Ik was het eerst niet van plan, maar hierbij toch nog mijn bevallingsverhaal.... Wat vooraf ging Met 36 weken kwam de verloskundige er via een echo achter dat mijn kindje in stuit lag. Diezelfde dag ben ik naar de gynaecoloog gegaan en ook zij maaktte een echo. Haar conclusie: een onvolkomen stuitligging. Zij dacht dat een draaipoging waarschijnlijk wel zou lukken. Met 37 weken hebben ze geprobeert de baby te draaien. 4 handen die zaten te duwen en duwen! Het deed best veel pijn, en het is niet gelukt. De baby lag muurvast. De gynaecoloog controleerde mijn bekken, en zei dat een natuurlijke bevalling wel zou moeten lukken. Het moet nu helaas wel een ziekenhuisbevalling worden. Het begint! 39 weken zwanger. Zaterdagochtend 10.00 uur, ik word wakker door het breken van mijn vliezen. Ik had van te voren niet verwacht dat er zoveel vocht zou komen! Mijn man is meteen alert en haalt handoeken. Als ik denk dat het voorbij is ga ik naar de wc, maar ik verlies nog veel meer vocht, en mijn man loopt met een dweil achter me aan Ik besluit te gaan douchen, dit is erg fijn. Mijn man heeft in tussen het ziekenhuis gebeld en daar zeggen ze dat we meteen maar moeten komen. Rond een uur of 11 komen we in het ziekenhuis aan. Er werd meteen apparatuur aangesloten om de baby in de gaten te houden. De hartslag van de baby en contracties van de baarmoeder werden in de gaten gehouden. Rond 12 uur begonnen de weeen te komen. Gedurende de dag werden deze heftiger maar echt doorzetten deed het niet. Om 18.00 gaan we weer naar huis, gewoon om even te relaxen. Als ik eenmaal op de bank lig beginnen de weeen meteen heftiger te worden. Om 19.30 gaan we weer terug naar het ziekenhuis. Om de 2 a 3 minuten heb ik heftige weeen. Rond middernacht blijkt dat ik 5 cm ontsluiting heb. Ze vragen of ik een ruggeprik wil. Ik moet dit nu beslissen want de anesthetist gaat zo naar huis. Als ik later besluit toch een prik te willen, zal hij niet terug komen. hmmm eigenlijk wil ik helemaal geen ruggeprik, maar heb me toch overlaten halen. Ik vond de prik vervelend. En omdat ik overal vocht vast aan het houden was, lukte de ruggeprik (net als het infuus eerder al) niet meteen. 's nachts zwakten de weeen weer af, en 's ochtends om 9.30 blijk ik 7 cm ontsluiting te hebben. Aangezien de weeen zwak blijven krijg ik wee-opwekkers. Rond 12.30 beginnen ze echt te werken, en worden de weeen weer heftig. Nu gaat het dan eindelijk echt gebeuren Om 14.15 beginnen de persweeen, maar ik moet ze wegpuffen. Dit vind ik erg zwaar, maar kan het toch aardig volhouden. Om 15.50 mag ik eindelijk persen! De billetjes komen meerdere malen in het zicht, maar schieten steeds terug. Na 25 minuten besluit de gynaecoloog dat het niet goed verloopt, en dat er over moeten worden gegaan tot een keizersnee. De persweeen moet ik weer wegpuffen. Plots gaat alles heel snel, en lig ik al op de operatiekamer vastgebonden. 15 minuten later, 16.39, is onze prachtige dochter geboren! Bij mij keken ze nog even in mijn buik of alles ok was, en hechtten me weer dicht. De operatie op zich vond ik wel ok. Maar de kraamtijd is me wel tegen gevallen. Ik heb veel last van naween gehad. De eerste 3 dagen kon ik niet eens op een stoel zitten. De eerste week heb ik veel pijn gehad. Daarna werd het langzaam elke dag een beetje beter. Na een week of 5 kon ik bijna alles weer zonder pijn doen. De wond is mooi genezen, en van het litteken is gelukkig maaar weinig te zien. Het enige wat ik echt jammer vind is dat het kindje niet thuis is geboren, en dat een eventueel volgende bevalling ook in het zieken huis moet plaats vinden.
Zo ook wel een hefige bevalling. Het leek een gewone bevalling te worden, maar eindigt toch even anders. Zo gek eigenlijk. Ik had mijn bevalling ook heel anders verwacht. Ook ik moest in het ziekenhuis bevallen. Achteraf wel fijn geweest, in verband met een pijnbestrijding ( prik in been) maar ze grijpen naar mijn idee wel sneller naar hulpmiddelen. Maar goed, je krijgt er een geweldig kindje voor terug.
Je hebt m.i. een dubbele bevalling gehad. Maar het lijkt erop dat je er positief op terug kijkt (ondanks dat het een ZHbevalling was). Petje af hoor meid! En gefeliciteerd!
Klopt ook wel... Het was wel wat heftig, maar dingen gaan zo als ze gaan he?! Daar kun je toch niks aan veranderen. Dus ik kijk er op zich ook wel positief op terug. En ja, een geweldig kindje is het zeker!