noem mij een rare vrouw, maar ik ben verschrikkelijk bang voor de bevalling. ik zit nog in het eerst trimester en heb nog lang voor ik moet bevallen. ik ben ontzettend kleinzerig en bij te veel pijn val ik flauw. het lijkt erop alsof me lichaam de pijn niet kan afvoeren en ik daarna neer ga. ook is het zo dat seks soms heel erg pijnlijk is en was. bij mij is het niet echt bepaald 'wijd' down under. natuurlijk is deze stress helemaal niet goed, maar het gebeurd gewoon automatisch. heeft er iemand tips om iets relaxter hiermee om te gaan ?
Maak het bespreekbaar met je verloskundige. Je bevalling komt zoals hij komt en je zult zien dat de pijn anders is dan de andere pijnen die je hebt gehad en dat je lichaam (als het goed is) deze keer wel met je meewerkt. Probeer er rustig in te gaan en laat je lichaam het werk doen.
Ik keek ook ontzettend op tegen de bevalling. Ik zag al voor me dat ik van voor tot achter open zou liggen en een 36uurs bevalling zou hebben. Ik ben op zwangerschapsyoga/gym geweest waar ik uiteindelijk heel veel aan heb gehad. Ik dacht tijdens de lessen echt ja hoor, maar de ademhalingsoefeningen hebben me echt geholpen. Uiteindelijk een super bevalling gehad. Om 21.30 de eerste echt goeie weeën en om 5.16 is onze dochter geboren. Ik zou het zo weer doen als het moet zonder er tegen op te zien. Bespreek het met je verloskundige, wat je angsten zijn en of die reëel zijn. Succes met je zwangerschap
Het belangrijkste tijdens je bevalling is om niet in paniek te raken. Verdiep je anders ook in een de keuze van pijnmedicatie. Over pijn tijdens de seks. Tijdens de seks komt er een penis in en tijdens de bevalling een kindje uit. Dit is een heel ander proces.
Zorg in ieder geval dat je de angst bespreekt met je VK.. Dan kun je alvast na gaan denken of je pijnstilling zou willen. Ik heb ook wat problemen met de wijdte down under, maar heb toch 2 kinderen van bijna 4kg eruit gekregen.. Dat proces is zo anders, hormonen verweken de boel al een hele hoop. En lang leve de natuurlijke stoffen in je lijf die de pijn verminderen.. (endorfines, adrenalines).. Ik heb tijdens de tweede bevalling thuis wat oefeningen voor hypnobirthing gedaan (geen praktijk in de buurt). Dat heeft mijn tweede bevalling wel heel fijn gemaakt, ik kon tot bijna het eind heel rustig blijven. Daarna kwam ik in een weeenstorm(net als bij de eerste) en was het opvangen wel erg lastig, maar dat was ook effectief.. 6 cm in 5 kwartier, en dan het heerlijke gevoel van de persweeeen..
Ik ben ook bekend met flauwvallen tijdens pijnscheuten (knie of elleboog hard stoten) en had dit ook van tevoren aangekaart bij de verloskundige. Tijdens de bevalling echter geen last van gehad, het was bij mij een heel andere pijn.
Ik kijk er ook echt tegen op Bij mij doet een tampon al pijn dus ben echt doodsbenauwd voor compleet uitscheuren.. hier doen ze liever niet aan een knip. Pff maar iedereen die ik erover spreek zeggen allemaal dat het wel meevalt van pijn enzo dus we zullen zien...
Het is ook logisch om er tegenop te zien. Het is behoorlijk intiem, het is nieuw en iedereen roept over urenlange pijn. En dan lees je af en toe verhalen hier op het forum... dan denk ik: prik mij maar plat! Maar dat is gelukkig geen optie Ik zag zelf verschrikkelijk op tegen de 1ste bevalling. Stak m’n kop in het zand qua voorbereiding en was reuze blij met de stuitligging: keizersnee! (Daar was ik dan gek genoeg niet bang voor!) Nu met de tweede heb ik besloten dat ik het verschrikkelijk eng vind maar dat ik het toch ga doen. Ik ben een cursus hypnobirthing gaan doen. Ik ben er inmiddels achter dat ik niet helemaal geschikt bij voor een hypnobirthing maar ik heb er wel ontzettend veel geleerd. De baby ligt niet meer in stuit hoorde ik gisteren en gek genoeg was ik daar zelfs een beetje blij mee Mijn tip: bedenk waar je precies bang voor ben. Bespreek dit met je vk en bekijk hoe je nog meer aan die angst kan werken. En bedenk: we zijn ervoor gemaakt
Ik zou inderdaad liever inscheuren dan dat ze inknippen. dat schijnt een hell te zijn. ik heb het juist andersom. ik hoor juist dat ze er zo lang overdoen en dat het zo pijnlijk is. sommige zeiden zelf dat ze bijna dood gingen.
Ik herken de angsten gelukkig niet, al snap ik ze heel goed uiteraard!! Ik heb de hele zwangerschap zoiets gehad van; ik zie het wel. Wel zwangerfit gedaan en de nodige andere voorbereidingen. Uiteindelijk is het mij enorm meegevallen. Onderschat je eigen kracht niet! Ik ga bij de tandarts door de grond als ze iets doen zonder verdoving vd pijn maar deze pijn kon ik wel prima aan. Er zijn veel angstige verhalen te lezen maar je weet toch niet hoe het komt. Over dat scheuren etc, ik had ook paar hechtingen nodig maar echt 0,0 gevoeld vd scheur en niet vh hechten. Je angst bespreken met de VK is idd goed idee! Succes en geniet van je zwangerschap!
Ik heb ze allebei gehad, bij de eerste bevalling.. Ik kan me er echt niks van herinneren. Deels door de roes, deels door de toch al heftige weeen denk ik. Het enige dat ik me goed kan herinneren dat echt pijn deed was het hechten bij nr2, omdat er van de eerste veel littekenweefsel zat dat niet goed verdoofd kon worden. Maar ook daar was het knippen maar een klein dingetje bij alles wat er verder met je lijf gebeurd. Bij nr1 ben ik op de OK gehecht, dus daar smokkel ik effe qua pijn Mijn conclusie: Ja, bevallen is heftig, maar wat een ontzettend mooi cadeau krijg je terug voor de werk!!
Wie zijn 'ze'? Luister niet naar horrorverhalen van anderen, daar kan je niks mee en het helpt je ook niet. De pijn bij een bevalling is niet te vergelijken met welke pijn dan ook. Probeer het niet te zien als een negatief iets, die pijn. Het is juist een positieve pijn, het helpt je om kracht op te bouwen om je baby op de wereld te zetten. Is het heftig? Jazeker, maar je kan je ook door de pijn laten helpen en erin meegaan in plaats van je ertegen verzetten. Bevallen doe je niet alleen met je lijf, ook je hoofd moet mee. Daar kan je de komende maanden aan werken. Bespreek het met je verloskundige, zij zal je vast verder kunnen helpen. Geen enkele vrouw is trouwens down under zo wijd dat er zomaar eventjes een baby door past. Daarvoor bestaat een bevalling! Ik heb veel gehad een het boek van Beatrijs Smulders, Veilig bevallen. Zo kwam ik in de juiste mindset voor de bevalling en heb ik me volledig overgegeven aan de weeën. Mocht je het echt niet trekken tijdens de bevalling dan zijn er verschillende mogelijkheden om pijnstilling te nemen.
Ik zou me eens gaan verdiepen in een cursus als ik jou was. Ik lees veel angst die is ontstaan door verhalen van anderen. Jouw bevalling kan compleet het tegenovergestelde zijn van die van de buurvrouw. Dus al die verhalen moeten je ene oor in en je andere oor uit. Zo ook met het liever inscheuren ipv inknippen. Inknippen heb ik werkelijk NIETS van gevoeld. Ze doen dit namelijk tijdens een perswee. Je hebt dan al pijn van de weeën, maar je bent ook aan het persen, wat de pijn verlicht. Doordat ze het tijdens het persen doen staat de huid ook heel strak waardoor het knippen (bijna) niet te voelen is. Daarnaast moet je bij zowel inknippen als inscheuren gehecht worden. Dit is na de bevalling wel een aantal dagen pijnlijk, maar daarbij zijn knippen en scheuren hetzelfde. Zoals ik al zei, ga eens kijken of je ergens een cursus kan doen. Je wordt dan een stuk beter geïnformeerd dan door de verhalen van anderen. Misschien dat dat helpt om er wat relaxter naar te kijken. Daarnaast (miss makkelijker gezegd dan gedaan) zou ik er helemaal niet te veel aan denken. Je moet namelijk sowieso bevallen. Ja het gaat pijn doen, maar er is nog nooit een baby blijven zitten omdat de moeder het te pijnlijk vond en het dus niet wilde doen. Dus simpelweg, je hebt geen keus. De baby groeit nu in je buik en zal er straks toch echt uit moeten.
Misschien is hypnobirthing wat voor jou? Het heeft mij enorm geholpen. Ik heb niet de dure cursus gevolgd. Heb gewoon goedkoop en tweedehamds de cd (van mucha mama hypnobirthing) via marktplaats gekocht en dit tijdens mijn zwangerschap en bevalling gebruikt.
Pijn is er wel tijdens een bevalling, maar volgens mij is het de kunst om er ontspannen in te gaan en je niet te verzetten tegen de pijn. Maar ik vind dat ook nog een leerpunt voor mezelf hoor. En uit ervaring weet ik dat je van uitscheuren niets voelt, daar kom je pas na afloop achter als de vk zegt dat er iets gehecht moet worden Een knip lijkt me een stuk vervelender dan scheuren.
Ontspannen lijkt me zo lastig tijdens een bevalling, het idee van menstruatie krampen maar dan 100 keer erger klinkt vet eng. Haha maar misschien valt het uiteindelijk wel mee hoor ik laat me vast teveel beïnvloeden van al die horror verhalen op tv die soms voorbij komen. we zullen het zien over 5 weken.
Zou inderdaad je angsten bespreken bij de verloskundige, zij kan je helpen zoeken naar een goede cursus. Vergeet ook niet dat je lichaam 9 maanden de tijd heeft om zich voor te bereiden op je bevalling. Ook al is het nu wellicht wat 'krapper', dat zegt helemaal niks over je bevalling. Het natuurlijke proces zorgt er namelijk voor dat alles wijder en losser wordt zodat er een kindje doorheen kan. Ook mentaal sta je er tegen die tijd heel anders in, waarschijnlijk leef je dan echt naar de bevalling toe omdat je graag je kindje wilt ontmoeten!
Ik was ook doodsbang voor de bevalling bij alle twee. Geef dit duidelijk aan bij je VK of gynaecoloog vraag ook bij ze om informatie over de verschillende soorten pijnbestrijding zodat je weet waar je voor kan kiezen. Mij hielp het om van te voren te beslissen om in het ziekenhuis te bevallen. Mocht het niet allemaal gaan zoals het meestal gaat is alles aanwezig, dit kan ook veel rust geven. Aangezien je pas in 2018 gaat bevallen zou je daar zelfs je zorg verzekering op kunnen aanpassen. (Ziekenhuis bevalling kost gauw volledig €2000,-). Maak eventueel ook een bevalplan zodat je dit kan bespreken en voor jezelf ook duidelijk heb wat je wilt. En sommige vrouwen willen je graag laten geloven dat pijnbestrijding overbodig is of geen natuurlijke bevalling als jij je daar prettig bij voelt of het geeft je rust voor de bevalling zou ik die optie zeker open houden. Het is er niet voor niets.
het is echt niet raar dat je nu al bang bent ik ben mijn vorige zwangerschap vanaf het begin tot einde bang geweest (heb ook angststoornissen) wou absoluut geen pijnmedicatie omdat ik daar ook de engste verhalen over had gehoord en gelezen door mijn angsten werd ik wel veel beter in de gaten gehouden ed maar heb mijzelf uiteindelijk echt voor niks bang gemaakt ondanks een zwangerschapsvergifteging (heel licht gelukkig) en een bevalling van ongeveer 26 uur vanaf het moment dat het begon was ik totaal niet met mijn angsten bezig had alleen maar pijn toen ik net in het ziekenhis was had ik pas 1 cm extra ontsluiten of miss nog wel minder dan die ochtend en toen zei de vk dit is nog niks het wordt straks 1000x erger (heb het later ook gemeld dat ze dat had gezegd en excuus gekregen zij had zich denk ik niet zo goed ingelezen in mijn dossier had haar toen ook pas 1 keer gezien) maar goed ondanks dat raakte ik gelukkig nog niet echt in paniek heb uit eindelijk prik in mn been gehad pethadine ofzo en later een ruggenprik had het nooit verwacht maar ben eigenlijk niet bang geweest het ging eigenlijk allemaal vanzelf soort van heb het gewoon over me heen laten komen kan er toch niks aan veranderen zou het ook gewoon over je heen lat3n komen heb trouwens ook hypnobirthing geprobeerd maar was alles vergeten op het moment suprême