Vanmiddag mijn derde sessie Cesartherapie gehad (ivm paniekaanvallen en hyperventileren). Moest me volledig van haar ontspannen (een soort van hypnose leek het wel). Alles zwaar maken etc. Punt 1. Begon ik toen ik ''bijkwam'' spontaan te huilen en toen ik ging zitten werd ik me toch even zwaar draaierig. Volgens haar was het hartstikke normaal en ben ik zo het vertrouwen in mijn eigen lichaam kwijt dat ik alles contant wil controleren. Dus mezelf niet durf te ontspannen. En doordat ik dat nu dus wel bewust deed, kwamen er ook emoties los en helaas ook weer een beetje angst. Gelukkig kan ik mijn ribben wel goed uitzetten, wat dus vaak bij mensen met hyperventilatie moeilijk is. Uiteindelijk TOCH de auto ingestapt (wat ik dus momenteel eng vind). En proberen te denken aan wat ze zei: Je kan het! En je kan ook rustig blijven. Wat ik er mee wil zeggen? weet ik niet, wou het toch even kwijt. Want was wel weer ff trots op mezelf dat ik ondanks mijn angst de auto ben ingestapt en ben gaan rijden.