Even een vraagje... want ik weet zelf serieus niet meer wat ik hier nu mee aan moet en telkens als ik op pad moet ergens heen dan krijg ik het bij voorbaat al benauwd omdat ik weet dat hij niet gaat luisteren. Mijn zoon, geboren 22 juni 2009, (dus ruim 3 jaar) loopt altijd weg als we ergens heen gaan. Het maakt niet uit waar, van de supermarkt tot aan de dokter. Overal loopt/rent hij bij ons weg. Een handje geven wil hij niet, dan begint hij dus te krijsen of gaat of de grond zitten en doet dwars. Ook net nog wist hij me weer mooi voor joker te zetten bij een drukke wachtkamer bij de Verloskundige Hoe kan je zorgen dat je kind bij je blijft? Dreigen helpt niet, straffen niet, belonen niet en vasthouden dus al helemaal niet... Wij verwachten elk moment ons tweede zoontje die straks dus in de kinderwagen komt te liggen en onze zoon zal echt bij ons moeten blijven lopen in alle situaties. Zit er als een berg tegenop en ben nu bang de eerste maanden thuis te moeten blijven aangezien hij zich absoluut niet gedraagt en het zelfs gevaarlijk kan worden aangezien hij op parkeerplaatsen ook overal heen rent... Zit er echt mee, misschien hebben jullie een tip? De buggy waar hij tot nu toe altijd in zat wil ik echt afscheid van gaan nemen want hij is er met ruim een meter en 18 kilo gewoon te groot en zwaar voor. Hij zal het echt moeten leren om te luisteren...
Ik zal een tuigje aanschaffen. Zo heeft hij nog wat bewegingsvrijheid, maar kan niet bij je vandaan lopen.
Consequent consequent consequent zijn. Dan sta je maar voor l*l ergens, maakt niet uit. Hij is al ruim drie jaar dus het wordt tijd dat hij weet wat wel en niet mag, dat kan hij echt wel begrijpen op die leeftijd. Ik ben zelf meer van het belonen bij goed gedrag en slecht gedrag negeren dus ik zou dat proberen en consequent doorvoeren. Heb je al een beloningsbord geprobeerd? Elke keer als jullie naar buiten gaan en hij netjes bij je blijft krijgt hij een sticker en bij een x aantal stickers mag hij een klein kado uitzoeken. Werkt hier als een tierelier, alhoewel die van mij prima bij mij blijft, maar daar ben ik ook al met 12 maanden mee begonnen te oefenen. Succes!
Mja ik ben geen fan van tuigjes... Maar in dit geval klinkt het als een goede oplossing. En tja... Zitten huilen op de grond? Tja.. Laten zitten een optie? Hij moet leren dat dat niet de gewenste consequentie heeft. (En dat heeft het nu wel.. Want hij loopt nog steeds weg.. Dus was het huilend op de grond zitten bijzonder effectief. Volgende keer doet ie het weer want het werkt.)
Tuigjes bij die hele kleintjes zou nog wel kunnen. Maar we hebben het hier over een jochie van drie....hij zal het toch gewoon moeten leren ook.
Beginnen bij het begin... Natuurlijk moet hij het kunnen maar als hij nu altijd kan/mag weglopen moet je toch ergens beginnen dat patroon te doorbreken. Als hij bij je blijft zonder steeds te moeten waarschuwen of dat hij continu aan het tuigje trekt.. Kun je hem los laten lopen. Evt tuigje mee in het kader van als je niet bij mij blijft... Kan het zo weer om. Denk dat hij het HEEL snel doorheeft
Je staat niet voor joker of voor l*l, iedereen weet toch hoe dit gaat. De ene heeft een wegloper, de ander heeft er een die alleen friet en kipnugget eet, de ander weer een die een speen heeft tot ie zijn eerste vriendinnetje kust etc etc.. Trek je daar alsjeblieft niets van aan. Ik zeg altijd: veiligheid eerst. Een tuigje of een polskoord (mits hij deze niet los kan krijgen) kan heel goed uitkomst bieden. Jammer voor hem maar wel zo veilig. En inderderdaad consequent, consequent, consequent. Dus tuigje aan EN een handje geven. Zo hebben wij het onze zoon geleerd (okay hij was wel nog geen 2 maar dat maakt niet uit.. vroeg of laat kunnen ze de kolder in de kop krijgen ) En belonen. Maak een mooi vel (niet te veel vakjes, stuk of 5 of 10) En elke keer als het goed gaat mag er een sticker geplakt worden (indien nodig kan je een kleine traktatie in het vooruitzicht stellen) Papa, opa's en oma's moeten PRECIES hetzelfde doen.. anders werkt het niet. veel sterkte. Het is strondvervelend en riskant dus snap helemaal wat je bedoeld.. veiligheid eerst!
Ja ik weet dat hij het moet leren, we hebben al zoveel tactieken geprobeerd. Ben ook al zo vaak uit m'n slof geschoten pffffffffff Het zal ook nooit een keertje meevallen, altijd gaat hij ervandoor echt ongelofelijk. Ik kan er echt soms wel om janken hoor, niet overdreven. Als hij dan toch wegloopt dan is het vaak schreeuwen en erachteraan en dan zie je de mensen wel kijken van wat een onopgevoed jochie heeft dat mens Een tuigje ga ik niet meer doen aangezien hij ruim 3 is. Net stond ik bijvoorbeeld aan de balie bij de Verloskundige een afspraak te maken, al 10x gezegd BLIJF bij mama staan ik ben bijna klaar. Dan gaan we zo naar huis en thuis mag je weer lekker spelen... Nou op het moment dat ik met de mevrouw een afsrpaak sta te maken neemt hij dus de benen, drukt op de liftknop en stapt ook nog bijna de lift in!! Woedend was ik :x Zodra hij zijn kans schoon ziet dan neemt hij de benen. Langs mij stond iemand met een klein meisje en die hield de mama zelfs netjes vast met de armpjes om haar benen en dan ben ik zoooooo jaloers dat die mevrouw haar kind blijkbaar wel goed kan laten luisteren... Ergens doe ik iets verkeerd blijkbaar..
Je hebt gelijk hoor echt waar en zo denk ik er ook over. Het is alleen zo onwijze lastig als het je eigen kind betreft en al zoveel geprobeerd hebt. Ik zie gewoon eerlijk waar niet hoe ik dit gedrag kan veranderen.. Belonen met stickers nog niet geprobeerd dus dat ga ik zeker doen, dank!
Tnx, ja heb wel een beloningsbord maar nog niet geprobeerd. Ik ga het zeker proberen, niet geschoten is altijd mis.
Ik zou dan toch voor het tuigje gaan, wat maakt het uit dat hij al 3 is? Wat Cygnet zegt veiligheid eerst. Nu hoogzwanger achter hem aan rennen of straks met een kleine baby in de kinderwagen kan echt voor gevaarlijke situaties zorgen. Ik was ook anti tuigje, vond het geen gezicht maar ook vorig jaar toen mijn jongste net 2 werd omgedaan, was maar een paar weken nodig.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet je niks aantrekken van blikken van anderen. Laat ze maar denken. Als mijn zoontje niet luistert na 2 x waarschuwen, zet ik m bij de derde keer op z'n billen en dan moet ie even blijven zitten. Dat vind ie verschrikkelijk, maar dan luistert ie wel. Zo doe ik het overal, thuis, supermarkt of waar dan ook. Ik zou ook beginnen met een tuigje. Zeker omdat ie al drie is. Misschien vind ie het wel zo verschrikkelijk dat ie ervan leert bij je te blijven. Want anders moet t tuigje weer om. Daarnaast is t natuurlijk om de veiligheid van je kind.
Erachteraan lopen, grijpen bij zijn schouder, jas of waar ik bij kan, daarna door mijn knieeen zakken op zijn ooghoogte en zeggen dat hij niet weg mag lopen omdat dit heel gevaarlijk is en dat mama dan heel boos en verdrietig wordt. 'Grappige' is dat hij dan zegt : 'Ja als ik over gereden word door de auto ben ik een platte Milan' Dus hij weet het wel. Alleen bij alles en overal waar we heen gaan loopt hij toch weer weg, hij doet gewoon wat hij zelf wil. Ook als hij iets ziet waarvan hij denkt daar wil ik heen dan doet hij dat, het maakt op dat moment niet uit wat wij als ouders zeggen want hij rent gewoon door. Het is echt een heel lastig probleem..
Laat je gene wat betreft het tuigje nu eens varen.. waarschijnlijk heb je het maar een weekje nodig.. maar je moet iets en je vergeeft het jezelf nooit wanneer je kind onder een auto rent! Tuigjes zijn geen mishandeling en ook geen middel voor falende ouders.. tuigjes zijn handig voor kindjes die de kolder in de kop hebben. Dat ligt niet aan jou. Jouw kind is gewoon nieuwsgierig, ondernemend, levenslustig! En dat andere kinderen plakken aan hun ouders? Wedden dat zij graag zouden willen dat hun kinderen wat ondernemingsgezinder zouden zijn? Geef je kind de kans om te leren, veilig! Kijk eens hier: Kinderveiligheidswinkel
Waar kan je zo'n tuigje kopen? Misschien dat we die toch maar eens aanschaffen voor bepaalde situaties. Ik hou inderdaad mijn hart vast voor als de babie straks in de wagen ligt en meneer besluit een weg of parkeerplaats over te steken
Ik zou dit ook zeker doen. Je kan straks niet de baby in de kinderwagen ergens laten staan en achter hem aan sprinten als hij de straat op schiet. Tuigje is denk ik een goeie tijdelijke uitkomst.
Nou idd, dat wil je echt niet meemaken. Mijn zoontje deed dat ook een keer. Ineens was hij weg. Goddank rende een mijnheer ook de weg op en begon al te gebaren naar de auto die er aan kwam rijden.