Al meer als een maand geleden, dat wel. Ik kan alleen de bevalling nog steeds geen plekje geven, dus misschien helpt het om het van me af te typen.. 27-04 om 05.00 s'morgens ga ik naar de wc. Ik verlies al dagen slijm maar nu verlies ik echt een prop. Ik heb een raar gevoel in mijn buik en ik weet het zeker: vandaag gaat het gebeuren. Mijn mannetje staat op het punt om naar zijn werk te gaan en ik beloof te bellen als hij naar huis moet komen (beetje eng wel, hij moet 2 uur rijden ) Toch wil ik graag alleen zijn. De hele morgen loop ik een beetje te keutelen, de weeen komen langzaam op gang maar om nou te zeggen dat het pijn doet? Ik heb die middag een afspraak bij de vk dus ik bel om te zeggen dat die niet meer door hoeft te gaan. Ik beloof te bellen als de weeen om de 3a4 minuten komen. Rond 12.00 worden de weeen heftiger. Ik ga lekker in bad en besluit toch maar mijn mannetje te bellen, is ie iig voor de files thuis ( je weet maar nooit) De weeen komen nu om de 6 minuten. Als mijn man thuis is geef ik hem gelijk een paar opdrachten, er moet nog gestofzuigt, gedweild en opgeruimd worden (kon ik zelf echt niet meer) en hij is blij dat ie wat afleiding heeft Als hij klaar is kom ik uit bad en kijken we samen wat tv. Onze honden worden intussen steeds onrustiger. Bij elke wee springen ze al jankend tegen me aan. Dat kan zo niet meer. Ik bel mijn vader of hij ze komt halen. Als de honden weg zijn bel ik de vk. De weeen komen om de 4 minuten en ze beloofd te komen kijken. Ik stap nog even onder de douche. En ja hoor... als ze er is.. weeen weg! We wachten even en langzaam beginnen ze weer, maar niet zo heftig als ze waren. De vk voelt even, 3 cm ontsluiting! daar liep ik al weken mee rond. De baarmoedermond was iets aan het verweken, maar al met al was ik dus niet zo veel opgeschoten. Voorzichtig zei ze dat een bevalling in dit stadium ook nog kon stoppen. Ze raadde ons aan proberen te slapen en de volgende morgen te bellen. Als er echt iets veranderde mocht ik natuurlijk eerder bellen. Een flinke tegenvaller ik had wel iets meer verwacht. Nadat ze de deur achter zich dicht had getrokken ga ik teleurgesteld op bed liggen. Binnen een kwartier komen de weeen weer even sterk als voorheen. Ik krijg weer een beetje hoop. Na een bad, douche, weer een bad en wat te eten worden de weeen steeds heftiger en langer. het was 20.00 Mijn vriend beld de vk opnieuw en ze voelt weer maar 3 cm ontsluiting, maar de baarmoedermond is helemaal verweken en de weeen waren krachtig. "Jij gaat vanacht bevallen!" zegt ze. Gelukkig! wat ben ik opgelucht! Ze gaat naar huis om nog even te slapen en we zullen rond middernacht nog even bellen. Ik ga samen met mijn vriend op bed de weeen opvangen. Hij zit achter me en masseerde mijn rug. Hele intieme uren... de laatste met zijn tweeen, binnenkort zijn we papa en mama! Tot nu toe ging alles precies zoals ik had gehoopt. Om 24.00 komen de weeen zo snel achter elkaar dat ik de vk weer bel . om 00.30 is ze er. Ze voelt en.. weer nog maar 3 centimeter! Ik zie het echt niet meer zitten! Ze besluit mijn vliezen te breken en daarna naar het ziekenhuis te gaan. Ze breekt de vliezen in een wee... en die is niet meer weg gegaan. Meteen kom ik in een weeenstorm en het word zwart om me heen. Wat een hel! Ik kan niet meer lopen, niet meer praten.. niets meer. Mijn vriend en de vk slepen me naar de auto. De rit naar het ziekenhuis is een hel! Ik scheld mijn vriend meerdere malen kapot omdat het niet snel genoeg gaat, of juist te snel, dat hij de bochten te scherp neemt, noem maar op (zielig he) Tot overmaat van ramp begit hij van ellende met een liedje mee te fluiten! haha, Ik wilde hem ter plekke uit de auto gooien en dat heb ik hem verteld ook (en het is zo'n lieverd) In het ziekenhuis aangekomen word ik goed opgevangen. Ik roep dat ik pijnstilling wilde (terwijl ik dat voor de bevalling echt niet wilde) Ik kan niet meer, ik denk werkelijk dat ik dood ga. De vk zegt dat dat niet kan omdat 'ze daar midden in de nacht niet zo blij mee zijn' ! maar ik hou voet bij stuk. Hoezo niet zo blij? Ik lag *** te bevallen! En plotseling.. moet ik poepen! tenminste, dat denkt ik. Ineens besef ik dat ik persdrang heb en ik raak volledig in paniek. 3 kwartier geleden had ik nog maar 3 centimeter ontsluiting! De verloskundige voelt en ja hoor.. 10 centimer! Geen wonder dag ik zo'n pijn had gehad, zegt ze. En het is nu te laat voor pijnstilling, maar ik mag persen. Het persen vind ik heerlijk. Eindelijk heb ik weer controle. Ineens roept de verloskundige "ze moet eruit!" bleek dat de hartslag van ons dochtertje drastisch aan het dalen was. Iemand rent weg om de gyn. te halen en even is er paniek. Gek genoeg ben ik heel rustig. Ik heb echt een soort oergevoel en ik pers met alles wat ik in me heb. Ik krijg een knip (iets waar ik voor de bevalling panisch voor was) en nog diezelfde wee ziet mijn dochter het levenslicht. Alleen komt ze niet goed bij. Ze word tussen mijn benen gelegt en ze blijft maar slap, blauw en wilde niet ademen. Ik zie haar nog liggen... Ik wil haar zo graag vasthouden! Gelukkig is ze dankzij de goede zorgen van mensen om me heen goed bijgekomen en werd ze eindelijk op mijn buik gelegd. Ze is het mooiste wat ons ooit is overkomen! De bevalling heeft een enorme impact op me gehad en ik denk er nog iedere dag aan terug. Steeds herinner ik me meer, maar ik ben ook nog stukken kwijt. Toch is het een heel bijzondere gebeurtenis geweest.
wat kan jij schrijven zeg! je sleepte me helemaal mee. en die 'intieme uren' zoals jij dat schreef zag ik helemaal voor me. gefeliciteerd met je dochtertje! je hebt een lieve vriend als ik het zo lees. liefs rachel
Je wat een verhaal zeg. Kan me voorstellen dat je dit een plekje moet geven. Gelukkig heb je er een mooi wondertje voor gekregen. Geniet daar maar lekker van. Groetjes Nrombi
wat een mooi verhaal! leefde er helemaal in mee! van harte gefeliciteerd met je dochter! en heel veel geluk samen!
hoihoi ja echt wat kan je goed schrijven zeg, ik wil je nog van harte feliciteren met je dochtertje geniet maar lekker van dr en wat fijn dat alles goed is gekomen. liefss
Mooi verhaal! Pff dat van die pijnbestrijding kan ik me helemaal voorstellen, ik weet hoe het voelt zo'n weeënstorm... Typisch he dat je heel anders gaat denken dan voor de bevalling over de dingen die je niet wilt en bang voor bent. Veel geluk met je dochter!
wat een lieve reacties allemaal! Dat doet me goed, zit met tranen in mijn ogen.. (wie dacht dat die huilbuien verdwijnen na de bevalling.. not! )
Leek wel of ik zelf weer aan het bevallen was zeg, meid wat zat ik in jou verhaal zeg. Hopelijk kan je het een plekkie gaan geven en lekker genieten van jullie meisje.
Gefeliciteerd met je dochter! Fijn dat het allemaal is goedgekomen, maar wat zal je geschrokken zijn. Sterkte met het verwerken van wat er allemaal is gebeurd, het is niet niks zeg!
jeetje meid wat heb je dit mooi geschreven, ik zat er helemaal in! Van harte met je dochtertje en heel veel succes met het verwerken van je bevalling!