer maat 34 heb, is dat zo gezegd, of zei hij enkel zoiets als "tuurlijk zo ik het leuk vinden als het lukt", wat dus niet betekent dat 36 of 38 niet ok zou zijn. Ik ga maar even uit van het positieve. Dat jouw vriend je prachtige vrouw vond voor de zwangerschap, maar je ook een prachtige vrouw zal vinden als je 50 bent met maar 38 en rimpels, omdat hij van het houdt. Jij voelt je onwijs onzeker, praat hierover en durf te zeggen dat je zijn bevestiging nu keihard nodig hebt. En over seks, natuurlijk is deze niet optimaal als jij je ellendig en onzeker voelt. Misschien geef jij ook signalen af die hij opvat als zodanig dat hij denkt dat jij er geen zin in hebt en dus rondt hij het maar snel af. Dus mijn advies Is praat hierover met hem. Je hebt in mijn ogen echt een serieus verkeerd en onrealistisch zelfbeeld over hoe jouw uiterlijk zou moeten zijn en dat moet je niet opkroppen. Ik hoop echt dat je vriend er niet zo over denkt zoals je ni aangeeft en gewoon van je houd zoals je bent, welke maar dan ook.
Ik kak je ook geruststellen hoor. Ik heb nog steeds maatje 34-36. Alleen dan met een mega buik aan de voorkant.. Hier pas een paar kilo erbij terwijlnik net een flinke groeispurt heb gemaakt.. Denk idd dat je eens in gesprek moet gaan hierover. Jij zegt nu dat dit zijn gedachten zijn maar is dat wel zo? Of doet hij t licht uit vanwege jouw onzekerheid..
Lieve meid, Ik had voor de zwangerschap maar 36. Hier heb ik hard voor gewerkt door middel van sporten en gezond eten. Mijn buik was mijn trots, super plat en gestroomlijnd. Nu ik zwanger ben kan ik soms super trots op mijn buikje zijn. Het is een klein en bescheiden buikje. Maar ook geregeld sta ik huilend voor de spiegel, omdat ik m'n oude vertrouwde lijf mis. En ik ben onwijs blij dat ik zo ver in de zwangerschap mag komen! Ik hoop dat mijn kindje enorm groeit, dus ik eet goed. Maar lastig blijft het wel. Dus ik kan me goed voorstellen dat je het hier moeilijk mee hebt, de verandering van je lijf. Ik heb vorige week een fotoshoot gedaan waarbij het juist centraal staat dat je ook mooi en sexy kn zijn tijdens je zwangerschap, dat heeft me wel weer wat geholpen (cadeau gekregen van m'n vriend) Wat betreft je vriend, ik zou met hem gaan zitten en eens bespreken hoe je je voelt. Geef aan dat je het al lastig hebt met de veranderingen van je lijf en dat je het idee hebt dat hij je niet meer aantrekkelijk vindt. Misschien zijn jullie wel minder intiem, omdat hij het eng vind nu je een baby in je buik hebt. Zeg dat je zijn steun hier bij nodig hebt, dat je dolgraag een kindje met hem wilt en blij bent zwanger te zijn, maar het moeilijk vindt dat jouw lijf hierdoor tijdelijk veranderd.
@Charlot hey meissie, kop op je bent met t grootste wonder bezig wat mogelijk is. Ik was 60kg, 1.63 voordat ik zwanger werd en liep (achteraf gezien) de kwart marathon met deze kleine meid in me. Mijn taille van 54cm kan ik me ook even niet meer voorstellen aangezien ik nu met 36weken op 104cm en 71kg zit maar ik heb er vertrouwen in dat dat allemaal goed komt want ik sport graag en ben gezegend met een stel genen waarmee ik van nature al vrij snel weer op conditie ben. Wat intimiteit betreft is het hier ook even een drama, waar sommige mannen bang zijn de kleine te beschadigen (wat je VK nog wel kan uit zn kop kan krijgen meestal), heeft de mijne t idee dat hij op zo'n moment met een trio bezig is dat krijg je met geen mogelijkheid uit zn hoofd. Sinds week 12 absolute stilte dus en ik respecteer zijn gevoel ookal mis ik t enorm. Kijkt ie porno of heeft ie een innige relatie met zn rechterhand dan heb ik daar geen probleem mee, tis voor hem ook lastig. Ik ken je partner niet maar misschien heeft hij ook enorm last van zenuwen en is hetgeen wat uit zn mond komt nou niet helemaal handig maar trekt dat nog bij. Wat betreft je zelfvertrouwen en je zelfbeeld is misschien zo'n fotoshoot wel een heel goed idee. Ik zag bij de buikfoto's (deel 3) hier op t forum echt een schitterende foto bijvoorbeeld. Wat je aankomt in je zwangerschap kan er ook weer af, deels met geboorte en weer je gewone spijsvertering, geen vocht meer vasthouden en activiteiten. Je moet alleen geen relatie opbouwen met de snoep, chips en frisdrank afdeling dan wordt t wat lastiger, maar zo te lezen zou je daar toch wel keihard aan voorbij lopen. Je hoeft in elk geval niet bang te zijn dat je van je maatje 34 voor de zwangerschap naar maatje 42 na de zwangerschap gaat, dat lijkt me redelijk onmogelijk maar rekening houden met maatje 36-38 en dat je figuur iets anders is dan voorheen is redelijk realistisch. Wees alleen wel voorzichtig met sporten NA je bevalling, ik kreeg ook al op mn flikker dat ik op zn minst ff 6 weken moest wachten en dan voorzichtig mocht gaan beginnen en opbouwen omdat al je spieren in je buikwand eerst weer bij elkaar moeten komen en alles terug op zn plek moet zijn. Aan de andere kant, het kan ook zijn dat je dezelfde genenset hebt als twee collegaatjes van me, die waren al slank voor zwangerschap hadden tijdens een ENORME buik (steekt ook lekker af) en na 4 weken kwamen ze ff baby showen en t is dat ze een wandelwagen mee hadden met baby anders had je niet geloofd dat ze ooit zwanger waren geweest. Die hebben niet hoeven te sporten waren binnen notime weer in hun oude maatje. Sterkte meissie, buik komt er bij maar gaat er ook weer af en dr is niks zo vrouwelijk als zwanger zijn kijk maar op t topic van de buikfoto's naar de fotoshoots.