Ik geef het nog even het voordeel van de twijfel. Dat ik te zwaar ben, dat staat als een kijf boven water. Dat daar wat aan moet gebeuren, idem dito. Toen ze de laatste keer kwamen met het programma "overgewicht en kinderwens", was ik ook helemaal blij en wilde ik dit doen en nog steeds is dat zo... op voorwaarde wel dat niet alles nu op hold werd gezet en dat was geen probleem. Ik ben een beetje bang dat dat nu wel gaat gebeuren. Mijn andere gyn heeft nooit gerept over overgewicht (mijn BMI is hoger dan 35), en gister wilde ik haar ook spreken, maar zij wilde mij niet spreken omdat ik het toch met die andere gyn moest bespreken was ik opzich niet zo blij mee, maar goed, daar kon ik me wel iets bij indenken. Lullig nu wel is dat ik me altijd goed heb gevoeld, ik ben gezond (laat het ieder jaar checken) en ik hou me aan de meeste regels qua voeding. Ik heb zelf nooit een probleem of complex mee gehad. Maar nu die nadruk iedere keer ligt op die BMI merk ik aan mezelf dat dat een beetje veranderd. En daar baal ik dan nog wel het meeste van. Volgende week na de fm ga ik toch proberen haar te spreken te krijgen, want ik wil duidelijk. Hubbie had al voorsteld om, nu de IUI waarschijnlijk zonder stimulatie gaat, dat hij dan maar de stimulatie ging doen en toen kon ik het wel wat loslaten weer ...
Hi Suzy, ik zag dat jullie in de MMM terecht zijn gekomen, wat jammer zeg. Hoop dat het verder wel goed met je gaat en dat jullie natuurlijk snel zwanger mogen zijn. Liefs (oud tempgenootje)
Hey Mieke, wat lief dat je ff checked by mij! Ja, helaas idd MMM Ach, het is voor een goed doel hou ik mezelf voor. Ik had het niet verwacht toen ik vorig jaar voor het eerst ging tempen. Maarja, zo zie je maar, het loopt ff anders Maar jij ... wow, jij bent al bijna aan de beurt. Made in Greece was het toch? We hebben ons best gedaan op onze vakantie op Lefkas, maar helaas ... prachtige uitzichten, maar daar bleef het allemaal bij ...
Tja het kan allemaal zo anders lopen, vind het wel heel wat dat dit voor jullie nu de weg is die je moet bewandelen naar jullie wondertje/wens. Geven ze het wel een goede kans met de IUI, klopt het dat je mannetje zijn zwemmers dan wat minder van kwaliteit zijn? Wil je vast heel veel succes wensen en zal duimen. Ja made in Greece idd. En Lefkas... daar gingen we beiden naar toe, heerlijk daar. Onze zeilvakantie was echt super, jullie gingen iets van 3 weken toch. Lijkt alweer zo lang geleden. Time flies en idd ik ben bijna aan de beurt om te mogen bevallen, kijk er erg naar uit, maar vind het soms ook nog erg onwerkelijk eigenlijk. Liefs
IUI zou op zich wel een goede kans geven, maar je weet het nooit he. Soms denk ik wel eens dat het loterij is zeker nu dat het op deze manier moet. Het maakt het zo klinisch, onpersoonlijk op een bepaalde manier. Maar goed, het is voor een goed doel. Hoewel mij gister voor het eerst het gevoel bekroop "Wat als het helemaal niet gaat lukken". Dat heb ik nog nooit gehad, ik heb altijd wel de positiviteit ervan ingezien, maar opeens gister ... yech ... dat was geen fijn gevoel. De zwemmers zijn wel goed, althans de proefcapacitatie die begin januari is gedaan was goed. Voldoende zwemmers beschikbaar na bewerking. Dus daar maak ik me geen zorgen over. Blijkbaar is de samenleving bij ons het probleem. Volgens mij zijn jullie naar Lefkas gegaan toen wij weer teruggingen. Ik moet zeggen, nooit van m'n leven ga ik nog 3 weken op vakantie. Het is veeeeeeeels te lang en Lefkas is niet zo'n groot eiland. Buiten dat hebben wij de pech gehad om 2 van de 3 weken regen te hebben gehad, dus we hebben voornamelijk naar zeilbootjes vanaf ons balkon van het hotel gekeken. Ik was blij dat ik weer in het vliegtuig terug zat. Ik kan me voorstellen dat het wat onwerkelijk is. De tijd vlieg ook gewoon voorbij, het is zover voordat je er erg in hebt. Ik ga voor je duimen dat je maar snel je mannetje in je armen mag houden!
Gelukkig dus voldoende goede zwemmers en de samenleving... oh ja dat kan natuurlijk ook nog een punt zijn waarop het niet 'klikt'. Hoop heel erg, ondanks dat het natuurlijk zoals je zelf aangeeft, nogal 'klinisch' aanvoelt, snel raak mag zijn voor jullie. Wij waren van 6-20 sept. naar Lefkas en ik kan er helemaal inkomen dat die 3 weken echt te lang waren. Wij zaten in Nidri, erg toeristisch, eerste week echt prachtig mooi warm weer, en te weinig wind voor onze zeilcursus, maar de week erna zijn we behoorlijk in het diepe gegooid want toen gingen we echt zelfstandig zeilen en hadden storm en regen.
Wij zaten een kilometertje of 5 van Nidri vandaan. Wij aten er iedere avond, aan het haventje naar. En wij waren er vanaf 13 september ... Ach, we hebben een paar keer een motorbootje gehuurd en naar de eilandjes gevaren, in wat baaitjes gehangen ... een paar dolfijnen gezien 8) en voor de rest veel gegeten (vooral pannekoeken met chocolade en banaan - echt té fout, maar zo lekker). Vanochtend een fm gedaan ... 10 mm, nog klein maar het is ook "nog" maar CD8. Heb wel met (weer een andere ) gyn gesproken, aangezien ik duidelijkheid wilde. Ik wil weten wat er gebeurt nu, ik blijf zo in het luchtledige hangen. Goed, lang verhaal kort ... maandag opnieuw een meting, we zitten dan op CD12. Dan zal blijken hoe groot en hoe snel het gaat. Indien het ei dan groot genoeg is, zal er pas 2 dagen laten, op CD14 dus (volgende week woensdag) inseminatie plaatsvinden. Gyn was niet zo blij met mij volgens mij ... (ik stel teveel vragen denk ik ). Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben, dit is voor mij de eerste keer, ik ben er al nerveus om, en als ik dan ook nog niet eens weet wat er gaat gebeuren, dan, vind ik, is het mijn goed recht om aan de bel te trekken ... de groeten hoor, het kan allemaal wel simpel zijn voor haar, maar niet voor mij. Maar goed, maandag dus terug ...
spannend meid hopelijk volgende week de iui en idd meid gewoon vragen wat je wilt weten, maling aan de gyn hebben!
Is toch helemaal niet zo gek dat je veel vragen hebt, het is allemaal niet niks en je wilt gewoon weten waar je aan toe bent. Daar is een gyn voor hoor, om jou gerust te stellen en je vragen te beantwoorden. Nou blijf je volgen hier nog alles rustig....
Morgen voor fm. Dat zijn we op CD 12. Ik ben alleen vreselijk bang dat ze mijn ei gaan missen eigenlijk. Ik had vandaag allerlei krampjes en wat lichte rugpijn en gelijk schoot ik in de stress Ik kan het voorgevoel dat ze mijn ei gaan missen maar niet van mij afzetten. Ik heb ze dat afgelopen donderdag proberen uit te leggen, maar ik kreeg geen reactie erop. Maar het blijft maar spoken in mijn hoofd. Zeker aangezien de gyn zei dat ze pas 2 dagen na de laatste fm een inseminatie doen? En wat nu als blijkt dat mij ei op springen staat en dat op dinsdag gebeurd ipv woensdag? Is het dan helaas, maar volgende ronde beter? Als ik ga rekenen op basis van mijn cyclus lengte (25 dagen de afgelopen keer), en ik ga uit van een ei op CD 14/15 (zoals vorige keer) dan heb ik op zich geen hele lange lutheale fase (10/11 dagen). Kantje aan dus. En gezien mijn progesteronwaarde van 29 (1 punt onder de waarde 30 die de gyn aanhoudt), dan kan ik mij voorstellen dat mijn ei dus eerder dan CD14 springt en we dus stelselmatig te laat progesteron prikken. En dat we dus dientengevolge mijn ei gaan missen? Snappen jullie het nog? Ben ik nu niet gewoon onwijs dingen aan het zoeken? Het is gewoon dat mijn intuïtie mij zelden in de steek heeft gelaten en ik zo bang ben dat de echo morgen gaat uitwijzen dat we te laat zijn. Overigens doen ze in "mijn" ziekenhuis geen echo's en behandelingen in het weekend, en ik ben er nog niet helemaal over uit hoe ik daar mee omga. Alsof ik mijn lichaam ff on hold kan zetten omdat het weekend ff niet uitkomt. Daarom was ik in eerste instantie ook zo "blij" met een gestimuleerde IUI, dan kan je tenminste allemaal monitoren. Maar aan de andere kant ... het grootste follikel was afgelopen donderdag 10mm. Dus dan zou ik me niet zo druk moeten maken ... dat is nog klein ... Pffff, mijn control-freak modus staat maximaal aan in ieder geval. Sorry voor het geklaag ...
Probeer je gewoon niet te druk te maken meis. Ik ben ook altijd wel een beetje bang dat ze mijn ei missen. Maar ze houden het echt goed in de gaten. Dus hoe moeilijk het ook is je moet proberen vertrouwen in je arts te hebben. In ons ziekenhuis doen ze geen behandelingen op zondag. En op zaterdag hebben ze maar 2 plekken. Dat vind ik ook altijd wel een beetje eng...maar er zit niets anders op dan te wachten en het over te geven. Succes meid met de FM vandaag!
Kweet het, moet me ook niet zoveel zorgen maken eigenlijk. In ieder geval ... mijn ei zat vanochtend op 14,6 mm. Vond ik best klein, aangezien afgelopen donderdag dat 10 mm was. Maar goed, ei dus niet gemist moet je ook niet zo sappen maken eigenlijk ... Echoscopiste zei in ieder geval dat ze woensdag een mooi eitje verwachtte van rond de 18 mm, en dat is het vrijdag IUI ...
Goedemorgen, Nou ... vrijdag gaat het dan gebeuren. Vanochtend een prachtig follikel van 18,2 mm. Hij spatte echt van het scherm af, zo mooi Wat raar toch dat je enorm gelukkig kan zijn van zo'n stom follikel eigenlijk ... In ieder geval, de planning is als volgt. Vanavond om 10 uur moet ik naar het ziekenhuis om een Pregnyl spuit te zetten, en vrijdag om 10.30 krijgen we de IUI. Ik vind het spannend!
Oooh spannend joh! Dan lijkt vrijdag zeker heeeel ver weg ineens he? Dus je zet de Pregnyl niet zelf? Moet ik wel doen, er zijn wel een hoop verschillen zo per ziekenhuis valt me op. Zet hem op eitje!
Hi Emmy, Ja, vrijdag is opeens een eeuwigheid ver weg Ik vind het reuze spannend allemaal. Hubbie ook wel, die loopt de hele dag al te geinen erover (ik rook wel een sigaretje als je 10 minuten moet blijven liggen, is de experience hetzelfde ... en dat soort teksten komen eruit). Net de spuit gaan halen. Ja, ik moest naar de EHBO om het te zetten. Vind het ook niet erg, waren met 5 minuten ook weer buiten, er was niemand ook. Ze zei wel dat ze het me wilde leren. Moet eerlijk zeggen dat ik het wel prettig vind zo. Zij hebben er verstand van en ik vraag me af of ik zelf die naald in m'n been zou zetten ... ik voel er niets van hoor, die spuit valt mee, ik krijg al jaren een grieppriek, wordt ook in je spier gezet, maar ik denk dat de drempel wel te groot zou zijn ... brrrrr. Die naald is best lang. Of heb jij een prikpen o.i.d? Dus nu is het wachten ...
Hehe, geinige hubbie heb jij Ik moet ze zelf zetten in de buik, dus gewoon onderhuids en niet in de spier, het is echt een ieniemienie naaldje en bij de oefen-les voelde ik er echt niks van (voor het eerst dat ik mijn kleine buikje niet erg vond ) Nou joh, sterkte met het wachten. Ik duim voor jullie.
Nou, het is gebeurd. Nu maar afwachten. Ik ga er maar vanuit dan mijn NOD op 27 februari zal zijn, over 14 dagen. Ik moet wel zeggen dat het hele gedoe energie vreet. Ik ben opeens doodmoe, waarschijnlijk ook van alle spanning. Maar goed, we kunnen nu niets anders meer dan wachten ...
Er zit nu een week op, hubbie begon vanochtend weer of ik al zwanger was Hij wil helemaal niet tot volgende week wachten, hij heeft zoiets, heb is nu een week geleden, er is nu toch al wel wat? Ik begin me serieus af te vragen wie er beter kan gaan wachten de komende week. Ik dacht dat ik het moeilijk ging krijgen, maar ik ga mijn ernstig "zorgen" maken om hubbie. Ik heb vannacht wel gedroomd dat ik een posi test in handen had, en ik weet dat ik mij afvroeg of dat niet door de Pregnyl zou komen (in mijn droom he). Hoezo, ik ben er mee bezig. Ach, misschien is het wel een voorspellende droom, je weet het niet he! Gisterenavond voor het eerst licht misselijk geweest, heb de hele avond na het eten lopen boeren (sorry voor de onsmakelijkheid), vannacht zelfs wakker geworden rond 2 uur van een weeeig gevoel in mijn maag en ik ben me vandaag een partij sjacherijnig Het is echt heel erg. Heb twee collega's al het achterste van mijn tong laten zien vanochtend *schaam*. Ik denk dat ik de deur van mijn kantoor maar eens ga dichtgooien zodat niemand meer zomaar binnenkomt. Goed, nog even, en dan is het weekend! Joepie!