Ja daar moet ik eigenlijk ook lak aan (leren) hebben. Ik voel me dan zo op de vingers gekeken ofzo. Voorlopig kies ik in bepaalde situaties gewoon nog voor vermijden. Zoals gisteren ook wederom in de voortuin, ik ga niet verwachten dat de andere kinderen vanwege hem naar de achtertuin gaan, maar ik blijf dan niet langer dan 5 minuten. Ik blijf niet rennen en waarschuwen. Ik loop wel een stukje verder naar de speeltuin.
Tja ik denk een beetje de leeftijd is dat ze gaan proberen grenzen te verkennen. En je consequent zijn testen. Ik zou denk ik haar de keuze geven of netjes luisteren of je komt bij mama zitten. Bij mama is het gezellig maar minder bewegings vrijheid. Merk vaak dat zoiets wel helpt om je grens duidelijk te maken. En tuurlijk blijven kinderen het proberen ze zijn nog zo jong met 20 maanden kunnen nog geen gevolg overzien he.
Met 20 maanden kun je niet van een kind verwachten dat het meteen luistert als jij het iets probeert te leren. Gevaarlijke situaties mijd je dan dus gewoon, zou ik denken. Niet dat je als een kluizenaar binnen moet gaan zitten en niks meer kunt, maar gezellig in een voortuin zitten met een kind van 20 maanden: daarvan kun je dus op voorhand wel uittekenen dat dat niet gaat werken. Zoiets zou ik pas doen als een kind bij een 'nee' of strenge blik (meestal) direct luistert en/of enig inzicht heeft in het gevaar van zo'n situatie. Dat leren luisteren naar wat jij zegt, kan ook gewoon met 'je mag niet met je handjes aan de TV zitten' en dat soort ongevaarlijke dingen waarin ze lekker de grens op kunnen zoeken zonder dat ze wat overkomt.
Mijn zoontje is 21maanden en soms luistert hij wel maar meestal wint zijn nieuwsgierigheid het. En het is natuurlijk vooral erg interessant hoe erg gereageerd word, want het boos worden snappen ze nog niet. Ik zeg in zo'n geval ook wel streng dat zoiets niet mag maar dat is dan meer voor de vorm want mister ondeugd zou ook zo de straat weer oprennen. Dan ga ik voor wat het beste werkt, afleiding en als dat nog niet werkt is het idd in de buggy! En dat commentaar van anderen is erg vervelend, waar ze zich ook mee bemoeien!!!
Nou, kinderen zijn nieuwsgierig en zullen altijd blijven proberen, daar ben ik het volledig mee eens. Maar ik pas op op kindjes van die leeftijd (1,5 jr en 2,5jr) en die weten echt wel wanneer ik boos ben hoor! Ze weten echt wel dat ze iets doen wat niet mag. Maar ze proberen het toch. Ik denk wel dat je boos moet worden en moet duidelijk maken dat dit niet gedaan wordt, ook al zit er familie bij. Dat hij het daarna nog steeds blijft proberen is OK. Maar als je er niets van zegt of nadat je er iets van gezegd hebt wordt je niet boos, dan geef je het signaal dat het mag of dat mama toch niets zal doen en dat is toch ook weer niet goed...
Hem bij me (op schoot bijvoorbeeld) houden heeft echt geen zin. Hij is heel ondernemend en heeft daar de rust niet voor. Alles rondom is ook veel te leuk om te ontdekken. Boos worden en streng toespreken doe ik ook wel maar het ging mij meer om de 'strijd'. Blijf je continu bezig met er achteraan gaan, waarschuwen, boos worden, of ga je op een gegeven moment uit de situatie weg. Ik koos voor dat laatste, ik kon sowieso niet rustig zitten en de sfeer werd alleen maar negatiever.