Mijn man en ik zijn al 3 jaren getrouwd en hebben 1 kind. Vanaf het begin probeerden zijn moeder ons uit elkaar te halen. Vanwege een conflict wat er met mijn moeder was. Ik werd ongelukkig gewenst, vervloekt want me man is toch met me getrouwd. Maar in het begin van ons huwelijk deed me man raar, hij miste alleemw zïjn zusje van 5 jaar. Hij ging alleen zonder mij naar hun toe. Toen ik net zwanger was,was me man niet blij en miste alleen zijn zusje. Hij ging zovaak en ik wilde een paar keren mee, maar van schoonloeder mocht het niet. Daar bleef ik dan alleen achter. Elke keer ruzie omdat me man aan zijn zusje aandacht schonk. Tot gegeven moment wenste me schoonloeder me baby in me buik gehandicapt. Ik had er genoeg van. Me man ging niet meer. Tot de baby er was en ik uiteindelik behoorlijk veel klachten kreeg door de bevalling. Me man viel vaak tege me uit dat hij bij ons niet gelukkig is. En dat hij alleen zijn familie wilt. Hij is ook vaak bij me weggegaan en ging dan naar zijn familie en möeder. Nu is hij wel terug bij me en wilt gewoon naar zijn moeder kunnen gaan en zusje. Ik verbied hem dat niet, maar vind het zo moeilijk! Ze ïs zijn moeder maar heeft wel ons kind ziek gewenst. Wie maakt dit ook mee? En hoe kan ik er het beste mee omgaan? Groetjes Romaisa
Nou die keus was voor mij heel makkelijk! Vind het niet kunnen dat sm jullie kindje gehandicapt wenste, en zij walst dus duidelijk over jullie heen, en jouw man pikt dit blijkbaar. Ik zou niet verbieden, om bij zijn familie weg te blijven idd, blijft toch zijn moeder. Maar een beetje meer respect naar jou als zijn vrouw toe en jullie kindje, mag wel wat meer.
Je man geeft aan, dat hij niet gelukkig is bij jou en dat hij liever bij zijn familie wil zijn. Als ik alles zo lees, is dat vanaf het begin al zo. Waarom is hij dan met je getrouwd? Waarom dat toch een kind? Als zijn gevoel en zijn instelling niet veranderen, dan ben ik bang dat jullie huwelijk op de klippen loopt, of dat jullie er in elk geval beide niet gelukkig in worden. En jullie kindje merkt dat ook. Dus ik zou zeggen: Ga er eens rustig voor zitten... Heb het dan niet over zijn familie, maar over jullie twee. En probeer er achter te komen, of jullie wel voor jullie huwelijk willen vechten. Of jullie aan de relatie willen werken. Zo ja: Dan kun je daar met mensen over praten. Wordt ook wel 'relatietherapie' genoemd. Maar dat klinkt zo zwaar meteen. Soms is er een derde persoon nodig, die jullie alleen een beetje helpt met communiceren. Dat alleen redt soms al huwelijken! Succes.
Verbieden kun je dat zeker niet natuurlijk maar als je man aangeeft niet gelukkig met jou en jullie kindje te zijn en alleen zijn familie wilt zul je zelf toch eens moeten nadenken of JIJ wel gelukkig bent in die situatie? Je kan moeilijk altijd in stress en ruzie thuis hebben daar word je ook niet gelukkig van lijkt me zo. Denk dat je op een gegeven moment wel eens heel erg goed met je man moet praten wat hij nu eigenlijk wil en van jou verwacht?
Beste dames, Bedankt voor jullie reacties. Me man zegt dat soms omdat hij dan door de war is. Hij zegt net dat hij wel gelukkig is met ons. Maar ik ben zo bang dat hij weer uitvalt en weer harde woorden zal zeggen. schoonzus heeft me zelfs gedreigd toen ik hoogzwanger was en wilde me slaan. Al zijn broers zijn ook verkeerd door de moeder ingepraat over mij. Ze wilden niks met me te make hebben ook niet op bruiloft geweest. Niet bij de kraamweek van me zoon. Nu is me kind 2, en spelen ze wel met hem. Wat ik niet leuk vind omdat ze mij niet geacepteerd hebben. Ik heb enig gevoel dat de moeder van me man hem inpraat. Want bij alles wat ze gezegd heeft, verdegdigd me man haar. Ik ben bang dat me man daar naar toe gaat,want zodra hij terug komt doet hij zo raar tegen me. Ik voel me echt buitengesloten en kan niet vergeten dat hij zijn zusje belangrijker vond dan ons gezin. Eigen kind
verbieden kun je niet maar die vrouw is mijn blik niet waardig en zal ook nooit mijn kind te zien krijgen en met zo een vent die zijn moeder en zusje boven zijn vrouw en kind zet wilde ik niet meer samen leven dan maar alleenstaande moeder maar dan is zijn liefde niet sterk genoeg ik weet hoe jij je voelt alleen heb ik een mannetje die mij wel boven zijn fam zet
als ze mijn niet accepteren en mijn kind ook niet kwamen ze echt niet in de buurt nooit niet en kan jou man dat niet begrijpen dan is dat jammer het gaat ook om zijn kind die ze vanalles toewenste is ie dat vergeten???? sorry maar kan me wel boos maken over het feit dat ze je eerst een ongezond kind gunnen en dan nu met hem willen spelen nee sorry had ik niet kunnen accepteren nooit niet
Hai mamie82 Wat fijn dat jou man wel boven zijn fam zet. Jij en je kids zijn ook familie. Ïk wil ook vaak niet meer. Maar dan zie ik hoe gek me zoon op zijn vader is en dat ik hem er dan mee pijn zal doen. Pff echt moeilijk en oneerlijk dit. A
Nooit dat ik mijn kind had geconfronteerd met z'n familie. Dit is geen gezond situatie voor een kind wat als ze hem straks tegen jou opzetten .
Jeetje je zult maar zo'n schoonmoeder hebben. Hoe kan ze nou in vredesnaam wensen dat haar eigen kleinkind gehandicapt is? Dan spoor je toch niet. Ik snap je man hierin ook niet. Hij zou wel wat meer voor jou mogen opkomen. Ik snap dat je het moeilijk vindt om je man naar zijn familie te laten gaan omdat zijn familie dan negatief over jou gaat praten. Sterkte ermee.
Meid wat naar voor je. Is je man van een andere cultuur wilt hun moeder jullie daarom uit elkaar hebben?
zegt hij dat omdat hij het meent of omdat hij bang is voor het hoe en nu verder als jullie uit elkaar zouden gaan? ik zou persoonlijk helemaal klaar zijn met een man die liever voor zijn familie kiest dan voor zijn eigen gezin en daarbij deze familie jou en je kindje het liefst van de aardbodem weg willen hebben. hoe kun je je hier in hemelsnaam gelukkig bij voelen?
sorry maar een schoonmoeder die haar eigen kleinkind gehandicapt wenst? en een man die dit pikt? dit werkt toch niet? van mezelf uitgaande, had ik de spullen van mn man eigenhandig in een koffer gestopt en per direct de sloten veranderd. meid, praat met hem. en niet over je schoonloeder maar over jullie samen. over jullie relatie, jullie gezin. hij 'hoort bij jullie' en in mijn ogen hoort hij vierkant achter jou/jullie te staan.
Hai dames! Ik ben half nederlands en hindoestaans, hïj is zelf vol hindoestaans. Maar cultuur is het probleem niet. Bijna niemand heeft contact met zijn moeder. Ze maakt meerdere gezinnen kapot. Weet ook niet waarom. Jaloers is ze wel erg. Ik wist niet dat ze zo was, want vond haar leuk als sm. En op een of andere dag was ik opeens slecht voor me man. En brutaal, ze maakte mij familie wijs dat ik slecht was enz. Inderdaad wil ik niet dat zijn broers zussen met me kind spelen. Had ik al gezegd dat zijn moeder naar mensen gaat die voodöo doen.Geloof niet echt erin, maar na me trouwdag en huwelijk heb ik zoveel gezondheidsklachten. Van me man moet ik ondanks ik na de bevalling klachten heb naar zijn familie kunnen gaan. Tantes en ooms dan. Familïe is blijkbaar zijn leven.
Hindoestanen zeg je ( ja denk niet dat je er heel veel aan kunt doen) ze denkt zo en ze blijft zo denken. Over het al gemeen genomen zijn Hindoestanen aardig voor kinderen maar achter je rug om kunnen ze aardig over je roddelen. Je hebt de naam te pakken bij je schoonmoeder en dat zal helaas denk ik zo blijven. Niks is erger dan dat stomme bij geloof van ze) en het is heel moeilijk om als kind zijnde jou man dan zijn moeder tegen te moeten spreken moeders/vaders hebben daar altijd gelijk. Het grootste probleem blijft nu bij jou man te liggen hij accepteert het allemaal zo te lezen. Wil jij zo jaren door gaan? Kortom ze zijn aardig maar merk dat het wel een heel eigenwijs probleem is wat bij meerdere Hindoestaanse familie.s voorkomen. Je tante,.s en oom.s zijn net als je vader en moeder die spreek je niet tegen. Ect ect. Gaat hij veranderen en tegen zijn moeder in en neemt hij jou als zijn vrouw zonder het gezeur van zijn moeder? Als het antwoord nee is dan weet jij wat jou te doen staat. Of verder leven in deze situatie of er mee stoppen.
Skyscrapper, Hïj zegt dat hij zonder ons niemand heeft. Denk ik bang dat hij nïet weet hoe verder te gaan. Knap130774, dat is wel zo van de tante en ooms. Het lijkt of ik met zijn familie getrouwd ben. Een tijd lang vond hij het ook niet leuk dat ik naar me eigen moeder ging en broers omdat hij die band niet meer met zijn eigen broers heeft Mijn fam en moeder zijn er altijd voor ons geweest. Ik kon na me bevalling niet goed lopen en me moeder heeft maandenlang voor me zoon milan gezorgd en vöor ons gekookt. Maar me man ziet het goede niet ik denk dat ik een tijdje alleen met milan zijn en kan nadenken.
hoe moeilijk het ook is ik denk dat dat het beste is het is ook geen gezonde situatie voor jou en je zoontje als je man zo wisselvallig is in gedrag sterkte meissie
Als mijn man zijn familie die mijn kind gehandicapt wenst, mij haat, mij als hoogzwangere wil slaan, etc BOVEN mij en mijn kinderen verkiest kan hij oprotten. Jij en je kind horen op 1 te staan, vooral na dit alles.. Ik zou mijn kind ook zeker niet laten gaan naar oma en schoonzus die hem gehandicapt of erger hebben gewenst, zijn helemaal gek geworden.. En je man vind ik geen echte man als hij niet voor jullie opkomt